Po kilku falach dziewiętnastowiecznych kasat z polskiego krajobrazu zniknęły męskie klasztory benedyktyńskie. Sprowadzenia zakonu do ojczyzny podjęli się dwaj mnisi z klasztorów zagranicznych: ojcowie Klemens Dąbrowski i Jozafat Ostrowski. Prezentowana kronika pierwszego z nich daje interesujący opis uwarunkowań powrotu do Polski najstarszego zakonu Europy Zachodniej. Jest to obraz batalii o odzyskanie skasowanego w XIX w. opactwa na Świętym Krzyżu, w którym od czasów rosyjskich funkcjonował ciężki zakład karny. O. Klemens pełnił tam funkcję kapelana, miał więc bezpośredni wgląd w relacje wewnętrzne więzienia, określanego jako „polski Sachalin”. Ubolewał, że zamiast pieśni gregoriańskich w sanktuarium świętokrzyskim rozbrzmiewają jęki i przekleństwa osadzonych. Wzorem czarnych mnichów z czasów pierwszych Piastów, u zarania państwowości polskiej chciał włączyć się w dzieło krzewienia cywilizacji chrześcijańskiej poprzez tworzenie szkół, bibliotek, muzeów. Był przekonany, że odzyskanie dziedzictwa benedyktyńskiego to kwestia kilku tygodni. Powtarzane obietnice polityków umacniały w nim tę wiarę. Po trzech latach (1919–1922) zmagań o Święty Krzyż był zmuszony zrezygnować. Skuteczniejsze były zabiegi o odzyskanie dla zakonu klasztoru w Lubiniu. Kronika o. Dąbrowskiego dobrze wpisuje się w opis procesu odradzania się Polski po latach niewoli. Autor pokazuje niektóre mechanizmy relacji Państwo–Kościół, łamiąc przy tym kilka stereotypów, funkcjonujących na temat II RP. Walorem książki jest wartka narracja kuzyna Henryka Sienkiewicza, Deotymy i Joachima Lelewela.

Sapiehowie to jedna z najważniejszych rodzin w dziejach Rzeczypospolitej i ziem polsko-litewskich XVI–XIX wieku. Jej przedstawiciele piastowali najważniejsze urzędy świeckie i duchowne w Wielkim Księstwie Litewskim, a później na ziemiach znajdujących się pod zaborami. Sapiehowie oddziaływali na najważniejsze instytucje administracyjne państwa – sejmy, sejmiki, instytucje sądownicze. Swoją działalnością wpływali na politykę wewnętrzną i zagraniczną państwa, często także prowadząc własną grę dyplomatyczną z dworami w Wiedniu, Berlinie, Paryżu, Londynie, Sztokholmie, Moskwie i Petersburgu. Posiadając już od czasów Lwa Sapiehy własną fakcję polityczną, oddziaływali na monarchów, często tworząc stronnictwo dworskie lub stanowiąc jego zasadniczy element. Sapiehowie mimo klęski pod Olkienikami nadal w XVIII wieku odgrywali istotną rolę na scenie politycznej państwa polsko-litewskiego. Także w XIX wieku ich przedstawiciele angażowali się w różnorodną działalność polityczną – od administracyjnej po religijną czy wojskową – wyraźnie zaznaczając swoją obecność w życiu publicznym. Badanie różnych aspektów działalności tak wpływowej rodziny wymagało zgromadzenia wokół pomysłu wydania monografii wielu wybitnych historyków zajmujących się dziejami dawnej Rzeczypospolitej i ziem polsko-litewskich. Do publikacji zaproszono również młodych adeptów nauki i doktorantów, którzy na kartach niniejszej książki mogą podzielić się wynikami swoich badań naukowych. Wszystkie części monografii wraz z ich podrozdziałami stanowią niezwykle ważny wkład w poznanie różnych aspektów działalności w sferze publicznej i prywatnej rodziny magnackiej w dawnej Rzeczypospolitej, w tym przypadku – na przykładzie Sapiehów. Publikacja może przyczynić się do dalszego rozwoju badań naukowych związanych z historią wymienionego rodu na przestrzeni stuleci, a także problematyki dotyczącej dziejów Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku i ziem polsko-litewskich w XIX wieku, analizowanej z perspektywy tworzących ją ludzi i rodzin.

Poświęcony śląskiej części powiatu zielonogórskiego tom ukazuje się w ramach wielkiego przedsięwzięcia dokumentującego artystów śląskich – Leksykonu Artystów Śląska (każda z wydawanych książek dotyczy innego powiatu). Przedstawione w leksykonie osoby musiały spełnić dwa kryteria: choćby krótko mieszkać na stałe w śląskiej części powiatu zielonogórskiego i w swoim dorosłym życiu parać się zawodowo lub amatorsko samodzielną twórczością rzemieślniczą bądź artystyczną o charakterze plastycznym. Nadrzędną zasadą leksykonu jest dokumentacyjny charakter, dlatego czytelnik nie znajdzie tu oceny dokonań twórców ani oceny ich postawy politycznej i moralnej.

A stunning exploration of over 80 famous artists and their fascinating lives, from Leonardo da Vinci to Frida Kahlo. Artists: Their Lives and Works tells the inspiring stories behind the world's most famous masterpieces and their creators, including their influences, development, friendships, loves, and rivalries. Discover the often tumultuous lives of iconic artists including Raphael, Hogarth, van Gogh, O'Keeffe, Magritte, Warhol, and Kiefer. Uncover the unconventional tales of the artists' lives, including Holbein's matchmaking portraits for Henry VIII, Caravaggio's thuggish reactions to a badly-cooked artichoke, and the many romantic affairs of Picasso. Lavishly illustrated biographies for every artist reveal these visionaries at work in their studios, as well as the unique techniques, artworks, and personalities that made them into legends. Featuring a foreword by Andrew Graham-Dixon, Artists: Their Lives and Works is the ideal gift for art lovers old and young, and a uniquely fascinating look at the lives of these creators.

Czy 10 tygodni wystarczy, by przekonać się, że Rosja to nie kraj,a stan umysłu? Stephan Orth udowadnia, że Rosjanie to nie tylko miłośnicy wódki, broni palnej i polityki Putina. Są wśród nich także serdeczni melomani, zadeklarowani hippisi i pedantyczni intelektualiści. Każdy ze spotkanych bohaterów stanowi małą,osobistą część obrazu tego ogromnego państwa, które odzyskuje status mocarstwa światowego, ale wciąż nie do końca wie, czego pragnie dla samego siebie. Couchsurfing w Rosji… wyjaśnia, co naleśniki mają wspólnego z emocjonalnym życiem Rosjan, w jaki sposób na Krymie wylądowały „uprzejme zielone ludziki” i gdzie kryje się legendarna rosyjska dusza. Od Moskwy po Władywostok, przez gościnne mieszkania i domy, duże miasta i wioski, poznajemy kraj, w którym za melancholijną maską kryje się wielkie serce. Czytając książki Stephana Ortha, mamy wrażenie, że na własne oczy widzimy kraj i jego mieszkańców. „Westdeutsche Allgemeine Zeitung” O swoich przygodach autor napisał tak porywającą książkę, że aż chce się jechać do Rosji. „Kleine Zeitung” Dzięki pełnym humoru anegdotom autor kreśli zróżnicowany i osobisty portret Rosji. „Pinneberger Tageblatt” Ta relacja z podróży jest pod każdym względem nietypowa. I dlatego właśnie warto ją przeczytać. „Neue Westfälische” Świetna książka i doskonała lektura. „Münchner Merkur” Orthowi udało się oddać obraz Rosji z dala od polityki i Putina. W miarę jak w dzisiejszych czasach Zachód coraz bardziej oddala się od Rosji, tego typu książki stają się coraz bardziej istotne. „Donau-Kurier” Stephan Orth – były redaktor działu „Podróże” w „Spiegel Online”, a od 2016 roku niezależny dziennikarz. Od 2004 roku zdeklarowany miłośnik couchsurfingu – podejmował u siebie gości z całego świata i zwiedził w ten sposób ponad trzydzieści krajów. Orth jest autorem bestsellera Couchsurfing w Iranie. (Nie)codzienne życie Persów. Za swoje reportaże podróżnicze wielokrotnie otrzymywał nagrodę Columbus.

Autorami książki "Polski hip hop posiada wiele twarzy" są Sadi i Graff. To dwóch pionierów polskiego hip hopu, którzy jako jedni z pierwszych zaczynali tworzyć tę subkulturę w Polsce już na początku komunistycznych lat 80., gdy wszystko było zabronione, a następnie kontynuowali jej rozwój przez 20 lat na ulicy. Hiphopowa podróż rozpoczyna się od przedstawienia przez autorów ich biografii oraz historii legendarnej organizacji Universal Zulu Nation w Polsce, aby czytelnik miał świadomość, że wiedza zawarta w książce pochodzi ze źródła, a nie z kałuży. Następnie poznamy początki kultury hip hop w Polsce czyli lata 80., historię polskiego breakdance oraz trzy jego pierwsze generacje, historie jednej z pierwszych polskich b-girls, zarys historii polskiego graffiti, realia polskiego hip hopu lat 90., historię polskiej muzyki rap i jej transformację, a także jak rodził się polski hiphopowy DJ-ing. Dowiemy się, gdzie naprawdę hip hop ma swoje korzenie i kiedy datuje się jego powstanie, jak jest idea, filozofia oraz jakie są zapomniane wartości kultury hip hop jako subkultury ulicznej, na czym polega hiphopowa świadomość, jakie są poszczególne szkoły hip hopu, a także jak po wielu latach istnienia i rozwoju wygląda hip hop na tle innych subkultur. "Polski hip hop posiada wiele twarzy" to pierwsza na świecie książka odsłaniająca ukrywany przez media prawdziwy obraz międzynarodowej, hiphopowej organizacji Universal Zulu Nation, która od wielu lat jako socjalno-religijny gang mający znamiona sekty pod pretekstem propagowania pokoju, szacunku, jedności oraz innych wartości stosuje hip hop do rozpowszechniania kontrowersyjnej filozofii islamu na całym świecie, tworząc swoje oddziały w różnych krajach. Niniejsza publikacja porusza wiele innych zagadnień i zawiera refleksje na tematy związane z kulturą hip hop. To polska hiphopowa świadomość, która poprzez swoją treść bezdyskusyjnie zapisuje fundamentalną część historii polskiego hip hopu. Siłą tego niezależnego wydania jest potężna dawka niepublikowanej wcześniej wiedzy bez cenzury, opartej na faktach, których nie w innych tego typu drukowanych źródłach, a nawet w internecie. Dlatego nie przegap możliwości bycia uświadomionym i przeczytaj tę nietuzinkową lekturę, która na polskim rynku książkowym w swojej dziedzinie jest bezkonkurencyjna. Hirek Wrona: "Warto mieć wiedzę o legendach i pionierach hip hopu. Nie tylko po to by móc za jakiś czas opowiadać swoim dzieciom, ale przede wszystkim by być świadomym potężnej pozycji tej kultury pod koniec XX i w pierwszych dekadach XXI wieku".

Trzynasta książka to spora odpowiedzialność w stosunku do czytelników, którzy mają prawo oczekiwać lektury zajmującej i inspirującej do własnych przemyśleń. Odpowiedzialność okazuje się tym większa, że bohaterem rozważań jest władca zajmujący poczesne miejsce w panteonie dumy narodowej. Bolesław Chrobry jako postrach wszystkich sąsiadów już za swojego długiego życia wzbudzał wielkie emocje polityczne. Był bardzo skuteczny, gdyż odznaczał się okrucieństwem i bezwzględnością. By zrealizować swoje cele, nie wzbraniał się przed popełnianiem czynów dalekich od chrześcijańskich ideałów. Żył przecież w czasach, kiedy brutalność i podstęp nieuchronnie przeplatały się ze wspaniałomyślnością i szczodrością władców konkurujących ze sobą na scenie geopolitycznej. Bolesław został nazwany przez potomnych Wielkim, bo też dokonał rzeczy wielkich. Wywalczył sobie pierwszoplanowe miejsce w Europie Środkowej; nadał swojemu państwu cechy nowoczesnej monarchii chrześcijańskiej; wygrał większość z licznych wojen, które prowadził; znacznie rozszerzył granice państwa piastowskiego; wypromował nazwy Polski i Polaków. Powierzył jednakże swojemu synowi zadanie niewykonalne: utrzymanie wysokiego statusu monarchii w sytuacji otoczenia jej przez samych wrogów. Toteż jej upadek nastąpił już kilka lat po śmierci wielkiego Bolesława, który stał się niemal mitycznym uosobieniem dawnej chwały.

Jacek Malczewski, Witold Pruszkowski, Juliusz i Wojciech Kossakowie, Artur Grottger – prace m.in. tych artystów można oglądać na otwartej 30 października 2018 w Gmachu Głównym Muzeum Narodowego w Krakowie wystawie „Niepodległość. Wokół myśli historycznej Józefa Piłsudskiego”. Od innych ekspozycji o tematyce niepodległościowej różni się ona związkiem z postacią Józefa Piłsudskiego – twórcy Legionów, architekta niepodległości, ale także publicysty, wnikliwego analityka historii Polski, stratega. Ekspozycja nieprzypadkowo prezentowana jest w Krakowie – mieście, z którym Józef Piłsudski był silnie związany. Tu mieszkał w latach 1900–1917, zakładał Związek Strzelecki, stąd wyruszał na wojnę przeciwko Rosji, tu spotykały go hołdy po dymisji z Legionów Polskich, tu wielokrotnie po wojnie wracał i spoczął po śmierci w podziemiach tutejszej katedry. Wystawie towarzyszy erudycyjny i monumentalny (800-stronicowy) katalog. Jego rozdziały powtarzają układ ekspozycji, a głosy do poszczególnych obiektów pozwalają poznać lepiej nie tylko ich wartość artystyczną, ale także kontekst historyczny.

Książka jest pracą zbiorową. Opublikowano w niej teksty badaczy z kilku ośrodków naukowych w Polsce. Praca składa się z trzech działów. W pierwszym poruszono kwestie ewolucji podejścia państw i innych podmiotów do prowadzenia konfliktów zbrojnych i obronności, dwa kolejne dotyczą odpowiednio politycznych i prawnych aspektów konfliktów zbrojnych i obronności na przełomie XX i XXI wieku. Rozdziały tych dwóch działów książki przede wszystkim stanowią studia przypadków.

Monografia "Relacje Unii Europejskiej z Azją Centralną. Uwarunkowania, wyzwania, efekty" pod red. Tadeusza Wallasa i Radosława Fiedlera stanowi kompleksową diagnozę bieżących zagadnień w obszarze współpracy Unii Europejskiej z państwami Azji Centralnej. Autorzy dokonali wszechstronnej oceny strategii działania UE w regionie, zestawiając ją z aktywnością innych uczestników stosunków międzynarodowych, zarówno państwowych, jak i pozapaństwowych. Uwagę zwraca zwłaszcza różnorodność i przekrojowość zagadnień przedstawionych przez reprezentantów głównych polskich ośrodków badawczych. Praca stanowi oryginalne opracowanie naukowe, które wypełnia wyraźną lukę badawczą, zważywszy, że ten temat nie doczekał się do tej pory kompleksowych opracowań na polskim gruncie. z recenzji prof. UJ dra hab. Łukasza Gacka

Książka przedstawia losy Piotra, cara Bułgarii (927-969) i Marii Lekapeny (927-?963), jego małżonki, bizantyńskiej cesarzówny, córki Krzysztofa Lekapena, na tle dziejów rządzonego przez nich państwa. Ich wspólne panowanie trwało ok. 35 lat, a pośmierci żony Piotr sprawował władzę jeszcze ok. 7 lat. Mimo tak długich rządów ich postacie, a szczególnie Marii, nie są dobrze oświetlonew źródłach. Jest też znamienne, że zarówno Piotr, jak i Maria najczęściej nie są dobrze oceniani przez współczesnych uczonych. Piotr jest uznawany za władcę słabego, koncentrującego uwagę na sprawach Kościoła, pozbawionego większych ambicji. Czyni się go odpowiedzialnym za kryzys i upadek państwa bułgarskiego, który nastąpił raptem w dwa lata po jego smierci (971 r.). Z kolei w Marii uczeni, szczególnie bułgarscy, widzą reprezentantkę bizantyńskich interesów i propagatorkę bizantyńskiej kultury, a niektórzy wręcz określali ją mianem biznatyńskiego agenta na bułgarskim tronie. Autorzy książki – pierwszej w światowej literaturze monografii poświęconej Piotrowi i Marii – dzięki gruntownej analizie źródeł, znakomitej znajomości literatury przedmiotu, budują wywazony, pozbawiony negatywnych emocji obraz roli swoich bohaterów w dziejach państwa bułgarskiego w X w.

It is the driest, flattest, hottest, most desiccated, infertile and climatically aggressive of all the inhabited continents and still Australia teems with life – a large portion of it quite deadly. In fact, Australia has more things that can kill you in a very nasty way than anywhere else. Ignoring such dangers – and yet curiously obsessed by them – Bill Bryson journeyed to Australia and promptly fell in love with the country. And who can blame him? The people are cheerful, extrovert, quick-witted and unfailingly obliging: their cities are safe and clean and nearly always built on water; the food is excellent; the beer is cold and the sun nearly always shines. Life doesn’t get much better than this…

Poruszająca opowieść o tym, że miłość macierzyńska niejedno ma imię.Mówi się, że nie ma miłości silniejszej i piękniejszej niż macierzyńska. Że tylko ona może nadać prawdziwy sens życiu. Ale co zrobić, gdy upragniony moment, w którym dwoje kochających się ludzi zostaje rodzicami, nie nadchodzi, a każdy kolejny dzień jest pełen ogromnej tęsknoty i przypomina o tym, że wkrótce może być za późno?Bohaterka „Innego początku” próbuje oswoić się z bolesną myślą, że nigdy nie będzie jej dane urodzić dziecka. I wtedy pojawia się słowo „adopcja”, a wraz z nim cała masa pytań. Czy to naprawdę jedyne rozwiązanie? Czy się uda? A co, jeśli nie?... To jedno słowo staje się początkiem długiej, niezwykle trudnej drogi. Drogi, podczas której co chwilę pojawiać się będą strach, niemoc i niepewność. A jednak na jej końcu czeka coś, o co warto zawalczyć... Nieopisana radość i spełnienie, jakie daje pojawienie się w życiu tego upragnionego Małego Człowieka, który jest dopełnieniem wszystkiego i swojego rodzaju ratunkiem. Poczucie, że daje się szczęście dziecku, które w swojej biologicznej rodzinie tego szczęścia zaznać nie mogło. I pewność, że to była ta właściwa droga. Każda Rodzina ma swój standardowy początek: dwoje ludzi, ciąża, narodziny… Ty Synku urodziłeś się 30 sierpnia 2007 roku, a my niecały rok później, nie wiedząc o Tobie i o Twoim istnieniu, wiedzieliśmy w jakiś niewytłumaczalny sposób, że „Nasz początek” będzie trochę „inny” i że kiedyś będzie nam dane zostać Rodzicami. Twoimi Rodzicami.

Monografia stanowi interesujące spojrzenie na społeczny wymiar bezpieczeństwa człowieka. Jest ona skoncentrowana na człowieku wymagającym profesjonalnego wsparcia w odkrywaniu własnego potencjału, bądź w pokonywaniu różnorodnych trudności i zagrożeń. Problematyka bezpieczeństwa społecznego jest o tyle ważna, że dotyczy nie tylko egzystencji i zagrożeń społecznych, ale systemu bezpieczeństwa społecznego organizowanego przez państwo. Należy uznać, że publikacja wpisuje się w prowadzone od dłuższego czasu rozważania dotyczące współczesnych kontekstów bezpieczeństwa społecznego człowieka zagrożonego, w aspekcie dyskursu o jego przyszłości oraz tożsamości nauk o bezpieczeństwie. Są to ważne i aktualne zagadnienia, gdyż dotyczą z jednej strony zagrożeń społecznych, zaś z drugiej – instytucjonalnych działań w tym zakresie. Publikacja uwrażliwia na nieuniknione w dobie globalizacji napięcia pomiędzy bezpieczeństwem społecznym człowieka a państwem jako organizatorem tego bezpieczeństwa. Porusza aktualne zagadnienia związane z problemami społecznymi i edukacyjnymi kontekstami bezpieczeństwa społecznego. Subtelnie zarysowuje perspektywy zmian, które wynikają z odpowiedzialnej refleksji nad sytuacją współczesnego człowieka. W książce znalazły się interesujące analizy pobudzające do przemyśleń i refleksji. Rozważane kwestie skłaniają do wprowadzenia istotnych zmian w systemie bezpieczeństwa społecznego człowieka i myśleniu o jego zachowaniach w sytuacji zagrożeń społecznych. Selektywny sposób podejścia do omawianych problemów sprzyja pokazaniu ich ostrości i kontrowersyjności. Jest to książka adresowana do szerokiego grona odbiorców – zarówno pedagogów i psychologów społecznych, jak i przedstawicieli nauk o bezpieczeństwie, studentów różnych kierunków bezpieczeństwa, a także wszystkich zainteresowanych tematem.

From Shakespeare and Jane Austen to Gabriel García Márquez and Toni Morrison, delve into more than 100 biographies of the world's greatest writers. Introduced with a stunning portrait of each featured novelist, playwright, or poet, biographical entries trace the friendships, loves, and rivalries that inspired each individual and influenced their work, revealing insights into the larger-than-life characters, plots, and evocative settings that they created. Lavishly illustrated with photographs and paintings of writers' homes, studies, and personal artefacts - along with pages from original manuscripts, first editions, and their correspondence - this book introduces the key ideas, themes, and literary techniques of each writer, revealing the imaginations and personalities behind some of the world's greatest novels, short stories, poems, and plays. With a foreword introduction by James Naughtie, and covering an eclectic range of authors from the Middle Ages to the present day, Writers provides a compelling glimpse of the lives and loves of each great writer.

Although he styled himself 'His Highness', adopted the court ritual of his royal predecessors, and lived in the former royal palaces of Whitehall and Hampton Court, Oliver Cromwell was not a king - in spite of the best efforts of his supporters to crown him. Yet, as David Horspool shows in this illuminating new portrait of England's Lord Protector, Cromwell, the Puritan son of Cambridgeshire gentry, wielded such influence that it would be a pretence to say that power really lay with the collective. The years of Cromwell's rise to power, shaped by a decade-long civil war, saw a sustained attempt at the collective government of England; the first attempts at a real Union of Britain; the beginnings of empire; a radically new solution to the idea of a national religion; atrocities in Ireland; and the readmission to England of the Jews, a people officially banned for over three and a half centuries. At the end of it, Oliver Cromwell had emerged as the country's sole ruler: to his enemies, and probably to most of his countrymen, his legacy looked as likely to last as that of the Stuart dynasty he had replaced.

Bestseller obnażający sekrety GRU. Ta książka jako pierwsza odkryła sekrety najbardziej tajnego wywiadu na świecie – Głównego Zarządu Wywiadowczego, czyli GRU. Przełożona na 27 języków, doczekała się już ponad 70 wydań. Antoni Krauze zrealizował na jej podstawie film kinowy i serial telewizyjny, w których główne role zagrali Jurij Smolskij i Janusz Gajos. Wiktor Suworow odtwarza swoje losy w bezwzględnym, paranoicznym świecie sowieckich służb wywiadowczych. Jako wyróżniający się dowódca kompanii czołgów został zwerbowany do wywiadu wojskowego przez podpułkownika Krawcowa, związanego z wpływową grupą nacisku w ZSRR. Po zrobieniu błyskotliwej kariery w Specnazie trafił do elitarnego GRU. Odbył mordercze szkolenie szpiegowskie i stał się agentem operacyjnym w Europie Zachodniej. Temat bezgranicznego cynizmu i bestialstwa wyłania się w naturalny sposób z tej znakomicie napisanej książki, która niewątpliwie zachwyci wszystkich miłośników opowieści przygodowych i szpiegowskich. - „The New York Times”

Powieść oparta na faktach Prawdziwa historia Lalego Sokołowa, który tatuował numery na przedramionach więźniów osadzonych w Auschwitz. Milczał przez ponad pół wieku, tuż przed śmiercią zdecydował się opowiedzieć swoje losy. Tatuażysta z Auschwitz to właśnie opowieść Sokołowa, którą usłyszała i spisała autorka. Lale Sokołow trafił do obozu w Auschwitz w 1942 roku. Miał wówczas dwadzieścia sześć lat, znał kilka języków. Miał tatuować numery na przedramionach przybywających do obozu więźniów. Zadawać im ból i cierpienie, naznaczać na całe życie. Dzięki swoim obowiązkom cieszył się w obozie wyjątkową wolnością, mógł się po nim przemieszczać z większą swobodą niż reszta osadzonych. Wykorzystał to, by pomagać innym. O Auschwitz powstało już setki książek. Wspomnienia Lalego wyróżnia niezwykła odwaga i hart ducha głównego bohatera. Oraz miłość. W kolejce do tatuażysty stanęła pewnego dnia młoda, przerażona dziewczyna – Gita – a Lale zakochał się w niej od pierwszego wejrzenia. To właśnie w obozie po raz pierwszy rozmawiali, flirtowali, wymienili pocałunki. Ich uczucie przetrwało nazistowskie piekło, pobrali się i spędzili razem resztę życia. Lale Sokołow zdecydował się opowiedzieć swoją historię dopiero po śmierci Gity. To łamiąca serce, a jednocześnie dodająca otuchy opowieść. To literacki dokument o piekle Auschwitz, napisany językiem najszlachetniej powściągliwym, i historia najpiękniejszej miłości, która przezwyciężyła to piekło. Książka, którą warto... Którą trzeba przeczytać. Janusz Majewski Heather Morris pochodzi z Nowej Zelandii, a obecnie mieszka w Australii. Pracując w szpitalu państwowym w Melbourne, przez kilka lat czytała i pisała scenariusze, z których jednym zainteresował się uhonorowany Oscarem amerykański scenarzysta. W 2003 roku Heather spotkała starszego pana, który „miał historię wartą opowiedzenia”. Dzień, w którym poznała Lalego Sokołowa, zmienił życie ich obojga. W miarę, jak rozwijała się ich przyjaźń, Lale otwierał przed nią najgłębsze zakamarki własnej duszy, powierzając jej tajemnice życia w czasach Zagłady. Początkowo historia losów Lalego miała postać scenariusza, który zdobywał wiele wyróżnień w międzynarodowych konkursach, ostatecznie jednak autorka przekształciła ją w debiutancką powieść Tatuażysta z Auschwitz.

Zamierzeniem Autora było dostarczenie czytelnikom podstawowej wiedzy i literatury na temat historii politycznej Europy w czasach nowożytnych. Brak takiej pozycji na rynku księgarskim, niezwykle przydatnej i potrzebnej dla studentów, wypełnia recenzowana praca Leszka A. Wierzbickiego, a zatem uważam jej wydanie za w pełni uzasadnione dla rozwoju środowisk akademickich. [...] Generalnie oceniam tę publikację jako potrzebną ze wzgledów merytorycznych i dydaktycznych, także jako niezbędną pomoc dla studentów historii i stosunków międzynarodowych, ale zwłaszcza z racji uzupełnienia jej treści i interesujący wybór dokumentów źródłowych. Z recenzji prof. dr. hab. Marka Wagnera

Politologia religii jest dziedziną wiedzy, która, pod tą nazwą i w obecnej postaci, ma stosunkowo krótki rodowód, zarówno w Polsce, jak i na całym świecie. U jej podstaw leży założenie, że badanie związków pomiędzy religią a sferą polityki należy wyodrębnić z dziedzin, w których ma znaczenie poboczne i które stosują swoiste metody badawcze (prawoznawstwo, religioznawstwo, filozofia polityki, teologia i in.) i prowadzić je z perspektywy politologicznej, tzn. traktując wierzenia religijne jako bodziec motywujący ludzi do postaw i działań w sferze publicznej, organizacje religijne zaś jako sui generis podmioty polityczne, wchodzące w relacje władzy z innymi podmiotami w celu realizacji własnych interesów. […] Recenzowana książka stanowi jedną z nielicznych, a pierwszą chyba tak obszerną pracę dziedziny politologii religii w polskiej literaturze przedmiotu. O jej wartości stanowi szerokie ujęcie zagadnienia i wysoki poziom merytoryczny poszczególnych artykułów. Politologia religii powinna stać się pozycją obowiązkową dla badaczy związków między religią a polityką oraz wszystkich zainteresowanych tą tematyką czytelników. Tym pierwszym dostarcza niezbędnych narzędzi badawczych i wyznacza zakres dociekań, tym drugim ukazuje zaś całe bogactwo tej dynamicznie rozwijającej się dziedziny wiedzy. Z recenzji dr. hab. Macieja Potza, prof. UŁ