Siedem bram

Tym razem Strażnicy wyruszają na poszukiwanie Fiony,która została porwana przed swoim ślubem.Bohaterowie podążają za przepowiednią.Przemierzają siedem bram by poinformować księcia o zaginięciu nażeczonej.Co wydaży się po przekroczeniu ostatniej bramy i jakie tak naprawdę ma znaczenie porwanie Fiony? Tego możemy dowiedzieć się po przeczytaniu trzeciej części przygód Strażników Żywiołow.

Mam mieszane uczucia po tej książce.
Niby wszystko dobrze się czyta (chociaż gdzieś w okolicach 13 rozdziału miałam jakieś zacięcie) ale mnie nie wciągnęła.
Kate zostaje zaproszona na wesele Fione i wraz z swoim ukochanym przenosi się do Jaaru. Jednak moment przeniesienia widzi jej przyjaciółka. Po dotarciu do Jaaru okazuje się, że Fione zniknęła. Istnieje podejrzenie, że została porwana do Tir-na-Nog. Kate wraz z strażnikami żywiołów wyrusza w podróż ratunkową przez 7 bram (których jakoś nie mogłam się doliczyć, ale może były one traktowane w przenośni).
Jakie problemy napotykają tym razem i czy wyjdą z tego cało? No to jest dobre pytanie. Zakończenie jest otwarte, więc ciąg dalszy pewnie w kolejnej części.

Do krainy ludzi docierają złe wieści z Jaaru. Otóż niespodziewanie, na miesiąc przed planowanym ślubem, znika bez śladu Fione - ferini z Elphame. Wszyscy mobilizują się, aby odnaleźć siostrę Fiona. Za namową babci Annwynn wyrusza grupa poszukiwawcza składająca się ze Strażników kamieni na czele z Kate. Zaczyna się fascynująca, pełna niebezpieczeństw i wyzwań podróż przed Siedem bram, która ostatecznie zaprowadzi naszych bohaterów do Tir-na-Nog, Cienistej Krainy, zupełnego przeciwieństwa słodkiego Elphame. W międzyczasie jesteśmy świadkami odrodzenia się przedwiecznego zła, do którego niechcący przyczni się zazdrosna o magiczne zdolności przyjaciółka Kate, Mel. Nigdy nie spodziewałabym się takiego obrotu sprawy!
To bardzo ciekawa pozycja, jeśli chodzi o cały cykl Kronik Jaaru. Przede wszystkim dlatego, że możemy wyruszyć z bohaterami w podróż pełną wrażeń i poznać lepiej magiczny świat. Ludy i stworzenia jakie go zamieszkują nie zawsze są przyjaźnie nastawione, jednak współnie nasza grupa przyjaciół stawia czoła nawet największym przeciwieństwom. Odkrywają swoje zdolności, zacieśniają więzy przyjaźni. Niestety u celu podróży będą musieli opowiedzieć się za którąś ze stron, a wybór nie będzie podyktowany jedynie sercem, ale i rozumem.
Siedem bram różni się od poprzedniej części tym, że cały czas coś się dzieje, jesteśmy w drodze z bohaterami i podczas równie burzliwego końca podróży. Naprawdę mimo ponad 500 stron objętości, książkę można dosłownie połknąć w jeden wieczór - tudzież noc. Jeśli jeszcze się zastanawiacie nad lekturą Kronik Jaaru, to polecam, przy tej części na pewno nie będziecie się nudzić! Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy.

Na Kate i jej przyjaciołach ciąży olbrzymia odpowiedzialność. Zostało im powierzone bardzo ważne zadanie. Pytanie tylko czy nastolatkom uda się mu sprostać. Pomimo całego zamieszania związanego z kamieniem wydawało się, że życie Kate powoli wraca do normy. Jest w szczęśliwym związku i udaje jej się coraz lepiej panować nad magicznymi zdolnościami. Okazuje się jednak, że to tylko cisza przez burzą. Niedługo przed ślubem Fione zostaje porwana. Aby ją odzyskać, Strażnicy wyruszają w podróż przez siedem Bram, podczas której będą musieli stawić czoło wielu zagrożeniom.
Po przeczytaniu drugiej części Kronik Jaaru byłam bardzo ciekawa tego, jak potoczą się losy bohaterów. Podobało mi się to, że w Siedmiu Bramach dużo lepiej poznajemy Jaar. Autor rozwija świat, który mogliśmy zobaczyć w Księdze Luster. To oraz baśniowy klimat powieści to niestety jedyne rzeczy, które mogę zaliczyć do plusów tej części. Przede wszystkim główny wątek podróży przez Bramy jest mi zupełnie obojętny. W dużej części jest przewidywalny i nie interesowało mnie to, jak zakończy się wyprawa pomimo tego, że bardzo lubię bohaterkę, którą porwano. Cała książka bardzo mi się dłużyła. Kolejnym minusem jest naiwność przyjaciółki głównej bohaterki, Mel. W momencie w którym powiedziano jej, że może zostać wielką wiedźmą wyłącza się u niej myślenie i robi wszystko, o co tylko zostanie poproszona. Następnym negatywnym dla mnie aspektem jest pokazanie relacji Kate i Jonathana. Wiemy, że są w związku ale zupełnie tego nie czuć. Oprócz dosłownie kilku scen mogliby być równie dobrze zwykłymi znajomymi. Ostatnim już minusem jest dla mnie duże podobieństwo do Harrego Pottera w niektórych scenach. Cały wątek Wielkiego Pana, który jest na pograniczu śmierci, a Zakon stara się przywrócić mu dawną świetność jest ewidentnym nawiązaniem. Myślę, że jest do dobra lektura dla dużo młodszego czytelnika. Pomimo tego, że trzecia część mi się nie podobała będę kontynuowała czytanie serii. Mam nadzieję, że następne tomy będą bardziej przypominały pierwsze dwa. Książkę otrzymałam za punkty na portalu Czytam Pierwszy.

Kate myślała, że już wszystko się w jej życiu poukładało. Ma wspaniałego chłopaka, w końcu poznała świat magii i ma nowych przyjaciół, którzy pomagają się tą magię zgłębić. Jednak sielanka nie trwa długo, bo z Jaaru przychodzą straszne wieści i Strażnicy muszę ponownie wyruszyć w drogę. Kto okaże się sojusznikiem? Jakie niebezpieczeństwa czekają na bohaterów? Czy uda się uratować zaginioną?


Wiecie co, cieszę się, że rozkładam sobie czytanie kolejnych części tej serii w czasie. Dzięki temu jestem w stanie przemyśleć wiele spraw i uświadomić sobie kilka wątków. Dzięki temu wiem, jak autor będzie chciał mniej więcej poprowadzić fabułę i jacy będą bohaterowie.

Ten tom skupia się przede wszystkim na akcji, na odkrywaniu nowych tajemnic i rosnącym znaczeniu, wcześniej nieznaczącej postaci. Bardzo mi się to spodobało, bo nie było tutaj takich wypełniaczy, nadmiernych opisów czy zbędnych dialogów. Tutaj cały czas coś się działo, akcja pędziła do przodu i na końcu wiele namieszała. Nie spodziewałam się takiego zakończenia i przez nie, bardzo szybko chce sięgnąć po następny tom, ale muszę się wstrzymać, ponieważ finałowy tom będzie dopiero w 2019 roku.

Co do bohaterów, to przeszli wiele zmian w swojej osobowości. Kate stała się dla mnie taką ciepłą kluseczką, ponieważ nie potrafiła się porządnie postawić, ciągle w siebie nie wierzyła i narzekała na swoje umiejętności. Nie potrafiła pokazać Strażnikom, że to ona jest ich przewodnikiem. Przez to, wiadomo jak się zakończyła ta część. Tom i Lilian też bardzo się zmienili, zaczęli być bardziej charyzmatyczni i w końcu mieli swoje zdanie. Jednak bardzo zawiódł mnie Jonathan, którego bardzo polubiłam w poprzednim tomie, a w tym, to wszystko stracił. Teraz stał się bezbarwny i podejmował nieracjonalne decyzje.

Nie ma co się rozpisywać wiele o tym tomie, ponieważ nie chce niczego zdradzać tym, którzy go nie czytali. Ta część trzyma poziom poprzednich, może nawet jest ciut lepsza od drugiego tomu. Jest też zdecydowanie dłuższy od poprzednich. Czyta się go jednak ciężej od poprzednich. Nie wiem dlaczego, ale strasznie ta książka mi się dłużyła.

Dlatego, jeżeli już zaczęliście czytać o przygodach Kate w Jaarze, to serdecznie polecam ją kontynuować. To dobra seria fantazy, która wielu przypadnie go gustu. Znajdziecie tu wiele postaci, z którymi można się utożsamić i przeżyć z nimi wiele przygód, zwłaszcza w tej części.

Ależ ten czas leci! To już trzeci tom "Kronik Jaaru"! :) Tytułem wstępu wspomnę tylko o tym, że "Kroniki Jaaru" to cykl polskiego autora, Adama Fabera, który opowiada o magicznym świecie dostępnym tylko dla tych wyjątkowych osób... Cykl ten jest bardzo magiczny, mocno oddziałuje na wyobraźnię i (UWAGA!) uzależnia. Są to książki odpowiednie dla młodszych czytelników, w wieku około dwunastu lat.



Bardzo często można zaobserwować, że dana seria książkowa w którymś momencie przestaje nas interesować, bo robi się po prostu nudna, a akcja ciągnie się w nieskończoność. Mimo braku pomysłów i wchodzenia w schematy, ciągle powstają kolejne tomy tej serii! Bałam się, że Adam Faber może wpaść w taką właśnie pułapkę, ale jak na razie wszystko idzie tak, jak powinno. Pierwszy tom "Kronik Jaaru" jest bardzo dobrym wstępem, drugi tom to subtelne rozwinięcie, ale trzeci pozwala czytelnikowi na przeżycie mnóstwa niezapomnianych przygód. Widać gołym okiem, że Adam Faber z każdym kolejnym tomem stopniowo rozwija i ulepsza swój warsztat, co bardzo mnie cieszy.



Świat Jaaru staje się coraz bardziej skomplikowany, czytelnik odczuwa coraz więcej niepokoju, a co za tym idzie, fabuła jest coraz bardziej wciągająca. Bohaterowie również zasługują na uwagę, ponieważ nie dają o sobie zapomnieć. Czym byłby Jaar bez tych wspaniałych postaci? Wiem, że nie każdy polubi Kate, ale ja ze swojej strony mogę powiedzieć, że jest to naprawdę sympatyczna, pozytywna postać, która tylko dodatkowo zachęca mnie do lektury. Nie wiem, jak można jej nie lubić... :)



Trudno jest pisać o trzecim tomie serii bez zdradzania fabuły. Dlatego w tym momencie zakończę recenzję drobnym podsumowaniem. Nawet jeżeli macie dwadzieścia lat (albo i więcej!), a chcecie sięgnąć po powieść pełną magii, którą da się odczuć na każdej stronie, "Kroniki Jaaru" są dla Was! Natomiast nie polecam tej serii osobom, które mają wysokie wymagania odnośnie młodzieżówek. "Kroniki Jaaru" nie są typową młodzieżówką, a raczej czymś baśniowym, co przyciągnie głównie młodszych odbiorców.



Nie byłabym sobą, gdybym nie wspomniała o wspaniałej oprawie graficznej. Seria przepięknie prezentuje się na półce! Jeżeli nie byłabym fanką tej serii, i tak chciałabym patrzeć na te okładki każdego dnia. :)