Moje osiem cudów

Książka choć malutka i cieniutka, to jednak niesie więcej przesłania i nauki niż niejedna pokaźnych rozmiarów książka. Zawiera osiem wierszowanych porad, które sprawią, że dziecko przestanie się bać. Czego? Po pierwsze tego, że nie jest wystarczające we wszystkim. Uczy pewności siebie zwracając się do małego czytelnika w bardzo miły i drobniutki sposób. Nawet jeśli jesteś dorosły, zasada ta może dotyczyć ciebie. Myślenie, że się czegoś nie potrafi, nic nie da. Jednak powtarzanie słów, że dam radę, uda mi się, potrafi zdziałać cuda.
Kolejny punkt tyczy się wyobraźni. Z tej pozycji dowiemy się, że nie warto tylko myśleć o tym, co chcielibyśmy robić, tylko by podążać w kierunku ich spełnienia. Podkreśla, że wszelkie ograniczenia tylko sami sobie robimy. To, co nowe, wcale nie oznacza, że ma być złe.
Następnym punktem jest współpraca, czyli w jaki sposób możemy kogoś poprosić o pomoc. To nic złego, że czasem ktoś z nas czegoś nie potrafi. Gdy ktoś nam pomoże w czymś, na przyszły czas już sami będziemy wiedzieli co jak zrobić. I tak jest do końca książki. Mały chłopiec jest tu ukazany jako osoba, która zmaga się z tymi problemami, a jego mama tłumaczy mu co może w tym kierunku zrobić. On wie, że nie jest sam, tylko dopiero później to do niego dociera.
Każda porada jest rymowana. Są to wiersze nieregularne, a celem ich jest dotarcie do problemów dziecka w delikatny i miły sposób. Mały czytelnik sam może odkryć z czym jak sobie poradzić. Do tego zawiera dożo kolorowych obrazków, które są miłe dla oka. Warto, by dzieci się z nią zapoznały przed pójściem do przedszkola, bo wtedy staną się odważniejsze i bardziej kreatywne. Bardzo ją polecam!