Brzydcy

Podobno pięknym ludziom łatwiej się żyje. No cóż, w świecie stworzonym przez Scotta Westerfelda na pewno - to przyszłość, w której po 16. urodzinach obowiązkowo każdy członek społeczeństwa trafia pod nóż chirurga plastycznego. Kiedy wszyscy są śliczni, czyt. dokładnie tacy sami, nie ma różnic, nie ma kłótni i żyje się szczęśliwie. Piękna to utopia, prawda?

"Brzydcy" zaoferowali mi więcej niż się spodziewałam. Była i przygoda, i trochę zabawy językiem, futurystyczna zagadkowa rzeczywistość... Moim zdaniem to całkiem porządne science fiction dla młodego czytelnika. Cały czas coś się dzieje, książka mnie ani razu nie znudziła, byłam ciekawa, jak dalej potoczą się losy bohaterów. Powieść porusza ważne kwestie samooceny, dopasowania do grupy czy niezależności, ale jednocześnie nie męczy, nie wykłada niczego w sztywny sposób.

Najwięcej czasu spędzimy z Tally, główną bohaterką, która, trzeba przyznać, idealna nie jest. Popełnia błędy, ze wstydu zaczyna się miotać, zamiast wyznać prawdę itp. W moim odczuciu to było bardzo ludzkie zachowanie, odpowiednie do jej wieku. Podobał mi się cały świat przyszłości ukazany w książce, jestem ciekawa, jakie jeszcze wynalazki na nas czekają w kolejnej części.

Polecam "Brzydkich" przede wszystkim nastolatkom, ale też wszystkim ciekawym fantastyki młodzieżowej, a sama zabieram się od razu za następną część.

Od dawna uważam, że jednym z największych problemów świata jest podział ludzi ze względu na wygląd. Oczywiście nie tylko! Przecież najwięcej żarcików można opowiedzieć o rudych, a dlaczego? Przecież marchewkowy kolor włosów i piegi są wspaniałe! Zresztą dopiero od niedawna mówi się głośno, że rozmiar Plus Size ma potencjał, jest piękny i pożądany nie tylko w modelingu, ale i prawdziwym życiu (zresztą sama z takowego jestem). Jednak stygmatyzowanie i stereotypy powtarzane od lat, krzywdzą wiele osób nie tylko młodych, ale również i tych, którzy już zawalczyli o swoje zdrowie.

Tally czeka na swoje szesnaste urodziny, by stać się śliczną. Jej przyjaciółka, Shay, postanawia się sprzeciwić panującemu systemowi i ucieka. Po jej zniknięciu, Tally odkrywa, że cała otoczka „śliczności” to tylko sztucznie stworzony raj. Czy dziewczyna zdradzi przyjaźń czy wybierze próżne piękno? To, jak Autor skonstruował powieść, jest dla mnie mistrzostwem w czystej wersji. Zacznę od tego, że bohaterowie są rewelacyjnie wykreowani. Poznawałam ich, wyrabiałam sobie opinię na ich temat, a następnie, podczas czytania dochodziłam do wniosku, że źle ich oceniałam i zupełnie odkrywałam inne strony ich osobowości. To doskonały trik, który otwiera nam oczy na krzywdę, którą wpaja nam się od najmłodszych lat.

Fabuła jest poprowadzona spójnie, płynnie i wciągająco od pierwszych słów. Nie wiedziałam czego się spodziewać, bo wcześniej nie miałam okazji zapoznać się z twórczością pisarza. I wierzcie lub nie, ale moją największą bolączką jest fakt, że nie sięgnęłam po ten tytuł wcześniej. Powieść kategoryzowana jest jako młodzieżowa, ale wychodzi z tego stereotypu i nawet jeśli opowiada o młodych ludziach, to jednak porusza tak aktualne problemy, tak prawdziwe i dosadne, że aż ma się ochotę krzyczeć. Próżne piękno, wpędzanie w poczucie bycia gorszym, przynależność do społeczności lub też wykluczenie, takie trochę klonowanie – upodabnianie jeden do drugiego – wszyscy gładcy, bez skazy, podobni.

Emocji nie brakuje, tak samo jak i napięcia, ze zdania na zdanie chcemy się dowiedzieć, co się wydarzy, a powieść nie daje się tak łatwo odłożyć na bok. Gdyby nie praca, pewnie zarywałabym nocki, by tylko dotrzeć ku końcowi, który mocno wyrwał mnie z butów i utwierdził tym, że kolejny tom będzie istną petardą. Nie zależnie od tego co napiszę, ta seria – tak, kolejny tom już prawie za mną – ten tytuł to jeden z najlepszych, jakie do tej pory przyszło mi trzymać w dłoniach.