Jak zbudować własną przyszłość? Czy można się czuć czadowo, gdy wokół jest nie do końca czadowo? Co zrobić, gdy zaatakują kosmici? Kto ma najbardziej czadową kamizelkę? Na te i wiele innych pytań odpowie ci Emmet, najdzielniejszy architekt w Klocburgu, którego fantastyczną minifigurkę dołączono do książki!

Najsłynniejsza powieść Margaret Atwood wyróżniona nagrodą Bookera Opowieść, którą snuje Iris Chase, staruszka z bogatej acz podupadłej rodziny kanadyjskich przemysłowców, jest jak szkatułka z kilkoma ukrytymi dnami. Myśli Iris obsesyjnie krążą wokół dramatycznych losów jej siostry Laury, która zginęła w niewyjaśnionych okolicznościach przed wydaniem swojej debiutanckiej powieści pt. „Ślepy zabójca”. Kontrowersyjna książka, która opowiada o uczuciu dziewczyny z bogatej rodziny do ubogiego rewolucjonisty i autora podrzędnych powieści, przyniosła Laurze złą sławę, a może nawet śmierć. Czy historia tegoż buntownika i jego opowieść pomogą zamknąć wszystkie wątki i dokończyć to, co zostało przerwane? Splecione historie dopełniają się i pokazują, że w literaturze najbardziej fascynująca jest istota samej opowieści.

Dwójka młodych przyjaciół rozpoczyna naukę w zakonie, aby doskonalić swoje umiejętności w walce. Po śmierci bliskich postanawiają opuścić mury szkoły, aby na własną rękę wymierzyć sprawiedliwość. Narażają się tym dowódcy zakonu, który nie toleruje dezercji. Tymczasem zły czarnoksiężnik po raz kolejny wyciąga ręce po ludzką wolność…

Echo minionych dni to mikropowieść opowiadająca o niezwykłych przeżyciach zwykłych ludzi. Główną bohaterką jest pozornie typowa dziewczyna, która wprowadzi Cię w świat swoich wspomnień i opowie zdumiewającą historię o utraconej młodości w czasie II wojny światowej. Przywoływane przez nią wydarzenia niosą ze sobą wartości ponadczasowe, zachęcając do rozmyślań nad tym, co jest dobre, a co złe. Ta książka jest pokarmem dla wygłodniałego ducha człowieka naszych czasów.

5 lutego 1993 roku na planie filmu „Śmierć jak kromka chleba” o pacyfikacji kopalni Wujek zginął dwunastoletni chłopiec – Grzegorz Nowak. Wśród wielu narodowych bohaterów on na zawsze pozostanie… Anonimowy. „Iluzjon” Marcina Strzeleckiego to fikcja literacka oparta na autentycznym wydarzeniu. Opowiada o zmaganiach Autora historii o Anonimowym z Cenzorem i Autorytetem, a także o skomplikowanych relacjach z chorującym na raka ojcem, który był legendą śląskiej Solidarności. To również książka o miłości, ale przede wszystkim o anonimowym Bohaterze, który zginął w fikcyjnej rzeczywistości i anonimowym autorze, ukrywającym się za swoim dziełem. Marcin Strzelecki – scenarzysta telewizyjny, autor scenariuszy i dialogów do licznych polskich seriali. W 2006 roku jako główny scenarzysta wygrał konkurs TVP na najlepszy godzinny serial telewizyjny projektem „Pogoda na piątek” (emisja TVP 2).

"Wbrew sobie" rozpoczyna się w chwili gdy cała Polska rozemocjonowana jest przełomowym odkryciem złóż gazu na Podkarpaciu. Daniel Nowak, dziennikarz pracujący jako freelancer, dostaje tajemniczy anonim. Szybko orientuje się, że w tej sprawie nie wszystko przebiega prawidłowo i rozpoczyna dziennikarskie śledztwo. Im jednak dalej się w nie zagłębia, tym więcej ludzi ginie w tajemniczych okolicznościach. Co gorsza, policja uznaje, że to Nowak stoi za tymi morderstwami. Niepokorna komisarz Krasnowolska rozpoczyna obławę na dziennikarza. Na domiar złego w grę włącza się rosyjska mafia, która odkrywa, że wiedza dziennikarza może jej poważnie zaszkodzić. Jej członkowie zamierzają zlikwidować go, jeszcze zanim trafi w ręce policji. W tej sytuacji, jedynym wyjściem dla Nowaka jest ucieczka. Musi też spróbować zebrać dowody oczyszczające jego dobre imię. Trwa niebezpieczny pościg, w którym dziennikarzowi cały czas po piętach depcze policja i gangsterzy. Od tego, kto wygra ten wyścig, zależy wiele istnień ludzkich i przyszłość kraju. Jednocześnie w tle rodzi się szaleńcza miłość, która w normalnych warunkach nie miałaby szans powodzenia… Michał Bednarski (ur. 1991) – z wykształcenia dziennikarz i socjolog. Na co dzień zajmuje się marketingiem internetowym. Wbrew sobie jest jego literackim debiutem.

Donald Maclean was a star diplomat, an establishment insider and a keeper of some of the West’s greatest secrets. He was also a Russian spy… Codenamed ‘Orphan’ by his Russian recruiter, Maclean was Britain’s most gifted traitor. But as he leaked huge amounts of top-secret intelligence, an international code-breaking operation was rapidly closing in on him. Moments before he was unmasked, Maclean escaped to Moscow. Drawing on a wealth of previously classified material, A Spy Named Orphan now tells this story for the first time in full, revealing the character and devastating impact of perhaps the most dangerous Soviet agent of the twentieth century.

Jess and Tracy Beaker are the perfect team. They do everything together. Jess thinks Tracy is the best mum ever, even when she shouts at her teachers! Tracy has made the perfect home for Jess, leaving The Dumping Ground far behind her. Yes, their flat’s a bit mouldy. It’s only just big enough for two. And the Duke Estate is a bit scary. But it’s their happy home. Until Sean Godfrey, Tracy’s rich boyfriend, whisks them away to his mansion, life of fast cars and celebrity stardom. Will Jess’s brilliant mum turn into a new person altogether? And will Tracy realise that her childhood dream might not be what she needs after all?

A woman walks into a police station. She has no phone and no ID, just a piece of paper that reads 'David Raker'. She says she's his wife. She looks just like her. She knows everything about him. But David buried his wife eight years ago. Is this really the woman he loved? Did he really say goodbye? Or is he losing his mind? Raker needs to find out the truth before it's too late, because he is now the prime suspect in her disappearance

Sixty seconds after she wakes from a coma, Maggie's world is torn apart. The police tell her that her daughter Elspeth is dead. That she drowned when the car Maggie had been driving plunged into the river. Maggie remembers nothing. When Maggie begs to see her husband Sean, the police tell her that he has disappeared. He was last seen on the day of her daughter's funeral. What really happened that day at the river? Where is Maggie's husband?

One night, Annie went missing. Disappeared from her own bed. There were searches, appeals. Everyone thought the worst. And then, miraculously, after forty-eight hours, she came back. But she couldn't, or wouldn't, say what had happened to her. Something happened to my sister. I can't explain what. I just know that when she came back, she wasn't the same. She wasn't my Annie. I didn't want to admit, even to myself, that sometimes I was scared to death of my own little sister. Now. . . The email arrived in my inbox two months ago. I almost deleted it straight away, but then I clicked OPEN: I know what happened to your sister. It's happening again . . .

It is worse, much worse, than you think. The slowness of climate change is a fairy tale, perhaps as pernicious as the one that says it isn't happening at all, and if your anxiety about it is dominated by fears of sea-level rise, you are barely scratching the surface of what terrors are possible, even within the lifetime of a teenager today. Over the past decades, the term "Anthropocene" has climbed into the popular imagination - a name given to the geologic era we live in now, one defined by human intervention in the life of the planet. But however sanguine you might be about the proposition that we have ravaged the natural world, which we surely have, it is another thing entirely to consider the possibility that we have only provoked it, engineering first in ignorance and then in denial a climate system that will now go to war with us for many centuries, perhaps until it destroys us. In the meantime, it will remake us, transforming every aspect of the way we live-the planet no longer nurturing a dream of abundance, but a living nightmare.

Dzieci, ich rodzice, babcie i dziadkowie pokochają tę książkę od pierwszego otwarcia. Na jej kartach spotkamy bohaterów najpiękniejszych, najzabawniejszych i najciekawszych polskich wierszy dla małych czytelników.

Czy znacie piosenki o starym niedźwiedziu, rolniku z doliny, misiach, którym śmieją się pysie, zającach na łące i myszce, co uciekała do dziury? W tej książce znajdziecie ich znacznie więcej. Niektóre śpiewali jeszcze wasi dziadkowie i rodzice.

Dzieci, ich rodzice, babcie i dziadkowie pokochają tę książkę od pierwszego otwarcia. Na jej kartach spotkamy bohaterów najpiękniejszych, najzabawniejszych i najciekawszych polskich wierszy dla małych czytelników.

Entliczek, pentliczek... Siedzi baba na cmentarzu... Na wysokiej górze rosło drzewo duże... W tej książce dzieci znajdą mnóstwo zabawnych wyliczanek. Rodzice, a nawet dziadkowie będą mieli okazję powspominać.

Znajdziesz w niej mnóstwo zabawnych rymowanek, wyliczanek i wierszyków - znanych, tych nieco zapomnianych oraz całkiem nowych. Znajdziesz w niej mnóstwo zabawnych rymowanek, wyliczanek i wierszyków - znanych, tych nieco zapomnianych oraz całkiem nowych.

Uderzające realizmem wiersze-raporty z krainy brudu, społecznej nierówności i trującego smogu. Wierne zapisy brzydoty, która w tej turpistycznej poetyce okazuje się najbliższa „krwiobiegu pod naskórkiem miasta”. Debiut pisany ze szkód górniczych i śląskich ajnfartów, z lingwistyczną podejrzliwością, dzięki której nasze ugruntowane sądy o rzeczywistości stają się chybotliwe i niepewne. „Wyczerpujące pytania” na nasze czasy.

Monumentalny poemat będący zbiorem rozmaitych form poetyckich, które ujawniają się w rysunkach, rebusach, figurach tanecznych, notacjach muzycznych, fotografii, ale też w prozie poetyckiej czy w rożnych formułach zawiązywania wiersza. Konstrukcja książki zbudowana jest wokół swobodnie potraktowanej mapy nieba. Rolando odwołuje się do 88 gwiazdozbiorów, których znaczenia symboliczne uwarunkowane są religijnie, mitologicznie oraz kulturowo, i opowiada o nich ponownie w zupełnie swoisty sposób. To również zapis „podróży" poprzez czas, miejsca i języki w poszukiwaniu nowej formy „miłosnej", ciągle dostrajającej się i nigdy ostatecznie nieuchwyconej.

Reprint oryginału z 1892 r. "Na początku czwartej dekady dziewiętnastego stulecia młody lekarz Heinrich Hoffmann szukał gwiazdkowego prezentu dla swojego synka. Niezadowolony ze świątecznych ofert, postanowił, że sam napisze i zilustruje książeczkę. Nie wiemy, czy te okoliczności powstania zbiorku nie zostały trochę upiększone przez autora, możemy jednak być pewni, że w 1845 roku namówiony przez przyjaciół medyk wydaje "Lustige Geschichten und drollige Bilder mit 15 schön kolorierten Tafeln für Kinder von 3-6 Jahren", czyli "Wesołe historie i ucieszne obrazki z piętnastoma kolorowanymi tablicami dla dzieci w wieku 3-6 lat". Hoffman nie wiedział wówczas, że tworzy coś więcej niż bestseller. Powstał prawdziwy literacki mind virus, który nie tylko podbił świat, ale zakorzenił się w języku i kulturze popularnej prawie każdego kraju, do którego dotarł. Struwwelpeter, czyli "Rozczochrany Piotruś", imię bohatera pierwszej z historyjek stało się w połowie XIX wieku tytułem tej książeczki. Liczne przekłady albo pozostawiały go w brzmieniu oryginalnym, albo nadawały własny: Shockheaded Peter lub Slovenly Peter, Pierre l'Ébouriffé, Pierino Porcospino, Den store Bastian, Jörö-Jukka, czy wreszcie Stepka Rastrepka i Staś Straszydło. Polska wersja nosi jednak drugi tytuł: Złota Różdżka (w pierwszych wydaniach pisane jako Rószczka) i to pod tą nazwą przez niemal wiek funkcjonowała wśród polskich dzieci. Złotą różdżkę oraz rosyjskiego Stepkę Rastrepkę zawdzięczamy osobie Bolesława Maurycego Wolffa, znanego także jako Moryc Osipowicz Wolff. Działający w Warszawie i Petersburgu księgarz, wyjątkowo zasłużony dla polskiego i rosyjskiego rynku wydawniczego, był inicjatorem powstania obu przekładów. Nie wiadomo, kto jest autorem tłumaczeń (polskie przypisuje się Wacławowi Szymanowskiemu, choć nie ma tu pewności). Podobnie z ilustracjami, ryciny opracowane przez duet Bohnstedt i Hohenfelden zostały zaadaptowane do polskiego wydania zapewne przez Franciszka Kostrzewskiego - są zresztą w zasadzie identyczne w obu wydaniach, tylko w wierszyku Jedruś gap, gdzie pojawiają się postacie chłopów, polscy włościanie mają wąsy i rogatywki, rosyjscy zaś brody i rumiane oblicza. Wydania Wolffa ukazały się już w 1849 roku i były pierwszymi, które tak mocno zmieniały estetykę niemieckiego oryginału - wszystko wskazuje na to, że ich ilustracje wpłynęły tak mocno na Hoffmanna, że nieco "upiększył" późniejsze wersje oryginalnego Struwwelpetera. W wersji polskiej i rosyjskiej pominięto również jeden wierszyk- Die Geschichte von dem wilden Jäger (Historia o dzikim myśliwym) o zajączku, który kradnie myśliwemu flintę i mści się na prześladowcy. Skupiono się tylko na wierszykach o niegrzecznych dzieciach. Opowiastki te funkcjonowały przez dziesięciolecia. Były wznawiane, przedrukowywane i przerabiane. W 1922 i 1933 pojawiły się nowe wydania, tym razem z (równie wspaniałymi) ilustracjami Bogdana Nowakowskiego, w stylu odbiegającym miejscami od wersji Wolffa i mocno zarchaizowanym. Niekiedy sugeruje się, że miały one charakter sentymentalny i były adresowane do dorosłych, którzy wychowywali się na historyjkach Hoffmanna. Co takiego sprawiło, że wierszyki podbiły świat i serca czytelników. Było to chyba wyjątkowe zestawienie wpadających w ucho rymów, makabryczno-surrealistycznych historii, które sprowadzały zasadę Strafe muss sein na graniczący z ironią poziom. Do tego sugestywne i często znakomite ilustracje, w większości wydań barwne bądź kolorowane. To wszystko sprawiało, że dzieci uwielbiały Złotą różdżkę, o czym mogą poświadczyć wzmianki o książeczce w dziecięcej prasie. Z tej też przyczyny do dziś zachowało się bardzo niewiele wczesnych wydań tego zbiorku ? były one po prostu zaczytywane. Złota różdżka i jej rosyjski odpowiednik zamykają się w tych 9 historyjkach. Powstałe później warianty przerabiają wierszyki, a nawet fabułę. Artur Oppman (Or-Ot) na zamówienie Michała Arcta pisze pod koniec XIX w. O Jasiu dręczycielu, o Józiu gapicielu, o Cesi cmokosi i o spalonej Zosi. Są to te same historie, choć napisane nieco marniejszym wierszem i co gorsza złagodzone. Ssąca palec Cesia (ze względu na zestaw gotowych ilustracji znanemu ze Złotej różdżki Juleczkowi zmieniono płeć) zostaje tylko draśnięta nożycami przez krawca, który w rzeczywistości jest przebranym "kochanym wujciem". Ale nie dosyć tego, w kolejnym wydaniu (1931), Oppman niweczy również wiersz o spalonej Zosi (czyli Kasi ze Złotej różdżki) - tym razem dziewczynkę ratuje mama, która wylewa na nią dzbanek wody. To zresztą tylko okruch adaptacji, na świecie pojawiały się najbardziej zwariowane wersje: The Egyptian Struwwelpeter o przygodach niegrzecznych dzieci ze starożytnego Egiptu, The Political Struwwelpeter - popularne w czasach Wielkiej Wojny satyryczne przedstawienie czołowych polityków świata jako małych łobuzów, które po dwóch dekadach znalazło godną kontynuację w postaci zbiorku Struwwelhitler. Niezależnie od kolejnych wariantów, Złota różdżka stworzyła zupełnie nowy typ książeczek dla dzieci. Nie tylko podchodząc w makabryczny i groteskowy, a jednocześnie formalnie znakomity sposób do tematów wychowawczych. To również najpewniej pierwsza adresowana do dzieci polska "książeczka z obrazkami", w której ilustracje są doskonale zgrane z tekstem, a tekst niejednokrotnie odnosi się do odbitych scenek (czytamy wprost: "Kto nie wierzy, jeśli łaska / Niechaj zajrzy do obrazka"). Polski przekład, czy też adaptacja Struwwelpetera otworzyła drogę kolejnym autorom, ilustratorom i wydawcom. A dziś, dzięki digitalizacji i reprintowi, możemy znów cieszyć się tym znakomitym artefaktem literatury, ilustracji i radosnej pedagogiki." Łukasz Kozak