Po kilku falach dziewiętnastowiecznych kasat z polskiego krajobrazu zniknęły męskie klasztory benedyktyńskie. Sprowadzenia zakonu do ojczyzny podjęli się dwaj mnisi z klasztorów zagranicznych: ojcowie Klemens Dąbrowski i Jozafat Ostrowski. Prezentowana kronika pierwszego z nich daje interesujący opis uwarunkowań powrotu do Polski najstarszego zakonu Europy Zachodniej. Jest to obraz batalii o odzyskanie skasowanego w XIX w. opactwa na Świętym Krzyżu, w którym od czasów rosyjskich funkcjonował ciężki zakład karny. O. Klemens pełnił tam funkcję kapelana, miał więc bezpośredni wgląd w relacje wewnętrzne więzienia, określanego jako „polski Sachalin”. Ubolewał, że zamiast pieśni gregoriańskich w sanktuarium świętokrzyskim rozbrzmiewają jęki i przekleństwa osadzonych. Wzorem czarnych mnichów z czasów pierwszych Piastów, u zarania państwowości polskiej chciał włączyć się w dzieło krzewienia cywilizacji chrześcijańskiej poprzez tworzenie szkół, bibliotek, muzeów. Był przekonany, że odzyskanie dziedzictwa benedyktyńskiego to kwestia kilku tygodni. Powtarzane obietnice polityków umacniały w nim tę wiarę. Po trzech latach (1919–1922) zmagań o Święty Krzyż był zmuszony zrezygnować. Skuteczniejsze były zabiegi o odzyskanie dla zakonu klasztoru w Lubiniu. Kronika o. Dąbrowskiego dobrze wpisuje się w opis procesu odradzania się Polski po latach niewoli. Autor pokazuje niektóre mechanizmy relacji Państwo–Kościół, łamiąc przy tym kilka stereotypów, funkcjonujących na temat II RP. Walorem książki jest wartka narracja kuzyna Henryka Sienkiewicza, Deotymy i Joachima Lelewela.

Sapiehowie to jedna z najważniejszych rodzin w dziejach Rzeczypospolitej i ziem polsko-litewskich XVI–XIX wieku. Jej przedstawiciele piastowali najważniejsze urzędy świeckie i duchowne w Wielkim Księstwie Litewskim, a później na ziemiach znajdujących się pod zaborami. Sapiehowie oddziaływali na najważniejsze instytucje administracyjne państwa – sejmy, sejmiki, instytucje sądownicze. Swoją działalnością wpływali na politykę wewnętrzną i zagraniczną państwa, często także prowadząc własną grę dyplomatyczną z dworami w Wiedniu, Berlinie, Paryżu, Londynie, Sztokholmie, Moskwie i Petersburgu. Posiadając już od czasów Lwa Sapiehy własną fakcję polityczną, oddziaływali na monarchów, często tworząc stronnictwo dworskie lub stanowiąc jego zasadniczy element. Sapiehowie mimo klęski pod Olkienikami nadal w XVIII wieku odgrywali istotną rolę na scenie politycznej państwa polsko-litewskiego. Także w XIX wieku ich przedstawiciele angażowali się w różnorodną działalność polityczną – od administracyjnej po religijną czy wojskową – wyraźnie zaznaczając swoją obecność w życiu publicznym. Badanie różnych aspektów działalności tak wpływowej rodziny wymagało zgromadzenia wokół pomysłu wydania monografii wielu wybitnych historyków zajmujących się dziejami dawnej Rzeczypospolitej i ziem polsko-litewskich. Do publikacji zaproszono również młodych adeptów nauki i doktorantów, którzy na kartach niniejszej książki mogą podzielić się wynikami swoich badań naukowych. Wszystkie części monografii wraz z ich podrozdziałami stanowią niezwykle ważny wkład w poznanie różnych aspektów działalności w sferze publicznej i prywatnej rodziny magnackiej w dawnej Rzeczypospolitej, w tym przypadku – na przykładzie Sapiehów. Publikacja może przyczynić się do dalszego rozwoju badań naukowych związanych z historią wymienionego rodu na przestrzeni stuleci, a także problematyki dotyczącej dziejów Rzeczypospolitej XVI–XVIII wieku i ziem polsko-litewskich w XIX wieku, analizowanej z perspektywy tworzących ją ludzi i rodzin.

Poświęcony śląskiej części powiatu zielonogórskiego tom ukazuje się w ramach wielkiego przedsięwzięcia dokumentującego artystów śląskich – Leksykonu Artystów Śląska (każda z wydawanych książek dotyczy innego powiatu). Przedstawione w leksykonie osoby musiały spełnić dwa kryteria: choćby krótko mieszkać na stałe w śląskiej części powiatu zielonogórskiego i w swoim dorosłym życiu parać się zawodowo lub amatorsko samodzielną twórczością rzemieślniczą bądź artystyczną o charakterze plastycznym. Nadrzędną zasadą leksykonu jest dokumentacyjny charakter, dlatego czytelnik nie znajdzie tu oceny dokonań twórców ani oceny ich postawy politycznej i moralnej.

A stunning exploration of over 80 famous artists and their fascinating lives, from Leonardo da Vinci to Frida Kahlo. Artists: Their Lives and Works tells the inspiring stories behind the world's most famous masterpieces and their creators, including their influences, development, friendships, loves, and rivalries. Discover the often tumultuous lives of iconic artists including Raphael, Hogarth, van Gogh, O'Keeffe, Magritte, Warhol, and Kiefer. Uncover the unconventional tales of the artists' lives, including Holbein's matchmaking portraits for Henry VIII, Caravaggio's thuggish reactions to a badly-cooked artichoke, and the many romantic affairs of Picasso. Lavishly illustrated biographies for every artist reveal these visionaries at work in their studios, as well as the unique techniques, artworks, and personalities that made them into legends. Featuring a foreword by Andrew Graham-Dixon, Artists: Their Lives and Works is the ideal gift for art lovers old and young, and a uniquely fascinating look at the lives of these creators.

Autorami książki "Polski hip hop posiada wiele twarzy" są Sadi i Graff. To dwóch pionierów polskiego hip hopu, którzy jako jedni z pierwszych zaczynali tworzyć tę subkulturę w Polsce już na początku komunistycznych lat 80., gdy wszystko było zabronione, a następnie kontynuowali jej rozwój przez 20 lat na ulicy. Hiphopowa podróż rozpoczyna się od przedstawienia przez autorów ich biografii oraz historii legendarnej organizacji Universal Zulu Nation w Polsce, aby czytelnik miał świadomość, że wiedza zawarta w książce pochodzi ze źródła, a nie z kałuży. Następnie poznamy początki kultury hip hop w Polsce czyli lata 80., historię polskiego breakdance oraz trzy jego pierwsze generacje, historie jednej z pierwszych polskich b-girls, zarys historii polskiego graffiti, realia polskiego hip hopu lat 90., historię polskiej muzyki rap i jej transformację, a także jak rodził się polski hiphopowy DJ-ing. Dowiemy się, gdzie naprawdę hip hop ma swoje korzenie i kiedy datuje się jego powstanie, jak jest idea, filozofia oraz jakie są zapomniane wartości kultury hip hop jako subkultury ulicznej, na czym polega hiphopowa świadomość, jakie są poszczególne szkoły hip hopu, a także jak po wielu latach istnienia i rozwoju wygląda hip hop na tle innych subkultur. "Polski hip hop posiada wiele twarzy" to pierwsza na świecie książka odsłaniająca ukrywany przez media prawdziwy obraz międzynarodowej, hiphopowej organizacji Universal Zulu Nation, która od wielu lat jako socjalno-religijny gang mający znamiona sekty pod pretekstem propagowania pokoju, szacunku, jedności oraz innych wartości stosuje hip hop do rozpowszechniania kontrowersyjnej filozofii islamu na całym świecie, tworząc swoje oddziały w różnych krajach. Niniejsza publikacja porusza wiele innych zagadnień i zawiera refleksje na tematy związane z kulturą hip hop. To polska hiphopowa świadomość, która poprzez swoją treść bezdyskusyjnie zapisuje fundamentalną część historii polskiego hip hopu. Siłą tego niezależnego wydania jest potężna dawka niepublikowanej wcześniej wiedzy bez cenzury, opartej na faktach, których nie w innych tego typu drukowanych źródłach, a nawet w internecie. Dlatego nie przegap możliwości bycia uświadomionym i przeczytaj tę nietuzinkową lekturę, która na polskim rynku książkowym w swojej dziedzinie jest bezkonkurencyjna. Hirek Wrona: "Warto mieć wiedzę o legendach i pionierach hip hopu. Nie tylko po to by móc za jakiś czas opowiadać swoim dzieciom, ale przede wszystkim by być świadomym potężnej pozycji tej kultury pod koniec XX i w pierwszych dekadach XXI wieku".

Trzynasta książka to spora odpowiedzialność w stosunku do czytelników, którzy mają prawo oczekiwać lektury zajmującej i inspirującej do własnych przemyśleń. Odpowiedzialność okazuje się tym większa, że bohaterem rozważań jest władca zajmujący poczesne miejsce w panteonie dumy narodowej. Bolesław Chrobry jako postrach wszystkich sąsiadów już za swojego długiego życia wzbudzał wielkie emocje polityczne. Był bardzo skuteczny, gdyż odznaczał się okrucieństwem i bezwzględnością. By zrealizować swoje cele, nie wzbraniał się przed popełnianiem czynów dalekich od chrześcijańskich ideałów. Żył przecież w czasach, kiedy brutalność i podstęp nieuchronnie przeplatały się ze wspaniałomyślnością i szczodrością władców konkurujących ze sobą na scenie geopolitycznej. Bolesław został nazwany przez potomnych Wielkim, bo też dokonał rzeczy wielkich. Wywalczył sobie pierwszoplanowe miejsce w Europie Środkowej; nadał swojemu państwu cechy nowoczesnej monarchii chrześcijańskiej; wygrał większość z licznych wojen, które prowadził; znacznie rozszerzył granice państwa piastowskiego; wypromował nazwy Polski i Polaków. Powierzył jednakże swojemu synowi zadanie niewykonalne: utrzymanie wysokiego statusu monarchii w sytuacji otoczenia jej przez samych wrogów. Toteż jej upadek nastąpił już kilka lat po śmierci wielkiego Bolesława, który stał się niemal mitycznym uosobieniem dawnej chwały.

Jacek Malczewski, Witold Pruszkowski, Juliusz i Wojciech Kossakowie, Artur Grottger – prace m.in. tych artystów można oglądać na otwartej 30 października 2018 w Gmachu Głównym Muzeum Narodowego w Krakowie wystawie „Niepodległość. Wokół myśli historycznej Józefa Piłsudskiego”. Od innych ekspozycji o tematyce niepodległościowej różni się ona związkiem z postacią Józefa Piłsudskiego – twórcy Legionów, architekta niepodległości, ale także publicysty, wnikliwego analityka historii Polski, stratega. Ekspozycja nieprzypadkowo prezentowana jest w Krakowie – mieście, z którym Józef Piłsudski był silnie związany. Tu mieszkał w latach 1900–1917, zakładał Związek Strzelecki, stąd wyruszał na wojnę przeciwko Rosji, tu spotykały go hołdy po dymisji z Legionów Polskich, tu wielokrotnie po wojnie wracał i spoczął po śmierci w podziemiach tutejszej katedry. Wystawie towarzyszy erudycyjny i monumentalny (800-stronicowy) katalog. Jego rozdziały powtarzają układ ekspozycji, a głosy do poszczególnych obiektów pozwalają poznać lepiej nie tylko ich wartość artystyczną, ale także kontekst historyczny.

Książka przedstawia losy Piotra, cara Bułgarii (927-969) i Marii Lekapeny (927-?963), jego małżonki, bizantyńskiej cesarzówny, córki Krzysztofa Lekapena, na tle dziejów rządzonego przez nich państwa. Ich wspólne panowanie trwało ok. 35 lat, a pośmierci żony Piotr sprawował władzę jeszcze ok. 7 lat. Mimo tak długich rządów ich postacie, a szczególnie Marii, nie są dobrze oświetlonew źródłach. Jest też znamienne, że zarówno Piotr, jak i Maria najczęściej nie są dobrze oceniani przez współczesnych uczonych. Piotr jest uznawany za władcę słabego, koncentrującego uwagę na sprawach Kościoła, pozbawionego większych ambicji. Czyni się go odpowiedzialnym za kryzys i upadek państwa bułgarskiego, który nastąpił raptem w dwa lata po jego smierci (971 r.). Z kolei w Marii uczeni, szczególnie bułgarscy, widzą reprezentantkę bizantyńskich interesów i propagatorkę bizantyńskiej kultury, a niektórzy wręcz określali ją mianem biznatyńskiego agenta na bułgarskim tronie. Autorzy książki – pierwszej w światowej literaturze monografii poświęconej Piotrowi i Marii – dzięki gruntownej analizie źródeł, znakomitej znajomości literatury przedmiotu, budują wywazony, pozbawiony negatywnych emocji obraz roli swoich bohaterów w dziejach państwa bułgarskiego w X w.

It is the driest, flattest, hottest, most desiccated, infertile and climatically aggressive of all the inhabited continents and still Australia teems with life – a large portion of it quite deadly. In fact, Australia has more things that can kill you in a very nasty way than anywhere else. Ignoring such dangers – and yet curiously obsessed by them – Bill Bryson journeyed to Australia and promptly fell in love with the country. And who can blame him? The people are cheerful, extrovert, quick-witted and unfailingly obliging: their cities are safe and clean and nearly always built on water; the food is excellent; the beer is cold and the sun nearly always shines. Life doesn’t get much better than this…

From Shakespeare and Jane Austen to Gabriel García Márquez and Toni Morrison, delve into more than 100 biographies of the world's greatest writers. Introduced with a stunning portrait of each featured novelist, playwright, or poet, biographical entries trace the friendships, loves, and rivalries that inspired each individual and influenced their work, revealing insights into the larger-than-life characters, plots, and evocative settings that they created. Lavishly illustrated with photographs and paintings of writers' homes, studies, and personal artefacts - along with pages from original manuscripts, first editions, and their correspondence - this book introduces the key ideas, themes, and literary techniques of each writer, revealing the imaginations and personalities behind some of the world's greatest novels, short stories, poems, and plays. With a foreword introduction by James Naughtie, and covering an eclectic range of authors from the Middle Ages to the present day, Writers provides a compelling glimpse of the lives and loves of each great writer.

Although he styled himself 'His Highness', adopted the court ritual of his royal predecessors, and lived in the former royal palaces of Whitehall and Hampton Court, Oliver Cromwell was not a king - in spite of the best efforts of his supporters to crown him. Yet, as David Horspool shows in this illuminating new portrait of England's Lord Protector, Cromwell, the Puritan son of Cambridgeshire gentry, wielded such influence that it would be a pretence to say that power really lay with the collective. The years of Cromwell's rise to power, shaped by a decade-long civil war, saw a sustained attempt at the collective government of England; the first attempts at a real Union of Britain; the beginnings of empire; a radically new solution to the idea of a national religion; atrocities in Ireland; and the readmission to England of the Jews, a people officially banned for over three and a half centuries. At the end of it, Oliver Cromwell had emerged as the country's sole ruler: to his enemies, and probably to most of his countrymen, his legacy looked as likely to last as that of the Stuart dynasty he had replaced.

Bestseller obnażający sekrety GRU. Ta książka jako pierwsza odkryła sekrety najbardziej tajnego wywiadu na świecie – Głównego Zarządu Wywiadowczego, czyli GRU. Przełożona na 27 języków, doczekała się już ponad 70 wydań. Antoni Krauze zrealizował na jej podstawie film kinowy i serial telewizyjny, w których główne role zagrali Jurij Smolskij i Janusz Gajos. Wiktor Suworow odtwarza swoje losy w bezwzględnym, paranoicznym świecie sowieckich służb wywiadowczych. Jako wyróżniający się dowódca kompanii czołgów został zwerbowany do wywiadu wojskowego przez podpułkownika Krawcowa, związanego z wpływową grupą nacisku w ZSRR. Po zrobieniu błyskotliwej kariery w Specnazie trafił do elitarnego GRU. Odbył mordercze szkolenie szpiegowskie i stał się agentem operacyjnym w Europie Zachodniej. Temat bezgranicznego cynizmu i bestialstwa wyłania się w naturalny sposób z tej znakomicie napisanej książki, która niewątpliwie zachwyci wszystkich miłośników opowieści przygodowych i szpiegowskich. - „The New York Times”

Dzisiaj – Anno Domini 2018 – w końcówce drugiej dekady XXI stulecia, Zbigniew Badowski zaskakuje nas kolejną, fascynującą opowieścią. Liryczny poeta zbliżał nas subtelnymi wierszami do tatrzańskich ścieżek i szczytów, do zwierzeń Damy w Czarnym Kapeluszu i olśnień z podróży w odlegle regiony Ziemi... Dojrzały prozaik prowadził Czytelników śladami legendarnych zdarzeń, kontrowersyjnych mitów, hipotez i faktów historycznych – zawsze szczegółowo udokumentowanych. Nie unikał też kosmicznych wypraw czy kryminalnych przygód w dalekiej Szkocji. A teraz, niespodziewanie otworzył przed nami panoramę własnej pamięci – pojemną, bogatą, obfitującą w szczegóły, zamkniętą w latach 1934–1946, a więc obejmującą 12 lat dziecięcego losu, kształtowania osobowości i najważniejszych cech charakteru. Dowiadujemy się o ważnych dla niego momentach w życiu. Świat dotychczasowy, ustabilizowany i znany – rozsypuje się, wykrusza pod naciskiem okupacyjnej nocy. Lecz świat dziecięcy trwa nadal, bo chociaż chłopiec spotyka się z lękiem, okrucieństwem, śmiercią, chociaż przechodzi przez piekło Powstania – rzezi i głodu – to przecież nie rezygnuje z praw dzieciństwa, z zabaw, z zachwytów, z drobnych radości i odkryć. Wciąż jest sobą – kilkuletnim chłopcem. Potęga życia steruje tu narracją o niezwykłej sile ekspresji, nad którą autor w pełni panuje. Uderza nas spokój, rozwaga relacji, przyciągają opisy pozornie beznamiętne, wyciszone, zdystansowane, a przecież toczy się wojna, giną cywile i umierają powstańcy, trwa zagłada miasta... Autor opisuje świat oczami chłopca z fotografii – niewinnego, delikatnego, wrażliwego i jest to narracja wieczornej opowieści o życiu spełnionym pomimo grozy, trwogi, niepewności... „Mały Warszawiak” wędruje ulicami miasta umierającego, skazanego na niebyt... Czytelnik o aktywnej wyobraźni przeżyć może wstrząs, czytając o pułapkach losu i o śmierci obojętnie przechodzącej tuż obok, najbliżej. Chłopiec codziennie spotykający Śmierć, oswojony niejako z nią, głodny i zziębnięty – staje się dzieckiem wojny, jak miliony dzieci, które przeżyły. Piwniczne opowieści ze światłem karbidowej lampy w tle, nabierają znaczenia uniwersalnego... Pamiętam również z moich doświadczeń jak wiele sił dodawał ten blask, smak wyschniętej skórki chleba, świadomość pulsujących sił życia, woli przetrwania. ANDRZEJ ZANIEWSKI

Pierwsza amerykańska święta, Róża z Limy, umiała przemówić zarówno do Hiszpanów, jak i do Indian. Jej przykład modlitwy, pokuty, powodowały, że wyrafinowana, bogata Lima zaczęła zwracać uwagę na przestrzeń duchową, następowały nawrócenia i poprawa stylu życia. Róża żyła jedynie miłością, otrzymywała ją od Boga, a następnie rozlewała na bliźnich, zwłaszcza tych, którzy cierpieli najróżniejsze niedostatki. Nazywała się Elżbieta Flores de Oliva, choć wszyscy znali ją jako siostrę Różę od Najświętszej Maryi. Róża miała własny charyzmat i jej świętość do dziś urzeka swą oryginalnością i intensywnością życia wewnętrznego. Gdy ojciec Święty Franciszek podjął decyzję, że Światowe Dni Młodzieży 2019 odbędą się na kontynencie amerykańskim, w Panamie, stało się naturalnym, że pośród patronów tego świętowania będzie św. Róża z Limy.

Książka jest zapisem relacji Romana Zygadlewicza ps. „Zawor” (żołnierza Armii Krajowej Okręg Łódź) z działalności AK w Łodzi w latach 1939–1945, opatrzonym przez redaktorów aparatem naukowym. Publikacja ukazuje losy mieszkańców łódzkiej dzielnicy Bałuty, zarówno żyjących tam od dawna, jak i przymusowo przesiedlonych przez okupanta w czasie wojny. Była to dzielnica szczególna, ponieważ to na jej terenie Niemcy utworzyli obóz (przemianowany następnie na więzienie policyjne) w Radogoszczu, obóz dla polskich dzieci i młodzieży przy ul. Przemysłowej, „obóz rasowy” oraz getto. Zygadlewicz zapisał to, co akowcy wiedzieli o tych miejscach, ale również opisał działania, jakie żołnierze AK prowadzili na Bałutach, a także nastroje i nadzieje Polaków mieszkających w okupowanej Łodzi (funkcjonującej pod nazwą Litzmannstadt) oraz to, jak zachowywali się Niemcy. Uzupełnienie relacji stanowią zdjęcia opisywanych miejsc związanych z konspiracją.

Tytułowe piętnaście podróży trwa łącznie sześć lat (1940–1946). Czternaście spośród nich odbywa się w Polsce. Odległości bywają różne. Niekiedy bardzo niewielkie (dwa przystanki autobusem, dwudziestominutowy spacer), a czasem większe – o wiele większe. W chwili, gdy ją poznajemy, podróżniczka ma siedem lat. Po drodze dziewczynka traci dom, rodzinę, nazwisko i włosy – aż wreszcie gubi też strach. W tych trudnych latach dwie rzeczy pomagają bohaterce podczas podróży: kilka lekcji udzielonych przez rodziców – i ogromne szczęście, które nigdy jej nie opuszcza.

Kiedy przeciętny człowiek staje się oprawcą… Przejmujący reportaż historyczny o Victorze Capesiusie, uprzejmym przedstawicielu farmaceutycznym, który po wcieleniu do SS z czasem stał się głównym aptekarzem w Auschwitz. Opowieść o człowieku, który z obojętnością przeprowadzał selekcje nowo przybyłych więźniów, odmawiał wydawania chorym potrzebnych im leków i rozdzielał cyklon B używany w komorach gazowych – gromadząc przy tym fortunę ze zrabowanych kosztowności i wyrwanych złotych zębów. Po wojnie konsekwentnie wypierał się swoich zbrodni, próbował manipulować świadkami w czasie procesów i śmiał się w twarz ofiarom. W więzieniu spędził jedynie niewielką część zasądzonego wyroku i dożył spokojnej starości otoczony szacunkiem sąsiadów… Farmaceuta z Auschwitz to opowieść o tym, jak w szczególnych okolicznościach zwykły człowiek może się zamienić w potwora. Opierając się na zebranych dokumentach i relacjach świadków, autorka osadza historię Capesiusa w znacznie szerszym kontekście. Odsłania bliską współpracę koncernów chemicznych z hitlerowcami oraz kulisy powojennych, często nieudanych, rozliczeń zbrodni nazistowskich. Dokumentując życiorys Victora Capesiusa, Patricia Posner pokazuje czytelnikom przerażający świat chciwości, okrucieństwa i obojętności. Historia „farmaceuty z Auschwitz” szokuje i skłania do zawsze aktualnej refleksji nad „banalnością zła”. Mateusz Łabuz Założyciel portalu II wojna światowa www.wwii.pl Bardzo ważna książka. Rabin Abraham Cooper, Centrum Szymona Wiesenthala Szokująca, odkrywcza i wciągająca lektura. Od tej książki nie można się oderwać. To kamień milowy w badaniach historycznych nad II wojną światową i Holokaustem Damien Lewis, autor The Nazi Hunters Za tą pięknie napisaną opowieścią o przerażającym, choć mało znanym, obliczu Holokaustu, stoją rozległe badania archiwalne. Doskonały język Patricii Posner sprawia, że „Farmaceuta z Auschwitz” trzyma w napięciu od pierwszej strony, a opisane w nim wydarzenia zostają z czytelnikiem na długo. Andrew Roberts, autor The Storm of War Patricia Posner (właściwie Trisha Posner) – amerykańska dziennikarka brytyjskiego pochodzenia. Współpracowała ze swoim mężem, Geraldem, przy pisaniu licznych książek z gatunku literatury faktu, w tym biografii doktora Josefa Mengele zwanego Aniołem Śmierci. Publikowała artykuły w takich czasopismach, jak „The Huffington Post”, „Salon” i „The Daily Beast”.

Wiek XIII obfituje w bohaterów i zdrajców, pogańskie najazdy i wojny domowe. Pojawiają się wtedy postacie święte i przewrotne, heroiczni obrońcy cywilizacji i tchórze uciekający z pola walki. Na dworach książęcych ozywa wspomnienie dawnej świetności a wśród przeciętnych władców pojawiają się też wybitni wodzowie. Rozbicie monarchii piastowskiej osiąga swe apogeum, ale myśl o „koronie” zaczyna budzić się w umysłach książąt i możnych. Na tle tych wydarzeń wyraźnie odciskają się sylwetki piastowskich władców. Jednym z nich był książę Mazowsza, Siemowit I. Opisując jego życie i okres panowania, autor zaprasza czytelników w podróż po XIII-wiecznym Mazowszu. Sąsiedztwo Litwy, Jaćwięży i Zakonu Krzyżackiego czyniło z tej ziemi niezwykle niestabilny politycznie obszar. Tym ciekawiej rysują się dzieje relacji bohatera książki tak z sąsiadami, jak z rodzonym bratem, ambitnym księciem Kujaw. W trakcie lektury Czytelnik odwiedzi nie tylko gród w Krakowie, gdzie weźmie udział w uroczystościach kanonizacyjnych św. Stanisława. Przyjdzie mu również zagłębić się w dzikie puszcze Jaćwięży, pełne zdradliwych bagien i groźnych wojowników. Historia Siemowita pełna jest nieoczekiwanych sojuszy, zwrotów akcji oraz zdrad, a jej zakończenie z pewnością zaskoczy Czytelnika.

W czerwcu 1937 roku światem wstrząsnął skandal: grupa najbardziej utalentowanych i doświadczonych oficerów Armii Czerwonej została skazana na śmierć przez tajny sąd wojskowy. Oskarżono ich o udział w domniemanym spisku, współpracę z nazistami i plan obalenia Stalina. Po wykonaniu wyroku fala represji zalała całą Armię Czerwoną, a oficerów i żołnierzy posądzonych o zdradę stracono. Czystka wojskowa stała się początkiem fali wielkiego terroru, podczas której ponad 1 mln ludzi uwięziono w obozach pracy, a co najmniej 750 tys. zabito. Przemoc i tyrania zaczęły dotykać także tych, którzy w żaden sposób nie sprzeciwiali się reżimowi dyktatora. Zamach Stalina na własne wojsko miał bardzo poważne konsekwencje po wybuchu II wojny światowej. Armia Czerwona, pozbawiona doświadczonych oficerów, działała nieudolnie. Prawdopodobnie dlatego nie doszło do sojuszu ZSRR, Wielkiej Brytanii i Francji przed wojną - wódz niszczący własne siły zbrojne byłby zbyt nieprzewidywalnym sojusznikiem. Dlaczego Stalin latem 1937 roku bezpardonowo zaatakował swoje wojsko? Czym się kierował, osłabiając armię w przededniu wojny? Powstało wiele analiz historycznych na ten temat, jednak większość z postawionych przez naukowców tez zawiera istotne luki. Czy radzieckim politykiem kierowały siła i pewność siebie, czy też paranoja i lęk przed słabością? Czy i kto sfabrykował "spisek wojskowy"? Dzięki niedawnemu otwarciu rosyjskich archiwów powstała możliwość zweryfikowania relacji uciekinierów ze Związku Radzieckiego, teorii spiskowych i obiegowych opinii na temat czystki. Wnikliwa analiza tych materiałów i znakomita znajomość kontekstu pozwoliły na rzucenie nowego światła na charakter władzy, przemoc państwa wobec obywateli i relacje cywilno-wojskowe w reżimie stalinowskim. Zawarta w publikacji nowa interpretacja wielkiej czystki, a także odkrywcze i przekonujące argumenty dotyczące przesłanek, którymi kierował się Stalin, sprawiają, że jest to nie tylko kawał rzetelnej historii, ale także pasjonująca lektura! Wielka czystka w przededniu wojny: tak się zrodził jeden z najbrutalniejszych reżimów!

Jak to się stało, że jedna z małp przeszła tak niezwykłą drogę od lasów tropikalnych Afryki po współczesne globalne społeczeństwo informacyjne? Książka Robina Dunbara doskonale łączy ze sobą naukową precyzję i wielki talent narratorski autora, dzięki czemu przedstawiona w niej opowieść jest nie tylko wiarygodna, ale przede wszystkim fascynująca i pobudzająca do myślenia. Człowiek. Biografia przedstawia epokę „przed historią” – najbardziej tajemniczy, ale przy tym kluczowy fragment opowieści o człowieku. Historia ewolucji człowieka fascynuje nas jak żadna inna: zdajemy się posiadać niedającą się zaspokoić ciekawość tego, kim jesteśmy i skąd pochodzimy. Tradycyjnie, historię tę opowiada się zawsze przy pomocy kości i kamieni, które składają się na zapis archeologiczny - i nie bez przyczyny. Zwykle tylko one mogą nam dostarczyć poczucia pewności. W ciągu ostatniego półwiecza archeologowie niechętnie oddalali się od sfery "twardych dowodów", nie chcąc być oskarżonymi o oddawanie się spekulacjom. A przecież kamienie i kości wytyczają zaledwie peryferia faktycznego terytorium, na którym odbyła się ewolucja człowieka, czyli obszaru przemian społecznych i umysłowych, które, krok za krokiem, dały początek współczesnym ludziom. To właśnie tutaj rodzą się naprawdę wielkie pytania: Co znaczy „być człowiekiem” (w przeciwieństwie do bycia małpą człekokształtną)? I w jaki sposób staliśmy się tym, czym jesteśmy? Robin DunbarRobin Dunbar (ur. 1947), angielski antropolog i psycholog ewolucyjny, specjalizujący się w badaniach ssaków naczelnych, zwłaszcza pawianów. Pracuje na Uniwersytecie Oksfordzkim, gdzie przewodniczy grupie badawczej zajmującej się społecznymi i ewolucyjnymi aspektami neurologii na Wydziale Psychologii Eksperymentalnej. Jest autorem książki Nowa historia ewolucji człowieka (CCPress 2014)