Bellona

Podczas I wojny światowej Imperium Osmańskie było sprzymierzeńcem Niemiec i Austro-Węgier. W styczniu 1915 r. ponad 20 000 żołnierzy tureckich wyruszyło z pustynnego regionu Negew na południu Palestyny i przekroczyło pustynię Synaj, aby zaatakować Kanał Sueski, znajdujący się wtedy pod kontrolą Brytyjczyków. Ataki prowadzone 3 i 4 lutego zakończyły się niepowodzeniem. W kwietniu 1916 r. Turcy, wspomagani przez doradców niemieckich, zorganizowali nową ofensywę w kierunku Kanału Sueskiego. W decydującej bitwie pod Romani w sierpniu 1916 r. ponieśli klęskę i musieli się cofnąć. Po tym zwycięstwie dowództwo brytyjskie postanowiło przyjąć bardziej ofensywną strategię, by uniemożliwić Turkom dostęp do kanału. Misję tę powierzono specjalnej jednostce wojskowej utworzonej w grudniu 1916 r. Nazwano ją Kolumną Pustynną, w której ważną rolę odgrywała Australijsko-Nowozelandzka Dywizja Kawalerii (ANZAC). W czasie ofensywy brytyjskiej w Palestynie w 1917 r dywizje ANZAC dokonały udanego manewru flankowego w zachodniej części pustyni Negev, którego częścią była słynna szarża kawaleryjska 31 października na Beer Szewę, zakończona wydarciem miasta tureckim obrońcom.

Historia roślin jadalnychRośliny odgrywały ważną rolę w dziejach ludzkości, ale istnieją gatunki, które wywarły fundamentalny wpływ na rozwój kultur, narodów czy religii. Te rośliny zmieniły świat, wpływając na bieg historii...Od chili do wanilii. Historia roślin apetycznychDzieje migracji roślin są o wiele ciekawsze niż ludzi i o wiele bardziej zagadkowe, bo skąd na przykład wizerunek ananasa na pompejańskiej mozaice sprzed 2 tysięcy lat, skoro zgodnie z oficjalną nauką owoc ten pojawił się w Europie dopiero po odkryciu Ameryki?Historia używek. Rośliny, które uzależniły człowiekaHistoria używek to efekt wielu godzin spędzonych przez autora nie tylko w bibliotekach, muzeach, lecz także w ogrodach botanicznych, na plantacjach i targowiskach na całym świecie. Jarosław Molenda przytacza fakty i mity na temat szkodliwości roślin, które przez jednych są czczone, przez innych potępiane, a w niektórych krajach wręcz zakazane...

Ta książeczka to przewodnik i zachęta do odwiedzenia płockich zabytków i najciekawszych współczesnych obiektów. Rozwiązując zagadki, rebusy i czytając ciekawostki, poznacie historię Płocka oraz dowiecie się wielu interesujących rzeczy o naszym mieście. Pokolorujcie obrazki, a rozkwitną i zaprezentują się Wam w pełnej krasie. Prezydent Miasta Płocka Andrzej Nowakowski

Ponad 30 wspomnień o Stachurze – ludzi dobrze go znających i takich, którzy zetknęli się z nim raz lub dwa razy. Ulotne wrażenia, głębsze analizy, zaskakujące konstatacje, czasem nawet sprzeczne oceny. Obraz poety widziany z różnorodnych perspektyw, odkrywający nieznane aspekty jego osobowości. Właściwie nowa biografia. Wśród wspominających są osoby publicznie znane, jak Daniel Olbrychski czy Adam Jasser oraz niemal anonimowe, jak motorniczy kierującego pociągiem, który potrącił Stachurę w 1979 roku. Są fani Stachury i osoby traktujące go z dużym dystansem. Czytelnik otrzymuje sugestywne tropy, ale ostatecznie na ich podstawie sam musi zbudować swój osobisty portret Edwarda Stachury.

Prowadzenie wojen, zwycięstwa i porażki w bitwach i potyczkach to domena przede wszystkim mężczyzn. Ale czy na pewno udział kobiet w wojnach ograniczał się do roli markietanek czy niewolnic branych w jasyr? Historia obfituje w epizody walecznych bojowniczek. Przybliżmy czytelnikom niektóre z nich, począwszy od Amazonek, poprzez Artemizję – kobietę w funkcji admirała – czy Agryppinę Starszą. Przyjrzyjmy się Joannie d’Arc, która poprowadziła do boju Francuzów, zapoznajmy się z wyczynami Katarzyny Sforzy i polskim kresowym wilczycom. Do znanych kobiet w mundurze należała Joanna Żubr, której, jako pierwszej kobiecie przyznano Virtuti Militari. Do historii weszła też Henryka Pustowójtówna i legionistki Piłsudskiego. Wszystkie te kobiety udowodniły, że odwaga, dzielność i spryt pomagają w wojowaniu i nie są tylko atrybutami mężczyzn.

Torres Vedras to miejscowość w Portugalii na północ od Lizbony. Została tu stoczona jedna z najważniejszych bitew z okresu wojen napoleońskich na Półwyspie Iberyjskim. Dowodzący brytyjskim korpusem ekspedycyjnym Arthur Wellington zbudował tu potrójną linię umocnień z Torres Vedras jako obozem głównym. Pozycja ta zamykała Francuzom drogę do Lizbony. W październiku 1810 roku generał Massena na czele 65 tysięcy żołnierzy francuskich dotarł w ten rejon, ale słabi liczebnie Brytyjczycy nie dali się wywabić poza linię umocnień i odpierali wszelkie próby szturmu. W końcu osłabieni głodem Francuzi odstąpili i wycofali się, a w roku 1811 Massena ostatecznie wycofał się z Portugalii do Hiszpanii. To był początek końca ekspansji napoleońskiej na Półwyspie Iberyjskim.

Niemcy od pierwszych dni okupacji dążyli nie tylko do stworzenia skutecznej administracji na zajętych ziemiach polskich i wdrożenia mechanizmu ich ekonomicznej eksploatacji, ale chcieli w pełni podporządkować sobie Polaków i złamać ich ducha oporu. W tym celu nie tylko natychmiast wprowadzili politykę krwawego terroru, mordując już od września 1939 r., na podstawie wcześniej przygotowanych list proskrypcyjnych, działaczy niepodległościowych, powstańców śląskich i wielkopolskich, przedstawicieli inteligencji (kontynuacją tych działań była tzw. Akcja A-B), ale też rozbudowywali aparat bezpieczeństwa, w tym różne struktury policyjne na czele z Gestapo (tajna policja polityczna).Okupanci świetnie zdawali sobie sprawę, że charakter narodowy Polaków będzie ich popychał do stawiania w wieloraki sposób oporu biernego i czynnego oraz tworzenia organizacji konspiracyjnych. Dlatego jedną z najważniejszych metod zdobywania informacji i zwalczania dążeń niepodległościowych Polaków miało być stworzenie rozbudowanej siatki donosicieli i konfidentów oraz nakłonienie wybranych osób do zdrady.

Celem monografii jest opis stanu obecnego i roli sił zbrojnych w państwach Afryki Północnej, która obejmuje Algierską Republikę Ludowo-Demokratyczną, Arabską Republikę Egiptu (z wyłączeniem półwyspu Synaj znajdującego się na kontynencie azjatyckim), Islamską Republikę Mauretańską, Królestwo Marokańskie, Libię oraz Republikę Tunezyjską z uwzględnieniem szeroko rozumianych aspektów politycznych i kulturowych, które wpływają na rzeczywistą pozycję armii w tych krajach. Wymienione państwa mieszczą się w definicjach Afryki Północnej oraz pojęciu Maghrebu (z wyłączeniem Egiptu).W każdym z sześciu państw stan i możliwości rozwoju sił zbrojnych są różne. Wszystkie wymienione organizmy państwowe doświadczyły też w różnoraki sposób Arabskiej Wiosny. Ponadto państwa te stanowiły w ostatnich kilku latach rosnący rynek uzbrojenia i dokonywały istotnych zmian jakościowych w swoich siłach zbrojnych. Algieria, Egipt, Mauretania, Maroko i Tunezja do dziś zmagają się ze skutkami niestabilności politycznej spowodowanej reperkusjami Arabskiej Wiosny i wojną domową w Libii. Ponadto we wszystkich wymienionych państwach zagrożeniem dla rządzących są Al-Kaida oraz bojownicy identyfikujący się z tzw. Państwem Islamskim, co stanowi kolejny wspólny mianownik dla opisywanego regionu.

JagiellonowieWsłuchaj się w szczęk oręża na grunwaldzkich polach. Obejrzyj zamek w Trokach, poczuj piękno renesansowej architektury wawelskiego wzgórza. Wędruj renesansowymi śladami po polskich Kresach,a w Krzemieńcu wraz z królową Boną zaangażuj się w poszukiwania żony dla jej syna, Zygmunta Augusta.Najpopularniejszy polski historyk wyrusza z synem w podróż do najważniejszych miejsc wspólnego polsko-litewskiego państwa.Efektem tych rodzinnych wędrówek jest unikalne połączenie osobistego przewodnika oraz literatury podróżniczej z barwną historyczną narracją.PiastowieAutor przedstawia dzieje średniowiecznej Polski przez podróże z synem. To fascynujące połączenie wykładu historycznego i literatury podróżniczej, wędrówka po najważniejszych zabytkach średniowiecznej Polski, obficie wzbogacona mało znanymi faktami i anegdotami. Razem z autorem odwiedzamy Ostrów Lednicki, Gniezno, Poznań, Giecz, Kraków.

W IV stuleciu przed naszą erą Aleksander Wielki na czele połączonych sił grecko-macedońskich ruszył na podbój Azji. W błyskotliwej kampanii, po serii olśniewających zwycięstw (Issos, Gaugamela), rozgromił wojska króla Dariusza i podbił imperium perskie, uznawane za największą potęgę ówczesnego świata. Młody król Aleksander zyskał sławę nieustraszonego zdobywcy i stanął na krańcach znanego antycznym Grekom świata. Ale władcy było ciągle mało. Marzyły mu się legendarne Indie, rozciągające się na wschód od Persji. Do bitwy z indyjskim władcą Porosem doszło nad rzeką Hydaspes na terenie dzisiejszego Pakistanu. Mimo że indyjskie słonie bojowe budziły postrach w oddziałach Aleksandra, wielkiemu zdobywcy jeszcze raz udało się odnieść zwycięstwo. Był to jednak kres ówczesnej ekspansji europejskiej na subkontynencie indyjskim.

Historia kolorów udowadnia nam, że patrzymy na świat przez „soczewki” sztuki, nauki, polityki, mody i sportu, a także, co nie mniej ważne, uprzedzeń. Autorska opowieść Gavina Evansa zabiera nas w oszałamiający świat barw, ich historii i czasem ukrytej symboliki. Czy wiecie, że do wyprodukowania kilograma naturalnego czerwonego barwnika potrzeba było 150 000 malutkich owadów, z których go pozyskiwano? Że jeszcze niedawno niebieski był kolorem dla dziewczynek, a różowy dla chłopców, czyli odwrotnie niż obecnie? Albo dlaczego na holenderskiej fladze jest czerwień, a nie oranż, będący przecież barwą narodową Holandii? O tych i wielu innych rzeczach dowiecie się ze wspaniałej książki Gavina Evansa.

Toksyczni wśród nas to kontynuacja cieszącego się ogromnym powodzeniem poradnika Toksyczni ludzie i opowiada o tym, jakich typów ludzi powinniśmy unikać w swoim życiu. Często nawet sobie nie uświadamiamy, że znajdują się w naszym otoczeniu i wysysają z nas energię, uniemożliwiając nam osiągnięcie naszych celów, osobiste spełnienie, rozwój czy po prostu zakłócają spokój ducha. Wcześniej poznaliśmy m.in. zazdrośnika, manipulatora, marudę, narcyza, psychopatę i przeciętniaka. Tym razem Stamateas pokazuje kolejne niebezpieczne typy osobowości, takie jak narcyz, człowiek żądny władzy, frustrat, wszechwiedzący, sadysta, masochista, paranoik – i inne. Wszyscy oni zatruwają nam życie i naszym kosztem realizują swoje cele. Toksyczni znajdują się wśród nas – wszędzie, między naszymi bliskimi, wśród kolegów w pracy, więcej – toksyczny może okazać się nawet współmałżonek. Trudno się przed nimi bronić, nie zawsze bowiem umiemy ich rozpoznać. Kiedy już mamy świadomość, kto nam szkodzi, przestajemy być bezbronni i bezsilni. Bernardo Stamateas wskazuje nam, jak sobie poradzić w takiej sytuacji, cały czas podkreślając to, co najistotniejsze: wszyscy – a zatem my także – mamy potencjał, by osiągnąć sukces, musimy tylko uwierzyć w siebie i nie bać się zmian w naszym życiu.

Słowianie wierzyli, że bogowie sterują kosmosem i naturą, żywiołami takimi jak światło, woda, ogień, odpowiadają za rytm dobowy i zmieniające się pory roku. Autor szeroko opisuje poszczególnych bogów: jak ich przedstawiano w źródłach pisanych i w sztuce, jakie mieli cechy i atrybuty, jak wyglądał ich kult w różnych odłamach Słowiańszczyzny. Sporo miejsca poświęcono demonom i istotom mitycznym, takim jak wilkołaki, wampiry i strzygi. Tomasz Kosiński, autor książek „Rodowód Słowian”, „Słowiańskie skarby”, Runy słowiańskie”, wydaje w Bellonie kolejną publikację pt. „Bogowie Słowian”. Przedstawia w niej panteon słowiańskich bogów, bóstw i bohaterów-herosów, zarówno z ziem polskich, jak i Pomorza, Połabia, Czech, Rusi i Bałkanów.

W Trzeciej Rzeszy niemieckie kobiety odgrywały bierną rolę. Początkowo sprowadzała się ona do dwóch rzeczy: prowadzenia domu i wychowywania dzieci. Jednakże po wybuchu wojny w 1939 roku, z powodu niepowetowanych strat zarówno w zasobach ludzkich, jak materialnych, władze musiały zmienić kurs wobec żeńskiej części młodzieży. Od końca 1943 roku aż do upadku i kapitulacji Trzeciej Rzeszy dziewczęta wcielano do wojska. Uczono je obsługi karabinów, broni maszynowej i przeciwpancernej, konstruowania min pułapek. Była to daremna próba zapobieżenia nieuchronnej klęsce. Zamężnym kobietom przeznaczono wyłącznie rolę żon i matek, o tym, aby pracowały zawodowo, nie mogło być mowy. Kobiety bezdzietne uważano za zdrajczynie, natomiast wielodzietnym matkom przyznawano odznaczenia i nagrody pieniężne. Kobietę niemiecką, która urodziła sześcioro dzieci, czekało wyjątkowe wyróżnienie: herbatka z samym Führerem. Młode dziewczyny, w wieku 10–18 lat, zachęcano do wstąpienia do organizacji Jungmädelbund i Bund Deutscher Mädel. Powstały po to, żeby objąć dziewczyny i młode kobiety kontrolą państwa, które dzięki temu mogło zrobić z nimi, co chciało, i odpowiednio nimi manipulować. Teraz, wiele lat później, kobiety odsłaniają mało znane fakty dotyczące lat spędzonych w orgnizachach, które oprócz maszerowania i witania się okrzykiem "Heil Hitler", wielogodzinnych treningów i natrętnej propagandy pełne były mroczniejszych momentów

Żyd, szpieg, kozioł ofiarny 1894 rok. Francją wstrząsa potężny kryzys. Oficer Alfred Dreyfus zostaje oskarżony o zdradę na rzecz Niemiec. Nie chce skorzystać z propozycji honorowego samobójstwa, utrzymuje, że jest niewinny. Zostaje skazany na dożywotnią deportację na jedną z wysp u wybrzeży Gujany. Resztę ma załatwić tamtejszy morderczy klimat. Cztery lata później literat i publicysta Emil Zola pisze swój słynny list J’accuse…! (Oskarżam!) do prezydenta Republiki Francuskiej, dowodząc, że cała sprawa karna została sfingowana, a dowody przeciwko Dreyfusowi sfałszowane. Czy jednostka ma jakiekolwiek szanse w starciu z potęgą całego wojskowego systemu? Równolegle z wchodzącym na ekrany polskich kin głośnym filmem Romana Polańskiego Oficer i szpieg dajemy polskim czytelnikom szanse prześledzenia kulis skandalu i dyplomatycznej gry mocarstw. Michał Horoszewicz nie feruje łatwych wyroków, rysując zarazem barwny i fascynujący obraz Francji i Europy epoki fin de siecle-u. Oskarżanie na zlecenie, manipulowanie faktami, tłamszenie ludzi niewygodnych. Władza niekontrolowana może wszystko. Książka wzorowa w swojej zwięzłości, erudycji oraz obiektywizmie. Jan Turnau

Wiadomości z życia brytyjskiej rodziny królewskiej wciąż podbijają media, miliony osób na całym świecie codziennie śledzą z zaciekawieniem wszystkie doniesienia zza bram Buckingham Palace. Monarchowie nie gotują. Nie ubierają się samodzielnie, nie nalewają sobie picia ani nie ścielą łóżka. Podobno przyszły władca Królestwa, jego posiadłości i terytoriów, nawet nie wyciska sobie sam z tubki pasty do zębów, gdyż zadanie to należy do jednego z czterech jego kamerdynerów, który nakłada pastę na królewską szczoteczkę ze zdobionego srebrnego dozownika. Oficjalnie zdementowano za to inną słynną legendę o „rozpieszczaniu członków rodziny królewskiej”, zgodnie z którą każdego ranka przed księciem Walii stawiano siedem gotowanych jaj uszeregowanych według ich twardości, każde opatrzone cyfrą oznaczającą liczbę minut gotowania, tak aby mógł każdego spróbować i wybrać najbardziej mu odpowiadające. Szczodrze sponsorowany przez swoich poddanych brytyjski dwór zatrudniał rzesze kucharzy, pokojówek, lokajów, mamek, nianiek, ogrodników, sekretarzy i urzędników. Pielęgnowane przez stulecia rytuały dworskie miały na celu utrwalenie wizji monarchy jako osoby wyjątkowej, ważniejszej niż prezydenci czy milionerzy. A jak lepiej to osiągnąć, niż udowadniając, że przyziemne czynności nie przystoją monarsze. Na usługach królowej przez długi czas była choćby pomocnica, która podawała monarchini wachlarz w sypialni, nalewała wodę do mycia rąk i zdejmowała rękawiczki. Ale już wkładanie monarchini obuwia i zdejmowanie go było domeną paziów. Tak było przez wieki, tak jest również dziś. Nawet obecnie tysiące osób czuwają codziennie nad maksymalnym komfortem zaledwie kilkorga osób z rodziny królewskiej. Co ciekawe, z czasem liczba pracowników rosła – dwór Elżbiety II zatrudnia dziś bowiem blisko 1200 osób, podczas gdy jej babka, królowa Wiktoria miała ich „zaledwie” 921.

Hasło „zbrodnia katyńska” do dziś wywołuje dreszcz przerażenia. Przeraża nie tylko liczba prawie 22 tys. Polaków – oficerów Wojska Polskiego, policjantów, więźniów politycznych zamordowanych wiosną 1940 roku przez sowieckie NKWD strzałami w tył głowy. Przeraża także to, że mordu dokonano na rozkaz najwyższych władz ZSRR i że przez długie dziesięciolecia z premedytacją, kłamliwie przypisywały one sprawstwo Niemcom. Prawdę o Katyniu już w czasie wojny poznały rządy demokracji zachodnich, ale milczały, aby nie zadrażniać stosunków z Moskwą. Dziejami zbrodni i kłamstwa katyńskiego zajął się Thomas Urban, niemiecki dziennikarz, korespondent zagraniczny „Süddeutsche Zeitung”, który pracował m.in. w Polsce i zna język polski. Jego książka, wydana w Niemczech w 2015 roku, ukazuje się w polskim przekładzie. Autor opisuje rozmaite wątki sprawy Katynia: losy polskich jeńców w sowieckich obozach, motywy zbrodniczej decyzji sowieckiego Politbiura, miejsca i przebieg egzekucji, ujawnienie w 1943 roku przez Niemców masowych grobów polskich oficerów i tarcia na tym tle w koalicji antyhitlerowskiej, fabrykowanie przez Moskwę fałszywej wersji wydarzeń oraz oficjalne przyznanie się do winy w 1990 roku.

Za każdym numerem wytatuowanym na przedramieniu, kryje się tajemnica. Ta wyszła na jaw dopiero 75 lat po Auschwitz. Czy można być bohaterem i tchórzem zarazem? Fatalnym mężem i jeszcze gorszym ojcem a jednak zasłużonym patriotą? Jaka jest najwyższa cena, którą można zapłacić za Polskę? Stefania Stawowy doświadczyła piekła na własnej skórze. Będąc żoną słynnego partyzanta AK, trafiła za niego do Auschwitz. Zakładniczka i ofiara „męskiej” wojny, sama znalazła się na froncie. Jej wojna to obozowe baraki, place apelowe i kilometry drutów pod napięciem. Głód, selekcja i ciągłe zagrożenie śmiercią. Paniczny strach o dzieci, wyrzuty sumienia i ból. A jednak przetrwała. Przeszła przez piekło Auschwitz, Ravensbrück, Flossenbürg. Przeżyła „marsz śmierci” do Zwodau. Duża w tym zasługa Jürgena – strażnika-esesmana, który jak ona zostawił w domu dwie małe córeczki. To, co ich połączyło, to jeszcze przyjaźń czy już miłość. Tego nie napisał żaden scenarzysta, tę historię napisało życie. Pragnę by świat zrozumiał, że prawdziwymi bohaterami nie zawsze są ci, stawiani na cokołach. My kobiety, zazwyczaj ciche i skromne, wspierające mężczyzn na frontach ich życiowej walki, aktorki drugiego planu, wielokrotnie płaciłyśmy najwyższą cenę za sławę naszych ojców, mężów i synów. Ewa

Po odzyskaniu pamięci profesor Wilczur wraca do pracy w swojej klinice. Odzyskuje stanowisko i znów cieszy się szacunkiem, ale nie dla wszystkich jest to szczęśliwy rozwój wydarzeń. Zniechęcony podstępnymi intrygami ucieka z powrotem na wieś – tam, gdzie czuje się naprawdę potrzebny. Czy Rafał Wilczur odnajdzie w poleskich Radoliszkach oczekiwany spokój? Czy miłość pięknej młodej kobiety stanie się skutecznym lekiem na jego depresję i pozwoli mu odnaleźć utraconą wiarę w sens życia? Książka jest kontynuacją wydanego wcześniej w serii Znachora.

Na szlaku SKM to nowoczesna książeczka o kolei dla najmłodszych. Jak powstaje pociąg Ile waży Jak szybko jedzie po torach Na te pytania znajdziecie odpowiedź właśnie w naszej książce. W wierszu Juliana Tuwima stała na peronie ciężka, ogromna Lokomotywa. Poczciwa ciuchcia syczała, dyszała i buchała obłokami pary. Dzisiaj żaden pociąg nie syczy, nie dyszy ani nie bucha no chyba że jest zepsuty! Książeczka Na szlaku SKM opowiada nie tylko o pociągach, ale także o pracy w Szybkiej Kolei Miejskiej. W SKM pracuje wielu ludzi, którzy na co dzień starają się, aby każda podróż była bezpieczna i miła dla wszystkich pasażerów. Przewodniczką w książeczce jest sympatyczna pszczoła Ula. Pszczółka mieszka w zajezdni kolejowej na warszawskich Szczęśliwcach i zna się na pociągach jak mało kto! Życzymy Wam dobrej zabawy.