Dopóki nie zajdzie słońce T.2

Druga część "Dopóki nie zajdzie słońce" podobała mi się bardziej. I o ile przy pierwszym tomie twierdziłam, że jest w nim dużo bólu, tak tutaj jest go jeszcze wiecej. Zarówno tego fizycznego jak i psychicznego. Ta część jest dużo głębsza, mocniejsza i bardziej dopracowana. Po wydarzeniach z pierwszej części spodziewałam się czegoś bardziej romantycznego, ckliwego i w sumie prowadzacego do zamknięcia serii. Ale autorka nie spoczęła na laurach. Jeśli myślałyście, że wydarzyło się już wszystko, to będziecie zaskoczone (tak jak ja), że to dopiero początek.
Ciężko mi mówić o fabule, jak zawsze przy kolejnej części cyklu, ale warto zaznaczyć, że wiele wątków się wyjaśni i poznamy motywy jakimi kierowała się Jessica.
Trudno mi wpasować tę pozycję w konkretne ramy gatunkowe, bo Ewa, jak widać, czuje się dobrze w każdym. Jednak czy określiła bym historię Sama i Jess jako romans? Raczej nie. Jako lekki thriller z elementami romansu już bardziej.
Podsumowując - to świetna historia, bez głupotek, z realnymi bohaterami, wieloma trudnościami, akcją, napięciem, ale jednak jest to opowieść o sile miłości, poświęceniu, rozgrzewająca i świetnie się czytająca.

Styl oraz treść sprawiają, że opowieść ta jest wyjątkowa pod każdym względem. Pierwszy tom serii był niesamowity, natomiast drugi przysłowiowo "powalił mnie na łopatki". Gwarantuję Wam, że zakończenia nie spodziewał się nikt.
Przeszłość Samuela naznaczyła go już na zawsze. Jak wiadomo, czas leczy rany, ale blizny pozostaną na zawsze. Zdaje się jednak, że nawet ktoś taki jak Sam, w końcu zazna szczęścia. Jednak życie potrafi "płatać figle" w najmniej odpowiednich momentach... Mężczyzna po raz kolejny przekona się, jakie potrafi być ono okrutne. Czy Sam znajdzie w sobie na tyle siły, by stanąć oko w oko z demonami przeszłości?