Język najstarszych ruskich zabytków hagiograficznych

Zadaniem publikacji jest podjęcie próby analizy języka trzech ważnych i znaczących dla badań nad historią języka rosyjskiego staroruskich tekstów hagiograficznych zamieszczonych w Uspenskim sborniku XII-XIII w. na kartach 86-67B. Analiza dotyczy dwóch poziomów języka: fonetyki i fleksji (imiennej i werbalnej). Celem nadrzędnym, który został określony przed przystąpieniem do pracy nad rozprawą, jest dokonanie pełnego, szczegółowego opisu cech fonetycznych i fleksyjnych języka utworów, które nie posiadają swojego pierwowzoru starocerkiewno-słowiańskiego. Trudno bowiem nie zgodzić się z opinią historyków języka, że tylko rzetelna analiza wszystkich najstarszych tekstów ruskich pozwoli określić w sposób właściwy sytuację językową Rusi Kijowskiej.