Love Monster. Potworek szuka miłości

Opowieści poruszające trudny temat odrzucenia, zawsze bardzo mnie poruszają. W dobie wszechdostępnych mediów i szerzącego się wśród coraz to młodszych dzieci hejtu każda książka ucząca empatii jest dla mnie na wagę złota.
Jedną z takich wartościowych książeczek jest najnowsza publikacja od Wydawnictwo Papilon pt. "Love Monster. Potworek szuka miłości", autorstwa Rachel Bright.
Jej bohaterem jest włochaty stworek z dużymi oczami i wystającymi zębami. Jego wygląd, odbiegający od reszty mieszkańców, jest nieco śmieszny, co nie ułatwia mu życia w Słodziakowie - krainie puchatych słodzików. Jest odrobinę przygnębiony, gdyż wszyscy kochają mięciutkie, słodkie króliczki, koteczki i szczeniaczki. On sam nie może liczyć nawet na odrobinę miłości. Czuje się nieakceptowany. Postanawia opuścić słodziakową krainę. Wyrusza w świat, by poszukać kogoś, kto zaakceptuje go takim, jakim jest i będzie kochał bezwarunkowo. Szuka więc w górze i w dole, przed sobą, w środku i jeszcze w kilku innych miejscach. Nadzieja odnalezienia tego, czego tak usilnie poszukuje zdaje się być płonna. Jego zapał, a przy tym i wiara w siebie, ulatują z każdą kolejną próbą. I wtedy wydarza się coś nieoczekiwanego. W jednej chwili życie potworka nabiera zupełnie innego wymiaru.
Cudownie zilustrowana, zabawa i wzruszająca opowiastka kryje w swej niedługiej treści mnóstwo wartości. Pokazuje małym czytelnikom, że mimo niepowodzeń warto zawsze w siebie wierzyć. Zwraca uwagę na problem odrzucenia i uświadamia, że pochopne ocenianie cech zewnętrznych bywa krzywdzące. Podkreśla, że każdy, bez względu na to, jak wygląda, zasługuje na miłość i szczęście. Jest ważną lekcją empatii, której mam wrażenie coraz mniej w świecie.

Bajka jest o Potworku, który mieszka w krainie puchatych Słodziaków. Mieszkańcy są naprawdę słodcy, mamy ochotę ich przytulać, głaskać i jeszcze raz przytulać. Tylko nasz Potworek nie jest zbyt piękny, ani przyjemny widokiem dla innych. Nie podobają się im jego wyłupiaste oczy, które dla nich nie są milusie. Oceniają go, choć nikt z nich nawet nie spróbował się z nim zaprzyjaźnić. Osądzają go przez pryzmat wyglądu, co bardzo go smuci. Dlatego pewnego dnia postanawia wyruszyć w podróż i poszukać kogoś, kto zaakceptuje go takim jaki jest. Jego wędrówki trwają bardzo długo, gdyż zagląda w każdy kąt i każdą dziurkę. Dla niego nie liczy się jak ten ktoś będzie wyglądał. Wystarczyłoby, żeby był. Często kogoś spotykał, ale nie wynikało z tej znajomości nic dobrego. Był odtrącany i oceniany. W końcu poddał się i zasmucony wrócił do domku. Jak wam się wydaje, czy odnalazł kogoś, kto chciałby się z nim zaprzyjaźnić?
To chyba najkrótsza bajka jaką do tej pory czytałam. Co nie oznacza, że jest mało wartościowa, wręcz przeciwnie. Jej przesłanie jest bardzo wartościowe. Pokazuje jak niektórzy nas oceniają, w ogóle nas nie znając. Liczy się tylko to jak jesteśmy ubrani, jak wyglądamy, czy co sobą reprezentujemy. Świat nasz tak naprawdę szufladkuje ludzi, a ci, którzy nie są piękni i zgrabni, którzy nie idą za trendami, są odsuwani od reszty. Ona nakierowuje małego czytelnika by chciał być sobą. Pokazuje, że gdzieś tam czeka na nas ktoś, kto nas pokocha za całokształt. Przedstawia grupkę milusich zabawek, którzy źle robią, że nie chcą się przyjaźnić z kimś, kto nie wygląda jak oni. Uczy akceptacji drugiego człowieka i okazywania mu dobrego serca. Dodatkowo ma prześliczne ilustracje z całą paletą barw. Uczy jak to jest, kiedy coś jest daleko i blisko. Jak wygląda noc i dzień oraz jak smutno czuje się człowiek odrzucony od reszty. Tyle dobroci w tej małej książeczce, którą warto przeczytać dziecku przed spaniem, by jego wyobraźnia sama zaczęła pracować i oddzielać dobro od zła. Bardzo ją polecam!