Prawdziwy cel

W ostatnim czasie staram się częściej „zaprzyjaźnić się” z literaturą młodzieżową. Tak, bym mógł polecić książki dla osób, które jeszcze nie ukończyły osiemnastu lat, a mogły już zasmakować głębszych i ciekawszych treści. Z zainteresowaniem sięgnąłem po książkę autorstwa P. Siwek (P. Siwka?). Na czwartej stronie okładki zaznaczono, że jest to książka Młodzieżowa. Czy jest ona jednak dla młodzieży?

Okładka niewyróżniająca się z innych. Sylwetka mężczyzny w głębi zachodzące słońce, jakieś jezioro, może wyspa. O autorze/autorce nie znalazłem żadnej informacji. Ciężko stwierdzić, czy pisała to kobieta, czy mężczyzna. Czy ktoś młody (tak podejrzewam), czy może osoba dorosła? Wiele tu znaków zapytania, więc czas najwyższy przejść do zawartości lektury.

Po opisie z okładki spodziewałem się szybkiej akcji, błyskotliwych dialogów, szpiegowskiej intrygi. Spodziewałem się również, że bohaterzy powieści będą młodsi niż ci, których poznałem na kartach książki. Główną postacią Prawdziwego celu jest Erick Kahole, który kończy akademię wojskową. Chłopak, a właściwie już dorosły mężczyzna, nie jest w stanie wymazać ze swojej pamięci jednego z zamachów terrorystycznych, jaki wydarzył się w jego kraju, w archipelagu wysp Zjednoczonych Winand. Trauma jest nieodwracalna. W zamachu zginęła bowiem jego przyjaciółka. Pewnego dnia, oglądając telewizję, rozpoznaje jednego z agresorów. Postanawia zemstę. Żeby tego dokonać, musi stać się członkiem organizacji terrorystycznej, wejść w jej szeregi, by sprawiedliwości stało się zadość.

Z powyższego można stwierdzić, że powieść będzie ciągiem ciekawej i trzymającej w napięciu akcji. Niestety tak nie jest. Nie mamy tutaj żadnego napięcia, wszystko dzieje się w jednostajnym tempie. Kartek nie przerzuca się z myślą, że: o nie! Nie odłożę książki, muszę ją przeczytać do końca. Tu nie zarwiecie nocy, by dowiedzieć się, jak zakończyła się misja Ericka. Autor zmierza ku rozgrywkom politycznym, a sam nie przepadam za takim kierunkiem w literaturze (i w życiu).