Potomkowie

Tosca Lee to autorka, o której nigdy wcześniej nie słyszałam, ale po zobaczeniu okładki "Potomkowie", byłam pewna, że jest to książka po prostu stworzona dla mnie. Po przeczytaniu opisu byłam już tak bardzo ciekawa tej powieści, że nie mogłam odmówić sobie jej lektury. Nie wiedziałam czego tak do końca mogę spodziewać się po tej pozycji, ale postanowiłam zaryzykować i sprawdzić czy pozytywne recenzje, które można znaleźć w internecie są w pełni uzasadnione. Na półce czeka już na mnie drugi tom serii Piętno Krwawej Hrabiny, dlatego miałam nadzieję, że pierwsza część porwie mnie na tyle, że będę chciała przeczytać jej kontynuację. Czy "Potomkowie" to książka, którą z czystym sumieniem mogę wam polecić? Zapraszam do zapoznania się z dalszą częścią recenzji, w której z pewnością znajdziecie wszelkie potrzebne informacje.

Emily zdecydowała się na zabieg usunięcia pamięci. Po przebudzeniu jest mocno zdezorientowana, nie wie co się dzieje, a jedynym punktem zaczepienia jest ostrzeżenie, które napisała sama przed wymazaniem całej przeszłości z pamięci. Przez krótki czas dziewczynie udaje się wieść pozornie spokojne życie, jednak wkrótce pojawia się w nim chłopak, który twierdzi, że główna bohaterka jest potomkinią "Krwawej Hrabiny" Elżbiety Batory - największej morderczyni wszech czasów. Emily dowiaduje się, że ktoś pragnie jej śmierci. Czy dziewczyna na nowo odkryje swoją przeszłość? Czy uda jej się uniknąć śmierci?

Fabuła książki jest ciekawa i oryginalna. Nie przypominam sobie podobnego wątku do Elżbiety Batory w innej powieści młodzieżowej. Autorka postanowiła wykorzystać prawdziwą postać historyczną i przedstawić ją w zupełnie inny sposób, co uważam za świetny i niespotykany dość często zabieg. Tosca Lee stworzyła coś nowego i świeżego, dlatego zdecydowanie warto poświęcić temu trochę uwagi. Nie spodziewałam się, że historia opisana na kartach książki "Potomkowie" będzie tak mroczna i pełna niesamowitych zwrotów akcji. Fabuła nie zatrzymuje się ani na moment, a kolejne wydarzenia przemykają w takim tempie, że nie mamy czasu na zbędne przemyślenia i snucie domysłów. Już pierwsze strony tej powieści dostarczają nam szybkiej akcji, a później jest jeszcze lepiej i szybciej.

Bohaterowie książki są dosyć dobrze wykreowani i idealnie pasują do przedstawionej historii. Niektóre postacie są opisane w taki sposób, że niemal do samego końca nie możemy być pewni czy są wrogami głównej bohaterki, czy też na swój sposób ją chronią. Muszę przyznać, że bardzo polubiłam Emily i do samego końca trzymałam za nią kciuki. Dużą zagadką byli dla mnie Luka i Rolan, zaś Tibor i Nikola wnieśli do całej historii mnóstwo zamieszania. Cieszę się, że przede mną jeszcze lektura drugiej części tej serii, ponieważ mocno zżyłam się z bohaterami i nie wyobrażam sobie, żebym mogła tak po prostu się z nimi rozstać.

Tosca Lee posługuje się prostym i bardzo dynamicznym językiem, dzięki czemu powieść czyta się niezwykle szybko. Dodatkowo cała historia jest dla nas doskonale zrozumiała i absolutnie żaden z czytelników nie powinien mieć większych problemów z przyswojeniem informacji. Każda kolejna strona niepostrzeżenie przemyka pod naszymi palcami, co sprawia, że w błyskawicznym tempie dochodzimy do końca powieści.

Podsumowując - "Potomkowie" to niesamowicie intrygująca powieść dla młodzieży, która z pewnością spodoba się wielu czytelnikom, którzy szukają mrocznych historii. Autorka stworzyła książkę, która odbiega od schematu i potrafi zaskoczyć w najmniej oczekiwanym momencie. Po przeczytaniu pierwszej części czuję ogromny niedosyt i zdecydowanie czekam na więcej. Mam nadzieję, że moja recenzja skutecznie zachęciła was do zwrócenia uwagi na serię Piętno Krwawej Hrabiny i wkrótce sami przekonacie się, że warto dać szansę tej autorce.

Tosca Lee to wielokrotnie nagradzana pisarka, autorka powieści, które znalazły się na liście bestsellerów „New York Timesa”, jak „Legenda Sheby”, „Judasz” czy „Diabeł. Autobiografia.” Ukończyła studia anglistyczne w Smith College. Od dziecka podróżuje po świecie w poszukiwaniu przygód. Obecnie mieszka na Środkowym Zachodzie z mężem i dziećmi.*

Uwielbiam czytać książki, podczas czytania których widać, że autor się przyłożył, czyli np. zrobił dobry research. Dzięki temu książka jest autentyczniejsza, dzięki czemu autor zyskuje w moich oczach. Jak było w przypadku tego dzieła?

Z pewnych przyczyn główna bohaterka poddała się zabiegowi, który wymazał dużą część jej pamięci. Pewnego dnia dowiaduje się, iż – rzekomo – jest potomkinią Elżbiety Batory i pewna tajemnicza postać chce ją zabić. Najpierw w to nie wierzy, lecz pewne wydarzenia powodują, że w jej umyśle powstaje mnóstwo pytać, na które odpowiedzi należy szukać w wymazanej przeszłości.

Nie jest to utwór z najwyższej półki, aczkolwiek na tle literatury młodzieżowej wyróżnia się oryginalnością. Pomysł, na który wpadła autorka, jest świetny i w dodatku wykonała go ona w dobry sposób. Tak naprawdę od samego początku zostajemy wciągnięci w wir akcji, która gna przez kilka europejskich krajów. Tosca Lee posługuje się językiem, który w miarę przyjemnie się czyta. Wiele rzeczy owianych jest aurą tajemniczości. Wraz z główną bohaterką odkrywamy „smaczki” z jej poprzedniego życia.

Jeśli znasz trzy języki, jesteś trójjęzyczny. Jeśli dwa – jesteś dwujęzyczny. A jeśli jeden… jesteś Amerykaninem.

Przejdę teraz do wad. Po pierwsze: przez te trzysta osiemdziesiąt osiem stron przewija się mnóstwo bohaterów, a ponadto dzielą się oni na tych „dobrych” i „złych”, więc będąc na tej trzysetnej stronie wszystko mi się pokiełbasiło i trudno było mi przypomnieć sobie, kto jest kim. Po drugie: autorka kilka razy poszła na łatwiznę i pewne sytuacje rozwiązywała w sposób dość dziwny, zamiast spróbować stworzyć logiczne wyjście z danej sytuacji.

Spodobało mi się tajemnicze zakończenie, które nie zamknęło większości wątków.

Muszę się przyznać do tego, że nie znałem wcześniej zapierającej dech w piersiach historii Elżbiety Batory. Pani Lee umiejętnie wplotła to w fabułę.

Wątek miłosny spodobał mi się, gdyż był on poprowadzony lepiej niż w większości książek, które czytałem, aczkolwiek czasem wydał się on lekko naiwny i niemający prawa istnieć naprawdę, czyli nieautentyczny.-

Dopiero po przeczytaniu tego dzieła zobaczyłem, że nie jest to debiut. Wcześniej o tej autorce nie słyszałem, mimo iż odniosła ona duże sukcesy w swojej pisarskiej karierze. Na pewno sięgnę po jej inne książki. No i jestem ciekaw drugiego tomu tej historii.

Podsumowując, uważam, iż jest to utwór wart uwagi. Polecam go przede wszystkim osobom uwielbiającym literaturę młodzieżową.

Za przekazanie egzemplarza do recenzji dziękuję Wydawnictwu IUVI.

Tytuł: „Potomkowie”
Tytuł oryginału: „The Progeny”
Autor: Tosca Lee
Wydawnictwo: IUVI
Cykl: Piętno Krwawej Hrabiny (tom I)
Przełożyła: Anna Bereta-Jankowska
Korekta: Krzysztof Bernaś, Ewa Cebo
Opracowanie graficzne okładki: Stefan Łaskawiec
Wydanie: I
Oprawa: miękka (ze skrzydełkami)
Liczba stron: 388
Rok wydania: 2016
ISBN: 978-83-7966-027-8

* Źródło – skrzydło książki.

Przyznam szczerze, że już ciężko było mi się wgryźć w początek tej książki, ponieważ miałam naprawdę spory problem z tym, aby poczuć jakąkolwiek magię czy wyjątkowość tej powieści. I o ile sam początek stał się dla mnie niemałym orzechem do zgryzienia, dalsza część „Potomków” także sprawiła mi niemałe trudności, czego jednym z powodów z pewnością jest język autorki. Nie mogę napisać, że jest on plastyczny, o czym świadczy to, że przez niektóre fragmenty tej powieści musiałam wręcz brnąć. Często też miałam wrażenie, jakby niektóre zdania były pisane troszkę na siłę, przez co nie wplatały się ładnie w całość powieści, zdecydowanie odstając na tle innych fragmentów. Często podczas czytania tej książki musiałam robić sobie długie przerwy, nie byłam w stanie przeczytać na raz więcej niż kilkunastu kartek, ponieważ czułam ogromne zmęczenie tą historią.

Kompletnie nie potrafiłam zżyć się z główną bohaterką tej powieści, a także z pozostałymi, którzy pojawiają się na jej kartach. Emily jest postacią całkowicie bezbarwną, niewzbudzającą w czytelniku nawet najmniejszych emocji, nad czym naprawdę ubolewam. Wiem, że gdyby została ona sprawniej wykreowana, gdyby przejawiała jakiekolwiek chociażby oznaki życia, wówczas bardzo bym ją polubiła, gdyż los, który ją spotkał mógłby naprawdę wzbudzać w czytelniku współczucie. Tak niestety nie było, nie potrafiłam związać się z Emily, nie wspominając już nawet o bohaterach pobocznych, którzy byli dla mnie jedynie nic nieznaczącymi nazwiskami pojawiającymi się na kartkach tej książki.

Dużym powodem tego, że nie mogłam wgryźć się w toczącą się akcję było również to, iż kompletnie nie potrafiłam wczuć się w opisane wydarzenia. Autorka wiele razy kreowała je jako momenty, które miały być bardzo dramatyczne, smutne lub wywołujące melancholię, ja jednakże żadnych takich emocji nie odczuwałam. Często za to kręciłam z politowaniem głową, jakbym czytała jedno z opowiadań wiele lat temu publikowanych na znanej wszystkim platformie, gdzie tego typu blogi były bardzo popularne. Autorce niestety nie udało się zmrozić mi krwi w żyłach, wywołać wzruszenia czy sprawić, żebym śmiała się w głos czytając tę powieść. Co gorsza, bardzo często odliczałam strony do końca tej powieści, licząc na jak najszybsze dobrnięcie do ostatniej kartki.

Przeczytałam gdzieś, że zakończenie tej powieści zwieńczone niesamowitym cliffhangerem sprawia, że czytelnik nie może się doczekać przeczytania następnej części tej serii. Faktycznie, muszę przyznać, że zakończenie jest dosyć interesujące, jednakże nie na tyle, abym sięgnęła po kontynuację tej serii, najprawdopodobniej jedynie podpytam się osób czytających drugi tom w jakim kierunku potoczyła się akcja, na tym niestety moja przygoda z twórczością tej autorki się zakończy.

Recenzja również na: http://bookparadisebynatalia.blogspot.com/


Tajemnicza przeszłość, intrygi.
Odwieczna ucieczka i ukrywanie się.
Przeszłość, teraźniejszość i przyszłość.
Łowca, który poluje na swoją zdobycz.
Wspomnienia, które trzeba usunąć.

"Potomkowie" to książka, od której wiele oczekiwałam. Skoro sama Jennifer L. Armentrout ją poleca, to coś musi być na rzeczy. A więc zapaliła mi się lampka "Ta książka będzie genialna, tak samo jako książki Jennifer".
I ta okładka oraz opis książki! Całkowicie zachęciły mnie do tej lektury, ponieważ wiele obiecywały.
No i na obietnicach się skończyło. Zaczęłam czytać "Potomków" z ogromnym zapałem, który zgasł szybko, niczym świeczka...

Pomysł na książkę był i fabuła mogłaby być ciekawa, ale gorzej z wykonaniem.
Emily jest potomkiem Krwawej Hrabiny Elżbiety Batory. Kiedy odkryła, że jest śledzona przez jednego z łowców, który zabija potomków Hrabiny, postanawia wymazać sobie z pamięci dwa ostatnie lata. Chciała uratować siebie oraz bliskich.
Przed wymazaniem zaplanowała wszystko tak, aby być gotową na dalsze życie. Zamieszkała na odludzi, spory kawałek od miasta. Nie pamiętała gdzie kiedyś mieszkała, jak się nazywała, czy ma rodzinę.
Jednak jej spokój nie trwał długo, bo łowca ją dopadł i musiała uciekać z pomocą tajemniczego mężczyzny.

No i tutaj pojawiło się pierwsze ALE. Ale jak to się stało?
Skoro ona wymazała sobie ostatnie dwa lata pamięci, to dlaczego nie pamięta imienia, rodziny, miejsca zamieszkania? Wydaje mi się, że wyjaśnienie nie było zawarte w książce, po prostu poddała się wymazaniu i tyle, koniec, nowe życie, nowa ona.
No cóż... najwyraźniej to też należało do zabiegu, a naszym zadaniem jest domyślenie się.  (Chyba, że się mylę, coś przeoczyłam?)
Kolejnym moim zastrzeżeniem jest postawa bohaterki. Przed wymazaniem pamięci zostawiła sobie list, w którym wyraźnie zaznaczyła "Nie pytaj o dwa minione lata… Nie szukaj ich w pamięci i nie staraj się grzebać w przeszłości. Od tego zależy twoje życie. Życie innych ludzi również.". A co robi główna bohaterka? Pędzi przed siebie i odkrywa minione dwa lata! No gratuluję inteligencji.
I zaczyna się jej tułaczka, ciągle ucieka, przemieszcza się, doprowadza czytelnika do szału. Ale najlepsze są w tej książce opisy, których jest mnóstwo i w większości nie są potrzebne, chociażby opisy dróg... " Autostrada numer dwa jest kręta i nieoświetlona; po obu jej stronach ciągną się drzewa i słupy telefoniczne, a co jakiś czas wyrasta typowa dla Nowej Anglii farma... ". I tak ciągle.
Może autorka chciała przenieść nas do świata książkowego poprzez opisy, ale zdecydowanie przedobrzyła.
Styl autorki, sposób w jaki pisze, totalnie do mnie nie przemawiają. Czułam się jakbym czytała encyklopedię. Dawno nie umęczyłam się tak podczas czytania,  doczytałam do połowy i miałam dość, zostawiłam ją, bo było to ponad moje siły. Poddałam się, ponieważ wszystko ciągnęło się w nieskończoność.
Może dla kogoś, kto lubi książki z ogromną ilością opisów, będzie to książka idealna, ale ja ją sobie odpuszczam.
Nie lubię, gdy akcja nie może się rozpędzić, a autorka pisze tak, że można się pogubić i usnąć. Widać, że miała pomysł, ale nie potrafiła go zrealizować, przelać na papier. Bezosobowi bohaterowie, prości, płascy, bez charakteru, to zdecydowanie coś, czego w książkach nie trawię.
I chociaż pomysł był fajny, okazało się, że "Potomkowie" to wielka klapa.
Niemniej jednak zachęcam was do przeczytania tej książki, może akurat wam się spodoba.

Po przebudzeniu główna bohaterka nie pamięta kompletnie nic. Ma tylko w ręku liścik od samej siebie z instrukcjami, masz na imię Emily, masz nie szukać informacji o swojej przeszłości i przyczynie swojej decyzji. Masz zacząć nowe życie, bo od tego zależy twoje, jak i również życie innych ludzi. Wszystko się zmienia gdy poznaje Luke, i wtedy zaczyna się pościg...



Książka, o której jest teraz bardzo głośno. Książka, która zbiera same pochlebne opinie, którą chciałam bardzo przeczytać. Jednak czy spodobała mi się tak bardzo jak innym?

Powiem Wam szczerze, że uwielbiam książki, w których prawdziwe wydarzenia i fakty mieszają się z fikcją, tak jak książki Dana Browna. Tutaj mamy postać "Krwawej Hrabiny" Elżbiety Batory i naszego rodaka Stefana Batorego. Historia pełna intryg, tajemnic, podróży i przede wszystkim akcji!

Od samego początku wiemy, że jak ktoś traci pamięć to chce ją odzyskać, bo niewiedza w jego mniemaniu jest straszna. Jednak czy poznanie prawdy jest warte ceny jaką trzeba za nią zapłacić. Jak uratować kogoś, nie wiedząc kim on jest? Jak poruszać się w świecie, nie znając jego zasad?

Nie wiem jak mam opisać Wam bohaterów, ponieważ jeżeli powiem, że tego lubiłam, a tego nie znosiłam, to zdradzę Wam dobre i złe postacie! Dlatego powiem tak: bohaterowie zaskakują nas na każdym możliwym kroku. Do samego końca nie wiemy, którego bohaterowi możemy ufać, a któremu nie! Warto zwracać uwagę na każdą postać, ponieważ nie wiadomo jakie mogą być jego intencje. Dlatego tak bardzo mi się oni podobali. Byli pokazywani z różnych stron i mogliśmy poznać bliżej ich prawdziwe charaktery! Autorka dała nam istną paletę najróżniejszych bohterów i charakterów!

Co do samej fabuły to co tu dużo mówić WOW! Pani Tosca Lee widać, że ma pomysł na całą historię. Tak pokręciła wszystko, tak poplątała, że do końca nie wiedziałam jakie będzie zakończenie. Sama opowieść o hrabinie, jej intrygach, potomkach, mocach, o najróżniejszych odkryciach jest tak pokręcone, że czasami trudne do ogarnięcia. Jednak bardzo mi się to podobało. A samo zakończenie? O mój Panie(!) przeczytałam ostatnie zdanie i rzuciłam książkę na biurko, bo nie wierzyłam, że to tak się skończyło, takim ważnym odkryciem. I ja się pytam, gdzie jest drugi tom, bo ja chce go już, natychmiast,TERAZ!

Dlatego jak widać po recenzji książka bardzo mi się spodobała i dlatego Wam też ją polecam! Spędzicie niesamowite chwile podróżując z bohaterami po Chorwacji czy Austrii. Będziecie mieć mętlik w głowie nie większy niż główna bohaterka. Będziecie zastanawiać się kto jest dobry, a kto zły. No i o co w tym wszystkim chodzi, jak zakończyć spór i masowe mordy? Naprawdę koniecznie musicie to przeczytać!

Emily przechodzi zabieg, który wymazuje jej pamięć i zaczyna życie na nowo. Nie czuje się pewnie, nie wie, jak wyglądało jej dawne życie i dlaczego zdecydowała się na taki krok. Z listu, który sobie zostawiła, wynika, że nie powinna grzebać w przeszłości. Gdy jednak zauważą, że przygląda jej się obcy mężczyzna, czuje się zaniepokojona. Czy to możliwe, by uciekała przed byłym narzeczonym? Nieznajomy oznajmia jej jednak, że jest w niebezpieczeństwie – należy do Potomków, osób, które wywodzą się w prostej linii od Elżbiety Batory, krwawej hrabiny. Na życie Emily czyhają Łowcy, którzy poprzysięgli rodowi Batory zemstę za krzywdy wyrządzone przez kobietę.
Potomkowie Toscy Lee to książka, w której główną bohaterką i narratorką jest Emily, a właściwie Audra – dwudziestojednolatka, która poddała się zabiegowi lobotomii, by usunąć wspomnienia. Jest potomkinią Elżbiety Batory, odważną, charyzmatyczną dziewczyną, która chciała odnaleźć przedmiot z przeszłości, by ratować siebie i swoich bliskich.
Audra należy do Potomków. Jest krewną Elżbiety Batory. Przez to jest ścigana przez Dziedziców i Łowców, którzy chcą odpłacić się za krzywdy, których dokonała szlachcianka w przeszłości. Nazywana krwawą hrabiną kobieta była okrutna i bezlitosna dla ludzi, kąpała się w krwi dziewcząt. Mimo że została ukarana, rodziny jej ofiar nie doczekały się rekompensaty, stąd ich działania obecnie. Dziedzice przez lata mordowali Potomków, zabierając ich wspomnienia, by mieć dostęp do kolejnych z rodu.
Bycie Potomkiem to jednak nie tylko ciągła walka o przeżycie kolejnego dnia i ukrywanie się. Ród ten posiada pewne zdolności, które ułatwiają ich życie – potrafią siłą myśli przekonać drugą osobę do niemal wszystkiego.
Cała akcja opiera się jednak nie tylko na ukrywaniu się i ucieczkach, lecz głównie na zrozumieniu, kim jest główna bohaterka. Przez utratę wspomnień Audra nie wie, komu może ufać, kim była, z kim się przyjaźniła. Wie jednak, że jest coś, co może pomóc jej i jej bliskim i że właśnie odnalezieniem tego przedmiotu się zajmowała.
W powieście wiele się dzieje, ciągle czujemy napięcie, które wisi w powietrzu. Bohaterowie nie mogą być bezpieczni, nigdzie nie mogą schronić się na dłużej. Cały czas ktoś depcze im po piętach i chce ich zabić.
Niestety, nie przekonała mnie fabuła Potomków. Nie poczułam klimatu, który chciała zbudować autorka – połączenia groźnej postaci z przeszłości i rzutujących na przyszłe pokolenia efektów jej czynów. Nie do końca rozumiałam sens zawiązania się grupy Dziedziców i Łowców. Ogólnie miałam wrażenie chaotyczności w tej opowieści.
Jeśli szukacie powieści młodzieżowej z oryginalną fabułą, na pewno mogę wam polecić tę pozycję. Znajdziecie tu ciekawe odwołanie do historii i postaci bardzo dobrze znanej, nawet w popkulturze. Ja nie zostałam fanką tej pozycji, ale widzę potencjał w historii stworzonej przez autorkę. Może wy odbierzecie ją inaczej.