Wiosną 1918 r. Harcerstwo w Kongresówce znalazło się w ciężkim położeniu z powodu zdecydowanie wrogiego stanowiska władz okupacyjnych niemieckich. Coraz częstsze i coraz dotkliwsze szykany utrudniały pracę drużyn, pisma harcerskie, z powodu zakazu przesyłania ich pocztą, straciły rację bytu; wobec zwłoki w zatwierdzeniu statutu przedłużał się stan nieprawnego istnienia organizacji, co dawało pretekst do nowych zwalczających Harcerstwo zarządzeń. W marcu otrzymują wreszcie władze harcerskie wiadomość oficjalną, że statut nie będzie zatwierdzony i polecenie rozwiązania drużyn.

Seria wydawnicza Przywrócić Pamięć ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 19111946.Reprint wydania z 1929 roku ""Harcerstwo żeńskie w ruchu niepodległościowym 19111920""

PRAWO HARCERSKIE:1. Na słowie harcerza polegaj jak na Zawiszy.2. Harcerz służy Ojczyźnie i dla niej pełni sumiennie swoje obowiązki.3. Harcerz jest pożyteczny i niesie chętnie pomoc bliźnim.4. Harcerz w każdym widzi bliźniego, a za brata uważa każdego innego harcerza.5. Harcerz postępuje po rycersku.6. Harcerz miłuje przyrodę i stara się ją poznać.7. Harcerz jest karny i posłuszny rodzicom, oraz wszystkim swoim przełożonym.8. Harcerz jest pogodny.9. Harcerz jest oszczędny i ofiarny.10. Harcerz jest czysty w myśli, mowie i uczynku, nie pali tytoniu i nie pije napojów alkoholowych.

Seria wydawnicza Przywrócić Pamięć ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 19111946.Reprint artykułów opublikowanych w latach 19111914 w czasopismach Skaut. Pismo młodzieży polskiej, Skaut. Dwutygodnik młodzieży polskiej. Pismo urzędowe Związku Naczelnictwa Skautowego: Siła nasza od nas zależy

Pierwszy cel wyrobienie charakteru osiągamy w skautostwie przez systematyczne przyzwyczajanie do mówienia prawdy, do karności, punktualności, obowiązkowości i t. d. Prawo skautowe tak mówi o skaucie:1) Na słowie skauta można polegać, jak na Zawiszy.2) Skaut służy wiernie Ojczyźnie.3) Skaut ma obowiązek być pożytecznym i pomagać innym.4) Skaut jest przyjacielem wszystkich, a bratem każdego skauta.5) Skaut jest rycerski.6) Skaut jest przyjacielem przyrody.7) Skaut jest posłuszny rozkazom swoich rodziców, patrolowego i skautmistrza.8) Skaut uśmiecha się i pogwizduje w każdym trudnym położeniu.9) Skaut jest oszczędny.10) Skaut nie pali tytoniu, nie pije napojów alkoholowych i jest czysty w myśli, w mowie i w uczynkach.

VADE MECUM niniejsze miało się pierwotnie składać z dwóch części: z części ogólnej, obejmującej organizacyę skautową, instrukcye, regulaminy i t. p. i z części technicznej. Ponieważ niektóre działy części pierwszej mają uledz zmianie a inne znów nie są dotąd ustalone, autor zaś podając własne projekty lub wprowadzając zmiany mógłby stanąć w sprzeczności z oficyalnem brzmieniem praw skautowych, regulaminów i t. p. przeto z konieczności opuszczono w tem wydaniu cześć I. a podano jedynie część II.Vade mecum zawiera najważniejsze wiadomości ze wszystkich działów ćwiczeń skautowych i ma być doradcą i pomocnikiem zwiadowcy w czasie wycieczek.W tym też celu posiada małą objętość, dyktowaną również względami na możliwie niską cenę, wygodny format kieszonkowy a nadto dołączoną kartę ze znakami map wojskowych.

Harcerski Kodeks Honorowy natomiast jest prawdziwie demokratyczny; zakładając ideał honorowego człowieka bardzo wysoko w znaczeniu moralnem, kodeks harcerski nikomu jednak nie broni dostępu do społeczeństwa ludzi honorowych z powodów błahych i zewnętrznych. W myśl jego założeń klejnot prawdziwego szlachectwa ducha zdobi każdego, kto czuje w sercu wielki ideał honoru Polaków i swem postępowaniem daje tego dowody.Wobec zmiany zasadniczej w określeniu pojęcia honoru zmieniają się również kardynalnie zarówno formy jak i treść zadośćuczynienia honorowego, przyjęte w H. K. H.Pierwszą podstawową zasadą nowych przepisów o zadośćuczynieniu honorowem jest, że każda sprawa honorowa winna być załatwiona pokojowo z zachowaniem niezbędnej dyskrecji, ale jednocześnie jawnie i ostatecznie. Najwyższy czas już skończyć z takiem traktowaniem spraw honorowych, przy którem człowiek, notorycznie postępujący wbrew zasadom uczciwości obywatelskiej, mógł pozostawać w społeczeństwie ludzi honorowych, posługując się w chwilach krytycznych pojedynkami. Należy wprowadzić zasadę jawnego i powszechnego sądu o honorze człowieka, zapewniającą mu szacunek, gdy na to zasługuje, ale niszczącą zarazem wszelkie pozory i fałsze, nawet najbardziej honorowane.

Seria wydawnicza Przywrócić Pamięć ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 19111946.Reprint wydania z 1935 roku ""Harcerstwo a nowa polska szkoła""

Dzieło Justyny Wojniak jest z wielu względów wyjątkowym w polskiej literaturze pedagogicznej ostatnich lat. Poświęcone zostało bowiem pedagogice porównawczej, której tematyka nie ma w Polsce zbyt wielu badaczy i publikacji [...]. Wydobywa ze społeczności uczonych Amerykanina polskiego pochodzenia i wprowadza go do naszej pamięci narodowej. [...] Jest też pierwszą kompletną i całościową monografią traktującą o tym oryginalnym uczonym i myślicielu.Z recenzji prof. dr. hab. Juliana DybcaRecenzowana pozycja [...] to przemyślana prezentacja pełnej sylwetki naukowca oraz całokształtu jego dorobku naukowego wraz z prześledzeniem etapów jego rozwoju, znaczenia dla współczesnych mu czasów, współzależności zarówno z myślą naukową, jak i uwarunkowaniami zewnętrznymi, wreszcie przesłania wynikającego dla przyszłości.Z recenzji dr hab. Anny Kargol

Przedstawiona Czytelnikowi monografia wieloautorska pt. Wokół muzyki Feliksa Nowowiejskiego stanowi zbiór oryginalnie ujętych refleksji oraz zupełnie nowych faktów dotyczących twórczości autora Roty. Feliks Nowowiejski jest kompozytorem doskonale znanym w środowisku muzycznym, jednak niedostatecznie rozpoznawalnym i obecnym w świadomości i ogólnej wiedzy osób niezwiązanych z zawodami muzycznymi. Próbę naświetlenia tego problemu, z okazji 70. rocznicy jego śmierci, podjęło w 2016 roku ? formalnie ustanowionym przez Sejm RP Rokiem Nowowiejskiego ? wiele instytucji. Z uwagi na 140. rocznicę urodzin twórcy zakres prowadzonych działań naukowych, artystycznych i popularyzatorskich rozszerzono na rok 2017, w którym Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego ogłosiło specjalny program dotacyjny ? ?Nowowiejski 2017?.

Leksykon gerontologii obejmuje łącznie ponad 1 200 haseł rzeczowych, w zdecydowanej większości dotyczących kwestii medycznych, społecznych, ekonomicznych, pedagogicznych, psychologicznych i prawnych. Od pierwszego wydania tego leksykonu minęło już dwanaście lat – w tym czasie Adam A. Zych otrzymał tytuł profesora nauk społecznych (2014), wyróżnienie Minister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej za nowatorskie rozwiązania w zakresie upowszechniania wiedzy gerontologicznej na temat starzenia się społeczeństwa polskiego i aktywizacji społecznej seniorów (2015) oraz honorowy tytuł „Przyjaciel Seniora” (2016). Zmiany treściowe w obecnym wydaniu Leksykonu gerontologii objęły wymianę niektórych z haseł, a nade wszystko aktualizację danych statystycznych lub demograficznych oraz usunięcie drobnych niedokładności, usterek bądź pomyłek rzeczowych, formalnych i literowych, jednak główny korpus tej publikacji zasadniczo pozostał nienaruszony. Na końcu zaś dodane zostały oceny i opinie na temat tego leksykonu przygotowane przez znawców problematyki. Takie walory niniejszego dzieła, jak: rozległy zakres tematyczny, aktualność i szczegółowość, własny styl, przejrzystość narracji, umiejętność wykładu spraw trudnych, niemniej jednak z odrobiną uśmiechu, czy też logiczny układ haseł, sprawiają, że najnowsza edycja Leksykonu gerontologii Adama A. Zycha będzie użyteczna dla wielu Czytelników zainteresowanych złożoną, wielowątkową problematyką starzenia się i wielopostaciowej starości w czasach, w jakich przyszło nam żyć, dojrzewać oraz zmierzać ku kresowi własnego istnienia. Adresatami publikacji są osoby zainteresowane gerontologią, w szczególności geriatrzy, pracownicy socjalni, gerontopsycholodzy, gerontosocjolodzy, pielęgniarki geriatryczne, opiekunowie społeczni, studenci kierunków medycznych, społecznych i humanistycznych.

Książka przedstawia problem alkoholizmu i narkomanii, ich konsekwencje nie tylko dla samego uzależnionego, lecz także dla dzieci alkoholików, a szczególnie rodzeństwa osoby uzależnionej od alkoholu i narkotyków. Funkcjonowanie tych drugich nie jest opisane w literaturze przedmiotu. Celem niniejszej pracy jest naświetlenie grupy, jaką jest rodzeństwo osób uzależnionych. Jak na nie wpływa atmosfera rodzinna związana z uzależnieniem brata lub siostry? Czy ma to swoje konsekwencje w ich funkcjonowaniu w czasie teraźniejszym i w wizji przyszłości? Jeśli skutki są negatywne, to nie tylko dzieci alkoholików, ale także rodzeństwo potrzebuje uwagi i ewentualnej pomocy profesjonalnych terapeutów. Jeśli ktoś, czytając obraz stworzony w rozdziale badawczym, zobaczy siebie lub osobę sobie bliską, zrozumie zachowanie, którego może nie jest w stanie zaakceptować, a które jest przyczyną kolejnych negatywnych skutków w życiu zawodowym i osobistym. W pierwszym rozdziale podjęto próby zdefiniowania takich pojęć, jak „uzależnienie”, „współuzależnienie”, „alkoholizm”. Zamieszczono w nim także informacje dotyczące przyczyn i faz tych zjawisk. Nie zabrakło także zestawień ilości spożywania alkoholu przypadających na jednego mieszkańca wielu krajów świata oraz charakterystyki wybranych narkotyków. W rozdziale drugim poruszono zagadnienie pełnego rozwoju młodego człowieka, do którego potrzebne są sprzyjające warunki, jakie powinna tworzyć rodzina. W wyniku braku realizacji tego zadania pojawiają się komplikacje mogące zaważyć na życiu dorosłym osoby wychowującej się w niezdrowej atmosferze. W tej części scharakteryzowano grupę, którą tworzą Dorosłe Dzieci Alkoholików. Wbrew pozorom jest to bardzo liczebna grupa. Można nie zdawać sobie sprawy z ich istnienia, gdyż osoby te nie chcą mówić o traumach dzieciństwa związanych z alkoholizmem jednego lub obojga rodziców. Rozdział trzeci przedstawia metodologiczne podstawy przeprowadzonych badań na temat cech, przeżyć i funkcjonowania dorosłego już rodzeństwa osób uzależnionych od alkoholu i narkotyków, a mianowicie przedmiot badań, ich cel, problemy, wybraną metodę, techniki i narzędzia badawcze. Na końcu zaprezentowano próbę oraz procedurę badawczą. Ostatni rozdział to próba analizy badań. Opis wyników podzielono na sfery życia badanych, które były wzięte pod uwagę, w celu uzyskania odpowiedzi na postawione pytania badawcze. W dwóch przypadkach udało się porozmawiać zarówno z uzależnionym bratem, jak i jego siostrą. Rodzeństwo, każde osobno, otrzymało propozycję napisania listu do siebie nawzajem. Dwa listy zamieszczono na końcu tego rozdziału.

The volume MIGRATION AND EDUCATION is the first publication of the recently created Migrant Education and Integration Research Centre (CBEIM – in Polish: Centrum Badań nad Edukacją i Integracją Migrantów) at the Pedagogical University of Kraków. It appears at a time when the integration of migrants in Europe has become a crucial issue. The International Office for Migration defines migration as “the movement of a person or a group of persons, either across an international border, or within a State. It is a population movement, encompassing any kind of movement of people, whatever its length, composition and causes; it includes migration of refugees, displaced persons, economic migrants, and persons moving for other purposes, including family.” In this book we focus on migrant education because education is one of the most important determinants of an individual’s human capital and there is a strong relationship between migration and education. “Education enables people to supply skills that can be used in a variety of tasks. Migrants raise the supply of certain skills and hence the range of potential tasks associated with them, but natives can limit the effect of the increased competition brought by migrants by moving onto different tasks that are less easily supplied by immigrants” (Tani 2017). Migrants leave their country to find a more peaceful or just a better place to live. Migrants also move to gain an education and this also has a direct effect on education in the host country itself. Any person’s integration in Europe is defined by his/her positively playing a set of social roles. The basic role is that of a working person, working successfully and according to the European labour legislation. This assures the dignity of work. To be integrated in Europe also means to successfully play the role of a citizen of a democratic country, one who is conscious of his/her rights and duties. [...]

Wiesław Myśliwski, zapytany w jednym z wywiadów, jak w praktyce wygląda jego praca, odpowiedział po namyśle: „Piszę ołówkiem, mażę gumką. Właściwie więcej mażę, niż piszę”. Jest w tym lapidarnym stwierdzeniu głęboka prawda na temat aktu tworzenia i finalnego dzieła. Powieść, którą wreszcie dostajemy do ręki, to tylko ostatni ślad długiego procesu myślenia i przemyśliwania po wielokroć, ciągłego konstruowania i rekonstruowania, dodawania nowego lub rezygnacji. Gotowa książka to także ostateczny wyraz większej całości, która jako taka bezpośrednio do utworu nie trafia, co nie znaczy, że nie istnieje. Na tę całość składa się wszystko to, co przez autora przeżyte, oraz wszystko to, co z przeżytego w nim zostaje i określa jego tożsamość w danym momencie. Niniejsza książka też jest końcowym wyrazem pewnej większej całości. Jeśli w ogóle wypada odwołać się do Myśliwskiego, to można by powiedzieć, że więcej niż napisane, zostało w tej książce wymazane lub nienapisane wcale. Czasem z braku słów, czasem z ich nadmiaru, ale zawsze, przynajmniej w założeniu, w trosce o czytelność. Do tego, czego w książce napisać się nie dało lub co trzeba było wymazać, będzie jeszcze okazja powrócić na końcu (Podziękowania). Teraz natomiast kilka uwag o tym, co w tej książce na pewno jest. Jak wynika z podtytułu, za główny cel publikacji uznać należy prezentację całościowej koncepcji czytania dzieł malarskich w praktyce kształcenia kulturowo-literackiego, pomyślanego jako proces, a nie działania incydentalne. Oznacza to, że nie skupiam się na formułowaniu kolejnych diagnoz stanu rzeczy lub postulatów koniecznych do zrealizowania, ale w odwołaniu do konkretnych przykładów pokazuję przede wszystkim, na czym polega praktyczna realizacja założeń i ustaleń teoretycznych, opisuję także warunki organizacyjne tak rozumianej edukacji oraz przedstawiam możliwe do uzyskania efekty działań według wypracowanych reguł. W książce znajduje się ponadto zestaw studiów kulturowo-literackich, które stanowią problemowy, merytoryczny i kontekstualny fundament proponowanych rozwiązań lekturowych. Podtytuł niniejszej książki należy rozumieć również i tak, że wszystkie zaprezentowane w niej przypadki lektury oraz wszystkie rozważania metalekturowe i teoretyczne obliczone są na praktykę oraz z działań praktycznych wyrastają. Korzystam przy tym z ponaddwudziestoletniego doświadczenia pracy w charakterze nauczyciela-wykładowcy na różnych kierunkach studiów humanistycznych, jak również licealnego nauczyciela polonisty i współautora podręczników (To lubię! dla szkół średnich). Podsumowuję jednocześnie kolejny etap poszukiwań naukowych. Oznacza to, iż opisywana w książce praktyka podbudowana jest studiami z zakresu literaturoznawstwa i różnych dyscyplin pokrewnych, na przykład filozofii, wiedzy o sztukach plastycznych, antropologii, semiotyki czy historii.

Praca socjalna, jako nauka interdyscyplinarna, czy pedagogika obligują osobę chcącą legitymować się wykształceniem wyższym do zdobywania wiedzy wkraczającej często na grunt psychologii, medycyny – socjologii i innych nauk. Badanie zjawiska Płodowego Zespołu Alkoholowego daje do tego świetną okazję. Problematyka pracy dotycząca prenatalnej ekspozycji na alkohol wyznacza temat i cel niniejszej publikacji. I tak przedmiotem rozważań uczyniono wiedzę respondentów dotyczącą skutków prenatalnej ekspozycji płodu na alkohol. Cele związane są z poznaniem specyfiki wiedzy studentów i uczniów szkół ponadgimnazjalnych na temat zagrożeń, jakie niesie spożywanie alkoholu, oraz FAS. Treści niniejszej pracy oscylują wokół dwóch podstawowych aspektów. Po pierwsze poruszają problematykę alkoholizowania się części społeczeństwa, w tym przypadku młodzieży oraz kobiet w wieku prokreacyjnym, po drugie analizują dostępną wiedzę na temat Płodowego Zespołu Alkoholowego. Stąd pojawiają się dwa problemy badawcze, które mają weryfikować posiadaną przez respondentów wiedzę. Pierwszy to badanie świadomości zagrożeń, jakie stwarza spożywanie alkoholu dla matki i dla rozwijającego się w niej płodu. Drugi nurt badań skoncentrowany jest na analizowaniu wiedzy związanej z Płodowym Zespołem Alkoholowym. Oba nurty znajdują odzwierciedlanie w przeprowadzonych badaniach, których wyniki przedstawiam w niniejszym opracowaniu. Badania oparte są na metodzie sondażu diagnostycznego i mają ilościowy charakter. Wyniki uzyskane w badaniach ukazują ewolucję wiedzy dotyczącą opisywanych aspektów w kontekście kilkunastu lat w obu badanych grupach respondentów, tj. studentów i uczniów szkół ponadgimnazjalnych. Problematyka zawarta w tej publikacji wyznacza jej strukturę. W pierwszym rozdziale opisano terminologię związaną z FAS, przybliżono historię badań nad tym zjawiskiem, jego charakterystykę i teratogenny wpływ alkoholu na płód oraz zagrożenia, jakie niesie ze sobą picie alkoholu przez kobietę w ciąży. W dalszej kolejności omówiono założenia metodologiczne badań, określono przedmiot, cel i problemy badawcze. Opisano przyjętą metodę, techniki i narzędzia badawcze. Przedstawiono przebieg badań oraz dobór grupy badawczej, a także techniki statystyczne wykorzystane w opracowaniu. W następnym rozdziale zaprezentowano wyniki badań sondażowych przeprowadzonych w latach 2005—2018 w grupach studentów różnych uczelni, głównie krakowskich, oraz w grupach uczniów szkół ponadgimnazjalnych z terenu województwa małopolskiego. W rozdziale empirycznym zawarto także analizy porównawcze uzyskanych wyników badań z wykorzystaniem technik statystycznych. Całość zamyka zakończenie z wnioskami i postulatami dla praktyki działań pedagogicznych i profilaktycznych. Opracowanie ma charakter badań porównawczych, zestawiono w nim wyniki badań dotyczące problematyki Płodowego Zespołu Alkoholowego z kilkunastu ostatnich lat.

Książka z nutami przeznaczona jest dla dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym. Może stanowić doskonały materiał dla nauczycieli szkół muzycznych i ogólnokształcących oraz instruktorów pracujących w domach kultury, a także wychowawców i rodziców. Szczególną rolę może odegrać w życiu rodzin i zespołów polonijnych. W tomiku zamieszczono piosenki i wiersze naszego autorstwa o tematyce związanej z Krakowem. Piosenki posłużą zarówno do śpiewania, jak i tańczenia — do poznawania charakterystycznych rytmów synkopowanych, tempa, dynamiki i energii krakowiaka, a także łączenia melodii krakowskich z tradycyjnymi figurami i krokami tanecznymi w łatwych układach choreograficznych. Dzieci otrzymują szansę poznania — często zabawnie przedstawionych — znanych miejsc, realiów i tradycji Krakowa, takich jak: Planty, Wawel, Stary Kleparz, Błonia, wesele krakowskie, smok wawelski, lot balonem, wielkanocny festyn Emaus, Wianki (tradycyjna impreza pełna muzyki i tańca, odbywająca się corocznie w noc świętojańską nad Wisłą), kopce. Proponowane przez nas piosenki i wiersze sprzyjają przybliżaniu dzieciom wiedzy historycznej i kształtowaniu u nich postawy patriotycznej. Książka jest bogato ilustrowana, co stanowi jej dodatkowy walor.

Po niespełna dwóch latach od wydania książki pt. Mutyzm wybiórczy – poradnik dla rodziców, nauczycieli i specjalistów, która spotkała się z bardzo pozytywnym przyjęciem, zarówno wśród rodziców, jak również wśród nauczycieli i specjalistów, Maria Bystrzanowska, tym razem wspólnie z córką Eweliną Bystrzanowską – psychologiem o specjalności klinicznej, przystąpiły do opracowania nowej książki z zakresu mutyzmu wybiórczego (MW). Książkę tę można z jednej strony potraktować jako kontynuację ww. poradnika, z drugiej zaś może ona stanowić całkiem odrębną całość. Do jej napisania zaproszone zostało szersze grono osób: praktyków pracujących na co dzień z dziećmi z mutyzmem wybiórczym (psychologów, logopedów, pedagogów i nauczycieli), a także rodziców dzieci z MW oraz osoby dorosłe, które już w dzieciństwie miały objawy tego zaburzenia i nie otrzymały właściwej pomocy. Zamiarem autorek było, aby powstała publikacja wszechstronnie opisująca to coraz powszechniej diagnozowane zaburzenie lękowe, w szczególności skuteczne sposoby jego terapii, co ważne, z uwzględnieniem realiów i specyfiki polskiego systemu oświaty. Książka składa się z dwóch głównych części. W pierwszej, bardziej teoretycznej części (rozdziały 1–3) Ewelina Bystrzanowska i Maria Bystrzanowska przedstawiły istotę mutyzmu wybiórczego oraz znaczenie wczesnej diagnozy i terapii dzieci z tym zaburzeniem. Poznamy również następstwa niewłaściwej terapii lub jej braku. W drugiej, praktycznej części książki (rozdział 4) – po krótkim wprowadzeniu Marii Bystrzanowskiej, zawierającym przegląd skutecznych metod terapii MW, sporządzony na podstawie wyników najnowszych badań naukowych oraz doświadczeń własnych autorki - znajdują się opisy i analizy konkretnych terapii i oddziaływań prowadzonych na terenie naszego kraju przez różnych specjalistów (psychologów, logopedów i pedagogów), a także nauczycieli oraz rodziców dzieci z mutyzmem wybiórczym.

Program do pracy z dziećmi nadpobudliwymi psychoruchowo w wieku przedszkolnym, ukazujący propozycje kontrolowania dziecięcej energii poprzez odpowiednio zorganizowane zabawy i ćwiczenia relaksacyjne, zawarte w praktycznych scenariuszach zajęć dostosowanych do poszczególnych grup wiekowych. Książka ukazuje przyczyny niewłaściwego zachowania dzieci i sposoby radzenia sobie z nimi. Omawia następujące metody pracy z dzieckiem nadpobudliwym psychoruchowo: 1. Techniki relaksacyjne - według Jakobsona - oparte na treningu autogennym Schultza 2. Metodę Symboli Dźwiękowych 3. Techniki parateatralne - technikę zamiany ról - teatr palcowy - teatrzyk kukiełkowy - teatrzyk wyboru 4. Metodę malowania dziesięcioma palcami 5. Metodę Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne Dzieci nadpobudliwe psychoruchowo sprawiają rodzicom i wychowawcom wiele problemów wychowawczych. Zdarza się często, że dorośli są nieświadomi głównych przyczyn niewłaściwego zachowania dzieci. Z tego powodu winą za złe zachowanie obarczają dzieci. poleca ImpulsTymczasem znajomość i świadomość przyczyn nieodpowiedniego zachowania dzieci jest niezwykle ważna. Dzieciom nadpobudliwym należy poświęcać dużo uwagi. Trzeba zdawać sobie sprawę z tego, w czym tkwi problem dzieci nadpobudliwych, ponieważ bez tego nie można im pomóc. Należy przede wszystkim nauczyć dzieci kontrolowania swojej energii. W osiągnięciu tego celu pomogą odpowiednio zorganizowane zabawy ruchowe i ćwiczenia relaksacyjne, w czasie których dzieci uczą się różnych sposobów rozładowania swojej energii (np. swobodna ekspresja ruchowa, ekspresja ruchowa kontrolowana, „zabawa w słabego i silnego” – relaksacja metodą Jacobsona). Istotne też jest, aby nauczyć dzieci korzystania z nagromadzonej w swoim ciele energii we właściwym kierunku. W niniejszej pracy – napisanej w formie programu – autorka zajęła się zagadnieniem nadpobudliwości psychoruchowej u dzieci w wieku przedszkolnym. W części teoretycznej (rozdziały I–V) starała się wykazać, na czym polega problem nadpobudliwości oraz jak sobie z nim radzić. W części praktycznej (rozdziały VI–IX) natomiast zamieściła scenariusze zajęć dla poszczególnych grup wiekowych. Program jest uzupełnieniem indywidualnych oddziaływań terapeutycznych – jak pisze bowiem M. Bogdanowicz: „ważne jest tu uspołecznienie dzieci nadpobudliwych psychoruchowo, nadmiernie skupionych na realizacji swoich potrzeb. Zajęcia w grupie pomagają im w rozwijaniu empatii i uczeniu się współpracy z innymi” (M. Bogdanowicz i in., 1992, s. 86). Tak skonstruowany program będzie pomocny w postępowaniu z dziećmi nadpobudliwymi psychoruchowo. Zgodnie z poglądami H. Nartowskiej, „tylko od nas, dorosłych, zależy, czy dziecko nadpobudliwe psychoruchowo będzie tylko trudniejszym wychowawczo dzieckiem, czy też dzieckiem o zaburzonym zachowaniu” (H. Nartowska, 1976). Polecamy!

Książka niniejsza powstała z myślą o dostarczeniu nauczycielom przedszkoli i młodszych klas szkół podstawowych nowych materiałów do wykorzystania w ich pracy. Polecam ją również rodzicom i dziadkom umiejącym grać na instrumentach lub też posługującym się nagraniami płytowymi w domu w zabawach z dziećmi. Gdy uczyłam w czasach studenckich w przedszkolach, a następnie wiele lat później, już na emeryturze, stwierdziłam permanentny brak nowości. Do dzisiaj wznawia się te same „nieśmiertelne” piosenki (zresztą wydaje się je w pięknych szatach graficznych). Nowości nauczyciele przekazują sobie po znajomości, ale jest ich niewiele i nie do wszystkich docierają. Na własne potrzeby zaczęłam pisać więc teksty i melodie, które wykorzystywałam (z dobrym skutkiem) w pracy z dziećmi. Tak powstał pomysł wydania „podręcznika”, w którym zawarłam pięćdziesiąt jeden piosenek z komentarzami dotyczącymi ich realizacji. Piosenki o różnej skali trudności wokalnych oraz o bardzo zróżnicowanej tematyce i przeznaczeniu dostosowane są do potrzeb dzieci w różnym wieku. Są wśród nich piosenki: – w rytmach tanecznych (oberek, krakowiaczek, mazurek, polka, walczyk), – do wykonania solowego (Chmura, Muzyka, Wiosna), – „poetyckie” (Latawce, Muzyka, Wiosna, Wróżka), – krótkie zabawy (Kot i myszy, Mróz i Słonko, Zające, Lis i wrony), – inscenizacje (Muchomorek, Król grzybków, Łąka, Leśne kłopoty, Kwiatki, Wrona, Kotek, Deszcz i Słota). Te ostatnie mogą się przydać na występy dzieci przy okazji różnych uroczystości. Uczą je też podstaw aktorstwa. W zapisie nutowym umieściłam oznaczenia prostych funkcji harmonicznych (akordów) do akompaniamentu (wykaz z objaśnieniami na końcu książki). W załączeniu jest płyta zawierająca nagrania piosenek w porządku alfabetycznym. Znaleźć na niej można melodie bez tekstów, z prostym akompaniamentem, wykonane na instrumencie klawiszowym solo. Stanowią pomoc dla nauczycieli nieumiejących grać na instrumentach. Zaletą takiego rozwiązania jest również to, że włączając nagranie, nauczyciel nie jest zmuszony do siedzenia przy instrumencie, lecz może pomagać dzieciom i być blisko nich. Ponadto na płycie zamieszczone zostały również wykonania wokalne piosenek z towarzyszeniem aranżu, które są przeznaczone do słuchania (każde wykonanie wokalne umieszczono po odpowiadającej mu wersji instrumentalnej i oznaczono literą „a”). Życzę nauczycielom, aby moja książka dobrze im posłużyła, pomogła im w pracy i uatrakcyjniła zajęcia. Życzę dzieciom beztroskich zabaw, radości, śmiechu i udanych początków „aktorstwa”.

Książka stanowi wkład w rozwój obszaru nauk społecznych. Podjęta w niej problematyka wykracza jednak poza sztywne ramy jego dyscyplin i subdyscyplin. Opracowanie łączy wiedzę z zakresu psychologii, audiofonologii, socjologii i jest próbą wprowadzenia jej do surdopedagogiki. Rozprawa dostarcza wiedzy na temat specyfiki bio-psycho-społecznego funkcjonowania osób z trudnościami słuchowymi w okresie późnej adolescencji (w wieku młodzieńczym) i wczesnej dorosłości. Podejmuje problematykę wpływu niedosłuchu na codzienne życie, wskazuje, jak ukierunkowywane są działania osób nim dotkniętych, co je warunkuje i czy podejmowane aktywności pozwalają na skuteczną walkę z przeciwnościami losu. Osadzona w transakcyjnej teorii stresu Lazarusa i Folkman oraz teorii zasobów Hobfolla, pokazuje, jaki jest poziom stresu, które zmienne demograficzne najlepiej ten poziom opisują i jakie style oraz strategie walki ze stresem są najczęściej stosowane. Konfrontuje powyższe, zgodnie z teorią Leary’ego i Baumeistera, z percepcją siebie jako obrazem społecznego funkcjonowania jednostki. Niniejsza książka pozwala dostrzec i zrozumieć niektóre jego aspekty, a dzięki temu udzielać lepszego wsparcia psychopedagogicznego osobom niesłyszącym i słabosłyszącym, co może się przełożyć na lepszą jakość ich funkcjonowania i życia. Jest to pozycja dedykowana wszystkim tym, którzy profesjonalnie zajmują się rehabilitacją, nauczaniem i wychowaniem osób z uszkodzonym słuchem. Problematyka badawcza koncentruje się wokół trudnych sytuacji, sposobów ich przezwyciężania i podmiotowych uwarunkowań radzenia sobie z codziennym stresem.