Jak zrujnować gospodarkę, czyli Keynes wiecznie żywy

Fragmenty pism człowieka, który dla wielu europejskich ekonomistów i polityków uchodzi za guru i ideowego przywódcę: „Wyłożoną w Ogólnej teorii całościową teorię produkcji znacznie łatwiej można stosować w warunkach państwa totalitarnego; łatwiej niż teorię produkcji i dystrybucji danego produktu wytworzonego w warunkach wolnej konkurencji i znacznego zakresu leseferyzmu. [...] Cieszyłbym się, gdyby moja teoria mogła dołożyć choć niewielki kąsek do potrawy, którą przygotowali niemieccy ekonomiści" (Keynes, ze Wstępu do niemieckiego wydania Ogólnej teorii, 1936). „W odważnych eksperymentach bolszewizmu, nazizmu i faszyzmu nie zabraknie wielu błędów, ale nikt nie potrafi powiedzieć, który z tych systemów okaże się najlepszy" (Keynes, National Self-Sufficiency, 1933). I choć nie podobał mu się masowy terror i zagłada, które wynikały częściowo z tempa rewolucyjnych przemian, a częściowo ze „swoistego bestialstwa obecnego w naturze rosyjskiej - a raczej rosyjskiej i żydowskiej, bo obecnie obie te natury sprzymierzyły się ze sobą". Wyrażał też poważne wątpliwości, czy „rosyjski komunizm" sprawi, że „Żydzi będą mniej chciwi" (Keynes 1925). Keynes był od dawna antysemitą. Będąc w Eton, napisał esej zatytułowany Różnice między Wschodem a Zachodem. Potępił w nim Żydów jako lud Wschodu, który ma „głęboko zakorzeniony instynkt wrogości wobec Europejczyków i dlatego jest przez Europę niechciany". „Żydzi nie mają więc szans na asymilację w cywilizacji