Ted Bundy. Umysł mordercy

Chyba nie znam osoby, która nie słyszałaby tego nazwiska. Ja osobiście wiedziałam tylko podstawy, i to i tak okrojone, głównie to co wie większość osób- że był to ohydny seryjny morderc@. Postanowiłam zagłębić się bardziej w temacie.

Lubię pióro autora, wiedziałam, że ta książka będzie mocna, a jak się dowiedziałam, że to będzie narracja pierwszoosobowa- to już w ogóle przepadłam. I nie żałuję. Była to mocna lektura, momentami obrzydliwa i straszna, ale przeczytana jednym tchem.

Co tutaj dostaniemy? Przede wszystkim przybliżony portret psychologiczny, historie z przeszłości, dzięki którym mogliśmy go poznać trochę bardziej i zobaczyć jak wyglądało jego życie na przestrzeni lat. Nurtujące pytania- czy w jego przeszłości pojawiło się coś, co sprawiło, że stał się bestią? Ile było osób? Jak porywał nowe kobiety?

Książka bardzo dobra, jeśli ktoś lubi książki autora będzie zadowolony. Ode mnie leci polecajka. Jednak ostrzegam niektóre momenty są straszne…

„Nie mogę się powstrzymać. Dochodzę w momencie, gdy z jej ust wypełza biały robak. Spoglądam na niego, potem na nią i czuję, że jestem wszechwładny. Robak wije się po jej wardze; po czym spada na ziemię. Pełzając, oddala się, jakby nawet on czuł przede mną strach”.

*To jest moja prywatna opinia. Zachęcam do przeczytania i wyrobienia sobie własnego zdania.

Książkę pochłania się w szybkim tempie. Napisana w sposób precyzyjny i konkretny. Narratorem jest sam zabójca. Od pierwszych stron poznajemy go najbliżej jak tylko się da. Autor odkrywa przed nami jego myśli i odczucia. Dostajemy też opisy makabrycznych morderstw, których dokonał. To co przeżyły ofiary tego mordercy jest straszne. Tak naprawdę do końca nie wiemy ile ich było. Bundy zabiera tę tajemnicę do grobu. Jednak czy jego śmierć wystarczyła by odkupić winy? Myślę, że rodziny tych kobiet nigdy nie zostały usatysfakcjonowane.Trzeba też przyznać, że pozycja jest mocna. Wzbudza ogrom przeróżnych emocji. Od strachu po wstręt, niedowierzanie, obrzydzenie, a nawet smutek. Przy tej książce po prostu nie da się inaczej. Polecam gorąco dla czytelników o mocnych nerwach.

Książki oparte na faktach przeważnie czyta się najtrudniej, ale nie tego autora. Największym plusem tej historii była jej lekkość przekazu. Niejednokrotnie opisywane sceny były brutalne, niesmaczne, a nawet drastyczne, jednak kierując się tym, że to sam Ted Bundy nam o nich opowiada, cała moc bólu osób krzywdzonych została stłumiona. Nie znając słownego cierpienia postaci mogliśmy mniej intensywniej je przeżywać, a nawet traktować jako rzeczy zmyślone, jak twierdzi sam Ted. Często bowiem podkreśla, że aby historia miała prawdziwy smak, musi zostać podkoloryzowana, lecz w jakiej skali, tego już nam nie zdradził. Swoją opowieść rozpoczyna od dzieciństwa w którym chciał być taki jak jego ojciec. Twardy, arogancki i nie mający sumienia. Śmierć matki opisana jest jak przez mgłę, również ucieczka rodzeństwa. W życiu najbardziej bolały go docinki szkolne, jak wiadomo kiedy dzieciaki na kogoś się uprą, to łatwo nie odpuszczają. Następnie przechodzimy do chwil bardziej obecnych, gdzie opisuje jak mordował młode kobiety, a następnie tłumaczy nam od czego to się zaczęło. Przy czym podkreśla, że najbardziej łakomy kąsek zostawia nam na później. Może to dziwne, ale on zwyczajnie po części chce opowiedzieć swoje życie pod kątem zrozumienia swojego postępowania. Wie, że każdy, kto go badał starał się odnaleźć ten czas w którym to coś się w nim zmieniło. Czy jednak coś takiego istniało? Co sprawiło, że krzywdził innych? Czyżby za wszystko odpowiedzialna była tylko cielesna przyjemność?
Mnie zawsze zastanawia to, dlaczego psycholodzy i inni uczeni są przekonani, że w ciele przyszłego zabójcy musi być jakiś błąd genetyczny, albo wydaje im się, że wydarzyło się coś, co sprawiło, że nagle zaczął zabijać. Ja przeczytałam już kilka książek takiego rodzaju i jedyne, co mi się nasuwa, to obserwacja innych, którzy według przyszłych morderców są godni naśladowania, bo mają autorytet. Z dziecięcego punktu widzenia, gdzie nie zna się dobra ani zła, widzą tylko postępującą w ich kręgu atencję, której sami pragną. Z braku miłości pożądają jej. Ale czy o tym jest książka? Zajrzyjcie jeśli macie ochotę do umysłu, który funkcjonuje tak samo jak u każdego, tylko on zamiast się zastanawiać, po prostu działa:-)

Pozycję zadziwiająco lekko się czyta. Lubię kiedy postacie same opowiadają swoją historię i tak właśnie jest w jej przypadku. Po ich pierwszym spotkaniu, ich życie toczy się dalej. Postać męska była tutaj wykreowana w dużej sprzeczności. Ktokolwiek go zauważał z płci pięknej i wysyłał swoje sygnały na szybki numerek, był przez niego ignorowany. Co innego jego kumpel, który nie marnował takich okazji. Poznając głównego bohatera widzimy spragnionego samca, który na życie pełne utrudnień. Ze względu na swojego ojca od którego trzyma się z daleka ze wzgledów, które w miarę szybko poznamy, nie może wiele o sobie opowiadać. Nie może być w centrum uwagi, ani pozwolić, by ktokolwiek o nim się dowiedział. Gdy jest jego kolej przedstawienia wydarzeń, coraz bardziej się przed nami otwiera. Ma spory dylemat, bo wpadła mu w oko dziewczyna o cudnych blond włosach. Postać z jego spodni non stop czeka w gotowości, a on nie wie co zrobić, by ona zwróciła na niego uwagę. Z tego powodu czasami dziwnie się zachowuje i choć sytuacja naprowadza nas na konkretne wydarzenia, to pod koniec dzieje się coś, co zakłóca ten rytm. Postać blondynki również jest dosyć interesująca, tylko wiadomość o niej samej poznajemy w wolniejszej wersji. Większość wyciąga z niej jej koleżanka o głosie Myszki Mini. To za sprawą ich rozmów poznajemy jej dziwne zachowanie. Ona stara się postępować według wskazań rodziców, chce być ostrożna i nie pakować się w jednodniowe kłopoty. Wciąż ignoruje podrywacza, ale nie ma zbyt wiele konkretu na jej temat. To za jej sprawą opowieść zwalnia, bo czuć jakby i nam nie chciała zdradzić kim jest i jaki ma plan na ogólne życie. Czy zatem on robi na niej wrażenie? Tego nie zdradzę:-)
Najbardziej ciekawił mnie początek książki, bo to tam dzieją się drastyczne wydarzenia i ciężko jest dojść do tego o co chodzi, bo w następnym rozdziale mamy zagrywkę właśnie tamtych postaci. Czy jednak cokolwiek się później połączyło w całość? Książki nie można nazwać łatwą, bo sieje ogrom pytań, zawirowań i jednocześnie jest mocno wciągająca. Jakby całość była numerkami, a my odkrywając je nie widzieliśmy puzzli ułożonych kolejnościowo tylko na bazie przypadkowości. Nie wiedząc kiedy co się może zdarzyć, a wiedząc że na pewno się wydarzy, tylko czekamy by nastąpił ten wybuch. Uwierzcie mi, że okładka tej książki to przykrywka dla innych wydarzeń, które najlepiej odkrywa się samemu. Według mnie zasługuje na wysoką notę, bo sposób w jaki została przekazana jest starannie dobrany i przemyślany. Przeczytajcie, bo naprawdę warto!

Jest to pierwsza książka czytana przeze mnie autorstwa Maxa Czornyja. Bardzo dobrze wciela się on w umysł mordercy sprawiając że Ted Bundy jest niemal namacalny. Opisy morderstw, jego pożądanie i chora fascynacja gwałtami, zabijaniem przyprawiała mnie o dreszcze. Myśl o tym że te wydarzenia naprawdę miały miejsce mnie przerażała, książka zdecydowanie nie dla każdego. Autor zrobił kawał dobrej roboty, z pewnością nie było to łatwe zadanie, jednak on bardzo dobrze opisał zło Teda i jego brak emocji. Przeczytałam książkę w dwa dni, była wciągająca i zawierała krótkie rozdziały. Myślę że przez długi czas jej nie zapomnę.

"Ted Bundy. Umysł mordercy", autora Pana Maxa Czornyja Powieść swoją premierę ma 13 marca 2024 roku.

Nie ukrywam, że bardzo lubię czytać książki tego autora, dlatego też odrazu zgodziłam się na jej zrecenzowanie. Ta powieść już od jakiegoś czasu pojawiała mi się w zapowiedziach w internecie i bardzo mnie zaciekawiła. Z tego względu, że jest to książka napisana na faktach jak i jej opis.
Muszę przyznać, że po jej przeczytaniu mam mieszane uczucia. Z tego względu, że jest to naprawdę bardzo mocna powieść, po którą powinny sięgnąć tylko osoby pełnoletnie. Lecz za razem bardzo mnie wciągnęła i do samego końca czytałam ją z ogromnym zainteresowaniem. Tutaj na własnej skórze możemy się przekonać do czego był zdolnym Ted Bundy.
Myślę, że dla fanów literatury na faktach napewno przypadnie do gustu.

Lubicie kryminały oparte na faktach? Takie fabularyzowane true crime? Ja owszem!
Max Czornyj niejednokrotnie udowodnił nam już, że potrafi szokować swoimi opowieściami, ale w przypadku serii jego książek opartych na faktach, to już nie jest kwestia jego wyobraźni. To rzeczywistość. A rzeczywistość chwilami bywa dużo bardziej wymyślna od fikcji. Zapewne każdy, nawet jeżeli nie interesuje się zbytnio tematyką true crime, słyszał o Tedzie Bundym. Jeden z najsłynniejszych amerykańskich seryjnych morderców, który za swoje zbrodnie został skazany na krzesło elektryczne… Cóż, Max Czornyj wybrał sobie nie lada postać do wykorzystania w swojej najnowszej powieści.
Autor po raz kolejny próbuje wejść do głowy psychopaty i za pomocą pierwszoosobowej narracji ukazać nam jego historię. Oto fabularyzowana, skrócona wersja życia Teda Bundy’ego – jego prywatność oraz zbrodnie, jego emocje i odczucia, jego umiejętna gra z wymiarem sprawiedliwości – bowiem nie wiem, czy o tym wiecie, ale Bundy studiował prawo! Szybko można się tutaj zorientować, że mamy do czynienia z tym inteligentnym typem mordercy – który doskonale wie co robi, wie jak zacierać ślady, planuje swoje kroki, umiejętnie wybiera ofiary. Potrafi z łatwością wywieść policję w pole, balansując na granicy pewności siebie i bezczelności. Mocny charakter, który lubował się w brutalnych napaściach, gwałtach, morderstwach i nekrofilii. Psychopata, który uwielbiał mieć władzę nad swoimi ofiarami. I choć podejrzewano, że być może cierpiał na chorobę afektywną dwubiegunową, to w ostatecznym rozrachunku uznano go za całkowicie zdrowego. On po prostu parał się makabrą.
Książka jest naprawdę nieźle napisana, daje dobry obraz charakteru Bundy’ego, pokazuje jego drogę życia, choć jako mocny portret psychologiczny nieco zawodzi – aczkolwiek ciężko wejść do głowy człowieka, który od lat nie żyje. Autor mógł bazować jedynie na różnych aktach i opracowaniach, a i tak uważam, że całkiem dobrze zaprezentował Teda Bundy’ego – co najważniejsze, w pierwszej osobie, co uważam za nie lada trudne zadanie… Próba wcielenia się w psychopatów i morderców jest naprawdę czymś ciężkim, myślę, że nawet na swój sposób obciążającym dla psychiki autora. Czornyj nigdy jednak nie oszczędzał swoich czytelników, więc nie spodziewajcie się taryfy ulgowej w przypadku książki o tak „barwnej” postaci jak Bundy – jest tutaj wiele szokujących, makabrycznych i brutalnych opisów tego, co zbrodniarz robił poszkodowanym.
Owa powieść chwilami może wydać się być nieco chaotyczna, ale czyż nie jest to idealne odzwierciedlenie tego, co tkwi w umyśle mordercy? Na szczęście autor pamiętał o tym, aby uwzględnić i umieścić przy każdej zmianie punkty czasowe i daty, których dotyczy dana akcja. Więc chwilami może nieco skaczemy w czasu, ale w ogólnym rozrachunku i tak otrzymujemy dobry wycinek kilku najważniejszych lat życia Bundy’ego – praktycznie tych, w których był u szczytu formy. To na pewno będzie gratka dla fanów true crime i kryminałów, o ile pozostajecie przy tym fanatyzmie ludźmi o mocnych nerwach…
Instagram: bookeaterreality

/Współpraca reklamowa z @filianafaktach/
Premiera książki: 13.03.2024

Gdy słyszysz: "Ted Bundy"... jaka pierwsza myśl pojawia się w Twojej głowie? Jestem przekonana, że każde skojarzenie nie będzie mijać się z prawdą nawet w najmniejszym stopniu. W końcu nie bez powodu otrzymał miano najsłynniejszego współczesnego seryjnego mordercy.

Prawdą jest, że na półkach księgarń znajdziesz niejedną książkę poświęconą Bundy'emu. Co wyróżnia powieść spod pióra Maxa Czornyja? Z pewnością fakt, że całą historię widzimy oczyma... mordercy. Dzięki temu staje się bardziej intrygująca i przerażająca zarazem. Myślę, że Autor stanął przed niełatwym zadaniem, a poprzeczkę zawiesił sobie naprawdę wysoko. W moim odczuciu, udało Mu się ją przeskoczyć.

Co znajdziecie w tej książce? Wzmianki o dzieciństwie Teda, jego rodzicach czy rodzeństwie. O zagmatwanych relacjach z wymienionymi powyżej. O ścieżce kariery, jaką obrał. O związkach (!) z kobietami, o życiu z nimi pod jednym dachem. A wreszcie o zbrodniach, których dokonywał z uśmiechem na ustach. Fascynowały go zarówno kobiety jak i młodziutkie dziewczyny, niektóre z nich to jeszcze dzieci. Aż wreszcie... o schwytaniu sadysty, przebywaniu w więziennych murach, próbach ucieczki, samym procesie jak i dniu ostatecznym.

Co jest najbardziej przerażające? To, w jak łatwy sposób Ted Bundy potrafił przekonać do siebie kobietę pasującą do jego upodobań. Myślę, że nie minę się z prawdą gdy napiszę: "to mogła być każda z nas". Oczywiście gdyby żyła w tamtych czasach. "Cześć, muszę zanieść ten wielki karton książek do samochodu. Chyba przeceniłem swoje możliwości, nie poradzę sobie sam. Pomożesz mi? To niedaleko, widzisz? Tam stoi mój samochód". Dodaj do tego czarujący uśmiech, lekko nieporadną postawę... Jesteś kupiona? No właśnie.

Najbardziej zmroził mnie rozdział poświęcony wtargnięciu do jednego z akademików. To właśnie ten Bundy wywołał na moim ciele dreszcze. Pomijając fakt, co potrafił robić ze swoimi ofiarami już po śmierci. Ta fascynacja kobiecym ciałem... Prawdą jest, że "rzeczywistość przerosła najbardziej przerażającą fikcję".

"Statystyka zrobiła ze mnie zbrodniarza. Ba! Uczyniła ze mnie seryjnego mordercę, degenerata i sadystę. Nekrofila, gwałciciela, potwora w ludzkiej skórze. Szaleńca i psychopatę. Manipulatora, uwodziciela i geniusza zła. To ostatnie określenie nawet mi się podoba, ale nie aspirowałem do niego."

Ilu zbrodni dokonał Bundy? Tego nie dowiemy się nigdy. Zabrał tę informację ze sobą. Pewnym jest, że liczba ta, jaka by nie była, mrozi krew w żyłach.

Czy po lekturze tego tytułu wzbogacicie się w nowe informacje dotyczące jego osoby? Nie mam pojęcia. Niemniej uważam, że sposób, w jaki Max Czornyj postanowił przedstawić ją światu jest intrygujący i... dobrze przyswajalny przez czytelnika. Mimo ciężkiej tematyki ta powieść zasługuje na miano nieodkładalnej. Będę polecać.

„Ted Bundy. Umysł mordercy” to książka mrożąca krew w żyłach, wywołująca nieprzyjemny dreszcz i wzbudzająca niepokój.
Sposób w jaki przedstawiona jest w niej historia jednego z najsłynniejszych seryjnych morderców dodatkowo potęguje te uczucia. To zasługa pierwszoplanowej narracji i tkwiąca głęboko z tyłu głowy myśl, że przecież to wszystko, o czym pisze autor, nie jest tylko zwykłą literacką fikcją, czy skrojoną na miarę bajką dla dorosłego czytelnika, ale faktem. Opisane w książce zbrodnie wydarzyły się bowiem naprawdę w latach 70.
Sięgając po tę książkę strona po stronie przyglądamy się życiu Bundy’ego, począwszy od wydarzeń z wczesnego dzieciństwa, przez młodość, po dorosłe życie, aż do dnia wykonania wyroku. Przeraża fakt, że ten człowiek, popełniając tak straszliwie zbrodnie, przez kilka lat związany był z jedną kobietą.
Co napędzało seryjnego mordercę, sadystę, gwałciciela, potwora w ludzkiej skórze do kolejnych makabrycznych zbrodni? Sprawdźcie sami.
Ostrzegam tylko, że to dosyć mocna książka, wywołująca ogrom emocji. Nie polecam czytelnikom o słabych nerwach.