Dialogiczny wymiar homilii po Soborze...

13WstępWiara, jak napisał św. Paweł, rodzi się ze słuchania słowa Chrystu-sa (por. Rz 10, 17). Konieczne jest więc głoszenie słowa Bożego, aby słysząc Chrystusa, ludzie uwierzyli, a wierząc wiarę wyznawali. Bóg sam przemawiał do ludzi wielokrotnie na różne sposoby, a naj-doskonalej przez Słowo Wcielone. Syn Boży stał się Człowiekiem, objawiając ostatecznie Boga Ojca i odpowiadając doskonale na Jego miłość (por. Hbr 1, 12). Bóg, chociaż doprowadził objawienie do pełni, postanowił, aby głos Ewangelii dalej rozbrzmiewał w Koście-le i przez Kościół (KO 78), który według posłannictwa zleconego mu przez Chrystusa pełni potrójną funkcję pośrednictwa zbawcze-go: prorocką, kapłańską i królewskiej służby. Wśród nich przepo-wiadanie słowa Bożego jest pierwsze pod względem chronologicz-no-psychologicznym, ponieważ dzięki niemu rodzi się wiara, która prowadzi do spotkania i zjednoczenia z Chrystusem w sakramen-tach Kościoła (KGSP, s. 22). Papież Franciszek w encyklice Lumen fidei stwierdził: Słowo Chrystusa, gdy zostanie wysłuchane, mocą swojego dynamizmu przekształca się w chrześcijaninie w odpowiedź, i staje się z kolei słowem wypowiadanym, wyznaniem wiary (LF 22). Wiara rodząca się ze słowa Bożego jest odpowiedzią udzieloną Bogu, a głoszenie słowa Bożego zmierza do rozpoczęcia w człowieku pro-cesu zbawczego, który nosi znamiona dialogu. Można więc przyjąć, że wiara rodzi się w dialogu, w którym Chrystus jest ucieleśnio-nym Słowem Bożym1.
zw wstępu