Wiedźma z lustra

Drugi tom kruczego cyklu był dla mnie taki średniawy, że tak to określę. Mimo to, dalej chciałam poznać kolejne części tej serii. I szczerze mówiąc – nie zawiodłam się ;) „Wiedźma z lustra” według mnie, jest ciekawsza od poprzednich dwóch.

Czytając opis fabuły z tyłu okładki, bałam się nudy. Ten krótki zarys raczej nie wskazywał na jakieś meega ciekawe zdarzenia, czy coś w ten deseń. Z niego dało się wnioskować, że Wiedźma będzie opierać się tylko i wyłącznie na szukaniu Glendowera. Owszem, kruczy chłopcy oraz Blue, szukają króla, ale nie było to tak nudne jak się spodziewałam. Co więcej – w ogóle się nie nudziłam, autorka bardzo ciekawie poprowadziła ich losy w tej części.

Maura Sargent, matka Blue, dała chłopakom i swojej córce wskazówkę, jako że Glendower jest pod ziemią. Nikt natomiast nie wie, gdzie zniknęła sama wróżka, wszystkie mieszkanki spod Fox Way 300 oraz Kruczy Chłopcy jej szukają, ale bez skutku.

Ostatnio dosyć trudno znaleźć książkę fantasy, w której nie byłoby wątku miłosnego. Nie twierdze, że w tej serii go nie ma, bo jest, ale właśnie taki delikatny. Ja zazwyczaj uwielbiam rozwiniecie tego wątku, ale tutaj mi to nawet nie przeszkadzało. Wręcz podoba mi się to, jak Maggie go przedstawiła, niby jest, ale tak jakby go nie było, nie gra głównej roli. Jak wiecie – nad Blue ciąży klątwa, która głosi, że ten którego ona kocha, zginie, gdy go pocałuje. Przyznam, że jestem bardzo ciekawa, jak to się rozwinie.

W drugiej części przeszkadzała mi trochę narracja, ale tutaj... tu jest lepiej. Nie wiem, czy to tylko mój „wymysł”, czy faktycznie tak jest, ale mam wrażenie, jakoby w Wiedźmie z lustra narracja się poprawiła. Na plus są także stosunkowo krótkie rozdziały. Mnie się trochę łatwiej to czytało, jak one były takie krótsze4 i zawsze starałam się dobić do końca, żeby odłożyć ;P Przez to wyrobiłam sobie nawyk sprawdzania ile stron ma dany rozdział, no ale mówi się trudno xD

W Wiedźmie z lustra poznajemy też nowe osoby, w tym słynnego pana Kabaczka, są nieoczekiwane zwroty akcji, a pod koniec... no powiem, że sporo się dzieje :D Nie mogę też zapomnieć o tym, że Maggie Stiefvater wspomniała tutaj o Polsce <3

Ogólnie rzecz biorąc, nie twierdzę, że nagle dzięki „Wiedźmie z lustra” kruczy cykl wszedł do kanonu moich ulubionych serii, ale na pewno dzięki tej części bardziej go polubiłam :) I z chęcią przeczytam ostatni, ponieważ jestem bardzo ciekawa finału tych wydarzeń.
zabookowanyswiatpauli.blogspot.com