Malarz naszych wspomnień

Ale pięknie jest napisana ta historia! To niebywałe jak udało się autorce mnie oczarować już od pierwszej strony, by utrzymać moją uwagę do samego końca. Największym atutem dla mnie były tu każde wspomnienia, które zostawały ukazywane innym drukiem i które w zupełności wyjaśniały całą sytuację w której aktualnie nasza postać się znajdowała. Kiedy były to wspomnienia z czasów dzieciństwa, to były opisane w taki sposób w jaki mogło zapamiętać i ułożyć to właśnie dziecko. Sytuacje idealnie odzwierciedlały tok myślenia co do opisywanych wspomnień. Tam nie było ważne w jak nieodpowiedzialny sposób myślą młode osoby, tylko konkretnie co wtedy czuły i mówiły dosadnie przenosiło nas do tego czasu. Podkreślam to, gdyż inni autorzy stosują przeskoki czasowe, ale nie wyodrębniają tego, że w każdym wieku myśli się inaczej. Tutaj poczułam jakbym sama była dzieckiem i zwyczajnie mnie to poruszyło:-) Stąd być może tytuł ,,Malarz naszych wspomnień":-)
Historia opowiada losy dziewczyny, która jest w szkole tą nową. Niby chce pokazać jaka jest, że nie toleruje niemiłych zachowań w stosunku do siebie, jednak brutalność młodzieży nie zna granic. W momencie, kiedy zapoznaje się z nowymi osobami zauważa chłopaka, który kiedyś był dla niej bardzo ważny. Zostaje jej przedstawiony jako osoba, która zna się na wszystkim i każdemu pomaga. Star nie może uwierzyć w to, że on zachowuje się normalnie, jakby była jedną z nowych osób w jego życiu. Wtedy dochodzi do niej, że może zwyczajnie jej nie pamięta. My natomiast przechodzimy do urywków jej wspomnień, gdzie widać już w jak młodym wieku zawiązali ze sobą więź. I właśnie to, co będzie się między nimi pojawiało na nowo, te wszystkie wspomnienia będą tutaj sednem całej historii.
Po pierwsze, to chyba najbardziej romantyczna opowieść jaką przeczytałam w tym roku. Każde z ich myśli trafi wprost do naszego serca, gdzie jest dopieszczone odpowiednią wagą uczucia, poczucia przynależności i walki o to, co kiedyś zostało odebrane. Ta opowieść dla mnie mogłaby nie mieć końca:-) Gdybym mogła, dałabym jej sto na dziesięć, bo ta opowieść zwyczajnie na to zasługuje!