Morze. Odpływ

Patryk spędza wakacje z rodzicami nad morzem. Ten wyjazd na zawsze utknął im w pamięci. Po powrocie wszystko się zmienia. Chłopak zrobił sobie przerwę w nauce i codziennie odwiedza galerię sztuki. Jednak nie jest to dla niego tylko okazją by obejrzeć obrazy, ale też coś innego. Nic nie jest tu pewne i do samego końca nie wiadomo jak to się wszystko skończy...


Ta recenzja pewnie nie będzie długo, ponieważ książka również nie jest długa. To powieść która jest jedną wielką tajemnicą. Poznajemy bieżące wydarzenia wraz ze wspomnieniami z przeszłości. Chłopak przeżywa traumę i zaczyna mieć szalone pomysły.

Patryk jest naprawdę bardzo interesującą postacią. Chłopak próbuje się pogodzić z przeszłością, ale nie potrafi. Zamyka się w sobie i popada w kłopoty. Zaprzestał kontynuować swoją pasję, którą jest malarstwo. Zaprzestał tworzenia i zaczął podziwiać jedną wystawę, która świetnie oddaje jego myśli. Jeżeli chodzi o pozostałych postaciach to warto wspomnieć o pewnym mężczyźnie, który pojawia się pod koniec powieści, ale swoim podejściem i rozmyśleniami sprawia, że ciężko o niej zapomnieć.

Mimo że książka jest krótka, to jest naprawdę ciekawa i intrygująca. Porusza ciężkie tematy w nietypowy sposób i dopiero rozumiejąc wydarzenia z przeszłości można oceniać historię jako całość. Zakończenie sprawia, że całe nasze podejrzenia idą w nicość, to kompletnie mnie zszokowało i sprawiło, że wszystko odebrałam inaczej.

Podsumowując ta książka jest naprawdę intrygująca. Jest specyficzna i mimo że nie mam tutaj wartkiej akcji, to trudno się od niej oderwać. Każdy kolejny rozdział sprawia, że zaczynamy myśleć coś innego i do samego końca nic nie wiadomo. Dlatego mam nadzieję, że Was tym zainteresuje i sięgniecie po tą niepozorną książeczkę!

Wzruszająca historia Patryka i jego rodziny, która zmaga się z konsekwencjami wydarzeń sprzed roku. To co spotkało rodziców i ich syna podczas letnich wakacji spędzanych nad morzem, jest powodem rozłamu w rodzinie i przeszkodą w komunikacji na linii rodzice-dziecko.
Ta krótka historia doskonale obrazuje bunt nastolatków, ich potrzebę akceptacji oraz przywiązywanie dużej wagi do swojego wyglądu. Z drugiej strony widzimy również ogromne zaangażowanie rodziców, by sforsować mur stawiany przez ich dziecko i niezrozumienie wynikające ze sposobu postrzegania świata przez różne pokolenia.

Ja muszę się przyznać, że problem Patryka nie był dla mnie problemem. A przynajmniej nie postrzegam go w taki sposób, w tym momencie mojego życia, w jakim jestem. Choć podejrzewam, że mając 12 lat, również uważałabym, że mój świat się zawalił i albo szukałabym winnych, albo bym się nad sobą użalała. Dlatego zdecydowanie książka skierowana jest do młodszego czytelnika, bo wtedy poczucie akceptacji wśród rówieśników jest bardzo ważne.
Prosty styl pisania nie męczy czytelnika, a rozdziały z opisem zdarzeń, które rozegrały się przed rokiem, budzą ciekawość szczególnie dlatego, że autor nie zdradza wszystkiego od razu. Daje to nutkę tajemniczości i potrzebę rozwiązania zagadki, która miała tak ogromny wpływ na relacje Patryka z rodzicami.
Książka wskazuje młodemu człowiekowi rzeczy naprawdę ważne. Przesłanie płynące z tej historii zmusza do głębszej refleksji. Uświadamia nam, że z każdej sytuacji jest wyjście, a szukanie winnych wcale nie przynosi rozwiązania problemów, ani poczucia ulgi. Uważam, ze warto tę książkę polecać nastolatkom, aby wskazać, że to co czasem wydaje nam się końcem świata, wcale nie musi nim być. I że warto doceniać to co się ma, bo nie jest nam to dane raz na zawsze.