Dash i Lily

Myślę, że jak się ma trudniejsze dni dobra na poprawę humoru jest właśnie lżejsza powieść. Taka, która odciągnie nasze myśli od negatywów i pozwoli na odpoczynek. Myślę, że to dobrym wyborem było właśnie sięgnięcie po Dash'a i Lily szczególnie, że to nie jedyne moje spotkanie z nimi. W końcu Święta dobrze się kojarzą, a taka lekka lektura nawet jeśli nie sprawi nam jakiejś ogromnej poprawy to nie wpłynie na nas destrukcyjnie.

Powieść opowiada o dwójce nastolatków, których połączył czerwony notes. Co z tego wyniknie? Nowy Jork jaki przedstawiony został w powieści jest naprawdę przyjemny, więc nie ruszając się z domu mogłam zobaczyć jak tam może być. Dwójki młodych ludzi poszukuje siebie po Manhattanie i to chyba przyprawia nas o chęć poznania efektu jaki trzymamy po tej znajomości.

Sama powieść w sobie może wydać się mocno przesłodzona, ale to nie tak do końca. Przecież każdy zna ten stan pierwszych miłostek, chodzenia za ręce i mówienia „mój chłopak / moja dziewczyna”. Dawniej było jakoś tak inaczej, może fajniej – ciężko powiedzieć. Tutaj świetnym pomysłem okazało się, że Lily zorganizowała dziennik, a nie latała po imprezach i robiła z siebie gwiazdę. To dla mnie ważne, bo jednak (nikogo nie urażając) 16 lat to jeszcze dla mnie dziecko. Autorzy pokazali, że potencjał dziennika można wykorzystywać na jakie tylko sposoby można (zresztą również ciekawie to wygląda w „Death Note”). Mimo wszystko bohaterowie są całkiem zgrabni – odpowiednio wykreowani jak na swój wiek, z tą uroczością i słodkością jaka przypada dla młodych ludzi. Takie lekkie zachowania były na miejscu i to chyba jest jedną z najlepszych stron tej opowieści.

Całościowo myślę, że to jak najbardziej powieść dla młodszych jak i starszych czytelników, język jak można się domyślić jest lekki, a to oznacza, że tym bardziej można się przy tym tytule odprężyć. I nie jest istotne to, że fabuła jest powiązana ze Świętami, ważne, by poczuć ten klimacik przyjaznej historii. Myślę, że to nawet spory plus, bo strony nabierają takiego przyjemnego wydźwięku. Czytajcie, bo wierzę, że się nie rozczarujecie.