Zapraszamy Was na spacer po Sopocie – pięknym kurorcie nad Bałtykiem. Spacer to będzie niezwykły, bo w towarzystwie kredek. Przygotujcie przede wszystkim kredki koloru zielonego, bo w Sopocie jest bardzo dużo drzew, krzewów w parkach, skwerach i lasach miejskich. Jest tu nawet Opera Leśna! A jaki kolor mają woda w morzu i piasek na sopockiej plaży? Przekonajcie się, a potem narysujcie. Zamarzyła się Wam przygoda pod żaglami? W Sopocie to możliwe – pływa tu wiele żaglówek. Kolorując obrazki, rozwiązując zagadki oraz rebusy i oczywiście czytając tę książkę, poznacie historię miasta, a także najciekawsze miejsca Sopotu: molo, Monciak, Krzywy Domek, Muzeum Sopotu, Grand Hotel czy Grodzisko. A potem wsiądźcie na rower i w drogę! Ścieżek rowerowych jest bardzo dużo w całym mieście. Tylko rozglądajcie się uważnie podczas tej wyprawy, to może zauważycie gdzieś sopotludka. Podobno mieszka ich tu całkiem sporo…

Janusz Bieszk kontynuuje autorską opowieść rozpoczętą w książce Słowiańscy królowie Lechii. Polska starożytna, która stała się bestsellerem wydawniczym ostatnich miesięcy. W średniowieczu słowiańskie państwo zwane Lechią lub Polanią, rządzone przez władców z dynastii lechickiej, miała swoje dni chwały, gdy było europejskim mocarstwem, i chwile słabości, gdy broniło się przed zaborczością sąsiadów.Autor wyjaśnia m.in.:- dlaczego Mieszko nie był I,- co przyniosło Lechitom przyjęcie chrześcijaństwa,- jak Bolesław I Wielki zwany Chrobrym stał się cesarzem,- jak doszło do dwóch rozbiorów i sześciu krucjat na Lechię,- kto stał za zabójstwami sześciu władców lechickich,- dlaczego na Lechię spadały klątwy kościelne,- dlaczego Władysław Jagiełło nie zniszczył państwa krzyżackiego.Tego nie znajdziesz w podręcznikach historii! Wierzyć, nie wierzyć? Warto przeczytać!

Wsłuchaj się w szczęk oręża na grunwaldzkich polach. Obejrzyj zamek w Trokach, poczuj piękno renesansowej architektury wawelskiego wzgórza. Wędruj renesansowymi śladami po polskich Kresach,a w Krzemieńcu wraz z królową Boną zaangażuj się w poszukiwania żony dla jej syna, Zygmunta Augusta.Najpopularniejszy polski historyk wyrusza z synem w podróż do najważniejszych miejsc wspólnego polsko-litewskiego państwa.Efektem tych rodzinnych wędrówek jest unikalne połączenie osobistego przewodnika oraz literatury podróżniczej z barwną historyczną narracją.Ta książka to zachęta do wyruszenia w jedyną w swoim rodzaju podróż w czasie i przestrzeni. Możesz w nią wyruszyć sam albo z bliskimi. Możesz też po prostu zamknąć oczy i przenieść się we wspaniały świat Polski Jagiellonów.

Zupełnie nieznana, przemilczana historia młodych kobiet, które złamały klucz do kodów państw osi, pomogły aliantom wygrać wojnę i zrewolucjonizowały kryptoanalizę.Wojska lądowe i marynarka wojenna Stanów Zjednoczonych zwerbowały ponad dziesięć tysięcy kobiet z małych miast i elitarnych uniwersytetów do pracy jako łamaczki kodów podczas II wojny światowej. Podczas gdy ich bracia i ukochani chwycili za broń, one przeniosły się do Waszyngtonu, by nauczyć się łamania szyfrów. Ich wysiłki pozwoliły przyspieszyć zakończenie wojny i ocalić mnóstwo osób, a także otworzyły im drzwi do kariery. Surowa przysięga dyskrecji niemalże wymazała ich wysiłki z historii, jednak teraz, dzięki imponującym badaniom i wywiadom z ocalałymi dziewczynami od szyfrów, Liza Mundy przywróciła do życia intrygującą i pełną życia historię o odwadze, służbie i osiągnięciach naukowych.Niezależnie od tego, z jak różnych pochodziły środowisk, kobiety, które spełniały wymagania postawione przez marynarkę wojenną i armię lądową, miały wiele cech wspólnych. Były inteligentne i pomysłowe, a także dążyły do zdobycia wszechstronnego wykształcenia w czasach, gdy edukacji kobiet ani nie promowano, ani nie nagradzano. Zdobyły biegłość w matematyce lub naukach ścisłych albo językach obcych, a częstokroć we wszystkich tych dziedzinach. Były obowiązkowe i kierowały się patriotyzmem, a poza tym żądzą przygód i zaangażowaniem. Nie oczekiwały też żadnej publicznej nagrody za tajną pracę, której się podjęły. Być może ta ostatnia cecha była najważniejsza.

Marcin Zaborski wraca do upalnego lata 1939 roku. Próbuje odtworzyć świat ostatnich miesięcy poprzedzających wojenny dramat. Przywołuje zapachy i smaki. Pokazuje codzienne życie Polaków, zabiera nas na przedwojenne ulice wielu miast i miasteczek, opisuje z jakimi problemami zmagają się w tamtym czasie ich mieszkańcy. Towarzyszy im w podróżach do popularnych kurortów i badów. Przygląda się turystom na plażach nad polskim Bałtykiem, śledzi modowe trendy zaglądając do walizek i szaf polskich kobiet.Uliczny hałas, pękające w szwach kolejki podmiejskie, matrymonialni oszuści, nocne wyścigi nietrzeźwych kierowców. Prężenie muskułów w polskiej armii, dramatyczne sceny z Gdańska, dyplomatyczne zabiegi, które mają uchronić świat przed eksplozją wojennej zawieruchy. Nadzieja na to, że uda się jej uniknąć przeplata się tu z przekonaniem o nieuchronności starcia, które na zawsze już zmieni świat.Czym żyją Polacy w lipcu i sierpniu 1939 roku?

Jednym z najbardziej rozpoznawalnych symboli absolutnego zła jest SS, skrót od nazwy organizacji kierowanej przez Reichsführera Heinricha Himmlera i stanowiącej filar aparatu represji nazistowskich Niemiec. Te runiczne znaki, w połączeniu z czarnym mundurem członków formacji, budziły przerażenie na terenie całej Europy, pozostawiając w historii nie-zatarty ślad z uwagi na ogrom swych zbrodni. W niniejszej pracy czytelnik będzie miał okazję stwierdzić, jak daleko zdolni byli posunąć się ludzie Himmlera na ścieżce wybrukowanej niegodziwością, bez żadnych etycznych czy moralnych hamulców. Opowiedziano tutaj życie czterech postaci będących przykładami mężczyzn i kobiet, którzy dzięki władzy, jaką dawała im przynależność do SS, dali upust swoim najdzikszym instynktom. Najbardziej zaskakującą cechą niemal u wszystkich z nich jest prozaiczna normalność, z jaką przebiegało ich życie do chwili, gdy pojawił się w nim nazizm, a po entuzjastycznym przyjęciu jego ideologii przemienili się w zabójców.

Terminem "cichociemni" określano żołnierzy polskich szkolonych do zadań specjalnych i przerzuconych drogą lotniczą do okupowanego kraju przez Oddział VI Sztabu Naczelnego Wodza najpierw z terenu Wielkiej Brytanii, a potem z Włoch. Realizacją tego zadania miał się zająć Zarząd Operacji Specjalnych (Special Operations Executive - SOE), instytucja powołana w lipcu 1940 roku w brytyjskim Ministerstwie Wojny Ekonomicznej do kierowania działaniami przeciw wrogom Imperium Brytyjskiego, a zwłaszcza do prowadzenia różnorodnych akcji politycznych, wojskowych i ekonomicznych na terytoriach okupowanych przez państwa "osi". Niniejsze wydanie jest wznowieniem książki wydanej przez Bellonę w 1993 roku, ale jej inicjatorem było utworzone w Londynie w 1945 roku Koło Cichociemnych Spadochroniarzy Armii Krajowej, pod którego egidą zawiązał się Komitet Redakcyjny z płk. Kazimierzem Irankiem-Osmeckim na czele.

Ta książeczka zaprasza do Opola rozśpiewanego miasta nad Odrą, którego historia jest tak długa, jak długa jest historia naszego kraju. Kolorując obrazki, rozwiązując zagadki oraz rebusy i oczywiście czytając ciekawostki, poznacie historię, a także najciekawsze miejsca Opola, miasta Piastów Śląskich i Festiwalu Piosenki Polskiej.Gdy z Wieży Piastowskiej spojrzymy na miasto, wrażenie jest oczywiste: Opole to miasto, w którym historia splata się ze współczesnością, a pomniki zarówno Kazimierza I Opolskiego na Rynku, jak też Czesława Niemena na Wzgórzu Uniwersyteckim, doskonale wpisują się w tradycję i współczesność Stolicy Polskiej Piosenki.

Znakomita książka, uchodząca za jedną z najlepszych w dorobku Orwella, tłumaczona na wiele języków świata, zaliczana do najlepszych utworów obyczajowych osadzonych w realiach Europy, w której za kilka lat wybuchnie wojna... Sam pracował na czarno jako pomywacz w restauracji jednego z eleganckich hoteli paryskich. Rozdziały, w których barwnie relacjonuje on swoje przeżycia i przygody należą do najwspanialszych w literaturze światowej opisów świata ukazanego z perspektywy kuchni, od zaplecza. Jeden z polskich krytyków literacko-filmowych napisał kiedyś, że w uznanej literaturze istnieją tylko trzy książki, podejmujące tę tematykę; "Zaklęte rewiry" Worcella, "Kuchnia" Weskera oraz właśnie "Na dnie w Paryżu i w Londynie". Orwell pokazuje jednak nie tylko świat jedzenia, hotelowej kuchnii restauracji, kucharzy, pomywaczy, pokojówek, boyów hotelowych i tak dalej. Podczas pobytu w Paryżu przebywał on wśród lumpenartystów, złodziejaszków, emigrantów słowiańskich, prostytutek, ich alfonsów, próżniaków oraz autentycznych nędarzy. To właśnie ich barwny świat penetruje i wnikliwie, często z ciepłym, ironicznym humorem - opisuje, pochylając się nad ludzkimi tragediami, zastanawiając się nad przyczynami biedy i upadku. Niektóre motywy i postacie (np. szalejący w knajpie murarz Fureux) znajdą się potem, po wielu latach, w "Roku 1984". Klasyk literatury brytyjskiej i światowej, autor . "Folwarku Zwierzęcego" i "Roku 1984".

Tematem książki jest japońska ofensywa na Oceanie Indyjskim i w Zatoce Bengalskiej w pierwszej dekadzie kwietnia 1942 r. Zmagania te stanowią epizod początkowej fazy drugiej wojny światowej na Pacyfiku, podczas której Japończycy rozbili główne siły aliantów i opanowali olbrzymie obszary Azji Południowo-Wschodniej i Oceanii. Plan całkowitego zniszczenia Royal Navy na Dalekim Wschodzie i przerwania brytyjskich linii komunikacyjnych pomiędzy Indiami, Australią i Bliskim Wschodem, stanowiły główny powód zaangażowania japońskiej floty, w tym sześciu lotniskowców, daleko na zachód od bariery malajskiej. Kwietniowa operacja na Oceanie Indyjskim i w Zatoce Bengalskiej była ostatnim zdecydowanym sukcesem cesarstwa Japonii.

Aleksandra Ziółkowska-Boehm pisze o reportażach literackich, literaturze faktu, dylematach pisarzy i o tytułowych „delicjach”, czyli głosach krytyków i czytelników. Docieka, jak książki po ukazaniu się żyją własnym życiem, nierzadko wbrew zamierzeniom autorów. Opowiada o losach nietuzinkowych ludzi, których spotkała w Polsce, Kanadzie i Stanach Zjednoczonych, a nawet w Argentynie i Brazylii. Nie waha się zmierzyć z wielkimi nazwiskami kultury, takimi jak Isaac Bashevis Singer czy Jerzy Giedroyc, redaktor naczelny paryskiej „Kultury”, który przez dziesięciolecia kształtował gusta literackie i polityczne myślenie polskich elit nie tylko na emigracji.

Historia miast jest zapisana nie tylko w archiwach i muzeach, ale w miejscach, gdzie toczyło się zwykłe życie. Legendarne cukiernie, magiczne kawiarnie Europy, ten cały mikroświat kuszący słodyczą, pachnący ziarnem z Arabii i – przynajmniej kiedyś – papierosowym dymem wciąż istnieje. Dawne stylowe miejsca przetrwały, wciąż nieprzerwanie od stu, dwustu lat tworzy się w nich historia. Podróż w kawowych oparach nie tylko pokazuje, jak kiedyś wyglądało życie kawiarniane, lecz także dowodzi, że gdyby nie kawiarnie, nie powstałyby wybitne dzieła literackie, muzyczne, malarskie i… cukiernicze.

W dniach 8–20 października 1805 roku doszło pod miastem Ulm do wielu krwawych walk pomiędzy francuską Wielką Armią dowodzoną przez cesarza Napoleona I a siłami austriackimi. Kulminacyjnym momentem tych walk, nazwanych bitwą pod Ulm, było rozstrzygające starcie pod Elchingen 14 października 1805 roku. Jeden z dwóch dowodzących armią austriacką, generał Karl Mack von Leiberich, powiedział później, że te 12 dni było wypełnione nieustającym pasmem bitew, potyczek i starć. Bitwa pod Ulm zakończyła się sromotną klęską armii austriackiej, zginęło w niej 12 000 żołnierzy, a 48 000 dostało się do niewoli, utracono też ponad 50 armat. Przyznać trzeba, że Francuzi dysponowali w tej bitwie dwukrotnie większymi siłami: 150 000 żołnierzy Wielkiej Armii, przeciwko 72 000 Austriaków. Na odsiecz Austriakom próbował się przebić generał Kutuzow na czele 50 000 armii rosyjskiej, do czego jednak nie doszło. Zwycięstwo Francuzów pod Ulm było tak wielkie, że w jego następstwie już 13 listopada 1805 roku Napoleon wkroczył swobodnie do Wiednia. Jednocześnie otwarły mu się wrota na Włochy. A 2 grudnia 1805, niecałe sześć tygodni po zwycięstwie pod Ulm, niezmordowany Napoleon rozgromił pod Austerlitz połączone siły Rosjan i Austriaków.

Powieść historyczna Bolesława Prusa, której akcja utworu rozgrywa się w Starożytnym Egipcie i opowiada o losach młodego faraona, Ramzesa XIII, próbującego poznać mechanizmy zarządzania państwem oraz podejmującego walkę o niezależność władzy faraona od kasty kapłańskiej.

Najważniejsza reguła pracy tajniaka brzmi: jeśli przestajesz się bać, musisz zrezygnować. Niewierny to memoir amerykańskiego agenta FBI muzułmańskiego wyznania, który pod przykryciem zwalczał terrorystów. Elnoury przyłączył się do elitarnej jednostki kontrterrorystycznej, której głównym zadaniem było zdobycie zaufania terrorystów planujących zabicie jak największej liczby niewinnych cywilów. Dla Elnoury'ego i jego zespołu to prawdziwy wyścig z czasem – muszą ich zatrzymać, zanim będą mogli zrealizować swoje plany. Niewierny wprowadza nową perspektywę na temat wojny z terroryzmem.

Czerpiąc obficie z autobiograficznej relacji zawartej w Mein Kampf, pisarz i historyk Bob Carruthers pokazuje, jak wydarzenia burzliwej młodości Hitlera ukształtowały jego światopogląd i doprowadziły prostą drogą do puczu monachijskiego 1923 roku. Trudne relacje Hitlera z nadmiernie surowym ojcem, ciężkie przeżycia w Wiedniu i udział w Wielkiej Wojnie uwarunkowały go w taki sposób, że napawał się aktami brutalnej przemocy. Zgodnie z własną relacją Hitlera, jego umiłowanie przemocy i całkowita obojętność na konsekwencje swoich działań były uzasadnione szeregiem zwycięstw w zajadłych konfrontacjach, takich jak bijatyki w piwiarniach i walki uliczne. Każdy kolejny triumf nad przeciwnikami wpływał na proces podejmowania decyzji i znalazł swoją kulminację w niefortunnych wypadkach listopada 1923 roku, w następstwie których Hitler trafił do więzienia po raz drugi. Równoczesny rozwój SA od małej grupki ochroniarzy do budzącej postrach formacji paramilitarnej też został szczegółowo opisany w kontekście dramatycznych wydarzeń, które rozgrywały się w latach 1920-1923 i ukształtowały ten osławiony instrument terroru politycznego.

Świat wstrzymał oddech. Tysiąc stóp nad powierzchnią księżyca włącza się alarm. Astronauci spoglądają na komputer – pali się żółte światło ostrzegawcze, a ekran wyświetla komunikat „1202”. Żaden z nich nie wie, co to znaczy, a czas ucieka... 20 lipca 1969 roku Neil Armstrong i Buzz Aldrin stali się pierwszymi ludźmi, którzy chodzili po Księżycu. Misja Apollo 11, jedno z największych osiągnięć technologicznych na świecie, była gigantycznym przedsięwzięciem, w którym wzięło udział ponad 410 000 mężczyzn i kobiet. Porywająca relacja z rozgrywki, w której stawką była nie tylko supremacja w kosmosie, ale przede wszystkim realne przetrwanie Ameryki jako demokracji. Księżyc od zarania dziejów jest nieodłącznym towarzyszem ludzi, wyznaczającym rytm pór roku, cykl przypływów i odpływów czy prognozowanie pogody. Był tajemniczym obiektem, któremu przypisywano mistyczne moce. Nieustannie zmieniające się położenie Srebrnego Globu na nocnym niebie doprowadziło do ustalenia cykli Księżyca i ich wpływu na każdy aspekt przyrody. Od zawsze budził ciekawość mieszkańców Ziemi. Mały krok Armstronga faktycznie okazał się ogromnym skokiem dla ludzkości. W ciągu trzech i pół roku po locie Apollo 11 NASA wysłała na Księżyc jeszcze sześć załogowych statków kosmicznych. Później nadeszła era bezpieczniejszych i tańszych lotów bezzałogowych. Na tym nie koniec eksploracji kosmosu. „Człowiek zawsze podążał tam, gdzie tylko mógł dotrzeć”, powiedział astronauta z załogi Apollo 11 Mike Collins w amerykańskim Kongresie w 1969 roku. I dopóki pozostaniemy ludźmi, nie ustaniemy w takich dążeniach.

Z wielkim zainteresowaniem przeczytałam książkę autorstwa księdza prałata Józefa Romana Maja pt. Ostatni rycerz Polski. Opracowanie to ma dla mnie szczególne znaczenie, ponieważ jego bohaterem jest mój stryjeczny pradziad i zarazem ojciec chrzestny. Generał Haller jest pokazany w sposób wielowymiarowy. Autor książki zaprezentował niezwykle bogatą i barwną osobowość Generała, która stała u podstaw jego dokonań. Józef Haller był człowiekiem niezwykle szlachetnym, wielkiego honoru, o nieskazitelnej uczciwości i poczuciu sprawiedliwości. Głęboki patriota, humanista i człowiek czynu, pragmatyk, a jednocześnie romantyk. Maria Barbara Haller de Hallenburg-Illg Senat RP, ogłaszając rok 2017 Rokiem Generała Józefa Hallera uznał, iż jubileusz 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości i walki o jej granice powinien łączyć się z osobą Józefa Hallera jako jednego z budowniczych II Rzeczypospolitej. Praca księdza prałata Józefa Romana Maja dopełnia naszą wiedzę o cechach osobowych generała Józefa Hallera stanowiących fundament roli, jaką odegrał w naszej historii i jaką powinien odgrywać jako wzorzec osobowy dokonujących się w Polsce przemian. Piotr Ł. J. Andrzejewski Pisanie wstępu do książki poświęconej generałowi Józefowi Hallerowi jest nie lada zaszczytem, ale i wyzwaniem. Tytuł książki oddaje w zasadzie całą istotę zagadnień w niej poruszanych, generał Haller był bowiem rycerzem – ostatnim rycerzem Polski. Swoim życiem i dokonaniami zaświadczył on, że bezinteresownie służył ojczyźnie, zgodnie z mającymi korzenie w starożytnym Rzymie kanonami cnót. Tomasz Formicki

Ostatnia walka to autobiografia Jana Zumbacha, polskiego asa myśliwskiego (13 pewnych zestrzeleń) i dowódca legendarnego Dywizjonu 303. Nie ma tu papierowych bohaterów ani ludzi bez skazy - jest natomiast dynamiczny opis walk z niemieckimi messerschmittami pokazany z fotela hurricane'a, nieznane anegdoty o znanych pilotach i odbrązowianie mitów, np. tych dotyczących czeskiego asa Josefa Franiska i sposobu, w jaki zaliczył 19 zestrzeleń.Równie ciekawie przedstawione są powojenne losy jana Zumbacha. Ten podpułkownik RAF, odznaczony najwyższymi polskimi i brytyjskimi odznaczeniami, imał się różnych zajęć, zajmował się przemytem złota i luksusowych zegarków, był restauratorem w Paryżu oraz najemnikiem podczas secesji Katangi i Biafry. Zmarł w 1986 roku. jest pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Komandosi to elita współczesnej armii. Cieszą się podobną renomą jak kiedyś antyczna falanga, staropolska husaria czy francuscy muszkieterowie z powieści Aleksandra Dumasa. Błyskawiczne akcje niewielkich grup specjalnych mogą bardziej wpłynąć na losy konfliktów niż działania wielotysięcznych wojsk konwencjonalnych. Jednocześnie ich brawura w połączeniu z doskonałym wyszkoleniem budzą respekt i działają na wyobraźnię młodych ludzi (obojga płci). Wojna w Zatoce, inwazja na Irak i długoletnie beznadziejne wojny w Afganistanie potwierdzają tę zasadę. W działaniach na Środkowym Wschodzie wzięła udział Jednostka Wojskowa GROM – elita elit Wojska Polskiego. O jej owianych tajemnicą działaniach czytelnicy wiedzą już np. z bestsellerowych książek Navala. "72 godziny" to relacja jego zwierzchnika pułkownika Andrzeja Kruczyńskiego „Wodza”, byłego oficera GROM-u, uczestnika działań specjalnych i misji zagranicznych. Wszechstronnie wyszkolony w zakresie operacji antyterrorystycznych oraz działań sił specjalnych, współpracował z czołowymi służbami i formacjami zagranicznymi, wielokrotnie występował w programach telewizyjnych i radiowych (TVN, TVN 24, Polsat, Polsat News, Polskie Radio) w roli eksperta w dziedzinie bezpieczeństwa, terroryzmu, organizacji imprez masowych i działań w sytuacjach kryzysowych. W swojej książce opowiada o początkach jednostki i wizji gen. Petelickiego, najbardziej spektakularnych akcjach GROM-u w Zatoce Perskiej – w tym o szturmie na terminal w irackim porcie UmmKasr, o morderczych treningach z najlepszymi na świecie żołnierzami sił specjalnych – w tym z legendarnej Delta Force, o życiu i służbie GROM-owców oraz o supermenkach–żonach żołnierzy, którzy całe swoje życie podporządkowali jednostce.