Plus minus Atlantyda albo ukłony parzyste

Wisława Szymborska i Czesław Miłosz prowadzą ukryty poetycki dialog dowodzi Joanna Salamon. W zawoalowanej formie, poprzez aluzje, mowę ezopową, rozmaite szyfry powstałe na podstawie elementów zaczerpniętych z wierszy rozmówcy dyskutują o najistotniejszych kwestiach, zarówno natury ideowej, ideologicznej, jak i politycznej. Co więcej, w trwającym prawie pół wieku dialogu i w konfrontacji z literackim rzemiosłem rozmówcy Szymborska i Miłosz formują własne poetyki. Salamon brawurowo nakłada na dialog noblistów wcześniejsze ustalenia krytyczne dotyczące ukrytego nurtu w polskiej literaturze. Dowodzi, że ich literacki i ideowy konflikt na wyższym poziomie abstrakcji jest odzwierciedleniem sporu od wieków prowadzonego przez geniuszy rodzimego języka i polaryzującego scenę polskiej literatury