Biskwit. O ludziach kruchych jak ciastka

,,Ciocia była dwa razy taką jak ona i świetnie sobie radziła. Sęk w tym, że w jej wypadku dodatkowe kilogramy pojawiały się w wyniku zajadania się ze smakiem pysznym jedzeniem, natomiast mama rosła z powodu pustki wywołanej poczynaniami ojca. Poczucie osamotnienia, z którym nie mogła się uporać, nieważne, jak wiele rzeczy kupowała, sprawiało, że rosła."

,,Każdy może stać się niedostrzegalny, jeśli ludzie dookoła przestaną być świadomi, że istnieje."

,,Jeśli ciągle będzie widział w sobie istotę, która powinna zniknąć z tego świata, pewnego dnia może naprawdę stać się niewidzialny."

Czy kiedykolwiek wam było tak bardzo źle, że mieliście ochotę zniknąć? Stać się tak zwanym Biskwitem, czyli kimś, kto z wielu powodów czuje się źle, jest poniewierany, wyśmiewany czy też krzywdzony? Kto tak głośno krzyczy wewnątrz siebie, że zamiast zabierać głos zamyka się w sobie, rzadko kiedy cokolwiek mówi i każdy dźwięk słyszy niczym uderzenie dzwonu? Wszystko odtwarza bardziej za to, że zanika jego zdolność okazywania się jako człowiek? Myślę, że tylko, i mam taką nadzieję, że naprawdę tylko garstka ludzi zrozumie tą książkę. To nie jest zwykła opowieść o ludziach i chłopcu, który widzi znikających ludzi. To historia o kobiecie, która maltretowana psychicznie nabiera coraz więcej kształtów poprzez kortyzol na którym nieustannie funkcjonuje. To opowieść o ludziach, których inni krzywdzą i nie ma nikogo, kto chciałby lub mógłby im pomóc. Sam główny bohater opowiada o koleżance, którą poznał w bardzo złym dla niej momencie i tylko dzięki temu, że ją ujrzał, ona wciąż istnieje. Tutaj krzywda krzyczy ciszą. Jest przetwarzana przez osoby, które zbyt słabe psychicznie nie potrafią sobie poradzić. Które gnębione psychicznie i fizycznie nie wytrzymują. Poddali się i nie widzą przed sobą żadnej przyszłości. Chcą zniknąć, by już nikt ich nie skrzywdził, nie sprawił im bólu. Czy łatwo się ją czyta? Nie. Oddaje wszystko, co chcą powiedzieć ludzie z marginesu i tylko wrażliwi bądź obeznani z sytuacją, ujrzą jej sens.
Według mnie to naprawdę dobra książka, tylko potrzeba ciszy aby dotarła jej tematyka do czytelnika, by ujrzał tych, którzy nie mają już siły. Bo tacy ludzie są wśród nas, lecz tylko najwrażliwsi potrafią ich ujrzeć. Sprawdź, czy się do nich zaliczasz...