Willa złota jesień

Grupa ciekawych świata przedszkolaków powraca w kolejnej, pełnej nieoczekiwanych zdarzeń historyjce. Tym razem Jeżyki, wraz z opiekunami nie wybierają się z kolejną wizytą do lasu. Odwiedzają miejsce, które z pozoru jest szare i posępne.
"Willa Złota Jesień", autorstwa Stefanie Höfler, to opowiadanie, które odczaruje stereotypy przypisane domom spokojnej starości. Dzieci poznają tam wiele barwnych osobowości. Zaglądają do dziadka Oliwii, srebrnowłosej babci Marysi, zawsze uśmiechniętej pani Krysi, oraz do pana Tadeusza - wielkiego pasjonata rybołówstwa.
Autorka w zabawny sposób ukazuje młodym czytelnikom, że starość wcale nie musi być przygnębiająca, a seniorzy nadal mogą cieszyć się życiem, mimo towarzyszącym im dolegliwościom. Wizyta w willi jest piękną lekcją empatii i wyrozumiałości względem starszych wiekiem osób.
Ponownie delektujemy się zabawnymi ilustracjami Claudii Weikert, dzięki którym szeroki uśmiech pojawia się na naszych buziach.
Mamy z Żabcią nadzieję, że spotkamy się z grupą Jeżyków po raz kolejny już niebawem.

Lektura o małych przedszkolakach wyzwala w nas ogrom emocji.
Ledwo co nasza Maja zaczęła przedszkole a już utożsamia się z grupą w stu procentach i każdego dnia gotowa jest na nowe przygody.
Jak te tutaj! 🙂
To kolejna propozycja, świeżo wydana przez @wydawnictwobabaryba autorstwa Stefanie Höfler i Claudii Weikert.

"Willa złota jesień " to kolejna część opowieści w ktorej grupa jeżyków pod przewodnictwem czułych opiekunek, Pani Och i Pani Ach, tym razem odwiedza tajemniczą willę w której mieszka wiele barwnych osobistości!
Mowa oczywiście o domu spokojnej starości w którym maluchy mają pokazać przedstawienie.
Z nerwów aż czują łaskotki w brzuchu!
A w głowie Marysi rodzi się nawet pytanie, czy spotka wśród mieszkańców czarownicę z Jasia i Małgosi!
Nie tylko jej z resztą!
Każdy kroczy w to nieznane miejsce z niepewnością i jednoczesną ciekawością.

Każdy z poznanych bohaterow okazuje się niebywale uroczy i pokazuje cechy starszych ludzi w przezabawny sposób!

Tu w żart obracana jest pływająca sztuczna szczęka, uprawa i hodowanie ziół staje się cechą czarownicy a starszy wędkarz Tadeusz wciąż żyje swoimi przygodami młodości!
Czym była by ta historia, bez staruszka z drewnianą nogą?
Albo bez Pani Krysi, właścicielki najdłuższego nosa na świecie?
Co pysznego skrywa? 😊

Najbardziej rozbawiło nas podsumowanie: " Starsi ludzie są trochę jak jabłka. Mięciutkie i pomarszczone."

Jestem pod ogromnym wrażeniem pomysłowości i kreatywności wykorzystanej w tej książce. Myślę, że niewątpliwie pierwowzorem tej opowieści musiały być niezwykle rezolutne Przedszkolaki, w końcu nikt, tak jak one- nie potrafi jednocześnie rozbawić i wzruszyć do łez.