Powiedz wreszcie prawdę

Jak wiele gotowi są zrobić ludzie dla poczucia akceptacji, przynależności do grupy? Kłamstwa, koloryzowanie, przemilczanie niewygodnych faktów - ostatecznie to i tak nie wychodzi nikomu na dobre. Dostosowywanie się do oczekiwań innych za wszelką cenę zawsze jest złym pomysłem. Jeśli bowiem nie akceptują nas takimi, jacy jesteśmy naprawdę, w momencie gdy rozwieje się iluzja, wszystko się rozpadnie. Dość boleśnie przekonał się o tym bohater powieści Dany Reinhardt "Powiedz wreszcie prawdę".

Siedemnastoletniego Rivera właśnie rzuciła dziewczyna. Kompletnie zaskoczony i zdruzgotany nastolatek nie może się z tym pogodzić. Początkowo wierzy, że jeśli się zmieni, zdoła jeszcze odzyskać ukochaną Penny. Ulubiona zupa dziewczyny i kwiaty to jednak za mało. Nawet urocza młodsza siostra nie jest w stanie zmiękczyć jej serca. W drodze do domu chłopakowi rzuca się w oczy czarny napis na białej markizie: "Druga Szansa", a umieszczone na drzwiach słowa robią na nim takie wrażenie, że postanawia wejść do środka. Odbiera to jako znak od losu, pomoc w walce o Penny. Życie ma jednak wobec niego trochę inne plany.

"Powiedz wreszcie prawdę" to krótka, skłaniająca do refleksji powieść o miłości, przyjaźni, odrzuceniu, uzależnieniach, o kłamstwach i ich konsekwencjach. Chociaż w zasadzie nie dzieje się tu zbyt wiele, lektura mimo wszystko jest ciekawa i wciągająca. River od razu zyskał moją sympatię, podobnie jak jego przyjaciele. Szkoda tylko, że Maggie, Luke i Will zostali przedstawieni tak pobieżnie, podobnie zresztą jak uczestnicy spotkań Drugiej Szansy. Obserwujemy, jak krok po kroku główny bohater brnie w kolejne kłamstwa. Choć wie, że robi źle i pragnie wyjawić prawdę, właściwy moment, by to zrobić, nigdy nie nadchodzi. Sytuacja komplikuje się coraz bardziej, a on nie potrafi się z niej wyplątać.

Powieść Dany Reinhardt czytało mi się szybko i przyjemnie. Choć żałuję, że była taka krótka i nie miałam możliwości bliższego poznania większości bohaterów, wywarła na mnie bardzo dobre wrażenie. Zabawna, ale i skłaniająca do refleksji nad życiem, przekonująco i realistycznie ukazuje problemy i emocje towarzyszące nastolatkom. Jesteśmy świadkami rozstania i rodzącego się nowego uczucia, dzielimy z bohaterem ból, poczucie odrzucenia i zagubienia. Towarzyszymy mu, gdy próbuje naprawić sytuację i zdefiniować siebie na nowo, gdy mierzy się z przeciwnościami losu i przezwycięża własne obawy. Wbrew pozorom to lektura nie tylko dla młodych czytelników, myślę, że każdy może w niej znaleźć coś dla siebie. Polecam!

Za egzemplarz serdecznie dziękuję Wydawnictwu Jaguar!

Powiedz wreszcie prawdę Dana Reinhardt jest całkiem dobrą młodzieżówką. Historia skupia się na siedemnastoletnim Riverze. Poznajemy go w chwili, gdy zostaje rzucony przez swoją dziewczynę. Jest ona dla niego wszystkim i świata poza nią nie widzi. Gdy załamany wraca do domu napotyka na szyld Drugiej szansy. Uważa to za znak od przeznaczenia i postanawia wejść do budynku. Okazuje się, że Druga szansa to tak naprawdę spotkania dla młodzieży z problemami. Na spotkania chodzą osoby, które mają problem z bulimią, narkotykami czy też kradną. Właśnie wtedy River po raz pierwszy postanawiam skłamać, bo czuje, że jego problemy są mniej ważne niż pozostałych uczestników spotkania. Czy główny bohater wyzna na końcu prawdę? Tego trzeba przekonać się samemu. Powiedz wreszcie prawdę nie jest zwyczajną młodzieżówką. Nie ma w książce wielkiego romansu. Główny bohater jest pełen wad. Jednak książkę uważam za bardzo udaną. Pomimo wad Rivera bardzo go polubiłam. Nie tylko jego, ale też pozostałych bohaterów. Książka pokazuje, że nawet małe niewinne kłamstewko może prowadzić do poważniejszych problemów. Styl autorki jest bardzo przyjemny. Książka jest pełna humoru, ale też i smutnych sytuacji. Zdecydowanie jest to pozycja godna polecenia. „ To nie zabrzmiało jak prawdziwe przeprosiny. Kiedy przepraszamy, uznajemy, że kogoś zraniliśmy”