Joseph Conrad

„Lord Jim” to najwyżej dziś ceniona powieść Conrada, choć wcześniej dostrzegli ją czytelnicy niż krytycy. Najbardziej uderza w tej historii wielość narratorów i związana z tym zmienność punktów widzenia oraz rozmaitość perspektyw czasowych. Wyjątkowość „Lorda Jima” wynika również z faktu, że wywodzi się z różnych rodzajów literatury. Poznajemy losy młodego Anglika, najpierw jako oficera marynarki handlowej, potem pracującego w portach południowo-wschodniej Azji, by wreszcie zdobyć rolę przywódcy na Borneo. A jednak przede wszystkim jest to opowieść o utraconym i odzyskanym honorze, głęboko zakorzeniona w literaturze romantycznej.

Proza Josepha Conrada od ponad stu trzydziestu lat wywiera wpływ na największych artystów. „Jądro ciemności”, „Lord Jim” czy „Nostromo” stały się inspiracją dla takich mistrzów, jak T.S. Eliot, Francis Ford Coppola, Bob Dylan czy Czesław Miłosz. Trudno bowiem znaleźć pisarza, który równie przenikliwie potrafiłby opisać kondycję ludzką na styku kultur, w przecięciu tego, co stereotypowo uznajemy za cywilizowane i barbarzyńskie, oczywiste i obce. Ten wielki ironista podważa dogmaty, dystansuje się od ideologii i prawd absolutnych, pozostawiając swoich bohaterów samotnych w rękach ślepego losu. Jedyne, co może ich uratować od klęski, to wierność zobowiązaniom, odpowiedzialność, współczucie, a także banalna, jak by się wydawało, trzeźwość w ocenie sytuacji. Czy to jednak wystarczający oręż w starciu z „pełnokrwistym mięsem życia”? Człowiekiem Conrada targają sprzeczności, ludzka słabość zmienia się w krzyk buntu, który milknie wobec nieprzewidywalności losu i dzikości natury. Porażka wydaje się nieunikniona, a po niej zostaje tylko pustka. Prezentowane opowiadania są prawdziwymi perłami gatunku. Wybór pokazuje różnorodność tematyki i języka artysty uważanego za jednego z najwybitniejszych stylistów. Trudno nie ulec urokowi i bogactwu Conradowskich opisów, jego cudownej ironii i zaskakującemu poczuciu humoru oraz głębi, z jaką potrafił odmalować złożoność ludzkiej natury. Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.

Wydana w 1899 r. powieść Josepha Conrada, zaliczana do kanonu literatury zachodniej. Conrad podjął w tym krótkim utworze problem kolonializmu na przykładzie Wolnego Konga, należącego do belgijskiego króla Leopolda II. Pod koniec XIX w. pisarz odbył podróż do tego kraju. Zetknął się tam z ogromnym okrucieństwem, korupcją i wyzyskiem lokalnej ludności przez europejskie kompanie. Głównym bohaterem „Jądra ciemności” jest Charles Marlow, który opowiada swoim przyjaciołom o rejsie rzeką Kongo. Marlow odwiedzał kolejne handlowe placówki usytuowane w sercu afrykańskiej dżungli, przewoził kość słoniową, a także poszukiwał niejakiego handlarza Kurtza. Marlow jest świadkiem tego, jak upał, trudne warunki pracy, liczne choroby i niewolnictwo zmieniły cywilizowanych Europejczyków w ogarnięte żądzą zysku bestie. „Jądro ciemności” doczekało się w 1993 r. adaptacji filmowej. Wcześniej Francis Ford Coppola, w filmie „Czas apokalipsy”, przeniósł fabułę powieści w czasy wojny w Wietnamie.

Dwujęzyczna adaptacja powieści Lord Jim to atrakcyjna pomoc dla uczących się języka angielskiego. Śledząc losy bohaterów, możemy na bieżąco porównywać tekst angielski i polski.Adaptacja powieści Josepha Conrada Lord Jim/em została przygotowana z myślą o czytelnikach na poziomie średnio zaawansowanym , jednak dzięki obecności polskiego tłumaczenia z książki korzystać mogą również początkujący w nauce języka angielskiego.

Powieść Josepha Conrada "Lord Jim", wydana po raz pierwszy w 1900 roku, należy do kanonu literatury światowej. Centralnym tematem powieści jest wartość i cena honoru. Młody oficer marynarki brytyjskiej, Jim, uważa się za człowieka honoru i wyczekuje sytuacji, w której będzie się mógł nim wykazać. Jednak kiedy nadchodzi taka chwila, Jim nie zdaje egzaminu. Zamiast popisać się heroizmem, okazuje się tchórzem i popełnia haniebny czyn. Odtąd jego życie przemienia się w długą drogę ku odkupieniu winy i zmyciu ciążącej na nim infamii. Powoli, z fascynującej i pełnej conradowskiego magnetyzmu opowieści, wyłania się odpowiedź na pytanie, czym jest moralność i z jakimi wewnętrznymi wrogami musi zmierzyć się człowiek, aby odzyskać swój utracony honor. Lektura dla szkół średnich

Joseph Conrad oparł „Tajnego agenta” na autentycznych wydarzeniach z 15 lutego 1894 r., gdy w parku otaczającym królewskie obserwatorium w Greenwich doszło do eksplozji bomby. Miała ona wysadzić mury budynku obserwatorium, lecz wskutek przedwczesnej detonacji wybuchła w rękach niedoszłego zamachowca. Wypadek uruchamia ciąg zdarzeń, wykazujących powiązania pomiędzy tytułowym agentem a politykami, funkcjonariuszami policji oraz anarchistami, ukazując świat brudny, oparty na sile, kłamstwie i wyrachowaniu. Świat, w którym gra pozorów prawdziwych psychologicznie, a zarazem groteskowych postaci doprowadza do autentycznej tragedii. „Tajny agent” jest utworem niezwykłym w dorobku Josepha Conrada. Dzięki niespotykanej wcześniej u tego pisarza tematyce, niezwykłej kompozycji oraz wyrafinowaniu stylistycznemu został doceniony przez środowiska akademickie, krytykę i czytelników. Stawiany obok innego arcydzieła Korzeniowskiego, „Jądra ciemności”, pomimo osadzenia akcji w Londynie czasów autora pozostaje powieścią zaskakująco aktualną, m. in. z powodów politycznych; dość powiedzieć, że tuż po 11/09 była to jedna z trzech najczęściej cytowanych książek w prasie anglojęzycznej. Joseph Conrad oparł „Tajnego agenta” na autentycznych wydarzeniach z 15 lutego 1894 r., gdy w parku otaczającym królewskie obserwatorium w Greenwich doszło do eksplozji bomby. Miała ona wysadzić mury budynku obserwatorium, lecz wskutek przedwczesnej detonacji wybuchła w rękach niedoszłego zamachowca. Wypadek uruchamia ciąg zdarzeń, wykazujących powiązania pomiędzy tytułowym agentem a politykami, funkcjonariuszami policji oraz anarchistami, ukazując świat brudny, oparty na sile, kłamstwie i wyrachowaniu. Świat, w którym gra pozorów prawdziwych psychologicznie, a zarazem groteskowych postaci doprowadza do autentycznej tragedii. „Tajny agent” jest utworem niezwykłym w dorobku Josepha Conrada. Dzięki niespotykanej wcześniej u tego pisarza tematyce, niezwykłej kompozycji oraz wyrafinowaniu stylistycznemu został doceniony przez środowiska akademickie, krytykę i czytelników. Stawiany obok innego arcydzieła Korzeniowskiego, „Jądra ciemności”, pomimo osadzenia akcji w Londynie czasów autora pozostaje powieścią zaskakująco aktualną, m. in. z powodów politycznych; dość powiedzieć, że tuż po 11/09 była to jedna z trzech najczęściej cytowanych książek w prasie anglojęzycznej.

Joseph Conrad, a właściwie Teodor Józef Konrad Nałęcz Korzeniowski (1857-1924) to bodaj najsłynniejszy w świecie polski pisarz. Tyle że to przecież pisarz angielski. W wieku 16 lat wyjechał z Polski. Najpierw trafił do Marsylii, został marynarzem, bpływał do Indii, na Malaje, odwidził zarówno afrykańskie Kongo jak i Australię; prowadził burzliwe, pełne przygód życie stąd w jego twórczości mnóstwo wątków marynistycznych. W roku 1894 porzucił morze i ostatecznie zajął się pisarstwem. Napisał kilkanaście książek. zrewolucjonizował literaturę, pisząc charakterystycznym oszczędnym stylem, ale jednoczęsnie zerwał z linearną chronologią. Łączył awanturnicze wątki z głęboką analizą psychologiczną, odkrywając w ludzkiej naturze głębikie pokłady mroku. Do jego najsłynniejszych dzieł należą "Jądro ciemności", "W oczach Zachodu", "Tajny agent", "Lord Jim", "Nostromo", "Złota strzała" i właśnie "Ocalenie": książka - klasyczna wręcz dla Conrada, związana z tematyką morską, malajską, ale przecież dotycząca wartości uniwersalnych jak honor, dotrzymywania słowa, moralność, walka dobra ze złem. Conrad jak zawsze genialnie stawia pytania dotyczące ludzkiej natury, sensu życia i nihilizmu., główny bohater powieści kapitan Tom Lingard to człowiek heroiczny choć jego bohaterstwo musimy przyjąć na wiarę, bo w zasadzie nic o nim tak do końca nie wiemy. Natomiast pani Travers główna bohaterka kobieca "Ocalenia" jest wg krytyków bodaj najlepiej zarysowaną postacią kobiecą ze wszystkich powieści Conrada. Jak pisze Zdzisław Najder "Zawartość "Ocalenia" ma niewiele cech czegoś materialnego i namacalnego. Miejsce realnych postaci zajmują w tej powieści schematyczne duchy, a akcja jest w znacznej części zastąpiona przez pajęczyny iluzji (...). Jest utworem bardzo charakterystycznym dla tego, co potocznie i przysłowiowo nazywa się typowo Conradowską problematyką moralną."

Jądro ciemności/Heart of Darkness - Joseph Conrad. Adaptacja klasyki z ćwiczeniami

Być może najbardziej aktualna powieść Josepha Conrada! Londyn na przełomie XIX i XX wieku. Vladimir, diaboliczny sekretarz ambasady wrogiego mocarstwa, nakłania Verloca, pospolitego prowokatora, leniwego anarchistę i policyjnego donosiciela, do zorganizowania zamachu terrorystycznego, który zatrzęsie potęgą Imperium Brytyjskiego. Akcja ma być na tyle krwawa i absurdalna, żeby zszokowała opinię publiczną i przyćmiła rozpoczynającą się właśnie międzynarodową konferencję na temat „powstrzymania przestępczości politycznej”. Celem zamachu będzie więc wysadzenie symbolu brytyjskiej dominacji w świecie nauki i międzynarodowego systemu pomiaru czasu – Królewskiego Obserwatorium w londyńskim Greenwich.

Joseph Conrad, a właściwie Teodor Józef Konrad Nałęcz Korzeniowski (1857-1924) to bodaj najsłynniejszy w świecie polski pisarz. Tyle że to przecież pisarz angielski. W wieku 16 lat wyjechał z Polski. Najpierw trafił do Marsylii, został marynarzem, bpływał do Indii, na Malaje, odwidził zarówno afrykańskie Kongo jak i Australię; prowadził burzliwe, pełne przygód życie stąd w jego twórczości mnóstwo wątków marynistycznych. W roku 1894 porzucił morze i ostatecznie zajął się pisarstwem. Napisał kilkanaście książek. zrewolucjonizował literaturę, pisząc charakterystycznym oszczędnym stylem, ale jednoczęsnie zerwał z linearną chronologią. ŁĄczył awanturnicze wątki z głęboką analizą psychologiczną, odkrywając w ludzkiej naturze głębikie pokłady mroku. Do jego najsłynniejszych dzieł należą "Jądro ciemności", "W oczach Zachodu", "Tajny agent", "Lord Jim", "Nostromo", "Złota strzała" i właśnie "Zwycięstwo": książka - jak pisze bardzo trafnie w Lubimy czytać internauta - "jest niezwykle gorzka i uważam, iż równie dobrze mógłby pasować tu tytuł "Przegrana". Conrad jak zawsze genialnie stawia pytania dotyczące ludzkiej natury, sensu życia i nihilizmu. Zastanawiam się dalej czy ojciec Heysta nie ma przypadkiem racji, oraz czy sam Axel postąpił słusznie. Ogólnie polecam wszystkim zwłaszcza kobietom. Książka jest apoteozą miłości i oddania a przede wszystkim "Zwycięstwo" jest drogowskazem, mapą dla ludzi, którzy pytają jak żyć." A jak pisze w przedmowie sam Joseph Conrad: "Ale jeśli katastrofa dorównywa w tajemniczości rządzącemu nam losowi, najlepszy nawet przedstawiciel ludzkiej rasy może stracić równowagę. Widzimy wyraźnie, że z przybyciem dystyngowanego pana Jonesa, prostodusznego Ricarda i wiernego Pedra, Heyst, człowiek zupełnie od świata oderwany, traci wewnętrzne opanowanie, tę piękną postawę wobec nieuniknionej konieczności, postawę, która się zwie stoicyzmem. Wszystko jest kwestią wzajemnego stosunku zjawisk. Powinien był się znaleźć jakiś sposób wyjścia z sytuacji. A jednak nie było rady. W tym drobnym przykładzie igraszek losu Heyst czuje siłę ślepego przeznaczenia. A przy tym w swym pięknym oderwaniu się od życia Heyst zatracił zdolność samoobrony. Nie mówię tu o odwadze przeciwstawienia się faktom, moralnej czy fizycznej, ale o umiejętności wzięcia się do rzeczy, o sprężystości ducha i odruchowym geście, które przychodzą bez namysłu i prowadzą człowieka do doskonałości w życiu, w sztuce, w zbrodni, w cnocie i jeśli o to chodzi, nawet w miłości. Refleksja jest wielkim wrogiem powodzenia. Muszę wyznać, że zwyczaj głębokich rozmyślań jest najszkodliwszym ze wszystkich zwyczajów wytworzonych przez cywilizowanego człowieka."

Transfuzja ciemności czyli Joseph Conrad piszący w głowie Jacka Dukaja Heart of Darkness Najważniejszy i najodważniejszy projekt literacki roku! Kiedy czytamy w 2017 roku Serce ciemności, czytamy inną książkę niż Brytyjczycy w roku 1899. Te same zdania otwierają w nas inne przeżycia. Inne słowa klucze pasują bowiem do czytelników coraz odleglejszych od świata i kultury oryginału. Wszystko trzeba zmienić, aby najważniejsze – przeżycie zadane przez autora – pozostało takie samo. Co robi Marlow na łodzi, płynącej nocą po Tamizie? „Wżywa” w siebie słuchaczy mocą swojej opowieści – tak jak on „wżył” się w Kurtza. Jaka dziś jest rola literatury transferu przeżyć? Jak dokonać masowej transfuzji Conradowej ciemności do serc współczesnych czytelników? I czy jest to jeszcze w ogóle możliwe poprzez słowa zastępujące wrażenia zmysłowe? Projekt-obsesja, wyzwanie, które prześladowało Jacka Dukaja od kilkunastu lat, a zarazem eksperyment z przekładalności prozy i przeżycia. To nie jest nowe tłumaczenie, to coś znacznie więcej. Albowiem takie zadanie przed sobą postawiłem: słowem pisanym sprawić, byś usłyszał, byś poczuł, a nade wszystko – zobaczył. Tyle i nic więcej, tyle – gdyż w tym jest wszystko. Joseph Conrad Nie jestem tłumaczem. Jestem autorem Josepha Conrada piszącego Heart of Darkness dla dwudziestopierwszowiecznych polskich czytelników. Jacek Dukaj

Czy w każdym z nas drzemie prawdziwe zło? Gdzie leżą granice ludzkiego okrucieństwa? Autobiograficzna powieść Josepha Conrada o jego podróży do Kongo, która doczekała się dwóch adaptacji filmowych. Prosta z pozoru fabuła staje się tłem do ukazania prawdziwego oblicza kolonializmu przełomu XIX i XX wieku, w którym nie chodziło o niesienie przysłowiowego kaganka oświaty ludom Afryki, lecz o ich wyzysk i zniewolenie.

Powieść Josepha Conrada Jądro ciemności należy do kanonu literatury angielskiej i światowej. Utwór jest w dużej mierze inspirowany osobistymi doświadczeniami i wrażeniami autora z podróży do belgijskiego Kongo w czasach głębokiego kolonializmu u schyłku dziewiętnastego wieku. Narratorem i bohaterem powieści jest Charles Marlow, kapitan statku parowego przewożącego na rzece Kongo kość słoniową i inne cenione towary afrykańskie. Marlow otrzymuje misję dotarcia do stacji handlowej w głębi dżungli, prowadzonej przez wyjątkowo sprawnego agenta handlowego Kurtza. Po wielu trudach podróży, która obnaża okrutną rzeczywistość kolonialną, Marlow dociera do bazy Kurtza. Handlarz jest zupełnie zmieniony psychicznie, wydaje się, że otaczająca go przyroda uwolniła w nim najgorsze instynkty. Stał się kimś w rodzaju guru dla tubylców i grupy białych wielbicieli, z którymi urządza szaleńcze ceremonie i nad którymi sprawuje despotyczne rządy. Jednak Kurtz jest ciężko chory, co pozwala Marlowowi wywieść go podstępnie na swoim statku. Droga powrotna stanie się okazją do długich rozmów o niezrealizowanych planach Kurtza i o namiętnościach duszy stojących u korzeni snów o potędze i sławie. Jądro ciemności stało się inspiracją dla wielu twórców i artystów. Najbardziej znanym dziełem jest adaptacją filmowa Francisa Forda Coppoli z 1979 roku Czas Apokalipsy, w którym akcja została przeniesiona z dziewiętnastowiecznej Afryki w czasy wojny w Wietnamie. Lektura dla szkół średnich

Lord Jim to opowieść o usilnych próbach przekraczania granic własnej wytrzymałości, o pokonywaniu słabości i walce z samym sobą. To również opowieść o najwyższej wartości w życiu człowieka – honorze. Tytułowego Jima poznajemy w różnych momentach jego życia – jako młodzieńca, który kształtuje swoje zasady moralne, a następnie jako dorosłego mężczyznę, którego doświadczenia weryfikują przyjęte przez niego wartości. *** Grupa przyjaciół wyrusza na wyprawę po Tamizie. W drodze zaczynają snuć opowieści dotyczące ich morskich przygód. Szczególnie interesującą historią dzieli się ze współtowarzyszami Charles Marlow – narrator powieści – który jako kapitan małego statku parowego popłynął rzeką Kongo w głąb afrykańskiej dżungli. Jądro ciemności jest po części zapisem osobistych doświadczeń Conrada z jego podróży po Afryce. *** Jądro ciemności oraz Lord Jim uznawane są za najważniejsze dzieła w dorobku Josepha Conrada. Doczekały się licznych adaptacji filmowych i stały się inspiracją dla wielu twórców.

Uniwersalna powieść o elementarnych wartościach: honorze, odpowiedzialności, wierności samemu siebie. Przyświecają one życiu głównego bohatera. W niezrozumianym odruchu opuszcza on tonący statek pełen ludzi, nie wywiązując się ze swoich podstawowych obowiązków marynarskich. Uczynek ten wpływa decydująco na całe jego życie, wypełnione od tego momentu dramatyczną walką o zmycie ciążącej na nim hańby i odzyskanie utraconego honoru. Tom zawiera też opracowania i wypracowania dotyczące lektury.

Opowieści niepokojące Josepha Conrada to utrzymana w klimacie psychologicznych dreszczowców książka opisująca zagrożenia czyhające na jednostkę ze strony sił, których nie jest ona w stanie zrozumieć, zanim jest już za późno...Ich akcja rozgrywa się w różnym miejscu i czasie: od XVIII-wiecznej Francji, przez kolonialną Afrykę i Archipelag Malajski, po londyńskie salony. To wnikliwe studium ludzkiej natury i nieuchronności ludzkiego losu. Tytułowy niepokój bierze się ze świadomości skutków zderzenia z nowoczesnością, rozumianą jako zerwanie tradycyjnych więzów człowieka z otaczająca go kulturą, ludźmi i wynikającego z tego zagubienia tożsamości. Conrad jawi się nam jako wnikliwy obserwator i analityk, przekazujący swoje refleksje w atrakcyjnej formie.Opowieści niepokojące - pierwsze utwory Conrada to znakomita uwertura do jego największych arcydzieł, jak Lord Jim czy Jądro ciemności.

Niewielki, ale najistotniejszy z utworów autobiograficznych Josepha Conrada (1857–1924) to niezwykle atrakcyjna literacko opowieść: autoironiczna, momentami nadzwyczaj emocjonalna. Widzimy chłopca wędrującego palcem po mapie i składającego sobie obietnicę: „Pojadę tam”; młodzieńca, którego fascynacją i przeznaczeniem staje się morze; młodego człowieka rozpoczynającego pisanie na poważnie; pisarza, który spotyka bohatera swojej pierwszej powieści. A to zaledwie kilka przebłysków z Conradowskiego notatnika, małego, jakże jednak gęstego od barwnych opowieści rodzinnych, prywatnej mitologii, galerii postaci na czele ze stryjecznym dziadkiem, który w czasie odwrotu wojsk napoleońskich z Moskwy zjadł litewskiego psa.

Generally regarded as the pre-eminent work of Conrad's shorter fiction, Heart of Darkness is a chilling tale of horror which, as the author intended, is capable of many interpretations. Set in the Congo during the period of rapid colonial expansion in the 19th century, the story deals with the highly disturbing effects of economic, social and political exploitation of European and African societies and the cataclysmic behaviour this induced in some individuals. The other two stories in this book – Youth and The End of the Tether – concern the sea and those who sail upon it, a genre in which Conrad reigns supreme.

Bolesne i niebezpieczne arcydzieło w nowym przekładzie. Anglia, koniec XIX wieku. Trzech gentlemanów słucha opowieści żeglarza włóczęgi Charliego Marlowa o jego wyprawie do Konga będącego wówczas kolonią belgijską. Podróż do placówki przedsiębiorstwa handlującego między innymi kością słoniową okazuje się wędrówką do tytułowego „jądra ciemności”, w otchłań własnej podświadomości i do granic zrozumienia. Wieńczące ją spotkanie z przerażającym i fascynującym Kurtzem, którego Marlow ma sprowadzić z powrotem do cywilizowanego świata, dokonuje ostatecznego przewartościowania jego myślenia. Niepokojąco aktualnie brzmią dziś pytania stawiane przez Conrada – o prawo do przemocy w imię cywilizacji, o genezę zła, o tożsamość człowieka i obecność Innego w każdym z nas, a także o to, czy pewne doświadczenia są w ogóle wyrażalne. Być może dlatego dzieło to zainspirowało wielu dwudziestowiecznych pisarzy, a jego ekranowych adaptacji dokonali Werner Herzog i Francis Ford Coppola. Książka budzi do dziś wiele kontrowersji. Jądro ciemności na nowo przełożyła Magda Heydel, która opatrzyła też tekst Conrada znakomitym posłowiem.

Znaczenie Jądra ciemności rosło powoli: w 1924 roku Thomas Stearns Eliot, jeden z największych poetów angielskich stulecia, wykorzystał zdanie z opowiadania Conrada jako motto do swojego poematu Wydrążeni ludzie, sygnalizując pokrewieństwo w szukaniu wyrazu dla pustki wewnętrznej jako podstawowej właściwości człowieka XX wieku, w 1939 Orson Welles przygotował radiową adaptację Jądra ciemności, planując przy okazji wersję filmową, w 1958 amerykańska sieć telewizyjna CBS nakręciła luźną adaptację powieści. Mocne uderzenie przyszło chyba dopiero w latach 70. Za sprawą dwóch niezwykłych filmów, które z tekstu Conrada czerpały inspiracje: w 1972 roku pojawia się Aguirre, gniew boży Wernera Herzoga, a w 1979 - Czas apokalipsy Francisa Forda Coppoli. Dwa te dzieła świadczyły, że Jądro ciemności jest przenośne: można zmienić realia i czas historyczny, można cofnąć się do okresu podbojów Ameryki Południowej albo wejść w wojnę amerykańsko-wietnamską, a zarazem, dzięki podsuwanej przez Conrada strukturze wyprawy do piekła, można wyjaśnić konkretne doświadczenia historyczne - potworne, graniczne, przerażające. Tekst Conrada stawał się uniwersalną przypowieścią o przechodzeniu ludzkiego w nieludzkie.