Jarosław Lipszyc (red.)

Drugi tomik młodego poety jest jednocześnie zwrotem w upodobaniach estetycznych autora. Skromniejszej, bardziej przemyślanej stylistyce towarzyszy ta sama żywiołowość intelektualna, najeżona odwołaniami do bagażu doświadczeń akademickich. "

Czy można uwolnić się od pozornie odwiecznego pytania o wolność literatury, sztuki, samego aktu pisania, o wyzwolenie się zarówno od najgrzeczniej rozumianego terroru historii, tradycji tudzież zasady dobierania środków do celu, jak i zniew