Wschód Ziemi T.2 Ziemia w ogniu

W porównaniu z pierwszym tomem Ziemia w ogniu wypada na pewno lepiej. Dzieje się zdecydowanie więcej, fabuła się bardziej urozmaicona a niespodzianki, które przyszykował dla nas autor potrafią zaintrygować. Daniel Arenson roztacza przed czytelnikiem wizję krwawej wojny, która odmieniła całkowicie życie na Ziemi. Wprowadza strach, niepewność i widmo śmierci, które nieustannie towarzyszy bohaterom. Ogólne dobre wrażenie trochę psuje kiepski wątek romantyczny, którego usunięcie zdecydowanie wyszłoby na plus serii. Mam nadzieję, że w kolejnych częściach autor wróci na dobre tory i porzuci tę telenowelę na rzecz świetnej międzygalaktycznej bitwy, która ma tutaj miejsce.

Jak przez mgłę pamiętam ten czas, gdy po raz pierwszy zapoznałam się z „Ziemią Osamotnioną” i przyznaję, że na samym początku nie skojarzyłam, że jest to ta sama seria, jednak z czasem, gdy zobaczyłam okładkę tej książki, coś mi zaczęło świtać i po odnalezieniu odpowiedniej książki na mojej półce wiedziałam, że jestem na dobrym tropie.

Autor od razu rzuca czytelnika na głęboką wodę, dlatego też dość szybko zorientowałam się jak wygląda sytuacja i mimo iż całość czytałam z nie małym trudem, jestem raczej pozytywnie nastawiona do tej książki, a nawet z czasem zaczęłam czerpać przyjemność z zapoznawania się z kolejnymi stronami.

Przyznaję także, że niezbyt podobała mi się kreacja bohaterów, gdyż wydawali mi się mało rzeczywiści i to odczucie towarzyszyło mi niemalże do końca lektury. Nie ukrywam także, że zakończenie mnie odrobinę zawiodło i osobiście spodziewałam się czegoś lepszego.

Ogólnie sam pomysł na tego typu książkę jest naprawdę interesujący. Musicie sami przyznać, mroczne i okrutne kreatury z kosmosu, które przybyły do naszego świata, żeby zniszczyć ludzkość i mimo iż pierwsza bitwa skończyła się dla nich klęską, potwory nadal nie spoczną dopóki nie wyginie ostatni z ludzi. Wątek z kosmosem także jest ciekawy, a w całej tej historii dzieje się naprawdę dużo, dzięki czemu nie miałam czasu na nudę.

Co do stylu autora, jest on przyjemny, jednak czasami wzbudzał moją irytację.Ogólnie jest to raczej lektura dla osób, które lubią literaturę science fiction, gdyż w przeciwnym wypadku mogą nie czerpać z tego zbytniej przyjemności. Ja z racji iż czytałam już parędziesiąt książek z tego gatunku, nie byłam jakoś szczególnie urzeczona tą historią, gdyż brakowało mi w niej jakiegoś powiewu nowości, dzięki któremu mogłabym powiedzieć z czystym sumieniem jak bardzo jest świetna.