Bad Boy's Girl 2

Jeżeli czytaliście pierwszy tom to wiecie jak się skończyła historia Tessy i Cola. Teraz dziewczyna szykuje się na studia. Nie wie jak poradzić sobie z własnymi uczuciami i liczy na to, że nowe otoczenie pozwoli jej o wszystkim zapomnieć. Jednak Cole nie pozwoli jej o sobie zapomnieć, zrobi wszystko by ją odzyskać. We dwójkę jadą na jedną uczelnię i nie wszystko idzie zgodnie z planem. Wokół chłopaka ciągle kręcą się dziewczyny, a Tessa zostaje wystawiona na ciężką próbę. Czy ta dwójka przetrwa ten trudny czas? Kto będzie chciał im zaszkodzić?


Pierwszy tom tej historii naprawdę mi się spodobał i byłam ciekawa co dalej wydarzy się w kolejnych częściach. Jednak ten tom troszkę mnie zniechęcił do czytania kontynuacji, ale wiecie, że ja nie lubię mieć niedokończonych serii, także i tak je przeczytam. No ale przejdźmy do konkretnej recenzji.

Bohaterowie wyjeżdżają i oczywiście mamy amerykański schemat, że sportowiec nie może się odpędzić od lasek i każda chciałaby spędzić z nim noc. Oczywiście Cole jest zapatrzony tylko w główną bohaterkę, ale jej to nie przeszkadza by robić mu o to problemy. Tessa narzeka, że chłopak integruje się z innymi i chodzi na imprezy, ale jak on jej proponuje pójście to ona nie chce. Powiedzcie mi, gdzie tu jest logika? Po prostu ich niektóre kłótnie były tak bezsensowne, że to głowa mała i miałam pewne objawy załamania przez to. Chociaż nie powiem, miałam czasami takie momenty, że co będzie ze mną jak ja wyjadę na studia, czy mój chłopak też będzie miał takie branie? Wiem, że to nie będzie ten stopień zainteresowania jak u Cola, ale jednak. Przez co jeszcze bardziej się załamałam.

Bohaterowie tak jak wspomniałam są czasami naprawdę irytujący. Potrafią się kłócić o byle głupotę i stwarzać komiczne sceny. Wyjeżdżają na studia, ale zachowują się gorzej niż dzieci. Tessa ma jakieś problemy z uczuciami i podejmuje idiotyczne decyzje. Cole też nie jest lepszy, zwłaszcza pod koniec książki, to ja już się kompletnie załamałam z powodu pomysłu, który wymyślił.

Ogólnie nie powiem, powieść czyta się szybko i jest o wiele krótsza niż pierwsza część. Jenak bohaterowie mocno psują cały odbiór. Wiadomo, że to ma być historia miłosna opisująca ich wzloty i upadki, jednak no te kłótnie to czasami były bezsensowne. Może nie czytałam After, ale po recenzjach innych wydaje mi się, że ta powieść też zmierza w tym kierunku, tylko jest o wiele mniejsza objętościowo.

Podsumowując ten tom mocno mnie zawiódł. Może dopadł go syndrom drugiego tomu i później będzie lepiej. Jednak ten tom to była dziecinada, bezsensowne kłótnie i problemy bohaterów. Nie powiem czytało mi się ją naprawdę szybko, bo styl pisania jest bardzo przyjemny. Trzymam się nadziei, że kolejne tomy będą lepsze!

Pierwszy tom "Bad Boy's Girl" czytało mi się bardzo przyjemnie. Ciekawa, co jeszcze czeka Tessę i Cole'a, postanowiłam sięgnąć również po kolejne części serii. Lekka lektura obfitująca w humor i emocje to właśnie to, czego mi było trzeba w tę smętną, deszczową pogodę.

Tessa nikomu nie opowiada, co dokładnie wydarzyło się podczas ostatniego wyjazdu, ale nie da się nie zauważyć, jak mocno cierpi. Gdy wreszcie decyduje się opuścić łóżko i wrócić do żywych, zamiast snuć się po domu niczym zombie, przyjaciele i rodzina wspierają ją ze wszystkich sił. O złamanym sercu jednak niełatwo zapomnieć, a widok równie nieszczęśliwego Cole'a jeszcze pogarsza sytuację. Czy Tessa zdoła mu wybaczyć i zacząć wszystko od nowa? Wyjazd do wymarzonego college'u może się okazać świetną okazją na wprowadzenie życiowych zmian, ale czy dziewczyna na pewno jest na to gotowa?

Główną bohaterkę ogromnie polubiłam już przy lekturze pierwszego tomu, ale wraz z rozwojem akcji darzyłam ją coraz większą sympatią. Zapoczątkowana tam przemiana ma tutaj swój dalszy ciąg. Tessa przestała być tą cichą, zakompleksioną i dającą się łatwo zastraszyć nastolatką. A raczej bardzo stara się już nią nie być. Ale to wcale nie takie proste, choć większość potknięć wypada naprawdę zabawnie. College to dla niej szansa, by zacząć od nowa, ale nie wszystko idzie zgodnie z planem.

Cole... jak to Cole. W zasadzie niewiele się zmienia. Stara się ze wszystkich sił być troskliwym chłopakiem i bronić swej ukochanej Muffinki przed całym światem, w czym oczywiście wciąż przesadza. Ale nie martwcie się, jego mroczniejsza strona wcale nie odchodzi w zapomnienie. W końcu Cole nie byłby sobą, gdyby nie dał komuś w mordę. Przynajmniej raz na jakiś czas.

Brakowało mi trochę Beth i Megan. Tych kilka spotkań i rozmów telefonicznych to zdecydowanie za mało. Na szczęście Tessa nawiązuje na uczelni nowe przyjaźnie, ale choć Sarah nieszczególnie zwróciła moją uwagę, to Cami zrobiła na mnie wrażenie niezwykle ciepłej, entuzjastycznej i barwnej postaci.

Powieść Blair Holden to przede wszystkim świetna rozrywka, nie ogranicza się tylko do tego. Za licznymi humorystycznymi sytuacjami i emocjonalną historią miłosną autorka przemyca coś bardzo ważnego. Głównej bohaterce daleko do ideału, a kompleksów ma pod dostatkiem. Przy wsparciu i pomocy najbliższych postanawia zmienić swoje życie. Stopniowo zaczyna budować poczucie własnej wartości, akceptować samą siebie i walczyć o to, czego pragnie. Może powiecie, że to nic takiego, ale radzenie sobie z kompleksami nigdy nie jest proste, zwłaszcza gdy ktoś ma ich tak wiele jak Tessa. To trudny i długotrwały proces, a ja jako czytelnik szczerze doceniam, że autorka podeszła do tematu realistycznie. Sama decyzja o zmianie nie wystarczy. Nikt nie staje się z dnia na dzień zupełnie innym człowiekiem. Wszystko wymaga czasu, a do tego naprawdę wiele pracy i samozaparcia.

Drugi tom serii Bad Boy's Girl był dla mnie udanym powrotem do pełnej emocji historii i ukochanych bohaterów. Także tym razem dobrego humoru miałam pod dostatkiem, ale to nie wszystko. Powieść okazała się również cenną lekcją o walce ze słabościami, o samoakceptacji, budowaniu wiary w siebie i we własne możliwości. Jeśli lubicie lekkie i zabawne (ale nie głupie) historie miłosne, polecam.

Przez wiele tygodni z niecierpliwością wyczekiwałam pojawienia się kolejnego tomu historii Tessy i Cole'a, a moja ciekawość rosła wraz z upływem kolejnych dni. Zastanawiałam się, co takiego zaprezentuje mi autorka i czy drugi tom zdoła być na równi z pierwszym, bądź też okaże się znacznie lepszy od poprzedniego. Jeżeli więc jesteście ciekawi mojej opinii, jak najbardziej zachęcam was do zapoznania się z resztą recenzji!


Pierwsze, co rzuciło mi się w oczy, gdy tylko zobaczyłam tę książkę to to, że jest ona znacznie krótsza od poprzedniej części, a co za tym idzie, zrozumiałam, że o wiele szybciej przebrnę przez przedstawioną w niej fabułę. Niestety wszystkie dobre rzeczy kiedyś się kończą, jednak zawsze istnieje możliwość, że wrócę do niej w wolnej chwili.


I tym razem nie zawiodłam się na stylu autorki i ku mojemu zmartwieniu, przebrnęłam przez tą opowieść w zastraszająco szybkim tempie a teraz nie pozostało mi nic innego jak wyczekiwać ukazania się tomu trzeciego, gdzie zapoznam się z dalszym rozwojem wydarzeń.


Blair ma w sobie coś, co sprawia, że z przyjemnością przeczytałabym każdy napisany przez nią tekst. Aż dziw, że rozpoczynała swoją przygodę na Wattpadzie, czyli serwisie, do którego internauci mają dość sprzeczne opinie. Nawet nie chcę rozmyślać, co by było, gdyby jej praca nie została odkryta, a co za tym idzie, w późniejszym czasie również wydana.


To opowieść, która mimo swojej z pozoru banalnej fabuły jest w stanie zachwycić każdą nastolatkę, jak i nieco starszych odbiorców. Tessa jest jedną z niewielu głównych żeńskich postaci, do których nie mam się czego przyczepić, a śledzenie wydarzeń z jej punktu widzenia, jest czystą przyjemnością.


Tessa od miesiąca nie potrafi wybaczyć Cole'owi jego zdrady. Nie miała ochoty zwlec się z łóżka, zjeść porządnego posiłku, bądź też najzwyczajniej w świecie pójść do szkoły. Jej złamane serce nadal o sobie przypomina, a samo wspomnienie jego imienia, jest dla niej istną katorgą. Cole także nie czuje się najlepiej. Ciągle pojawia się pod jej drzwiami, jednak jej starszy brat skutecznie odciąga go od rozmowy z Tessą.


Dziewczyna zaczyna uczyć się ciężej niż zwykle, byleby tylko dostać się do najlepszej uczelni. Zdaje sobie sprawę, że podczas egzaminów będzie zmuszona się z nim spotkać, na co nadal nie była gotowa. Aż w końcu jej się udało. Dostała się na swoją wymarzoną uczelnię! Jednak, czy dziewczyna będzie gotowa, aby zmienić otoczenie?


Czy jej relacje z Colem w końcu się poprawią? Czy dziewczyna pogodzi się z myślą, że chłopak, którego wciąż darzy głębokim uczuciem zewsząd otoczony jest zastępami długonogich studentek? Jeżeli chcecie poznać odpowiedź na te pytania, koniecznie musicie przeczytać tę książkę!


Dotychczas sądziłam, że autorka nie będzie w stanie wymyślić nic lepszego od poprzedniej części. Myliłam się. Ten tom jest o stokroć lepszy od poprzedniego i z przyjemnością czytałabym go bez przerwy. Już od pierwszych stron urzekł mnie ciekawy sposób, w jaki główna bohaterka postrzega świat, to, że opisując z pozoru zwyczajne rzeczy, nie szczędzi przy tym sarkazmem czy ciętymi ripostami. Właśnie taką Tessę chciałam spotkać i jestem niezmiernie szczęśliwa, że dziewczyna nadal wyróżnia się spośród reszty swoim specyficznym sposobem bycia.


Jeżeli więc udało mi się w chociażby maleńkim stopniu pobudzić waszą wyobraźnię, jak najbardziej zachęcam was do zapoznania się z tą książką i gwarantuję, że z pewnością nie będziecie tego żałować. Osobiście jestem nią urzeczona i z niecierpliwością czekam na ukazanie się kolejnego tomu. Jak najbardziej polecam wam zarówno ten tom, jak i jego pierwszą część!

Tessa O’Connell wkrótce odbierze dyplom ukończenia szkoły średniej i zacznie naukę na uniwersytecie. Nowy początek okazuje się jednak tak różny od marzeń dziewczyny, jak to tylko możliwe: wraz z bagażami i chłopakiem na studia zabiera ze sobą także całą masę problemów. Jakby tego było mało, wszystkie studentki na kampusie wydają się nieustannie lgnąć do Cole’a… Czas spędzony w collage’u, który miał być dla Tessy okazją do rozwinięcia skrzydeł, może niespodziewanie okazać się także czasem próby.

Widok tej recenzji może Was zdziwić, jeśli pamiętacie, w jaki sposób wypowiadałam się o pierwszym tomie tej serii. Określę to krótkim eufemizmem: nie była to najbardziej pochlebna opinia roku. Czasem jednak łapię się na tym, że po przeczytaniu danej książki i zrecenzowaniu jej, gdy emocje związane z lekturą nieco już opadną, moje nastawienie się zmienia. Zdarza mi się stwierdzić, że oceniłam powieść zbyt entuzjastycznie i powinnam była wyciągnąć na wierzch więcej jej wad, lecz najczęściej przekonuję się do książki i uznaję, że trochę za bardzo ją sponiewierałam. Tak też było w przypadku pierwszej części Bad Boy’s Girl, która okazała się swego rodzaju Guilty Read – może nie najlepszym, jakie czytałam, ale… znośnym. Postanowiłam więc dać szansę drugiej części, mając nadzieję, że tym razem Blair Holden przekona mnie do siebie definitywnie.

Bad Boy’s Girl #1 zakończyło się z przytupem, którego… nie pamiętałam. Okej, czasem moja pamięć szwankuje i z głowy wyleciał mi szalenie ważny element historii Tessy i Cole’a, którego pojawienie się zmieniło losy pary o sto osiemdziesiąt stopni, ale gdy już ostatecznie odnalazłam się w miejscu i sytuacji, odnalazłam Tessę, na której głowę co rusz spadały nowe problemy. Nie będzie odkryciem Ameryki spostrzeżenie, że były to kłopoty sercowe głównej bohaterki, która jako dziewczyna najpopularniejszego przystojniaka w okolicy nigdy nie może się nudzić. Wraz z Tessą i Cole’em przeżywamy najpierw burzliwe lato, a potem początek nauki na uniwerku, która to stawia bohaterów przed nowymi wyzwaniami.

Drugi tom Bad Boy’s Girl był… w porządku. Po prostu. Pewnie powinnam wystrzelić w tym momencie z rozwlekłym esejem na temat świetności/fatalności tej książki, ale czasem w nasze ręce wpadają powieści, które są gdzieś pomiędzy. Będąc typowymi średniawkami, nie stają się obiektem żadnych szczególnych zarzutów, ale nie wywołują również ochów i achów. Nie związałam się emocjonalnie z bohaterami Bad Boy’s Girl, nie płakałam, gdy oni przeżywali załamanie, nie skakałam z radości, gdy Tessę przyjęto na uniwersytet, a moje zaangażowanie w akcję książki było do tego stopnia umiarkowane, że nie nudziłam się podczas czytania. Z przyjemnością ogłaszam jednak, że część druga tej serii przypadła mi do gustu bardziej, niż pierwsza. Jest to zasługa braku ogromnej fali irytacji, jaka spadła na mnie w poprzednim tomie, a która była momentami tak ciężka do zniesienia, że miałam ochotę palnąć się tą książką w głowę, a następnie poćwiczyć nią rzuty na odległość z czwartego piętra. Tym razem nic takiego nie miało miejsca.

Jestem świadoma, że Bad Boy’s Girl #2 jest spokojniejszą, poważniejszą i mniej szaloną siostrą pierwszego tomu, jednak w mojej opinii brak wszelkich wybuchających rewelacji, absurdalnych sytuacji i wnerwiających zdarzeń rodem z telenoweli jest ogromną zaletą. Były to bowiem właśnie te elementy, które działały mi na nerwy podczas czytania Bad Boy's Girl #1. Gdy w końcu usunęły się one z pola widzenia, na horyzoncie pozostała zwyczajna historia, niewyróżniająca się, przyjemna do przeczytania na jeden raz. Ta tendencja zwyżkowa poziomu książek Blair Holden, który z tomu na tom zmienia się na lepsze, daje mi nadzieję na to, że po trzecim tomie w końcu będę mogła powiedzieć: „Tak, to jest to, na co czekałam!” i wysłać autorce wirtualne uściski, dziękując za wspaniałą lekturę.

Być może nie wspomniałam o tym w recenzji poprzedniego tomu, ale zarówno wtedy, jak i teraz zachwyca mnie styl autorki. Oczywiście nie jest to styl pełen ozdobników, upiększeń i górnolotnych słów, bo to raczej nie ten typ literatury, jednak gdybym miała wskazać, w jaki sposób powinno się pisać rozrywkowe książki literatury Young/New Adult, bez zastanowienia przywołałabym przykład Blair Holden. To, jak autorka operuje humorystycznymi dialogami, rozbrajającymi porównaniami i powalająco dobitnymi przemyśleniami Tessy, jest fantastyczne. Nie raz zaczynałam rechotać jak opętana, gdy przeczytałam jakąś prześmieszną metaforę lub zabawne określenie. Z tej książki można czerpać pomysły na obraźliwe określenia, jakimi można obdarzyć ludzi, którzy nam się naprzykrzają, i generalnie zaostrzyć sobie język.

Bad Boy’s Girl #2 to młodzieżówka jak każda inna. Nie zapewniła mi fali uniesień, ale nie była też tak irytującym tworem, jak jej poprzedniczka. Pozwala mi to być pełną nadziei na jeszcze lepszy trzeci tom, który z chęcią przeczytam. Na brawa zasługuje styl pisania autorki, który urzekł mnie po raz kolejny. Jeśli lubicie zabawne historie miłosne, przy których można miło spędzić czas, nie wyrywając sobie włosów z głowy z rozdrażnienia nad głupotą bohaterów, ta książka jest dla Was.

Więcej na: booksofsouls.blogspot.com