Niemożliwa para

" Wszystko zaczyna się na dorocznym Różowym Przyjęciu u Amber Brunati."
*
Ostatni rok w szkole ma Claudi upłynąć tak samo jak poprzednie — na ciężkiej pracy i próbie niewyróżniania się, co pośród bogatych i jeszcze bogatszych dzieciaków nie jest takie proste — zwłaszcza jeśli sama musisz zapracować na kieszonkowe, a samochód dzielisz ze starszym bratem. Jednak ambitne plany dziewczyny zostają zdeptane, gdy nieumyślnie podsłuchana sprzeczka doprowadza ją za kulisy szkolnego teatru. Jakby tego było mało, Claudie zaczyna zauważać szkolny "Książę", a jej nowa koleżanka regularnie próbuje zamordować kogoś wzrokiem.
*
Co tu dużo mówić... "Niemożliwa para" to zabawna, urocza i wciągająca historia, którą bez wahania mogłaby wskazać, jako przykład idealnej książki młodzieżowej.
*
Zacznijmy od tego, że książka skupia się nie tylko na romansie, a bohaterka nie należy do wzdychających na widok chłopaka idiotek. Dostajemy tu postacie z krwi i kości, więc ich życie nie ogranicza się do szkoły i randkowania. W związku z tym pojawia się wiele innych motywów np. rodzina, przyjaźń, zajęcia pozaszkolne czy nawet problemy, z jakimi może borykać się przyszła mama.
*
Bardzo podobał mi się wątek dotyczący gry komputerowej, w którą grają bohaterowie - stanowi ona nie tylko "rozrywkę", ale jest właściwie "miejscem" w którym można spędzać czas z bliskimi i razem dążyć do obranego celu. Może wydać wam się to dziwne, ale w książce wypada genialnie!
*
Do gustu przypadł mi również stopniowy rozwój relacji pomiędzy postaciami (od wrogów do przyjaciół, od obcych do kogoś bliskiego) oraz spora dawka humor, jaką dostajemy od pierwszych stron. Co więcej, pomimo że zachowania postaci trochę momentami mnie irytowało — jak to bywa z nastolatkami — to na dłuższą metę ich polubiłam .
*
Książkę oceniam na 8/10, chociaż w kościach czuję, że gdybym była o kilka lat młodsza, ocena zapewne byłaby wyższa.