Wiara Nadzieja Miłość

Wiara nadzieja miłość

Okres dorastania dla każdej nastolatki jest ciężki. Będąc dzieckiem akceptujemy swoje ciało by w czasie dorastania nasz pogląd na nie całkowicie się zmienił. Daria jest raczej przy kości, przez co często jest obiektem kpin rówieśników. Ale to niestety nie koniec jej problemów. Z tego wszystkiego co dzieje się w szkole, wpada w anoreksję. Dziewczyna poddawana jest wielu okrutnym próbom przez los. Jednak w tej książce znajduje się o wiele więcej rzeczy, z którym musi się zmagać. Najważniejsze, by zawsze mieć dużo WIARY i nie stracić NADZIEJI, bo z tymi wszystkimi problemami może nam pomóc MIŁOŚĆ w każdej formie.

Książki o tematyce problemów nastolatków zwykle są napisane w ten sposób, żeby nie tylko czytelnik dobrze bawił się przy czytaniu, ale i zauważył pewne zachowania wskazujące, że u kogoś może dziać się coś niedobrego. Ta pozycja porusza takie zagadnienia, jak: problemy odżywiania, brak wiary w siebie czy żałobę (oczywiście jeszcze wiele innych, ale nie będę Wam zdradzać). Jest coś pięknego w tej historii... daje nadzieje. A dokładniej przypomina, że życie nie jest tylko czarno białe, a po burzy wychodzi słońce. „Wiara, Nadzieja, Miłość” to niewątpliwe książka warta przeczytania i przemyślenia. Ponadto autorka napisała tę książkę bardzo przystępnym językiem. Całość ma około 120 stron, co powoduje, że nawet najwięksi przeciwnicy czytania są w stanie ją przeczytać. Jeżeli miałabym podsumować tę książkę jednym słowem byłoby to „życiowa". Myślę, że ta książka to jedna z tych, które powinny przeczytać nastolatki, ale również ich rodzice. Tak jak już wspomniałam, aby zobaczyć pewnego typu zachowania, które mogą świadczy o problemach dziecka. Niesamowicie realistyczna i mówiąca o problemach, z którymi boryka się niejedna z nas. Cała książka jest bardzo smutna, ale zostawia czytelnika z nadzieją. Tak ja w życiu bywa, jak coś się złego się dzieje, to wszystko naraz. To samo przeżywa nasza bohaterka. Trzy duże rozdziały Wiara, Nadzieja i Miłość. Jeżeli miałabym stworzyć listę książek uświadamiających o problemach nastolatek, to ta na pewno by się tam znalazła. Oceniam ja na 3/5. Szczerze zachęcam do zapoznania się z jej treścią.

Powieść porusza, wzbudza wiele emocji i skłania do refleksji. Historia Diany na długo zostaje w pamięci czytelnika, podsuwając mu od czasu do czasu różne przemyślenia. Sama jestem zaskoczona, jak duży wpływ wywarła na mnie ta książka. Niewątpliwie w młodziutkiej autorce Monice Jagodzińskiej tkwi duży potencjał i z zainteresowaniem będę śledzić jej dalsze literackie losy. Wiarę, Nadzieję, Miłość polecam osobom, które lubią powieści obyczajowe traktujące o sprawach trudnych i nieoczywistych, miłośnikom literatury młodzieżowej oraz wszystkim, bez względu na wiek, którzy pragną dowiedzieć się czegoś więcej na temat zaburzeń odżywiania i zachowań, jakie przejawiają osoby na nie cierpiące.

http://www.halmanowa.pl/2018/08/wiara-nadzieja-miosc-monika-jagodzinska.html

Wiara Nadzieja Miłość to krótki, ale jakże treściwy utwór młodej autorki. Poruszająca historia Diany, którą poznajemy gdy jej jej edukacja jest na poziomie trzeciej klasy gimnazjum. Jest to okres buntu, ale także pierwszych miłości; ciężki czas dojrzewania boleśnie testuje naszą bohaterkę.
Dziewczyna jest mądra, zabawna, ale całkowicie nie wierzy w siebie- jest to spowodowane nadwagą i brakiem akceptacji siebie. Tę niepewność z łatwością wychwytuje otoczenie by robić z niej broń przeciwko Dianie- pada ofiarą intryg, ośmieszona przez nowego ucznia podejmuje decyzję o zmianie trybu życia i walce o lepszą siebie.
Widząc efekty ciężkiej pracy dziewczyna wpada w kłopoty, obsesja na punkcie wyglądu wpędza ją w niebezpieczną chorobę- jednak zyskuje pomoc i wsparcie między innymi swojej przyjaciółki. I kiedy wszyscy są pełni nadziei na zwycięstwo, okazuje się, że łatwo jest popaść ze skrajności w skrajność.

https://patriseria.blogspot.com/2018/06/recenzja-wiara-nadzieja-miosc-psychoskok.html

Otulcie się autentycznością i poznajcie nastoletnie historie, które przewrotny los czasami przenosi do rzeczywistego świata, bo naprawdę warto. Czytaj ją sercem i nie bój się łez.

https://zatrzymachwileulotne.blogspot.com/2018/06/czytaj-sercem-l-wiara-nadzieja-miosc.html

Życie bywa okrutne i tutaj widać to jak na dłoni. Dziewczynka, która powinna skupić się na nauce, musi swoją uwagę poświęcać na szyderstwa, które są kierowane w jej stronę. Dlaczego tak jest, że osoby, które ważą troszkę więcej od nas, są postrzegane jako gorsze? Wygląd nie świadczy o tym, jakimi jesteśmy ludźmi. Wciąż o tym zapominamy i nie potrafimy uczulać na ten fakt innych. Historia Diany zatacza troszkę inne koło i pomimo tego, że jej wybranek zadrwił z niej, to ona nie popadła w depresję i nie załamała się, a wręcz przeciwnie. To właśnie zmotywowało ją do zmian w życiu. Wiedziała, że albo teraz, albo nigdy. Zaczęła ćwiczyć i zdrowo się odżywiać. Nie ma tutaj rezygnacji z marzeń i postawionych sobie celów, ale moc pozytywnego myślenia, determinacja i chęć życia. To właśnie zobaczymy dzięki głównej bohaterce.

Podsumowując całą lekturę, jest to pozycja, którą warto przeczytać niezależnie od wieku. Przekazuje wartości, o których często zapominamy. Mówi nam o akceptacji samego siebie, kulturze, tolerancji i szacunku do drugiego człowieka. Szczególnie człowieka, który „odstaje” troszkę od reszty i walczy z jakimiś problemami czy chorobami. Tacy ludzie potrzebują naszej szczególnej uwagi, ale tej pozytywnej oraz wsparcia i dobrego słowa, a nie krytyki i poniżenia. Ta historia pokazuje, że warto iść przed siebie pomimo wszystko i nie poddawać się. Polecam gorąco.

http://dlalejdis.pl/artykuly/wiara_nadzieja_milosc_recenzja

Monika Jagodzińska potrafi czarować słowem. Czytając jej powieść, nie da się od niej oderwać. Pisze tak płynnie i lekko, że nie zdajemy sobie sprawy, że już jesteśmy w połowie powieści. Ja nie mam pojęcia jak autorka to robi, ale ja chce jak najwięcej jej książek!

Podsumowując "Wiara, nadzieja i miłość" to naprawdę dobra powieść. Czyta się ją z zawrotną prędkością, pochłania ona bez reszty i zmusza do przemyśleń nad naszym zachowaniem. To kolejna powieść tej autorki, która na długo pozostaje w pamięci czytelników!

http://citeofbooks.blogspot.com/2018/05/278-nigdy-nie-jest-za-pozno-by-uwierzyc.html

Jak już wspominałam - zaskoczył mnie wiek Autorki. Zwłaszcza w konfrontacji z treścią i z trudnym problemem, który porusza w swojej książce. Zaburzenia, jakimi są anoreksja i bulimia, to temat trudny i wymagający. Autorka świetnie kreuje główną bohaterkę i pokazuje jej emocje, uczucia, a także walkę, jaką młoda dziewczyna musi prowadzić sama ze sobą każdego dnia. Świetnie się tu sprawdza narrator w pierwszej osobie - zabieg ten uwiarygodnił całą historię. Bardzo ładnie zarysowane zostały relacje z otoczeniem - zaczynając od osób, które wspierają Darię w jej chorobie, aż po jednostki, które nie są świadome, z czym nastolatka się zmaga. Nie dostrzegają problemu lub nie chcą go dostrzegać. Także początkowe prześladowanie z powodu nadwagi jest pokazane jako poważny problem, który może przytrafić się każdemu uczniowi. Książka napisana naprawdę przyzwoicie, postaci wydają się sympatyczne i ładnie wprowadzone do historii, a cała akcja przekonała mnie i zmusiła do refleksji.

Nie jest to lekka opowieść, ale czyta się ją szybko i na pewno warto polecić zwłaszcza młodym, dopiero wkraczającym w życie osobom.

https://kulturalnamysz.blogspot.com/2018/05/wiara-nadzieja-miosc-monika-jagodzinska.html

Życie każdego piętnastolatka jest trudne. Jestem tego pewna. Jednak, jeśli los obdarzył go dodatkowo pewnymi „atutami”, takimi jak otyłość to ilość kłód pod nogami jest niewyobrażalna. Tak właśnie wygląda życie Diany. Nie ma czego zazdrościć… a o tym wszystkim w książce „Wiara, Nadzieja, Miłość”.

Zapraszam Was dziś na recenzję mojego patronatu, czyli książki Moniki Jagodzińskiej „Wiara, Nadzieja, Miłość”. Przyznam, że spodziewałam się, że to debiutantka, jednak autorka ma na swoim koncie już zbiór opowiadań „Cykl”. Monika ma dwadzieścia lat, czyli jest ode mnie sporo młodsza, a już może pochwalić się niezłym dorobkiem, trzymam kciuki za kolejne publikacje.

więcej na
http://poligondomowy.pl/2018/04/12/wiara-nadzieja-milosc-monika-jagodzinska

Reasumując, bez zbędnych przeciągań - książka jest warta jak najbardziej waszej uwagi. Mówi o akceptacji samego siebie, tolerancji i kulturze, której tak często zaczyna brakować. Poświęćcie jej godzinę lub dwie, bo dłużej raczej Wam nie powinna zająć i oceńcie sami. Jestem jednak raczej pewna, że nie pożałujecie. To jedna z tych lektur, które są żywe i ponad czasowe. Ten problem choroby raczej nigdy nie zniknie więc... Warto zapoznać się z Wiarą, Nadzieją, Miłością. I to jak najszybciej. W dodatku jestem pod wrażeniem, że tak świetnie udało się napisać krótką książkę tak młodej osobie jak Pani Monika.
Ja polecam z całego serca, skusisz się?

http://tylkomagiaslowa.blogspot.com/2018/04/wiara-nadzieja-miosc.html

Każdy wiek ma swoje możliwości, swoje problemy i swoje radości. Życie bywa nieprzewidywalne, wskazuje autorka. Ważne, by patrzeć na nie z wiarą i nadzieją. Wtedy miłość, na ogół przychodzi sama.

http://kuznia.art.pl/recenzje/2053-wiara-nadzieja-milosc-monika-jagodzinska.html

Autorka porusza tutaj ważne aspekty w życiu ludzi otyłych, którzy tak jak my mają swoje życie, marzenia, pragnienia uczuć, chcą być kochani, realizują się zawodowo, społecznie. Pokazuje też, jak łatwo takich ludzi złamać, wyrządzić im krzywdę fałszywymi obrazami ich wizerunku, okraść z wiary w ludzi, nadziei w siebie i poczucia własnej godności. To też rodzaj lekcji pokory dla tych, którzy stoją z boku i oceniają tylko przez pryzmat tego, jak ktoś się prezentuje, wygląda.


W Dianie zakłębiło się wiele emocji, niewykrzyczanych słów, by iskierka zapaliła pomysł, plan do dalszego działania. Z jednej strony niby niewinna walka o samą siebie, z drugiej zaś próba udowodnienia światu, że jak się bardzo chce, to można wiele. Przyznaję, że siła, determinacja i hart ducha, jaki z niej emanował mogą stać się inspiracją dla wielu innych. Młoda dziewczyna a taki ogrom poważnych doświadczeń.



„Wiara, Nadzieja, Miłość” to tylko pozornie prosta historia o próbach zmiany swego życia. To przede wszystkim opowieść o sile, dorastaniu, dojrzałych emocjach, ratowaniu własnego „ja” kosztem zdrowia i kłębiących się odczuć. Pierwszoosobowa narracja pozwala spojrzeć nam psychologiczne aspekty wykreowanej przez autorkę postaci. Płynność fabuły pozwala wejść nam w świat młodziutkiej Diany szybko i precyzyjnie.

https://nietypowerecenzje.blogspot.com/2018/03/przedpremierowo-patronat-medialny-wiara.html

Książkę można podzielić na dwie kategorie, z jednej mamy tutaj motywację, by zacząć ćwiczyć, dobrze się odżywiać, co mnie skłoniło do refleksji nad swoim ciałem ;D Ale mamy też tutaj aspekt akceptacji drugiego człowieka takiego jakim jest.
Osoby otyłe też mają uczucia, też mają lustra i widzą się na co dzień, więc nie trzeba im tego uświadamiać jeszcze bardziej przez docinki, głupie komentarze, czy jawne chamstwo. Może to choroba, może świadomy wybór, ale trzeba każdego traktować po ludzku, a nie jak obiekt drwin. Nikt nie wie, jak będzie wyglądał za miesiąc, rok, pięćdziesiąt.
Tolerancja jest ważna, a od tego zależy samopoczucie czy nawet życie innych osób. Dobrze, ze Diana nie była sama, dobrze, ze miała wsparcie. Takie osoby też czeka coś pięknego, tylko trzeba uwierzyć.
Każde ciało: grube, chude, wysokie czy niskie zasługuje na akceptację jego posiadacza, bo jeśli dobrze czujemy się w środku to nasza pewność siebie aż z nas promieniuje, a to jest najważniejsze. Kochajmy się :)
Myślę, że książka jest idealna właśnie dla młodszych odbiorców (gimnazjum czy już nawet podstawówka). Trzeba dzieci uświadamiać, że są piękne takie jakie są, że dobro i piękno drugiego człowieka pochodzi ze środka, a nie z ciała jakie posiada. Myślę, że książka może wiele nauczyć i wnieść do życia każdego z nas.
Ja polecam i Wam radzę ją poznać, bo warto!


http://www.coraciemnosci.pl/2018/03/wiara-nadzieja-miosc-monika-jagodzinska.html