Blizna. Księgi skór. Tom 2

"Blizna" to już trzeci- ostatni tom trylogii "Księgi skór". Na początku poznaliśmy niesamowity "Tusz", potem "Iskrę", a teraz "Bliznę". Czy książka przypadła mi do gustu?

"-Ludzie chcą mieć nadzieję- mówię, lecz mój głos w ciszy nocnej brzmi bardzo niepewnie.
-Wszyscy jej chcemy- przyznaje Tanya- ale fałszywa nadzieja to żadna nadzieja."

Ostatni tom pokazuje jeszcze większe różnice pomiędzy światem naznaczonych, a światem nienaznaczonych. Uważam to za plus, ponieważ mamy dzięki temu pełen obraz historii.

Bardzo widoczny wątek w tej książce to wątek polityczny. Często jest to nieczysta gra, pełna przemocy i determinacji. Niewielu autorów potrafi w tak niesamowity sposób oddać emocje towarzyszące bohaterom. Wszelkie tajemnice i intrygi skłaniały do myślenia.

Sama książka jest wciągająca i czyta się ją bardzo szybko. Akcja cały czas pędzi, dzięki czemu nie nudzimy się podczas czytania. Dodatkowo pióro Alice Broadway jest niewątpliwie lekkie oraz przyjemne.

"-Nauczyłem się czegoś o lojalności... głównie od Ciebie- mówi w końcu, a ja patrzę na niego z zaskoczeniem- Zawsze robiłaś to, co słuszne, nawet jeżeli w konsekwencji cierpiałaś. Dało mi to do myślenia"

Zakończenie całej serii a jednocześnie najsłabszy tom. My y tu do czynienia zdecydowanie z tendencją spadkową. Zacznę od końca a więc zakończenie.. Co to wgl miało być ja się pytam?! Autorka od pierwszego tomu straszy nas wojna, powstaniem i nienawiścią między społecznościami a na końcu i tak wszystko rozchodzi się po kościach. To mnie najbardziej zabolało, spodziewałam się czegoś spektakularnego co poprawiło by moja ocenę na temat tej serii ale poszło to w zupełnie przeciwnym kierunku. Postać Leory też mnie czasami irytowała. To podejście na zasadzie "dowiem się co knujesz" jest naprawdę na plus jeśli tylko bohater cos w tej sprawi robi a w przypadku Leory były to tylko myśli. Dopiero za którymś razem podejmuje decyzje by działać, no cóż lepiej późno niż wcale. Nad stylem nie ma co się rozwodzić bo jest taki sam jak w poprzednich tomach. Mimo iż fabuła się ciągnie i przynudza to czyta się ją szybko i lekko. Tu trzeba przyznać plusa autorce. Pochwalić należy też motyw spisków, tajemnic, zawirowań politycznych. Po części niektórych zagrywek się spodziewałam. Na przykład to kto tak naprawdę pociąga za sznurki. Zaskoczeniem za to były dla mnie "cuda" i sama postać burmistrza. Tutaj autorka ciekawie poprowadziła wątek i jego rozwiązanie. W ogólnej ocenie serii daje jej takie 5/10. Nie są to pozycje, które koniecznie każdy powinien znać i które w pierwszej kolejności bym polecała. Są na rynku wydawniczym pozycje lepsze ale jeśli oceniać pozycje pod kątem okładek to zdecydowanie górują nad innymi.

Blizna to finał cyklu księga skór. Przed lekturą zastanawiałam się czy dojdzie do pokoju, a jeżeli nie, to która strona zwycięży- naznaczeni czy nienaznaczeni.
Leora przybywa do miasta i widzi "cud" (osoby, które doszły do zakończenia Iskry wiedzą o co chodzi, a Ci co przeczytają Bliznę, zrozumieją użycie cudzysłowowa). Zastanawia się jak do niego mogło dojść, ale jednocześnie musi podporządkować się rozkazom Burmistrza, gdyż ją szantażuje. Dziewczyna ma pozostać z początkowo wrogo do niej nastawioną bajarką Mel. Po opowiedzenia historii nienaznaczonych bajarka staje się jej sprzymierzeńcem i razem chcą odkryć tajemnice burmistrza. W międzyczasie dochodzi do kolejnych cudów i intryg, których wynikiem zostaje niesłusznie obciążona Leora. Ostatecznie dziewczyna ma ponieść za wszystko karę.
Książka najlepiej z całej serii przedstawia, jak łatwo, posługując się manipulacją i odpowiednimi argumentami można zyskać sobie przychylność ludzi. Kłamstwa jednak zawsze znajdą drogę by wyjść na jaw. Mur, który tworzy się od urodzenia, nie powinno się burzyć w sposób nagły, gdyż efekty nie pojawią się wtedy najszybciej. Powinno się jednak znaleźć szczelinę przez którą będzie przewidywać światło prawdy. Jeżeli osoba po drugiej stronie muru będzie chciała poznać prawdę, sama wydrąży dziurę, jeżeli nie będzie chciała nigdy nie zmieni swoich przekonań.
Bliznę nie przeczytałam, pochłonęłam ją. Byłam bardzo ciekawa, jak zakończy się ta historia. Nie zawiodłam się. Akcja toczyła się warto i prawi nie zwalniała. Nie dało się znudzić czytając tę książkę. Gdy już wszystko się uspokajało nagle przychodził zwrot, który na nowo rozpędzał akcję. Zakończenie natomiast sprawiło mnie w lekkie osłupienie. Nie spodziewałam się tego, a gdy już się pogodziłam z tym co miało się stać, okazało się, że wcale tak się nie skończy.
Z czystym sercem polecę tę książkę wszystkim, którzy czytali poprzednie części cyklu. Nie zawiedziecie się tym zakończeniem. Ja jeszcze przez pewien czas będę myślała o tej książce.

Blizna to finał cyklu księga skór. Przed lekturą zastanawiałam się czy dojdzie do pokoju, a jeżeli nie, to która strona zwycięży- naznaczeni czy nienaznaczeni.
Leora przybywa do miasta i widzi "cud" (osoby, które doszły do zakończenia Iskry wiedzą o co chodzi, a Ci co przeczytają Bliznę, zrozumieją użycie cudzysłowia). Zastanawia się jak do niego mogło dojść, ale jednocześnie musi podporządkować się rozkazom Burmistrza, gdyż ją szantażuje. Dziewczyna ma pozostać z początkowo wrogo do niej nastawioną bajarką Mel. Po opowiedzenia historii nienaznaczonych bajarka staje się jej sprzymierzeńcem i razem chcą odkryć tajemnice burmistrza. W międzyczasie dochodzi do kolejnych cudów i intryg, których wynikiem zostaje niesłusznie obciążona Leora. Ostatecznie dziewczyna ma ponieść za wszystko karę.
Książka najlepiej z całej serii przedstawia, jak łatwo, posługując się manipulacją i odpowiednimi argumentami można zyskać sobie przychylność ludzi. Kłamstwa jednak zawsze znajdą drogę by wyjść na jaw. Mur, który tworzy się od urodzenia, nie powinno się burzyć w sposób nagły, gdyż efekty nie pojawią się wtedy najszybciej. Powinno się jednak znaleźć szczelinę przez którą będzie przewidywać światło prawdy. Jeżeli osoba po drugiej stronie muru będzie chciała poznać prawdę, sama wydrąży dziurę, jeżeli nie będzie chciała nigdy nie zmieni swoich przekonań.
Bliznę nie przeczytałam, pochłonęłam ją. Byłam bardzo ciekawa, jak zakończy się ta historia. Nie zawiodłam się. Akcja toczyła się warto i prawi nie zwalniała. Nie dało się znudzić czytając tę książkę. Gdy już wszystko się uspokajało nagle przychodził zwrot, który na nowo rozpędzał akcję. Zakończenie natomiast sprawiło mnie w lekkie osłupienie. Nie spodziewałam się tego, a gdy już się pogodziłam z tym co miało się stać, okazało się, że wcale tak się nie skończy.
Z czystym sercem polecę tę książkę wszystkim, którzy czytali poprzednie części cyklu. Nie zawiedziecie się tym zakończeniem. Ja jeszcze przez pewien czas będę myślała o tej książce.

„Blizna” to trzeci tom serii zaczynającej się „Tuszem”. Opowiada o świecie, w którym tatuaże odgrywają najważniejszą rolę. Każde istotne wydarzenie z życia człowieka zostaje z nim na zawsze a co więcej, każdy może je zobaczyć. Po wydarzeniach z dwóch poprzednich tomów Leora znajduje się między młotem a kowadłem. Nie jest w pełni akceptowana ani przez Naznaczonych, ani przez Nienaznaczonych. W każdej z tych społeczności ma jednak przyjaciół, którzy są gotowi jej pomóc. Akcja trzeciego tomu skupia się przede wszystkim na nieporozumieniach między tymi dwoma grupami i próbą ich zjednoczenia. Pomimo tego, że w „Iskrze” wszystko dążyło do wojny, tutaj oczywiście dochodzi do pewnych starć, ale nadal jest stosunkowo spokojnie. Książkę czytało się bardzo szybko i z przyjemnością, natomiast nie powiedziałabym, że była wciągająca. Ja należę jednak do czytelników, którzy wolą większą ilość akcji i nieoczekiwanych wydarzeń. Mam co do tej pozycji mieszane uczucia. Z jednej strony nadal bardzo doceniam oryginalny pomysł na fabułę i wykonanie pierwszego tomu, który jest moim ulubionym. W tamtym momencie zupełnie nie przeszkadzało mi to, że akcja toczy się dosyć wolno z uwagi na to, że byłam zaciekawiona światem wykreowanym przez autorkę. Jednak w kolejnych częściach nie byłam już w stanie zaangażować się i wciągnąć w tą historię. Plusem jest lekki styl autorki, co sprawia, że książka jest idealną młodzieżówką do przeczytania w jeden wieczór. Oceniam na 3,5/5.

Po przeczytaniu tej książki jeszcze długo nie mogłam zebrać się, aby napisać recenzję, gdyż lektura pozostawiła w moich ustach czytelniczy niesmak. Wydaje mi się, że poprzednie tomy napisano w sposób bardziej doprecyzowany, ciekawy. Natomiast w ostatniej części pomimo, że nie wszystkie wątki zostają domknięte mamy zakończenie całej historii takie nijakie, bez polotu i bez fajerwerków. "Blizna" nie wzbudziła we mnie już takich emocji jak poprzednie tomy, nie doświadczyłam tu żadnych zaskoczeń, ani nagłych zwrotów akcji, które fundowała mi dotychczas autorka. Narracja nie ulega zbytniej zmianie, wciąż mamy zachowany ten bajkowy, legendarny klimat powieści przeplatanej przez bajkowe opowieści. Przed Leorą kolejne dylematy i trudne decyzje - jak sobie z nimi poradzi? tego wam nie zdradzę. Jednak brakuje mi w zachowaniu bohaterki tej iskry, tej decyzyjności i odwagi, którą kierowała się dotychczas. Leora staje się marionetką sprawnie poruszaną za sznurki, jest nieco bardziej bierna. Autorka pogubiła się nieco w fabule, która momentami wydaje mi się mało logiczna, a zachowania niektórych postaci niezrozumiałe,. Zabrakło mi uzasadnienia i jasnego wyjaśnienia zachowania niektórych bohaterów, autorka zbyt wiele miejsca pozostawiła czytelnikom na domysły

Leora ucieka do Saintstone z Featherstone, gdzie mieszkała przez jakiś czas z nienaznaczonymi. Nie spodziewa się jednak tego, co zastanie na miejscu. A czeka tam na nią niemiła niespodzianka. Dziewczyna nie wie już, które z tych miejsc jest jej prawdziwym domem. Nie wie, gdzie należy. Nie jest mile widziana ani w Saintstone ani w Featherstone. Nie wie też, komu może ufać. Wbrew wszystkim przeciwnościom będzie próbowała połączyć swoją przeszłość z przyszłością. Pragnie walczyć o obie społeczności i o przyszłość wolną od wzajemnej nienawiści. Pragnie stworzyć swoją własną historię. Czy jej się to uda?

W tej części, chociaż akcja nie gna na złamanie karku, dzieje się naprawdę bardzo dużo. Wyjaśnione zostają wątpliwe kwestie, wyjawione sekrety, podomykane prawie wszystkie wątki. Prawie, bo nie wiadomo do końca, co stało się z niektórymi bohaterami. Tym, co nadal najbardziej zachwyca mnie w całej serii jest pomysł na fabułę. O tatuażach, które mają nie tylko zdobić ciało, ale też przedstawiać całą historię życia człowieka jeszcze nigdzie nie czytałam. I o te tatuaże właśnie toczy się w książce spór. O to, czy są błogosławieństwem czy przekleństwem. Razem z Leorą czytelnik stara się dojść do prawdy i odkryć, która wersja opowiadanych historii jest zgodna z rzeczywistością. A nie jest to proste. Postać głównej bohaterki bardzo ewoluowała. Leora przeszła naprawdę długą drogę i to w tej książce widać. Z niepewnej siebie, ślepo wierzącej systemowi dziewczyny przemieniła się w twardą, odważną i dojrzałą kobietę. Kobietę wrażliwą i współczującą, silną, świadomą i gotową na wszystko, co przyniesie jej los.

"Blizna" to bardzo przyjemny w odbiorze, zaskakujący, trzymający w napięciu finał cyklu. O dziewczynie, która próbuje dokonać niemożliwego, o świecie odległym ale bardzo podobnym do naszego i o trudnej drodze prowadzącej do odnalezienia siebie. Serdecznie polecam ❤

Po poprzednich nie najgorszych częściach spodziewałam się czegoś dobrego. Byłam bardzo ciekawa, jak cała historia się zakończy. Niestety zawiodłam się na tym tomie. Niby sporo się działo, ale akcja mi się dłużyła. Co prawda było kilka ciekawych wydarzeń, ale ogólnie ten tom mnie nie porwał. Zakończenie również nie przypadło mi do gustu. Niby dobre, ale czegoś mi w nim zabrakło. Część wątków została zakończona, ale kilka nadal zostało otwartych. Nie wiadomo do końca, co stało się z kilkoma bohaterami. Plusem książki, jest to, że bardzo szybko się ją czyta, autorka ma fajny styl i pewnie w przyszłości jak zostaną wydane jej inne książki, to po nie sięgnę. Do jednej rzeczy nie mogę się przyczepić, a jest to okładka. Moim zadnie najładniejsza ze wszystkich.