Co negatywne wiadomości robią z naszym myśleniem i jak możemy się od tego uwolnić

Wiem, że okładka czy tytuł tej książki mogą was trochę straszyć swoim coachingowym stylem, ale nie macie się czego bać.

Jestem w pozytywnym szoku jak dobrze czytało mi się tę książkę i ile kwestii w niej poruszonych zostanie ze mną na dłużej. Podoba mi się to, że autorka nie sili się na wymyślanie i objaśnianie wszystkich negatywnych wiadomości, które spotykają nas w życiu, a na tych, na których najbardziej się zna będąc dziennikarką. Porusza przede wszystkim kwestie związane ze swoim zawodem i pokazuje jak ta negatywność przekazu najlepiej się sprzedaje i jak wręcz jest porządana w kreacji danego materiału.

To po pierwsze, a po drugie pokazuje jak my sami jako ludzie jesteśmy uwarunkowani do pewnych informacji. Dla przykładu tworzyła reportaż o żołnierzach, którzy mierzą się z wojenną traumą i jeden z nich podał jej absurdalny i śmieszny sposób na stres, który mu pomaga i nawet sama zaczęła z niego korzystać, ale tworząc tekst do druku nie umieściła tego, bo bała się, że odbierze to godności całej historii, a z resztą sam wydawca też prawdopodobnie taki tekst, by odrzucił.

Pokazuje jak informacjom, które trafiają do wszelakich mediów brakuje konstruktywnego dziennikarstwa, który oprócz ukazania problemu niósłby ze sobą kilka rozwiązań.

Plusem tej książki jest to, że nie chodzi w niej o to, by zamknąć się na negatywne wiadomości, a wiedzieć jak je przyjmować. Jeżeli zaczynasz przejmować się jakimś problemem to możesz samemu poszukać rozwiązań i przekonać się, że nie jest, aż tak beznadziejnie jak myślisz. Z resztą szczerze czy ktoś z nas chciałby przenieść się w przeszłość? Rezygnując z tego postępu, który już się dokonał i to nawet w relacjach międzyludzkich, do których momentami mamy zastrzeżenia, ale przecież nie tak dawno były jeszcze gorsze.

Dobrze napisana, bez poczucia, że ja wiem najlepiej i skupiająca się na doświadczeniach własnych autorki, które nie tworzą z tej pozycji suchego podręcznika.