Znaczenie kontaktów z Europą Środkową w sieci dalekosiężnych powiązań kultury mykeńskiej

Książka dotyczy kontaktów kulturowych pomiędzy społecznościami Europy Środkowej i Grecji mykeńskiej na tle dalekosiężnych powiązań ludności mykeńskiej. Analizy źródeł archeologicznych, a w przypadku basenu Morza Śródziemnego również pisanych, wyraźnie wskazują, iż w drugim tysiącleciu p.n.e. ludność zamieszkującą obszary Europy kontynentalnej, Egei oraz Wschodniego Śródziemnomorza charakteryzowały intensywne kontakty międzykulturowe oraz mobilność na dużą skalę. Egea była wówczas częścią dużego i dynamicznego kręgu społeczeństw, rozciągniętego od Mezopotamii, Syro-Palestyny, Anatolii, Egiptu i Nubii, aż po południową Italię, Bałkany oraz tereny położone na północ od nich. O ile kontakty kultury mykeńskiej ze społecznościami zamieszkującymi Centralne i Wschodnie Śródziemnomorze nie budzą najmniejszych wątpliwości, o tyle jej relacje z Europą Środkową (czy bardziej ogólnie z Europą kontynentalną) są zdecydowanie niedoceniane. Dane źródłowe wskazują jednak na ich wzajemne powiązania, mimo iż w dobie epoki brązu społeczności Grecji mykeńskiej i Europy Środkowej charakteryzowały się różnym stopniem komplikacji struktur społeczno-polityczno-ekonomicznych.