Oczami dziecka

Spójrz na świat oczami dziecka

"Oczami dziecka" to pełna emocji książeczka, na którą składają się historie z życia wzięte widziane oczami dzieci: niemowląt, przedszkolaków, nastolatków, jak także dorosłych. To krótkie opowiadania poruszające konkretne sytuacje, zdarzenia, które dzieją się każdego dnia. Okazują one zarówno te negatywne, jak i pozytywne podejście rodziców, bliskich do emocji, przeżyć, potrzeb dziecka.

Zbiór opowiadań przypomina, że w każdym z nas ciągle żyje małe dziecko, i że wydarzenia z dzieciństwa rzutują na nasze dorosłe życie, na naszą przyszłość. Czasem zapominamy, jak duży wpływ na nas ma nasze dzieciństwo. Dzieci obserwują, zapamiętują, chłoną jak gąbka, dlatego należy uważać, traktować je z szacunkiem, miłością, dobrocią, poszanowaniem ich potrzeb i uczuć, z akceptacją tego, że dzieci to ludzie, tacy jak my, tylko mali, i że nie zapomną, tego co przeżyli, że będzie to kładło się cieniem na ich dalszym życiu.

"Oczami dziecka" ma za zadanie pokazać dzieciom w każdym wieku, że inni też doświadczają podobnych sytuacji, zdarzeń, emocji, że nie są w tym same, że mogą zwracać się o pomoc, o rozmowę z bliskimi, i że nie ma w tym nic złego. Ma za zadanie również dzieciom już dorosłym pomóc zmierzyć się z traumami z dzieciństwa, przepracować je i naprawić to, co tej naprawy wymaga, by nie krzywdzili siebie ani swoich pociech, by mogli być szczęśliwi.

Historie przytaczane przez autorkę chwytają za serce, wyciskają łzy z oczu i nie pozostawiają bez chwili zadumy, zatrzymania i zastanowienia nad tym co w życiu jest najważniejsze i jakimi szczęściarzami niejednokrotnie jesteśmy, że nie byliśmy zmuszeni zmagać się z problemami bohaterów przywoływanymi w tym zbiorze opowieści. To piękna, choć trudna książka i choć krótka, to niesie ze sobą duży ładunek emocjonalny. Osoby wrażliwe niech przygotują się na chwile wzruszenia i chusteczki. Polecam !

Za egzemplarz do recenzji dziękuję wydawnictwu Kłębek Uczuć.

Niby niewielka książeczka, niby opowiastki, niby krótkie, ale jak dosadne. Świat widziany oczkami dziecka jest zupełnie inny niż to co my widzimy. Pamiętaj kiedy jako dziecko skakałam po meblach, bo przecież dywan był lawą, a gdy szło się na spacer, każdy krawężnik ratował mnie od spadnięcia na asfalt, który twardo robił za rzekę.

Pani Klaudia, w przyjemny sposób, łatwy do czytania i szybki, przedstawia nam, jak może myśleć maluch, patrząc na nas jako starszą siostrę, mamę czy ojca, czy też babcię. Spora część owych przeżyć jest kierowana względem matki i relacji z potomkiem. Tej kochającej, tulącej do serca, jak i tej zmieniającej się w potwora i używającej agresji, przemocy jako lekarstwa na głupstwa, które mogą przecież przydarzyć się każdemu.

Szybka lektura, która pozwoli zatopić nam się we własnych wspomnieniach z dzieciństwa (mam nadzieję, że tych lepszych niżeli gorszych). Myślę, że można się złapać na tym, że jakaś opowiastka jest zupełnie wzruszająca, inna może nas lekko zaskoczyć, a jeszcze inna złapać za głowę, bo wiadomo, każdy jest inny i każdy inaczej odbierze daną literaturę. Nie ukrywam, że wylewałam łzy, bo przecież poznajemy dziecięcy ból, prostotę odbioru i to, jak łatwo można skrzywdzić niewinną istotkę na całe życie.

Na pewno nadaje się dla rodziców, poleciłabym również nauczycielom. Polecam każdemu, nawet jeśli to, co opowiada nam pani Klaudia, jest niesamowicie trudne.