Ja chyba śnię

W II części przygód zawartych w opowiadaniach autorstwa Pani Joanny Wachowiak w książce pt. '' Ja chyba śnię'' Czytelnik dowiaduje się dopiero na samym końcu, dlaczego spędził kilka dni u cioci Moniki i u wujka Roberta.

Autorka tym razem przedstawia losy Bartka z perspektywy, kiedy nie przebywa w swoim domu, ale zdaje sobie sprawę, że musi być grzeczny. Bartek wyczuwa na samym początku lekką niechęć od wujka.

Wujek polubił go, ale musiał, przyjrzeć się jego zainteresowaniom wówczas nabrał do niego większej sympatyczności. Oboje z ciocią nie mieli dzieci, to nie wiedział jak ma właściwie zająć się chłopcem, który jest zabawny i odważny.

Bartek również w domu u cioci i wujka miewa tajemnicze sny, ale nie zdaje sobie sprawy z tego, że one służą mu pozytywnie i uczą jak ma potem się zachować w sytuacji, w której z początku nie wie, co ma zrobić, a pod sam koniec wyciąga wnioski.

Ciocia Monika i wujek Robert czują się z nim dobrze i potrafią we właściwy sposób wskazać wychowawcze sposoby, aby nie nudzić się, a chwilami przemyśleć swoje zachowanie, aby nie zranić, uczuć małego chłopca, który wrażliwością, serdecznością, uśmiechem, mądrością zaprasza małego Czytelnika do swojego sennego świata.

Dzięki właściwie i odpowiednio dobranej konstruktywności dialogowej świetnie nadanych tytułach rozdziałom, ciągłej pomysłowości na dalsze losy snów Bartka możemy być wdzięczni autorce za to, że wykreowała głównego bohatera imieniem Bartek, który powinien stanowić wzór do naśladowania swoim zachowaniem dla młodych Czytelników.

Elementami dodatkowym są również pięknie wydana książka, która posiada twardą oprawę, odpowiednio dobrana czcionka oraz ilustracje właściwie dopasowane do każdego zamieszczonego w niej 9 rozdziałów w wykonaniu Pani Joli Richter-Magnuszewskiej.

Polecam przeczytać tę książkę szczególnie małym Czytelnikom, rodzicom oraz nauczycielom.