Tajemniczy ogród

Mary Lenox to dziesięcioletnia dziewczynka, która wraz z rodzicami mieszka w Indiach. Matka i ojciec nie poświęcają jej dużo czasu, dlatego dziecko jest ciągle pod opieką służby. Mary jest skwaszona, rozkapryszona, traktuje ludzi z wyższością. Gdy jej rodzice giną, dziewczynka trafia do wuja w Anglii. Wszystko tu jest dla niej nowe – ludzie nie są tak służalczy jak w Indiach, Mary nie może nimi dyrygować według własnej woli, nikt też się nią nie przejmuje. Dziewczynka zaczyna wychodzić na dwór, bawić się i poznawać ludzi. Powoli otwiera się na nowe życie i zmienia swoje nastawienie. Jednak dom jest bardzo tajemniczy, ludzie mają wiele sekretów. Jednym z nich jest zamknięty na głucho ogród, który od dziesięciu lat nie gościł w swoich progach człowieka. Drugim sekretem są nocne jęki, które słyszy Mary. Czy dziewczynka zacznie szukać odpowiedzi na pytania, które zrodziły się w jej głowie przez tajemnice domostwa?
Tajemniczy ogród Frances Hodgson Burnett to powieść dobrze znana na całym świecie. Doczekała się kilku ekranizacji, a wersja papierowa jest ciągle wznawiana.
Główną bohaterką książki jest Mary Lenox – mała dziewczynka, którą dorośli traktowali jak piąte koło u wozu. Nie można się zatem dziwić, że rosnąc, nabrała okropnych cech. Była opryskliwa, marudna, uparta i nieczuła. Nie umiała zrobić nic samej – nie ubierała się nigdy bez pomocy służby. Dopiero gdy została sierotą, zorientowała się, że doskwiera jej samotność – nie przez brak rodziców, lecz przez brak kogokolwiek, kto by się mógł do niej odezwać.
Wątków w powieści jest kilka. Na pierwszy plan wysuwa się oczywiście kwestia tytułowego tajemniczego ogrodu. Historia z nim związana, emocje, które przynosi nawet po latach i jego izolacja przyciągają Mary. Im bardziej służba stara się wybić jej z głowy ogród, tym bardziej dziewczynka chce odnaleźć do niego wejście. To nie jedyna tajemnica ukryta w posiadłości, drugą jest na pewno Colin, kuzyn Mary, którego od dziecka traktowano jako umierającego.
Wśród wątków, które przyciągają uwagę, jest też zmiana zachowania dziewczynki. Powoli, stopniowo, staje się ona przyjemną osóbką, dzieckiem, które nigdy wcześniej nie miało dzieciństwa. Zmianie ulega też jej stosunek do ludzi – staje się życzliwsza, nie dzieli już swojego towarzystwa na lepszych i gorszych ze względu na pochodzenie.
Bardzo dużo uwagi poświęcono naturze. To ona jest tu głównym bohaterem. Obserwujemy jej zmiany, patrzymy, jak radzi sobie z trudnościami, zachwycamy się jej wpływem na ludzi. Mary działa w ogrodzie instynktownie, pomaga roślinom rosnąć, odkrywa w sobie odpowiedzialność, ciekawość, czułość. Jest też przekonana, że ogród pomógłby Colinowi poczuć się lepiej. W końcu sama tego doświadczyła.
W książce jest jeszcze kilka kwestii, które mogą zaciekawić czytelnika – choroba Colina, jego relacje z ojcem, osoba Dicka, który jest niczym zaklinacz zwierząt, i różnice kulturowe między Anglią a Indiami.
Opowieść jest wciągająca, napisana płynnie i pomysłowo. To klasyczna powieść dla dzieci i nie tylko. Urokliwa, piękna, pełna nadziei i przyjaźni. Polecam, jeśli nie mieliście jeszcze okazji zapoznać się z tą książką. Historia jest pewnie dobrze znana, ponieważ nieraz mogliśmy oglądać jej ekranizację. Mimo to warto sięgnąć po lekturę i przenieść się do tajemniczego ogrodu z Mary, Dickiem, Colinem i... rudzikiem.