Święta dla wszystkich

Pośród grudniowej nocy w powietrzu unosi się zapach choinki, piernika i pysznych świątecznych potraw.
W wielu domach ludzie odświętnie ubrani zasiadają do uroczystej kolacji.
W wielu, ale nie we wszystkich. Niektórzy w ogóle nie świętują. Nie czują potrzeby, albo obchodzą te same święta w innym terminie, zgodnie z wyznawaną wiarą.

Czy to powód do dyskryminacji i społecznego potępienia?

Absolutnie nie!

I o tym między innymi przeczytacie w ciepłej, pachnącej owsianką i otulonej białym puchem opowiastce Maike Harel pt. "Święta dla wszystkich".

Kiedy mieszkańcy ulicy Słowiczej zasiadają do świątecznego stołu, Amir i Sara szukają kompanów do zabawy. Piłka, która jest jedynym źródłem ich rozrywki trafia do małego ogródka przy domu z numerem siedem.
Owe zrządzenie losu krzyżuje dziecięce drogi z panem Wiórkiem - osobą zgorzkniałą i niedelikatną względem dzieci.
Sary to jednak nie przestrasza. Z odwagą zagląda do mieszkania starszego pana. Jakby tego było mało tak prowadzi rozmowę, że po chwili cała trójka zajada się owsianką z cynamonem i pomarańczą, a celebrowany od świtu Dzień Świętego Spokoju pana Wiórki zamienia się w zupełnie nowe święto.
Jak do tego doszło odkryjecie na kartach tej pięknie zilustrowanej przez Laurę Bednarski książki.

Opowieść "Święta dla wszystkich" to dla małych czytelników prawdziwa lekcja wzajemnego zrozumienia, tolerancji, empatii i życzliwości.
Wspaniałe obrazuje, że świętować można na różne sposoby, a ten sam dzień dla każdego może mieć zupełnie inne znaczenie.
Uczy szacunku dla różnych tradycji oraz wyznań.
Zwraca uwagę na to, by nie oceniać innych po pozorach. Pan Wiórek jest właśnie przykładem takiej niesprawiedliwej oceny. Tymczasem przy bliższym poznaniu w oczach Amira i Sary stał się zupełnie kimś innym, niż tylko zrzędliwym staruszkiem.

Brakowało mi takiej propozycji wśród rozlicznych świątecznych czytanek.
Poszanowanie odrębności kulturowej jest bardzo ważne i warto uczyć tego szacunku dzieci od najmłodszych lat.
Ta książka stwarza przestrzeń do rozmowy.
Dlatego zachęcam, by przeczytać ją choć raz.