Niezapomniana opowieść o prawdziwej AfryceBiały człowiek, chcąc komuś powiedzieć coś miłego, napisałby: Nigdy cię nie zapomnę. Mieszkaniec Afryki mówi: Nie wyobrażamy sobie, abyś mógł o nas kiedykolwiek zapomnieć.Pożegnanie z Afryką to autobiograficzna i najbardziej znana powieść duńskiej pisarki. Napisana w pięknym, zmysłowym stylu, z jednej strony ukazuje niepowtarzalne piękno Czarnego Lądu, z drugiej obnaża różnice między kulturą a naturą. Jest pełna współczucia, zrozumienia i szacunku dla drugiego człowieka. Blixen utrwaliła portret Afryki, której już nie ma. Afryki czasów kolonialnych, tworzonej przez przenikające się kultury miejscowych i przyjezdnych, próbujących narzucić swoje reguły, często związane z brakiem poszanowania dla lokalnej społeczności.W nagrodzonym siedmioma Oscarami filmie Sydneya Pollacka niezapomniane kreacje stworzyli Meryl Streep i Robert Redford.

Czy Niemcy mogli wygrać bitwę o Anglię?Czy marynarka wojenna Japonii miała szansę w walce z Amerykanami?Czy Hitler był nieomylnym wodzem, a Stalingrad jego decydującą klęską?Czy Patton był najlepszym amerykańskim generałem?Czy przewaga liczebna Sowietów zdecydowała o ich zwycięstwie?Tematyka II wojny światowej wciąż budzi wielkie emocje i jest wdzięcznym polem dla kultury masowej. Obraz tej wojny został nam zaszczepiony jeszcze w jej końcu głównie przez propagandę zwycięskich aliantów. Jednak nie był to obraz jednolity, wersje aliantów zachodnich i Rosjan znacznie się od siebie różniły, nie mówiąc już o punktach widzenia państw przegranych Niemiec i Japonii. Po 1989 roku nastąpiła weryfikacja wielu faktów, jednak z fałszywymi mitami borykamy się do dziś.Po doskonałym przyjęciu pierwszej części, autorzy bestsellera Mity II wojny światowej, wybitni historycy, postanowili zająć się jej kontynuacją.

Shaun Walker, wieloletni rosyjski korespondent Independenta i Guardiana, dokonał wnikliwej wiwisekcji jednego z ostatnich i największych europejskich mocarstw współczesnej Rosji pod rządami Putina.Rosji, która marzy o nowym 1945 roku chwały, militarnego triumfu i powrotu do statusu światowego supermocarstwa.Rosji, która jest krajem dotkniętym zbiorową i dobrowolną amnezją. Krajem ludzi, którzy wyparli ze świadomości najciemniejsze karty swej historii.Główną osią książki są relacje z wydarzeń 2014 roku, który miał być powrotem Rosji do narodów pierwszej kategorii. Walker zawsze znajduje się w centrum wydarzeń: obserwuje z bliska propagandowe zabiegi Rosji podczas zimowej olimpiady w Soczi i znajduje się wśród demonstrantów podczas Euromajdanu w Kijowie. Zapuszcza się na front w Donbasie, gdzie rozmawia zarówno z ukraińskimi rebeliantami, jak i z byłymi rosyjskimi żołnierzami, którzy utrzymują, że przyjechali tu walczyć z ukraińskim faszyzmem. Relacjonuje także aneksję Krymu, przy czym nie kreśli czarno-białej wizji świata, według której Rosja jest zła, a Ukraina dobra. Siła książki polega na pokazaniu tych dwóch krajów i dwóch narodów w tragicznym zwarciu.Walker snuje opowieść, w której historia i współczesność przeplatają się ze sobą niemal na każdym kroku. Łączy pogłębioną analizę polityczną najnowszych dziejów Rosji z historią jednostki. Rozmawia ze wszystkimi, którzy chcą z nim rozmawiać ukraińskimi rebeliantami, rosyjskimi żołnierzami i zwykłymi, szarymi obywatelami, którzy każdego dnia mierzą się z ciężkim kacem mocarstwowej codzienności.

Co zrobię z Yeti, kiedy już go znajdę? Powinienem umieścić go w ZOO, ugościć w swoim domu, a może zamknąć w muzeum?Daniel C. Taylor przez niemal 60 lat badań zadawał sobie te pytania. Doprowadziły go do wyjaśnienia zagadki legendarnego człowieka śniegu.Badacz znalazł odpowiedź w dolinie Barun najbardziej dzikiej dżungli Nepalu, miejscu, gdzie w duchu idei Thoreau człowiek żyje w harmonii z naturą, korzystając z jej darów i otaczając ochroną. Dzięki determinacji i zaangażowaniu Taylora, w Himalajach utworzono kilka parków narodowych i krajobrazowych, wytyczono także największy w Azji obszar chroniony.Poszukiwania Yeti dały początek nowym sposobom dbania o najbardziej zagrożone rejony naszej planety, a jednocześnie przyniosły rozwiązanie odwiecznego dylematu: kim (lub czym) tak naprawdę jest Yeti fascynującym zwierzęciem człekopodobnym czy może symbolem czegoś głębszego, co drzemie w każdym z nas?

Pierwszy tom nowej antologii tekstów źródłowych języka niemieckiego obejmujący literaturę epoki od średniowiecza do baroku z sześciotomowej serii pod redakcją Huberta Orłowskiego i Czesława Karolaka.

Romantyczna troposfera powieści Wojciecha Hamerskłego to perfekcyjnie poprowadzona seria interpretacji wybranych powieści XIX-wiecznych. Interpretacji krystalicznie zbudowanych, doskonale powiązanych, napisanych z rzadko spotykaną precyzją i jeszcze rzadszym - bo w nauce rzekomo niepotrzebnym - poczuciem humoru. Naczelne zadanie, jakie postawił sobie autor, to swego rodzaju wyprawa przeciw dwóm stereotypom. Pierwszy z nich mówi, że proza XIX wieku przeszła od romantyzmu do realizmu dzięki porzuceniu elementów estetyki romantycznej i osiągnięciu czystego mi-metyzmu. Stereotyp drugi dotyczy dziejów świadomości artystycznej i mówi, że pisarze polscy— tacy jak Kraszewski, Sztyrmer czy Korzeniowski — stworzyli własne koncepcje powieści realistycznej niezależnie od romantyzmu. Wspomniana przeze mnie wyprawa interpretacyjna podjęta przez autora spełnia się w odnalezieniu szeregu zakłóceń tych dwóch stereotypów. Mówiąc prosto: Wojciech Hamerski odnalazł romantyzm tam, gdzie pisarze usiłowali zainstalować czysty realizm, zaś badacze - ów realizm zatwierdzić. Ironiczne odczytania poszczególnych tekstów są finezyjne i błyskotliwe -autor prezentuje się jako szermierz słowa i stylu, który potrafi precyzyjne zadawać ciosy, nie zapominając przy tym o elegancji. Z recenzji prof. dr. hab. Przemysława Czaplińskiego

Tom poświęcony został osobie Profesora Ryszarda Schramma. Profesor był człowiekiem renesansu, aktywnym w wielu dziedzinach - nauce, taternictwie, alpinizmie, polarnictwie, miał niezwykle bogaty życiorys, pozostawił imponujący dorobek: publikacje naukowe i pozawodowe związane z jego pasjami, fotografie i niezwykle cenne opracowania kartograficzne.

OSOBISTA OPOWIEŚĆ O GRECJI. Rozszerzone wydanie książki nominowanej do nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego. Polski reporter z greckimi korzeniami, wychowane w Polsce trzecie dziecko Polki i Greka, szuka odpowiedzi na pytania o kryzys w kraju swoich przodków. Szuka też czegoś jeszcze – własnej tożsamości i zrozumienia powikłanej historii swojej rodziny. Dzięki tej mieszance reportażu, wspomnień i narracji podróżniczej Sturis jak żaden inny polski autor przybliża rodzimemu czytelnikowi współczesną Grecję. Ale to coś więcej niż przewodnik po kraju i jego historii. „Autor "Gorzkich Pomarańczy", choć częściowo obcy, w portretowaniu Grecji po mistrzowsku unika folkloru. Prezentuje ostre spojrzenie i zachowuje dystans konieczny do prawidłowego opisania zbiorowej świadomości, naszych greckich obsesji, stylu życia i trwającej dziejowej transformacji. Sturis konfrontuje się z własną przeszłością, a przed greckimi czytelnikami stawia lustro jednak nie to zaczarowane, które powie nam, że jesteśmy najpiękniejsi na świecie, a zwierciadło, które odbija naszą prawdziwą twarz” napisał o greckim wydaniu tej książki Tasos Tsakiroglou, recenzent „Efimerida ton syntakton”.

Wejście Danii na arenę dziejów to historia brawurowych wypraw wikińskich jarlów na wybrzeża zachodniej Europy i dalej, docierających nawet do wybrzeży Morza Czarnego i Azji Mniejszej. W opowieści o tej części Skandynawii, jak w kalejdoskopie, przeplatają się wątki handlowe (powstanie pierwszych kantorów kupieckich w VIII wieku) i militarne (wojny króla Godfreda z cesarzem Karolem Wielkim), które ukształtowały jej oblicze. Kres lokalnym waśniom i rządom niezależnych jarlów przyniosło panowanie dynastii Jelling, której przedstawiciele z Haraldem Sinozębym na czele skonsolidowali władzę nad całością ziem duńskich. Harald jako pierwszy duński władca przyjął chrześcijaństwo. Jego dzieło kontynuowali syn Swen Widłobrody i wnuk Knut Wielki. Apogeum sukcesów dynastii przypadło na czasy panowania tego ostatniego, gdy Duńczycy przejęli tron angielski i utrzymali go do 1042 roku. Opowieść wieńczy opis rządów króla Swena Ulfssona, kiedy to Dania przekształciła się z wikińskiego królestwa w monarchię w pełni europejską. Kolejni następcy tronu skupiali się na umacnianiu pozycji kraju na politycznej mapie Zachodu, dysponując dużym potencjałem świetnie rozwijającego się państwa.

„Bułgaria. Złoto i rakija” to fascynujący a zarazem intymny obraz miejsca, w którym nie tylko autorka się urodziła, ale także któremu oddała serce. Dlaczego rakii nie pije się na raz? Kim jest bułgarski Indiana Jones i czy to prawda, że Bułgaria jest rajem dla archeologów? Dlaczego przeciętny Bułgar woli rozmawiać o ziołach niż o pogodzie? I w końcu, jak to się stało, że ten czarnomorski kraj zasłużył sobie na przydomek „Róża Europy”? Bułgaria kojarzy nam się przede wszystkim z wczasami w PRL-u. Na wakacjach w Złotych Piaskach popijano pomarańczowy schweppes, a na pamiątkę każdy pakował do torby koniak Słynczew Briag. Kwitł nie tylko handel wymienny, ale także nawiązywały się wieloletnie przyjaźnie. A jaka jest współczesna Bułgaria? Autorka pokazuje nam nieznane oblicze jednego z najciekawszych krajów Europy. Prowadzi nas nieznanymi szlakami, mierzy się z mitami, uwodzi znajomością miejsca i kultury.

Powieść o pasji, uporze i pokonywaniu traumy, ale też bluźniercza i niesamowita historia samotności i nieludzkiej wręcz obsesji na punkcie tego, by zostawić po sobie jakiś ślad na tym świecie Stephen jest wychowanym przez babkę sierotą, który dzięki stypendium sportowemu trafia na któryś z zapomnianych przez Boga wiejskich college’ów w Północnej Dakocie. Oficjalnie uczy się po to, aby uzyskać dyplom licencjata sztuk wyzwolonych, lecz prawdziwym celem jego życia w Oregsburgu jest uprawianie zapasów. Tytuł mistrzowski jest dla chłopaka świętym Graalem, spełnieniem i – być może – kresem lub początkiem wszystkiego. Florida podporządkowuje więc zawodom całe swoje życie, a każdy trening i każda walka mają stanowić kolejny krok w stronę wielkości. „Wspaniałe, magnetyczne powieściopisarstwo”. „Guardian” „Niesamowita, niejednoznaczna książka”. Hanya Yanagihara, autorka Małego życia „Doskonała”. Lauren Groff, autorka Fatum i furii „Fascynująca”. „New York Times” „Oszałamiająca proza”. „Huffington Post” „Co za diabelnie niezwykła powieść… Potrzeba ogromnej odwagi, żeby napisać coś takiego”. Roxane Gay, autorka Histeryczek

Z miłości? To współczuję to opowieść o współczesnym Omanie. O kobietach i mężczyznach, którzy skrywają namiętności pod diszdaszami i abajami, a potajemnie korzystają z Tindera. O umowach przedślubnych, do których warto wpisać sumę, jaką dostanie żona za urodzenie każdego dziecka, a także obietnice finansowania przez męża studiów medycznych. O kraju, w którym kobiety wolą się zaszyć przed ślubem, żeby udawać dziewice. Jest to wreszcie reportaż o miejscu, w którym kontraktowe małżeństwa wciąż są codziennością, a zakochani wbrew woli rodziców mogą zwrócić się do sułtana Kabusa Ibn Sa’ida z prośbą o błogosławieństwo. Agata Romaniuk z dużą wnikliwością i wrażliwością przygląda się ludziom, którymi rządzi wiekowy, bezdzietny i samotny sułtan. Jedyny taki władca w krajach Zatoki Perskiej.

Późnoneolityczny węzeł komunikacyjny w strefie środkowej Noteci Żuławka Mała, gmina Wyrzysk

Helga Flatland udowadnia, że jest jednym z najsilniejszych głosów nowego pokolenia norweskich pisarzy. Ta kolacja przypominała scenę z klasycznego, mrocznego skandynawskiego dramatu. Tyle tylko, że nikt nie wyjawił skrywanej przez lata rodzinnej tajemnicy. To miał być spokojny urlop z okazji siedemdziesiątych urodzin Sverrego. Gdy Liv, Ellen i Hakon słyszą, że ich rodzice rozwodzą się po czterdziestu latach małżeństwa, wydają się zupełnie zdezorientowani. Choć od dawna są już dorośli, mają własne rodziny i problemy, ta wiadomość destabilizuje ich życie. Czy wszystko, w co do tej pory wierzyli, jest fikcją? Helga Flatland buduje znakomite portrety psychologiczne swoich bohaterów i pokazuje, że jest świetnym obserwatorem współczesności. W świeżym, bezpretensjonalnym stylu odsłania najgłębiej ukryte w nas obawy i traumy. W tym portrecie zwyczajnej rodziny drzemie szczypta Ingmara Bergmana. Wnika pod skórę i rozdziera serce. „Adresseavisen”

Największy kryzys uchodźczy od czasów II wojny światowej Ulet – piętnastoletni Somalijczyk dostał się wreszcie na łódź z innymi uchodźcami. Był sam – bez rodziny i przyjaciół. Podróżujący z nim Somalijczycy wiedzieli, że w Libii był więziony, torturowany i głodzony. To nieprawdopodobne, że udało mu się dotrzeć do Europy. Gdy łódź zbliżała się do wybrzeży Włoch, Ulet obserwował ruch fal i majaczącą na horyzoncie ziemię. Wtedy stracił przytomność. Mimo półgodzinnej reanimacji nie udało się go uratować – zmarł na obrzęk płuc. Gdyby zmarł w Libii, nikt by o tym nie usłyszał. W 2015 roku państwa członkowskie Unii Europejskie otrzymały ponad dwukrotnie więcej wniosków o azyl, niż rok wcześniej. Najwięcej imigrantów przybywało z Syrii, Afganistanu i Iraku – krajów pogrążonych w wieloletnim kryzysie. Konwencja Genewska mówi, że uchodźcami są osoby zmuszone opuścić kraj pochodzenia. Definicja ta nie obejmuje osób stanowiących wśród uchodźców większość: tych, którzy nie mogą korzystać z ochrony międzynarodowej, którzy utknęli w Jemenie, Sudanie Południowym, Demokratycznej Republice Konga. To uchodźcy zapomniani, ponieważ nie są oni uchodźcami. Są przesiedleńcami wewnętrznymi. W tym poruszającym reportażu, Agus Morales przygląda się im wszystkim. Podąża z imigrantami, którzy przekraczają granicę meksykańsko-amerykańską, żyje w obozach w Jordanii, pływa z uciekinierami barką po Morzu Śródziemnym. Próbuje ich zrozumieć, powiedzieć kim są, skąd przychodzą i dlaczego. I odkrywa to, co jest najbardziej przerażające – że to ludzie tacy jak ty, o tym samym wyglądzie, marzeniach i uczuciach. Każdy z nas mógłby zostać uchodźcą.

Prywatnie – są parą. Zawodowo – zmieniają Polskę. Ona jeszcze do niedawna była zastępczynią Rzecznika Praw Obywatelskich Adama Bodnara. Jest radczynią prawną i legislatorką, od lat walczy o równość i przeciwdziała dyskryminacji. Teraz jest jedną z twarzy partii Wiosna. On to prawnik, politolog, przez lata w biznesie i administracji, najbliższy współpracownik Roberta Biedronia, z którym zmieniał Słupsk w progresywne miasto, a teraz będą zmieniać cały kraj. Dr Sylwia Spurek i dr Marcin Anaszewicz od dwudziestu lat realizują swoje ambicje, marzenia i ideały. Pomimo że ich styl życia odbiega od stereotypowych wyobrażeń Polek i Polaków (a może właśnie dlatego), są szczęśliwi i mogą stać się inspiracją dla wielu rówieśniczek i rówieśników. Jaka jest ich recepta na sukces, dobry związek i – przede wszystkim – szczęśliwą Polskę? Cały zysk ze sprzedaży książki autorzy przekażą na rzecz fundacji Viva! Przyjaźnimy się już 17 lat, ale nigdy nie dowiedziałem się tyle o ich doświadczeniach, marzeniach i pomysłach na Polskę, co z tej książki. Robert Biedroń To prawdziwa przyjemność czytać rozmowę dwóch kochających się i szanujących osób, które działając w przestrzeni publicznej, potrafią przenieść do niej swoje wartości. Książka doskonale ilustruje popularne hasło drugiej fali feminizmu: „prywatne jest polityczne”, bo to, co robimy na co dzień i jak żyjemy, wpływa na społeczeństwo. dr Sylwia Chutnik Wiele lat temu Jacek Kuroń powiedział mi, że przepisem na dobry związek jest wspólna pasja. Pasją Sylwii i Marcina jest zmiana Polski, Europy i świata na lepsze miejsce do życia dla słabszych i dyskryminowanych, nie tylko ludzi, ale też zwierząt. To o tym z wielkim zaangażowaniem rozmawiają w tej książce. Polecam ją, bo nie tylko świetnie się ją czyta, ale przede wszystkim daje ona nadzieję na zmiany. Ta nadzieja jest tym większa, że dla obojga czynienie świata lepszym nie jest zajęciem teoretycznym. Robili i robią to w praktyce. I to od dawna. Adam Wajrak

AMERICAN DREAM OCZAMI NAJSŁYNNIEJSZYCH SYJAMSKICH BLIŹNIĄT Chang i Eng mieli po 17 lat, gdy opuścili rodzinny Syjam. Mieli wrócić do domu po pięciu latach, to jednak nigdy nie nastąpiło. Zrośnięci na klatce piersiowej pasem tkanki chrzęstnej i dzielący wspólną wątrobę bracia ruszyli w podróż po Stanach Zjednoczonych. W ciągu dekady zdobyli sławę, majątek i amerykańskie obywatelstwo. Kupili ziemię i niewolników, postawili dom na południu i poślubili dwie białe siostry, z którymi wychowali sporą gromadkę dzieci. Jednak jak to czasem bywa z amerykańskim snem – legł w gruzach równie szybko, jak na początku się ziścił. Yunte Huang przybliża nieprawdopodobną historię pierwszych określonych tym mianem syjamskich bliźniaków. Pokazuje narodziny gwiazd w szczytowym okresie rozwoju amerykańskiego przemysłu rozrywkowego. Lecz choć zapracowali na swój sukces i osiągnęli status zamożnych właścicieli ziemskich, całe życie byli postrzegani jako „dziwadła” z pokazów cyrkowych. Ta nietuzinkowa książka dotyka wielu zjawisk, które stanowiły punkty zapalne w Stanach Zjednoczonych XIX wieku. Płynie pod prąd mitu amerykańskiego indywidualizmu i jednocześnie stanowi znakomity komentarz do czasów, w których żyjemy. Po latach służby jako obwoźna atrakcja, sławni „Bracia Syjamscy”, Chang i Eng Bunkerowie, osiedlili się w małej mieścinie w Karolinie Północnej i wiedli życie dziewiętnastowiecznej południowej szlachty, innymi słowy – identyfikując się z klasą białych ciemiężycieli, płodząc co najmniej 21 dzieci i wysyłając synów na wojnę secesyjną, by walczyli po stronie Konfederacji. Huang w swojej wnikliwej i porywającej opowieści doskonale wyłapuje ironię tej historii. „New York Times”, Times Critics' Top Books of 2018

Od nieudanej próby zabójstwa Bolesława Chrobrego podczas spotkania z cesarzem Henrykiem II, po dramatycznie dla Polski morderstwo Przemysła II, dzieje naszej pierwszej dynastii usiane są zamachami i spiskami na życie władców. Motywacje zamachowców nie zawsze były natury politycznej. Choć nie wszyscy Piastowie wiedli tak bujne życie, jak Kazimierz Wielki, próby ich usunięcia miewały także podłoże osobisto-erotyczne. Jakie były dalsze losy zamachowców? Co popychało ich do czynów, które nie raz dramatycznie zmieniały dzieje Piastów i całego kraju? I jak Polska prezentowała się pod tym względem na tle „średniej europejskiej”? Agnieszka Teterycz-Puzio – profesor dr hab., wykładowca historii w Akademii Pomorskiej, autorka kilku biografii polskich władców średniowiecznych oraz uznanej książki Polscy krzyżowcy.

Wszyscy wokół albo oszuści, albo komedianci, albo ludzie bezdennie słabi. Ja miotam się bezsilnie, bo oczywiście „babie” nie pozwoli przecież nikt z tych mężów stanu polityki prowadzić, a tymczasem wierzcie mi, że my byśmy tę politykę o całe niebo dalej i lepiej prowadziły niż oni! – pisała w 1916 r. do męża Zofia Moraczewska. 100 lat temu Polki wywalczyły sobie prawa wyborcze. Do Sejmu Ustawodawczego, który miał na nowo określić sposób funkcjonowania państwa polskiego po odzyskaniu niepodległości, weszło 442 mężczyzn i 8 kobiet – była wśród nich Moraczewska. Nazywano je posełkami albo posełkiniami, czasem poślicami. Wywodziły się z różnych środowisk, ale – często wbrew swoim partiom – działały wspólnie w sprawach, które uważały za ważne: sprawach kobiet. Nie mają swoich ulic, nie mają pomników, nie uczy się o nich w szkołach. Kim były posełki, o co walczyły i jaki poniosły koszt tej walki?

W książce autor skoncentrował się na analizie kluczowych, dla konkurencyjności Unii Europejskiej i Chin aspektach, to jest na innowacjach i zatrudnieniu. Za cel stawiając sobie nie tylko diagnozę aktualnej sytuacji rozwojowej w Europie i w Chinach pod kątem innowacyjnego charakteru wzajemnych stosunków handlowo-ekonomicznych, ale także poszukiwanie rozwiązań służących poprawie innowacyjności i nowoczesności produkcji i wskaźników zatrudnienia, dających w efekcie poprawę standardów życia i pracy mieszkańców państw członkowskich Unii Europejskiej i Chin.