Dziecko z baśni

Musicie przyznać, że baśnie mają w sobie coś, co sprawia, że nawet z upływem lat, nie jesteśmy w stanie o nich zapomnieć. To one już od samego początku kształtują nasze dzieciństwo i wielu z nas właśnie z nimi kojarzy swoje najmłodsze lata. Do tej pory nie jestem w stanie wyleczyć się z "Kopciuszka" czy "Królewny Śnieżki", co tylko dowodzi, jak wielką moc posiadają te z pozoru niewielkie opowieści.

Na tę książkę natknęłam się poprzez zwyczajny przypadek, jednak nie żałuję, że zdecydowałam się z nią zapoznać. To miła i przyjemna opowieść, napisana prostym i zapadającym w pamięć stylem, dzięki któremu wiem, że z pewnością, polecę ją mojemu młodszemu kuzynostwu, będąc pewna, że z pewnością się nie zawiodą na przedstawionej tam treści.

Już od samego początku nie potrafiłam ani na chwilę oderwać się od tej opowieści, gdyż byłam niezmiernie ciekawa, jak potoczy się dalszy rozwój wydarzeń i szczerze mówiąc, nie zawiodłam się na tej książce oraz cieszę się, że zdecydowałam się dać jej szansę. Mimo iż osobiście uważam, że ta książka nie jest jakoś specjalnie spełnieniem moich marzeń czytelniczych, jestem więcej niż pewna, że z pewnością podbiłaby niejedno dziecięce serce.

Anetka była zwyczajną nic niewyróżniającą się córką dyrektora szkoły, do której chodziła. Ngdy nie miała prawdziwych przyjaciół, otrzymywała przeciętne wyniki i często była porównywana do lepszych uczniów. Za każdym razem, to właśnie ją wysyłano do szkolnej sekretarki Łaty, która nie szczędziła okazji, aby pomarudzić i z wiadomych przyczyn, to właśnie Anetka została zmuszona do wysłuchiwania większości jej skarg.

Renata od zawsze otrzymywała najlepsze oceny w nauce i była gotowa pomóc swoim kolegom z klasy, który odpłacali jej się licznymi wyzwiskami i poniżaniem. Gonia była uwielbianą przez wszystkich, odnoszącą sukcesy sportsmenką, do której niejednokrotnie porównywana była główna bohaterka, a pan Pietruszka... on był po prostu wścibskim sąsiadem jej babci.

Jej tata od zawsze uwielbiał kolekcjonować książki, dlatego dziewczynka zdziwiła się, gdy w jednym z jego zbiorów znalazła zaschnięty kwiat. Szybko jednak odrywa, że nie była to zwyczajna roślina, lecz przypadkowo znaleziony, legendarny kwiat paproci. Całe jej życie mogłoby stać się piękniejsze, gdyby nie mały szczegół. Ten kwiat spełniał tylko i wyłącznie życzenia osób, których jego znalazca nie darzył pozytywnymi uczuciami.

Czy Anetka zdecyduje się użyć tajemniczej rośliny, a jeśli tak, to na kim sprawdzi jego moc? Czy ta roślina naprawdę potrafi spełniać najskrytsze marzenia, czy też to tylko pięknie opowiedziana bajeczka? Czy w legendzie może kryć się ziarno prawdy? Jeżeli chcecie się tego dowiedzieć, jak najbardziej zachęcam was do zapoznania się z tą książką!
Szczerze mówiąc, nawet się nie spodziewałam, że ta książka zdoła wywrzeć na mnie aż tak pozytywne wrażenie, że po zakończeniu lektury, zaczęłam tworzyć listę osób, którym zamierzam ją pożyczyć w najbliższym czasie, a którym podaruję ją w prezencie! Dzięki delikatnej inspiracji "Kwiatem paproci", baśń ta nabrała unikalnego i cudownego charakteru, na który z pewnością warto niejednokrotnie zwrócić uwagę, na przykład przy poszukiwaniu lektury dla dzieci naszych znajomych, bądź nieco młodszych członków rodziny.

Jeżeli więc szukacie jakiejś dobrej książki dla nieco starszego dziecka, sądzę, że "Dziecko z baśni" powinno okazać się istnym strzałem w dziesiątkę. Jak najbardziej polecam!