Kaznodzieja biała okładka

Kaznodzieja – Camilla Lackberg

Kaznodzieja jest drugim tomem bestsellerowej serii kryminalnej mającej miejsce we Fjallbace. Camilla Lackberg znów funduje czytelnikom świetną książkę.

Camilla Lackberg

Nazywana mistrzynią kryminału. Jej powieści kryminalne sprzedają się na całym świecie w milionach egzemplarzy. W serii kryminalnej o Fjallbace znalazły się: Kamieniarz, Niemiecki bękart, Fabrykantka aniołków, Pogromca lwów. 

Kaznodzieja

W pobliskim Wąwozie Królewskim odnalezione zostaje ciało młodej dziewczyny. Wraz z nią policja odnajduje szczątki zaginionych 25 lat wcześniej dwóch dziewcząt – wszystkie były torturowane przed śmiercią w ten sam sposób. Podejrzany wówczas o morderstwo mężczyzna powiesił się. Kogo w takim razie należy szukać?

Prawda, skrywana przez ćwierć wieku, okazuje się być gorsza, niż Patrick Hedstrom i jego koledzy z policji mogą przypuszczać.

Fragment książki

- Chłopczyk, sześciolatek, wymknął się z domu o świcie, gdy rodzice jeszcze spali, i przybiegł bawić się rycerza na tych skałkach. Znalazł martwą kobietę. Zawiadomienie wpłynęło kwadrans po szóstej.

- Od jak dawna pracują technicy?

- Od godziny. Najpierw przyjechała karetka. Ratownicy od razu stwierdzili, że nic tu po nich, więc technicy mogli przystąpić do pracy. Ale wiesz, jacyś są marudni… Chciałem podejść, popatrzeć, mówię ci, straszne z nich gbury. Może człowiek robi się taki od dupy strony, jak cały dzień spędza na czworakach, szukając z pęsetą jakiś włókien.

Dawny, dobrze znany Mellberg. Patrik wiedział z doświadczenie, że nie ma co prostować jego poglądów, nie warto nawet próbować. Lepiej wpuścić jednym uchem i wypuścić drugim.

- Co o niej wiemy?

- Na razie nic. Miała około dwudziestu pięciu lat. Z ubrania, jeśli tak można powiedzieć, ma tylko torebkę. Poza tym jest golusieńka. Niezłe ma cycki.

Patrik zamknął oczy, powtarzając w duchu jak mantrę: Jeszcze trochę, a odejdzie na emeryturę. Jeszcze trochę…

Mellberg niewzruszony mówił dalej:

- Na pierwszy rzut oka nie da się podać przyczyny zgonu, ale widać, że została mocno zmasakrowana. Sińce na całym ciele, sporo skaleczeń, które wyglądają jak rany kłute. Tam leży, na szarym kocu. Jest lekarz sądowy, właśnie ją ogląda, chyba zaraz powie, co ustalił.

- Są jakieś zgłoszenia o zaginięciu jakiegoś dziadka, ale okazało się, że znudziło mu się siedzieć w przyczepie z żoną, więc nawiał z laską, którą poznał w restauracji Galären.

Patrik widział, jak ekipa ostrożnie przenosi zwłoki do worka. Dłonie i stopy okrywały plastikowe torebki – chodziło o zachowanie ewentualnych śladów. Sprawnie włożyli ciało do worka. Również koc, na którym leżała, miał trafić do plastikowej torby, a potem do szegółowego badania.

Nagle znieruchomieli. Wyglądali na zdumionych. Patrik domyślił się, że wydarzyło się coś nieoczekiwanego.

- Co jest?

- Nie do wiary, tu są kości, w tym dwie czaszki. Sądząc po liczbie kości mamy dwa szkielety.