Wielki Ogarniacz Kuchni

Uff, na początku myślałem, że się z tą książką wpakowałem. Jak już zaczynam czytać jakąś książkę to z założeniem, że ją skończę. Tym razem początek jakoś do mnie nie przemówił. Może nie miałem dnia. Jednak jak zaczynam to chcę skończyć i zostałem nagrodzony za nierezygnowanie mimo początkowego nie najlepszego wejścia w książkę. Rozkręciło się i to naprawdę dobrze. Zaczęła się dobra zabawa z humorem, dystansem bohaterów do siebie i wzajemnych relacji w związku. Książka kręci się wokół gotowania, ale przy okazji widać jak w zwierciadle jak teraz funkcjonujemy w kwestiach żywienia jako przeciętni ludzie i albo idziemy w tej kwestii na łatwiznę, albo musimy mieć dobrą motywację by tym tematem zacząć się zajmować trochę bardziej na poważnie i wysilić się przy przygotowywaniu posiłków. Współczesny świat chętnie, za pieniądze w tej kwestii nas wyręczy, tylko jak się okazuje tak wiele przez to możemy stracić. Gotowanie, nasze własne, może być interesujące, wciągające w ten proces innych, a przede wszystkim zdrowsze niż jedzenie na mieście lub zamawianie wszystkiego na telefon. Jest przy tym okazja na odkrywanie nowych potraw, odkrywanie siebie i ludzi będących obok nas. Przygody kulinarne opisane w książce to dobra zabawa i czasem trochę widziałem siebie przy nieporadności w kuchni jaką opisywała bohaterka. Bo gotować trzeba się uczyć, z tym się nie rodzimy, warto się rozwinąć w tym aspekcie. Książka, a jakże jest o gotowaniu, ale przede wszystkim to świetna rozrywka, którą polecam. A i są przepisy, wiele bardzo interesujących i inspirujących, czasem z ciekawą nazwą, czasem z ciekawymi składnikami, czasem prawie z niczego, ale na pewno da się je wykorzystać. Przymierzam się do skorzystania z kilku. Muszę więc kończyć bo idę gotować.