Problematyka zaburzeń psychicznych...

Olbrzymim atutem opracowania jest precyzyjne odzwierciedlenie w jego treści naukowego, ale i humanistycznego światopoglądu Autorek, które zgodnie z najlepszymi współczesnymi trendami, bez wątpienia inspirowanymi teorią zbiorów rozmytych, teorią prototypów, kognitywizmem, ale i nutą dekonstrukcjonizmu miały odwagę porzucić binarne, spolaryzowane myślenie o normie i patologii na rzecz traktowania tych kategorii jako płynnych i zależnych od kontekstu.

Monografia nie jest wyłącznie refleksem postrzegania wyimka świata przez Autorki. To przede wszystkim rzetelne, konkretne, obszerne i kompletne, spójne opracowanie stricte naukowe, ze swoim celami, przedmiotem badań, pytaniami oraz metodami badawczymi i narzędziem badawczym, umożliwiającymi deskrypcję i interpretację faktów badawczych.

W zwięzłym Wstępie Autorki m.in. osadzają swoją książkę w dziedzinie psychopatologii oraz artykułują dwa zasadnicze, powiązane ze sobą cele badawcze: teoretyczny, którego założeniem było zebranie wiedzy dotyczącej zaburzeń psychicznych, oraz praktyczny, służący przygotowaniu podręcznika akademickiego, który ułatwiałby studentom, głównie pedagogiki, ale nie tylko, rozpoznanie i zrozumienie przypadków schorzeń z zakresu psychopatologii właśnie.

Prof. dr hab. Mirosław Michalik

Autorki książki Problematyka zaburzeń psychicznych odzwierciedlona w literaturze i filmie podjęły się analizy tej niełatwej tematyki, wykazując się troską o zdrowie psychiczne człowieka, niezależnie od jego wieku. Treść książki świadczy również o ich dbałości o jakość edukacji akademickiej młodzieży przygotowującej się do odpowiedzialnego, profesjonalnego wypełniania zadań zawodowych. Dogłębna znajomość zagadnień z zakresu psychopatologii, dzięki tej pracy, z pewnością umożliwi studentom i słuchaczom zdobycie umiejętności sprawnego i wczesnego diagnozowania, stosowania odpowiedniej profilaktyki, a także optymalnej terapii zaburzeń.

Zamysł Autorek polegający na ilustrowaniu wiedzy teoretycznej materiałem literackim i filmowym można uznać za dobry sposób uprzystępnienia skomplikowanych treści oraz uatrakcyjnienia przebiegu zajęć konwersatoryjnych i wykładowych. Uważam, że należy docenić ten pomysł dydaktyczny, życząc Autorkom szerokiego upowszechnienia go i praktykowania.

Dr hab. Alicja Żywczok, prof. UŚ