Agora

„Piękny Instalator” to nowy album Marka Dyjaka. Jest to tytuł piosenki do tekstu Jana Kondraka, która była próbą nawiązania do obrazu Jerzego Dudy-Gracza. Tą piosenką Marek Dyjak w 1995 roku wyśpiewał jedną z nagród Studenckiego Festiwalu Piosenki w Krakowie. Jak sam mówi :„Piosenka oczywiście została lekko zmodyfikowana, wcześniej była strasznie agresywna i wulgarna, co dało mi nagrodę, ale dziś nikt by jej nie chciał puścić w radiu, dlatego na potrzeby tego albumu została troszeczkę zmiękczona”. Na albumie tę piosenkę Marek Dyjak zaśpiewał w duecie z raperem Vieniem. Gościnnie na krążku pojawi się także Renata Przemyk oraz Zosia Hiszpańska młoda skrzypaczka, grająca temat do muzyki z filmu „Jasminum” Zygmunta Koniecznego, do którego słowa na potrzeby piosenki „Miriam” napisał Robert Kasprzycki. Wokalista przyznaje, że zmienia się nieco brzmienie i klimat tego albumu. Jak mówi: „Będzie to inny rodzaj muzyki, nie umiem tego opisać. Musicie Państwo posłuchać. Wydaje mi się, że nastąpił jakiś zwrot, jakaś progresja.” Na płycie znajdą się piosenki autorstwa Jana Kondraka, Roberta Kasprzyckiego, Jacka Musiatowicza, Artura Andrusa, Dariusza Milińskiego i Adama Struga oraz temat z filmu „Jasminum” Zygmunta Koniecznego. Za produkcję muzyczną i opracowanie całości materiału odpowiada Marek Tarnowski, który od lat współpracuje z Artystą, tworząc część jego zespołu.

"Już o tym mówiłam, ale teraz chcę oznajmić to wszem i wobec: R.O. Kwon to prawdziwy talent”. – Lauren Groff Autorka Fatum i furii oraz Florydy, nominowana do National Book Award i National Book Critics Circle Award Phoebe i Will poznają się w pierwszych dniach studiów. Phoebe to popularna dziewczyna z pogmatwanym życiorysem – jakiś czas temu spowodowała wypadek, w którym zginęła jej matka. Will niedawno zrezygnował z nauki w koledżu biblijnym i też chce zbudować swoje życie od nowa – z Phoebe, w której zakochuje się bez pamięci. Ale Phoebe wpada w złe towarzystwo: wiedziona poczuciem winy, przyłącza się do religijnej, ekstremistycznej wspólnoty. Przewodzi jej John Leal, powiązany z rodziną Phoebe rzekomy uciekinier z północnokoreańskiego gułagu. Gdy sekta w imię wiary wysadza w powietrze aborcyjną klinikę, zabijając przy tym pięć osób, Phoebe znika, a Will próbuje wyjaśnić, co się właściwie stało i czy mógł w jakiś sposób zapobiec aktowi przemocy. A może to właśnie Will popchnął Phoebe do działania? Podpalacze to liryczna historia pokiereszowanej miłości i jednocześnie trzymająca w napięciu opowieść o kobiecym doświadczeniu i walce o własną tożsamość na przekór męskiemu ego. Bestsellerowy debiut literacki urodzonej w Seulu R.O. Kwon odniósł spektakularny sukces w Stanach Zjednoczonych. Powieść Podpalacze została ogłoszona jedną z najlepszych książek roku 2018 w ponad czterdziestu publikacjach medialnych i opublikowana za granicą w sześciu językach. Znalazła się w finale nagród National Book Critics Circle John Leonard Award, Los Angeles Times First Book Prize i Northern California Independent Booksellers Association Fiction Prize. Była nominowana do Aspen Prize, Carnegie Medal i Northern California Book Award. R.O. Kwon publikowała między innymi na łamach "New York Times", "The Guardian", "The Paris Review", "Buzzfeed", "NPR". Przez większość swojego życia mieszka w Stanach Zjednoczonych.

„Oddaję w państwa ręce nową płytę Wojtek Mazolewski Quintet When Angels Fall, na której sięgnęliśmy po utwory legendy polskiego jazzu i Hollywood Krzysztofa Komedy. Postać to niezwykła, obdarzona wielkim talentem i potencjałem, owiana tajemnicą, której niespodziewana śmierć przerwała pasmo wspaniałych sukcesów i tworzenia pięknych kompozycji. Przygotowując się do tej płyty, czytałem nuty Komedy, książki i wspomnienia o nim, spotykałem się z ludźmi, którzy go znali, i odwiedzałem miejsca, gdzie mieszkał - od Poznania po Los Angeles. Chciałem poczuć, kim był i jak żył Krzysztof Komeda. To wszystko wzbogaciło ten projekt o świadomość, uczucia i emocje i powoli przynosiło efekty – aby stworzyć oryginalny materiał WMQ, pracowaliśmy z zespołem trzy lata. Wielką inspiracją były też filmy takich mistrzów, jak Roman Polański: Rosemary’s Baby, Nóż w wodzie, czy Jerzy Skolimowski: Bariera. Połączenie ich talentu i wrażliwości z muzyką kompozytora do dziś robi wielkie wrażenie i zmusza do myślenia. To płyta o życiu i śmierci, o przemijaniu i nietrwałości wszystkich rzeczy, a jednocześnie o radości i pięknie świata. Okładkę albumu zaprojektował Rosław Szaybo - wieloletni przyjaciel Krzysztofa Komedy i autor okładki legendarnej płyty Astigmatic (oraz m.in. Judas Priest British Steel i The Clash The Clash). Jestem bardzo szczęśliwy, że zrobił to dla nas, tworząc w ten sposób artystyczną klamrę. Dziękuję mu także za to, że obdarował mnie przyjaźnią i wzbogacił o wiele wspaniałych historii - również o Krzysztofie Komedzie, których nie przeczytacie w książkach, ale usłyszycie na tej płycie. Życzę wam dobrych wrażeń podczas słuchania tych dźwięków. Niech moc muzyki będzie z wami. Do zobaczenia na koncertach.” Wojtek Mazolewski Tracklista: 1 WHEN ANGELS FALL 2 ROMAN II 3 LE DEPART 4 DWAJ LUDZIE Z SZAFĄ (TWO MEN AND A WARDROBE) 5 ASTIGMATIC 6 CRAZY GIRL 7 JA NIE CHCĘ SPAĆ 8 MEMORY OF BACH 9 BARIERA 10 SLEEP SAFE AND WARM 11 ALLELUJA 12 BALLAD FOR BERNT

TO NIE MIAŁO PRAWA SIĘ STAĆ! Jest rok 1901. Józef Piłsudski „Ziuk” (Borys Szyc) po brawurowej ucieczce ze szpitala psychiatrycznego ponownie staje na czele polskiego podziemia niepodległościowego. Nieugięty na polu walki, w życiu prywatnym poddaje się namiętności, rozdarty między dwiema kobietami – żoną (Magdalena Boczarska) i kochanką (Maria Dębska). Przez zachowawczych członków Polskiej Partii Socjalistycznej uważany za terrorystę, Piłsudski wraz z najbliższymi współpracownikami nie cofnie się przed niczym – zamachami na carskich urzędników i najwyższych oficerów, szmuglowaniem bomb, zuchwałym napadem na pociąg – by osiągnąć swój cel: niepodległą Polskę. Zbliża się rok 1914 i „Ziuk” widzi nowe szanse na realizację niemożliwego. „Piłsudski” to kino awanturnicze, płomienny romans, historia Marszałka, jakiej dotąd nie znano.

Kto napisze naszą historię

W styczniu 2018 roku Tomasz “Czapkins” Mackiewicz i Elisabeth Revol stanęli na wymarzonym szczycie Nanga Parbat. Mieli to zrobić po swojemu i bez żadnego rozgłosu. Jednak w drodze powrotnej Czapkinsa dopadła choroba wysokościowa, szybko tracił siły i coraz gorzej widział. Revol sprowadziła go do szczeliny w śniegu około 800 m. poniżej szczytu, gdzie został na zawsze. - Jest mi zimno, chcę odpocząć - miał powiedzieć w ostatnich słowach, które wspomina Francuzka. Ocalała dzięki brawurowej akcji ratowniczej prowadzonej przez himalaistów, którzy w tym czasie uczestniczyli w Zimowej Narodowej Wyprawie na K2 – Adama Bieleckiego, Jarosława Botora, Denisa Urubkę i Piotra Tomalę, Revol po raz pierwszy z takimi szczegółami wspomina przebieg tych tragicznych wydarzeń. Szczera do bólu konfrontuje się z własną traumą i emocjami, by swoimi słowami opowiedzieć tę intymną historię, która wydarzyła się na oczach milionów internautów. Muszę żyć z tym ostatnim obrazem Tomka, tam na górze, z jego zachrypniętym głosem i z tymi słowami pełnymi nadziei, które mu wtedy zostawiłam, wierząc, że jeszcze przyjdzie pomoc - mówiła Elisabeth w wywiadach po francuskiej premierze swojej książki. O tym, jak pisanie pomogło jej przetrwać i jak poradziła sobie z traumą za pomocą terapii oraz uniknęła amputacji odmrożonych rąk i stóp pisze w książce “Żyję. Moja tragedia na Nanga Parbat”. Revol jest pierwszą kobietą na świecie, która w ciągu 16 dni zdobyła trzy ośmiotysięczniki bez tragarza i tlenu (2008r). W 2017 roku weszła na Lhoste - czwarty najwyższy szczyt świata - bez tlenu. Z zawodu Elisabeth jest wuefistką, jednak po pamiętnych wydarzeniach pod Nanga Parbat nie wróciła już do pracy. W wiosce w Prowansji, obok domu Elizabeth, pojawiło się wielu dziennikarzy, zadających pytania, na które nie była gotowa. Przez długi czas nie była także gotowa na powrót w góry. Ostatecznie przełamała i tę barierę i ruszyła ponownie w góry. Moje podejście się zmieniło. Po Nanga Parbat aspekt sportowy nie jest dla mnie tak istotny. Szukam tego, co mnie pociąga w górach, i emocji, które w nich przeżywam. Podążam w stronę fascynacji i kontemplacji zamiast wyczynu – mówiła w wywiadach po premierze swojej książki we Francji.

Komedia kryminalna – szalone tempo akcji, wyraziste postaci i dowcipne dialogi. Trzech starszych panów dokonuje napadu na bank. Doskonale przygotowani, uzbrojeni po zęby i w maskach na twarzy, pod okiem kamer monitoringu wchodzą do banku i włamują się do podziemnego sejfu. Kiedy policja przyjeżdża na miejsce, ze zdziwieniem stwierdza, że nic nie zginęło. Ale czy na pewno? I tak splatają się losy trzech staruszków, młodego hakera i policyjnego informatyka. Jest i piękna dziewczyna. Pozostaje tylko pytanie, co czeka ich na końcu tej przygody, nagroda czy więzienna cela?

De Mono ma już 35 lat, 15 albumów i niegasnący patent na przeboje. Andrzej Krzywy i spółka nie chcą oglądać się za siebie i mają dla nas kolejny album pod niezwykle sugestywnym tytułem „Reset”. Nowe brzmienia, nowe aranżacje, nowi producenci muzyczny, nowy wydawca, nowy management, nowy album i wciąż młody duchem zespół.„Praca nad tym albumem trwała ponad 2 lata ale opłaciło się. Chcieliśmy aby płyta nie była naiwna i banalna, żeby zawierała ciepłe, przyjemne dla ucha brzmienia, żeby wzruszała i bawiła, żeby pozostała na dłużej w sercach słuchaczy ” mówi o tym albumie Andrzej Krzywy.Muzycy zespołu mają lekką rękę w pisaniu znakomitych tematów, które od pierwszego zetknięcia przykuwają uwagę. Pierwszy singiel promujący Album trafił już słuchaczy „Prosto w serce”, a za moment przekonamy się, że „Gra się do końca”, więc nie „Płacz serce…” bo De Mono powstało jak „Fenix” z popiołów i „W taki sposób” już 15 listopada do sprzedaży trafia 11 premierowych piosenek, skąd nie tak „Daleko do nieba” i na szczyty list przebojów – „No bo jak” inaczej.Tracklista:1. Prosto w serce2. Gra się do końca3. Feniks4. No bo jak5. Głupi sen6. Płacz serce, płacz7. Otchłań snu8. W taką noc9. Napisz10. W taki sposób11. Daleko do nieba12. Mija mnie czas (BONUS TRACK)

Długie 12 lat czekaliśmy na studyjną płytę Małgorzaty Ostrowskiej. I w końcu pojawia się jej nowy album zatytułowany „Na świecie nie ma pustych miejsc”! To zestaw 14 utworów o miłości, których, po najbardziej rockowym głosie w Polsce nikt by się nie spodziewał. Mocne elektryczne gitary Małgorzata zamieniła m.in. na fortepian, skrzypce, wiolonczelę, harfę czy flet. A teksty, które napisała, są wyjątkowo emocjonalne i poruszające. Jako artystka poszukująca i przekorna postanowiła zaprezentować publiczności zupełnie nowe oblicze. - Od wielu lat chciałam nagrać taką płytę, ale nie miałam ani odpowiednich kompozycji, ani producenta, który umiałby mnie zobaczyć w takim repertuarze. Aż w końcu trafiłam na Macieja Muraszko /znanego ze współpracy z Maciejem Maleńczukiem czy Stanisławą Celińską/, który doskonale się sprawdził nie tylko jako kompozytor dużej części piosenek, ale także jako producent całego materiału – mówi artystka.Subtelna, łagodna i wrażliwa jest nowa muzyczna twarz Małgorzaty Ostrowskiej. Artystka znana z mocnych rockowych numerów udowadnia, że potrafi też w wysmakowany sposób zaśpiewać delikatne ballady o miłości wypełniając je głębokimi emocjami. Oczywiście nie byłaby sobą, gdyby na krążku jednak nie znalazły się także bardziej energetyczne utwory. Choć nawet i one oparte są głównie na instrumentach akustycznych.Tytuł albumu pochodzi z piosenki kończącej album. Tekst „Nie ma pustych miejsc” Małgorzata napisała jeszcze przed śmiercią jej wieloletniego menadżera, Piotra Niewiarowskiego. – „Piotr był przy mnie od początku mojej działalności. Gdy nagle odszedł, czułam się totalnie zagubiona. Bałam się, że bez niego po prostu sobie nie poradzę. Ale wtedy właśnie życie dopisało szczegóły tej historii i w moim zawodowym życiu pojawił się Maciej Durczak /RockHouse Entertainment/. Nagle ten tekst nabrał zupełnie nowego wymiaru, bo choć Piotra wciąż bardzo brakuje, to wiem, że świat nie znosi pustki. Wszystko się zmienia; świat, my, nasze emocje, ale nasz mały, osobisty wszechświat nigdy nie zostaje pusty. I o tym są też te piosenki” – opowiada wokalistka.Jako bonus na płycie pojawi się przebój „Szpilki”. – Ten utwór ma już kilka lat, ale w wersji studyjnej nie znalazł się na żadnej płycie. To ukłon w stronę kobiet, które go uwielbiają. – mówi Małgorzata. Ten erotyk z przymrużeniem oka nigdy nie był prezentowany w dużych stacjach radiowych, a jedna z nich nawet uznała, że wokalistka w wieku Małgorzaty nie powinna śpiewać o „takich” rzeczach. Piosenka jednak zyskała sporą popularność w sieci i na koncertach. Wiele kobiet, nie tylko tych dojrzałych, które chcą żyć pełnią życia, traktuje ją jak swój hymn. W wersji cyfrowej jako bonus jest również dodany utwór „Nie jestem cicha”.Artystka przygotowała dla fanów niespodziankę - album „Na świecie nie ma pustych miejsc” jest dostępny z dwiema okładkami do wyboru!Lista utworów:1 Czekanie2 Dwie twarze3 Miłość jak huragan4 Teraz5 Diament6 Zadzwoń7 Ziemia w ogniu8 Jesienny egzamin9 Zwykła historia10 Komu potrzebna taka miłość11 Lustro12 Róże13 Nie ma pustych miejsc14 Szpilki

ALIBI JEST DLA PSÓW. ROZGŁOS JEST DLA BRANŻY Bohater książki Krzysztofa Gurecznego w bandziorskim świecie spędził cztery dekady. Zmieniła się mafia, zmieniła się policja, zmienił się ustrój Polski, a on ciągle jest nieuchwytny. Ma przeciętny samochód i przeciętny dom, ale obraca milionami. Unika rozgłosu, ale pociąga za wszystkie sznurki. W szczerej rozmowie opowiada, ile wspólnego z prawdą mają wyznania skruszonych gangsterów i w jaki sposób stał się tym, kim jest. To historia, która zdecydowanie zasłużyła na ekranizację. Człowiek, który wybiera miłość i przyjaźń ponad władzę i pieniądze, w ogóle jest warty uwagi. To nowe, bo prawdziwe, spojrzenie na to, co przed laty dumnie nazywaliśmy polska mafią, ale przede wszystkim 24 oblicza prawdy zaklęte w każdej sekundzie tego obrazu. Maciej Kawulski, reżyser filmu Jak zostałem gangsterem Na kanwie tej historii powstał film według scenariusza Krzysztofa Gurecznego. W KINACH JUŻ OD 3 stycznia 2020. PRZECZYTAJ, ZANIM OBEJRZYSZ Krzysztof Gureczny – absolwent scenariopisarstwa w PWSFTViT w Łodzi. Autor scenariuszy filmowych i popularnych seriali telewizyjnych (Prosto w serce, Singielka), autor filmów i seriali animowanych (Hero and the Message, Kacperiada), widowisk muzycznych (Wolność we krwi), programów telewizyjnych (Szymon Majewski Show); tekściarz satyryczny, redaktor i producent radiowy (Radio ZET). Pasjonat opowiadania ciekawych historii, kina, biegania i cocker spanieli.

W kilku pięknych Zeszytach, które Kora starannie wybierała w księgarniach lub dostawała w prezencie, przez wiele lat prowadziła notatki. Zeszyty to był jej warsztat literacki. Alembik, w którym wrzały i dojrzewały pomysły na piosenki. Ponad rok po śmierci Kory zdecydowałem się pokazać światu jej intymną pracę nad tekstem. Prezentujemy ją czytelnikowi razem z oryginalnymi skreśleniami. Pokazujemy jej pracę nad słowem, jej wahania oraz różne wersje często tego samego utworu. Mamy zatem teksty Kory głównie z lat 2003–2018, ale także kilka z roku 1983. Czytając uważnie Zeszyty, możemy prześledzić, jak Kora pracowała nad piosenkami, jak tworzyła nowe wersje, jak skreślała, uzupełniała, walczyła o frazę i rytm. Śledzimy, jak powstały utwory zaśpiewane przez nią na płytach Znaki szczególne i Ping pong oraz kilka utworów wydanych jako single: Tu jest mój dom oraz wstrząsający tekst o księżej pedofilii Zabawa w chowanego (2010). Te Zeszyty to czarowna pamiątka jej pięknego wewnętrznego świata. Kamil Sipowicz

To niezwykły, osobisty dziennik Przewodniczącego Rady Europejskiej. Dzień po dniu towarzyszymy jego pierwszym krokom w nowej roli, poznajemy kulisy europejskiej polityki i śledzimy najbardziej dramatyczne wydarzenia ostatnich lat: zamachy terrorystyczne w Paryżu i Brukseli, kryzys uchodźczy, śmierć prezydenta Gdańska Pawła Adamowicza, niekończące się negocjacje w sprawie Brexitu. W książce znajdziemy też wielowymiarowe i zaskakujące portrety najważniejszych postaci światowej polityki, od Baracka Obamy i Angeli Merkel po Donalda Trumpa i Borisa Johnsona. Ale „Szczerze” to znacznie więcej niż książka o kulisach władzy. To również zapisane potoczystym, barwnym językiem polityczne credo Donalda Tuska i opowieść o Europie, która pozostaje wielkim marzeniem. A także o europejskiej polityce, która bywa gorzkim rozczarowaniem.

W każdym człowieku drzemią pewne skłonności perwersyjne, które wybuchają w określonych okolicznościach. Ryszard von Kraft – Ebing Pedofile, gwałciciele, kazirodcy, seryjni zabójcy na tle seksualnym. Czy coś ich łączy? Co się dzieje w ich głowach? Jak działają? Kim są ich ofiary? Czy można ich powstrzymać? Andrzej Depko, biegły seksuolog sądowy, który przez ponad 20 lat miał do czynienia z przestępcami seksualnymi, opowiada Dellfinie Dellert o kulisach swojej pracy, głośnych przestępstwach na tle seksualnym, wyjaśnia mechanizmy działania przestępców i sposoby terapii osób z zaburzeniami seksualnymi. Książka dostarcza więcej emocji niż niejeden rasowy kryminał. Nie wymyśliłabym niektórych detali. Wstrząsające! Nie czytać przed snem. Chyba, że do rana... Katarzyna Bonda Historia seksualnych patologii – pedofilii, gwałtu, kazirodztwa – stała się kanwą pasjonującej rozmowy o tym, skąd się wzięły i jak ewoluowały normy dotyczące seksualności człowieka. Dellfina Dellert odważnie i wprost pyta o granice wolności w seksie. Andrzej Depko odpowiada z właściwą sobie erudycją, mieszając pozornie odległe tematy: od starożytnych heter, aż po ruch #MeToo. W swojej opowieści o ciemnej stronie pożądania podaje konkretne przykłady. Nie wymyśla ich, nie musi. Od ponad 23 lat występuje jako biegły w procesach przestępców seksualnych. Niczym profilerzy z FBI, sportretowani w serialu „Mindhunter”, ma intuicję, potrafi czytać między słowami. Nie ogranicza się jednak do psychologicznych obserwacji, sięga też do nauk społecznych czy religii. Gdy trzeba – edukuje, jak w przypadku wątków związanych z molestowaniem seksualnym. Nigdy nie moralizuje, nie pomija również potrzeby resocjalizacji sprawców. To ważna i potrzebna książka, którą chętnie wysłałabym w prezencie tym, którzy próbują dziś w Polsce zepchnąć seks w sferę tabu. Bo takie próby nie mogą skończyć się dobrze. Hanna Rydlewska, Vogue Polska.

Ona: - Czy chodzenie tam to był grzech? Jak one już były martwe a tu bida była, to nie jest grzech. Tak se myślę. A pan myśli, że to był grzech, rąbać te ciała, szukać tam grosza jakiegoś? Ja: - To ludzie byli. Ona: - Ale nieżywe. To nie były incydenty ale proceder, który, niemal na masową skalę, trwał przez lata. Na terenie byłych obozów zagłady w Sobiborze i Bełżcu, w mogiłach setek tysięcy ofiar mieszkańcy pobliskich wsi i przyjezdni prowadzili wykopki w poszukiwaniu „żydowskiego złota”. "Na Icki” chodzili ojcowie i synowie, sąsiedzi, mężczyźni, kobiety i dzieci. Prochy zmieszane z ziemią przepłukiwali w rzece lub specjalnie wykopanych dołach z wodą, tzw. płuczkach. Paweł Piotr Reszka, laureat Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego, w swojej nowej książce zbiera głosy układające się w przerażającą opowieść o zobojętnieniu, które pozwala traktować masowe mogiły jak złotonośne pola. Nie osądza jednak, lecz szuka odpowiedzi na pytania: jak to możliwe, że po Zagładzie mogła przyjść „gorączka złota”, co kierowało kopaczami i co dzisiaj myślą o tym ich potomkowie. "Mi to obojętne. To nie ja zrobiłem" mówi syn jednego z tych, którzy naruszali ziemię w poszukiwaniu złota Żydów. Reporter szuka kogoś, kogokolwiek, kto powiedziałby dzisiaj: "To było zło". I może jeszcze: "Nie powinniśmy". Zagląda do dołów, które do dziś można znaleźć w lasach Sobiboru, Bełżca i widzi w nich otchłań, która nadal, osiemdziesiąt lat po t a m t y m się nie zamknęła. Im dalej w lekturze, tym wyraźniej widać, że to reporter i jego upominanie się o szacunek dla zmarłych jest jasnym promieniem owej mrocznej opowieści. A naszym obowiązkiem - towarzyszenie mu w tej samotnej podróży. Magdalena Kicińska

Kasia Kowalska świętuje 25-lecie pracy artystycznej. Z tej okazji odbyło się wiele wydarzeń nawiązujących do tego jubileuszu, m.in. wyjątkowy koncert MTV Unplugged - w maju tego roku w Teatrze Szekspirowskim w Gdańsku. Koncert został zarejestrowany, a płyta ukaże się 25 października. Artystce na scenie towarzyszyli znakomici goście: Edyta Bartosiewicz i Stanisław Soyka. Podczas koncertu „MTV Unplugged Kasia Kowalska”, artystka wykonała swoje największe przeboje w nowych, akustycznych aranżacjach. Oprócz stałego zespołu towarzyszącego Kasi podczas koncertów, koncert MTV Unplugged wzbogacony został o sekcję dętą i fortepian. Album na CD zawiera 14 utworów, a wersja cyfrowa 16. Kasia Kowalska jest jedną z najbardziej znanych i cenionych polskich wokalistek. Podczas swojej 25-letniej kariery nagrała 10 albumów i wypromowała wiele hitów, m.in.: „Pieprz i sól”, „Antidotum”, „Prowadź mnie”, „Oto ja”, „Chcę znać swój grzech”, „Coś optymistycznego”, „Wyrzuć ten gniew”, czy „Straciłam swój rozsądek” – piosenkę z filmu „Nocne graffiti”, w którym zagrała główną rolę. W 2018 roku, po dziesięcioletniej przerwie, Kasia wydała nowy album, „AYA”, który otrzymał nominację do Fryderyka 2019. Twórczość Kasi Kowalskiej od samego początku spotykała się z ogromnym uznaniem zarówno fanów, jak i branży muzycznej. Wokalistka ma na swoim koncie wiele złotych i platynowych płyt oraz szereg nagród, w tym statuetkę dla „Najlepszego polskiego artysty” MTV EMA 2001. MTV Unplugged to kultowa seria koncertów, w których najwybitniejsi artyści prezentują swoje utwory w aranżacjach akustycznych. Pierwszy koncert „bez prądu” zrealizował w 1987 roku zespół Jethro Tull. Od tamtego czasu cykl MTV Unplugged niezmiennie cieszy się ogromną popularnością na całym świecie. Wśród najważniejszych artystów, którzy zostali zaproszeni do projektu MTV Unplugged warto wymienić m.in. Nirvanę, Pearl Jam, Aerosmith, Eltona Johna, Erica Claptona, Florence and the Machine czy Alicię Keys. W tym roku do tego znakomitego grona dołączyła Kasia Kowalska! Tracklista: ANTIDOTUM PIEPRZ I SÓL PROWADŹ MNIE GEMINI TOLERANCJA / NA MIŁY BÓG FEAT. STANISŁAW SOYKA DLA TATY ALANNAH (TAK NIEWIELE CHCĘ) AYA MOVE OVER FEAT. EDYTA BARTOSIEWICZ WYRZUĆ TEN GNIEW DOMEK Z KART COŚ OPTYMISTYCZNEGO A TO CO MAM TO CO DOBRE

Soundtrack „Ikar. Legenda Mietka Kosza” to album, o którym było głośno, zanim słyszeliśmy oficjalnie pierwsze dźwięki muzyki. Wszystko to za sprawą deszczu nagród podczas Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Wyróżnienia powędrowały do Leszka Możdżera za najlepszą muzykę do filmu, do producentów i reżysera Macieja Pieprzycy (Srebrne Lwy), Dawida Ogrodnika za najlepszą pierwszoplanową rolę męską, Wiktora Płóciennika za najlepsze zdjęcia, Agaty Culak za kostiumy i Jolanty Dańdy za charakteryzację. Co więcej, Złoty Klakier dla najdłużej oklaskiwanego filmu na festiwalu też powędrował do twórców „Ikara”.Film Macieja Pieprzycy opowiada historię genialnego muzyka Mietka Kosza, który pod koniec lat 60. wywarł znaczący wpływ na polski jazz. Choć pozostawił po sobie zaledwie jeden album, dla fanów jazzu stał się legendą. Wystąpił na uznawanym za najbardziej prestiżowy festiwalu jazzowym w Montreux, grał w paryskich klubach jazzowych i najlepszych salach koncertowych. Był podziwiany przez największych muzyków i publiczność. Osiągnął to wszystko, choć był niewidomy.Muzykę do filmu skomponował światowej sławy pianista Leszek Możdżer. „Początkowo podchodziłem do muzyki Mietka Kosza jak kustosz, chciałem zachować wszystkie granice tej formy. Okazało się, że to nie działa, bo zmienił się język. Udało nam się stworzyć muzykę, która nawiązuje do języka Kosza, ale trafi do współczesnego widza” – mówił. – „Ikar. Istota wzniosła, ale roztrzaskująca się o prawa natury i grawitacji. Taki był Mietek Kosz. Genialny, ale zbyt wątły, by przetrwać. Miotający się między świetlistymi promieniami talentu, rozpaczliwą arogancją miażdżącą wszystko wokół i nadzieją, że uda mu się opanować obezwładniające go osamotnienie”.

Przebudzenie to najnowsza długo wyczekiwana płyta Ani Rusowicz. Artystka tym razem swój album wyprodukowała sama. Zainspirowana podróżami m.in do Nowego Orleanu nagrała muzykę z zespołem na tzw. setkę i przy użyciu taśmy. Rusowicz jak zawsze charakteryzuje się dobrym klasycznym smakiem lat 60-tych i 70-tych. Tym razem w nagraniach uczestniczyły instrumenty dęte, które nadały klimat bluesowo/funkowo/rockandrollowy, w niektórych momentach wręcz przypominający klimat Jamesa Browna czy Otisa Roedinga. Na płytę Ania zaprosiła również Paulinę Przybysz, która napisała tekst do piosenki „Voodoo”, a tekst do utworu „Baba” napisała Natalia Grosiak z zespołu Mikromusic. Co ciekawe - na albumie nie ma żadnej ballady. Jest to sentymentalna podróż do lat 60/70tych, które będą powracały i kojarzyły się z prawdą i życiem człowieka wychodzącego naprzeciw drugiemu człowiekowi, żyjącemu zgodnie z naturą. Tracklista: 1. FAKE 2. TAJEMNICA 3. ŚWIECIE STÓJ 4. NERWY 5. DO LASU 6. W DALI DOM 7. NIEPEWNOŚĆ 8. VOODOO 9. MAŁŻEŃSTWO 10. FANTASMAGORIA i JA 11. BABA 12. PRZEBUDZENIE

Śmierć przeżywa się wszędzie jednakowo mocno, tylko reakcja na nią w górach jest nietypowa, bo takie są warunki. Ginie mój partner, a ja nie mogę się rozkleić. Nie mogę usiąść i rozmyślać. Nikt przecież po mnie nie przyjdzie, nie pomoże mi. Muszę iść dalej, bo inaczej i ja zginę. Jerzy Kukuczka "Kukuczka" - ten portret legendarnego himalaisty to coś więcej niż rzecz o determinacji i górach. To zapierająca dech opowieść o granicach ryzyka, które bywają granicami człowieczeństwa. - Logicznie rzecz biorąc, nie powinienem z tobą jechać, bo wszyscy ludzie koło ciebie giną - powiedział Jerzemu Kukuczce w oczy jeden z kolegów alpinistów. Upiorne fatum czy faktycznie był odpowiedzialny za śmierć, która niemal zawsze podczas jego wypraw zbierała żniwo? Czy skoro już komuś nie możesz pomóc, bo odpadł od ściany lub umarł na obrzęk płuc, nie powinieneś już wchodzić na szczyt, po wielu miesiącach przygotowań będący w zasięgu ręki, spełniając swe marzenia? Jak to się stało, że niewysoki, małomówny chłopak ze Śląska, elektromonter po szkole zawodowej, stał się "wielki"? Autorzy, dysponując ogromnym materiałem - pamiętnikarskimi zapiskami Kukuczki i jego książkami, rozmowami z żoną Cecylią, wywiadami z członkami wypraw, w jakich Kukuczka uczestniczył itd. - stworzyli fascynujący portret człowieka uparcie dążącego do celu, pełnego sprzeczności i zdającego sobie sprawę, że wszystkiego i wszystkich nie da się w życiu pogodzić, od młodości naznaczonego czyhającą w pobliżu śmiercią. Miał dwadzieścia trzy lata, gdy po raz pierwszy stracił w górach swego przyjaciela, rówieśnika. I czterdzieści, odpadając w 1989 roku od południowej ściany Lhotse stanowiącej bodaj najtrudniejszą próbę dla alpinisty. Tego ostatniego dnia zapisał w pamiętniku dwa zagadkowe słowa: Paradise - Raj... Ciała nie odnaleziono, grób jest... pusty! Mam uznanie dla autorów - Dariusza Kortko i Marcina Pietraszewskiego - za odwagę w odkrywaniu pełni osobowości Kukuczki. Nie wystarczyła im ta znana wszystkim, spreparowana dla potrzeb mediów legenda. Autorzy starali się pokazać złożoność człowieka. (...) Ta biografia jest napisana z szacunkiem i ze zrozumieniem, z humorem i empatią. Podobnie jak w przypadku samego bohatera jest to mistrzowskie dzieło, wykonane w najlepszym stylu Ze wstępu Bernadette McDonald W góry wyruszał, bo tam czuł smak wolności, bo to była jego pasja i niekończąca się przygoda. Nie lubił dzielić się swoimi przeżyciami z gór i podejrzewam, że zabrał ze sobą wiele tajemnic, których nigdy nie poznamy. Czytam tę książkę i widzę jego portret jak we śnie. Łzy cisną się do oczu same. Pozostały mi tylko piękne wspomnienia i pamięć, pamięć, która trwa bez końca. Cecylia Kukuczka, żona

„Becoming. Dziennik motywacyjny, który pozwoli ci odnaleźć swój głos” to publikacja towarzysząca książce Michelle Obamy „Becoming. Moja historia” Dziennik zawiera intymne wprowadzenie Michelle Obamy oraz ponad 150 inspirujących pytań i cytatów, które współgrają z kluczowymi tematami w pamiętniku Obamy i które mają pomóc czytelnikom zastanowić się nad ich osobistą i rodzinną historią, ich celami, wyzwaniami i marzeniami oraz pomóc im zobaczyć co ich porusza i przynosi nadzieję oraz jaką przyszłość wyobrażają sobie dla siebie i swojej społeczności. Michelle Obama pisze we wstępie: „Mam nadzieję, że użyjecie tego dziennika do zapisywania swoich doświadczeń, myśli i uczuć, ze wszystkimi ich niedoskonałościami i bez oceniania...Nie musimy pamiętać wszystkiego. Ale wszystko, co pamiętamy, ma wartość". Dziennik „Becoming” ukaże się w ponad 20 krajach, w tym w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Wielkiej Brytanii, Australii, Nowej Zelandii, Republice Południowej Afryki, Indiach, Niemczech, Francji, Włoszech, Holandii, Hiszpanii, Portugalii, Brazylii, Szwecji, Norwegii, Danii, Finlandii, Tajwanie i Chinach, a wkrótce zostaną ogłoszone kolejne terytoria.

Na początku był problem - Polacy czytają coraz mniej. Kolejne badania pokazywały apokaliptyczny obraz Polski nieczytającej. Naszą odpowiedzią na ten stan była promująca czytelnictwo akcja „Czytamy w Polsce” oraz „Książki. Magazyn do czytania”, który stał się jej emanacją. Pierwszy numer naszego kwartalnika, z Januszem Korczakiem na okładce, ukazał się 14 czerwca 2011 roku. Chcieliśmy pokazać, że o książkach można pisać i mądrze, i wciągająco. Ale przede wszystkim różnorodność światów, które mieszczą się między okładkami.