Mroczny Duet

Potwory z Verity powracają, aby zanurzyć w nas swoje ostre kły. Wydawnictwo, po bardzo udanej i intrygującej Okrutnej pieśni, nie kazało długo czekać czytelnikom na poznanie zakończenia mrocznej dylogii. Victoria Schwab po raz drugi a zarazem ostatni, zabierze nas w budzące lęk i przerażenie uliczki, gdzie pod osłoną nocy rodzą się potwory.

Od wydarzeń kończących pierwszy tom minęło pół roku. Wojna między ludźmi i potworami przybiera na sile. Kate udała się do Dobrobytu, gdzie poluje na krwiożercze bestie. August natomiast przebywa w Prawdziwości, obejmując ważną funkcję w szeregach OSF. Pojawienie się nowego, tajemniczego stwora zmusza dziewczynę do powrotu. Czy uda się zwalczyć nieznane zło? Czy długoletni konflikt w końcu się zakończy?

W zakończeniu dylogii autorka pokazała, że pomysłowy i szalenie ciekawy pierwszy tom to nie przypadek i ma dobry plan na finał tej historii. Mroczny Duet okazał się lekturą równie dobrą jak jej poprzedniczka, gdzie oryginalny świat i intrygujące wydarzenia zajmą czytelnika na kilka ładnych godzin. Wbrew temu co mogłoby się wydawać po zakończeniu Okrutnej pieśni, akcja nie rusza szaleńczym tempem od pierwszych stron. Autorka dość długo przygotowuje sobie podłoże, dopieszcza wiele szczegółów, aby w końcu zaskoczyć mocnym i szokującym finałem, który rekompensuje w całości, możliwe wcześniej, chwile znużenia. Lektura nie zatraciła swojego cudownego klimatu, który jest niewątpliwe dużą zaletą powieści. Jest mrocznie i ponuro, a zapadnięcie zmroku przynosi strach i panikę. Nie zabraknie również krwawych i brutalnych scen, gdzie trup ścieli się gęsto. To nie ten typ książki, gdzie mimo wielu walk i nieciekawej sytuacji, wszyscy w ostateczności wychodzą z tego bez szwanku.

Narracja opiera się na trzech osobach. Naprzemiennie jest to Kate, August oraz Sloan, co pozwala na poznanie historii z różnej strony. Bardzo się cieszę, że bohaterowie, których pokochałam w pierwszej części, nie zatracili swojej barwnej i pociągającej osobowości. Warto zwrócić uwagę na przemianę jaka zachodzi w głównym bohaterze. W Okrutnej pieśni poznaliśmy Augusta jako Sunaja, który chciałby być człowiekiem, nie potrafiącego pogodzić się ze swoją morderczą naturą. W Mrocznym Duecie chłopak już wie, że musi korzystać ze swoich umiejętności, bo to jedyna szansa na pokonanie przeciwnika. Wbrew temu, co szłoby przypuszczać po zapoznaniu się z opisem i na przekór wszystkim romantycznym duszom, Victoria Schwab poskąpiła wątku miłosnego. Chociaż były momenty w których aż prosiło się o coś więcej, autorka pozostała nieugięta i trzeba się pogodzić z tym, że nie chciała zrobić z tej serii love story. Może to i dobrze - kolejny punkt za wychodzenie poza schematy.

Mroczny Duet to bardzo udane urban fantasty, które potrafi zauroczyć przerażającym klimatem, ciekawymi bohaterami i przemyślaną koncepcją świata. Autorka pokazała, że ma bogatą wyobraźnię i potrafi zaskoczyć w najmniej spodziewany sposób. Finał to istna bomba, która może złamać niejedno serce. Polecam szczególnie fanom fantastycznych klimatów. Nie pozostaje mi nic, jak tylko sięgnąć po kolejne powieści spod pióra Victorii Schwab.

"Okrutna pieśń" urzekła mnie przede wszystkim pomysłowością, sposobem w jaki autorka zdecydowała się pokazała POTWORY, które w nas siedzą, które prędzej czy później wychodzą na światło dzienne.
A czym urzekł mnie "Mroczny duet"?


Kate po tragicznych wydarzeniach ucieka z miasta i przez kilka miesięcy zabija potwory, ale już w innej części "świata". Nastolatka ma nawet przyjaciół, ale bardzo mało mówi o sobie. Kate choć myśli o powrocie do rodzinnej miejscowości boi się tego, boi się POTWORA, który jej pragnął...Jednak los sam zadecydował...W trakcie polowania Kate trafia na nowego stwora, który ją "zaraża"...młoda łowczyni opiera się pokusom mordu, śledzi "cień" i ponownie trafia do Prawdziwości. Tam spotyka Augusta, który bardzo się zmienił od ich ostatniego spotkania...Kate informuje go o nowym stworzeniu...Jednak to nie jedyny problem oddziałów walczących z potworami...
Jeden z nich - TEN NAJGORSZY - ma dosyć bezczynności i stara się zniszczyć walczących ludzi...uczynić z nich przekąski, Gryzonie i zdobycze, a najbardziej pragnie Kate.
Komu uda się wygrać...ludziom czy istotom, które narodziły się z ludzkiego okrucieństw?

Przede wszystkim "Mroczny duet" czyta się dużo lżej niż tom pierwszy. Bardzo szybko ponownie wkroczyłam do świata Kate, która musi niszczyć istoty narodzone z ludzkiego okrucieństwa. Musi także zmierzyć się ze stworem, który narodził się z jej "czynu". Czynu, którym skaziła swoją duszę.
Ponownie wraz z bohaterką wróciłam do Prawdziwości, która niestety tym razem jest jeszcze bardziej mroczna, nieobliczalna i zaskakująca.

Kate jest postacią, która wzbudza sympatię. Waleczna, choć też ma swoje słabości. Tajemnicza, ale potrafiąca zaufać, kierująca się intuicją. Nie ma lekko, ale nie poddaje się. Walczy do samego końca...

Fabuła powieści nadal utrzymuje się w mrocznym, ciężkim klimacie - jak dla mnie jest to duży plus dla książki. Kontynuacja nadal odznacza się oryginalnością, dużą ilością dość mocnych "scen" nie ma w niej cukierkowości, choć mały przejaw uczuć gdzieś tam miga.

Bohaterowie drugoplanowi jak i Ci przodujący są nietypowi, wyróżniają się osobowościami, czasem dziwacznością a czasem nawet nienormalnością, ale wszystkie te cechy są na plus.
Fabuła jest zaskakująca, trudno przewidzieć posunięcia autorki, której nie brakuje pomysłów.
Tak jak we wcześniejszej części tak i tutaj literatka przedstawia wydarzenia z dwóch perspektyw... dzięki temu fabuła jest bardziej rozbudowana, jako czytelnik miałam wyraźniejszy wgląd do świata, w którym przyszło żyć bohaterom.

"Mroczny duet" jest mroczna kontynuacją, dobrze dopracowaną z umiarkowanym tempem wydarzeń. Fabułę wciąga i czytanie dzięki temu jest szybkie i łatwiejsze niż tomu pierwszego. Zakończenie zaskakuje i nie tylko ono. Nie jest to powieść dla osób delikatnych i lubiących cukierkowe opowieści, to historia dla czytelników lubiących mroczne i drastyczne klimaty.