Śpiewna, roztańczona wręcz fraza, która nawiązuje do klasycznych ujęć naszych romantyków i nie tylko. Ten ciekawy dialog z tradycją, w sensie prezentowanej poetyki, dotyczy też różnorodności tematycznej. Tytułowy Ikar to symbol prawdziwego
Ciekawie napisana proza wspomnieniowa, w której zostali przez autora odnotowani ci wszyscy, którzy tworzyli swoją małą Ojczyznę, Nową Wieś Lęborską i inne okoliczne miejscowości. Przytoczone przez autora motto, że kto kocha wieś, ten kocha
Rzeczywistość odbijana w przeróżnych lustrach, obyczajowych, braku kultury politycznej, tradycyjnych wad, takich jak pycha czy lenistwo, wreszcie portrety kobiet. Często zaskakująca puenta, do tego oryginalne rysunki Artura Grabowskiego.
Konwencjonalny dowcip, podglądanie bliźnich, których zachowanie, wady i słabości nie tylko śmieszą. To, że bywają groźne wydaje się być oczywiste. I z taką oczywistością mamy do czynienia w tym tomiku. Piękne, oryginalne rysunki Artura Grab
To nie tylko rodzinne rymowanki, takie rodzajowe odzywki dla najbliższych. Tytuł jest mylący, mamy bowiem do czynienia z ostrą i oryginalną satyrą, której uniwersalny wymiar jest oczywisty. Do tego skromne, oszczędne w kresce, rysunki Jadwi
Piękna, klasyczna, często wyszukana fraza, oryginalne metafory, nieustający dialog z tradycją, nie tylko w sensie poetyckim, ale i prezentowanych tematów. Dotyczy to Starożytności, różnorodnych wydarzeń historycznych, również tych współczes
Zbiór miniatur, różnorodnych w swym artystycznym wymiarze, bo i filozoficznych i sentymentalnych. Mamy więc do czynienia z refleksją o sensie istnienia i zachwytem nad pięknem rodzimego pejzażu. Do tego interesujące zdjęcia autora.
Urodzona w Legnicy w 1982 roku, Gdy Święta Bożego Narodzenia trwały w toku. Tata chciał chłopca, lecz wyszłam Ja, Jego najukochańsza córeczka ta. Dobrym dzieckiem byłam, Przynajmniej tak mi się wydaje, Choć nieraz rodzice innych Ze skargą p
Słyszę Cię, po podłodze stąpasz, Tylko tu i teraz w punkt uderzasz, Rozbierają umysł na części wspomnienia. Słyszę Cię, gdy skórą o skórę pocieram, Przemierzasz pokój, a ja Cię ubieram, W tę sukienkę, to w tamtą, Albo tylko pończochy i szpi
Łzy miłości, szczęścia, troski, Te najszczersze, te prawdziwe, Mają zawsze posmak gorzki, Choć z przyczyny bardzo miłej. Lecz dlaczego łzy fałszywe, Łzy na pokaz, łzy zdradzieckie, Mają gorycz jak prawdziwe, A zamiary ich są niecne. Ale sko
Tytuł tego wyboru nie jest przypadkowy. To przytulanie życia?= to nic innego jak radość obcowania z tym, co nam zostało dane, ale równocześnie nieustanna troska o sens i godność człowieka. Ta twórczość rozgrywa się co najmniej na kilku tema
Hymn o miłości do ukochanego człowieka, ale równocześnie do innych. I ta nieustanna pielęgnacja duszy i serca, czuwanie nad tym, by życiu towarzyszyła i dobra energia i harmonia. To nieustanne niwelowanie niepewności, która nas otacza może
Opowieść o mądrym i szlachetnym życiu. Pełnym dramatycznych wydarzeń, wzlotów i upadków, walki o miłość i macierzyństwo. Mnóstwo przykładów na hart ducha autorki, której wspomnienia są nie tylko potwierdzeniem sensownego i godnego życia. To
Poezja, w której przeważa żart, ironia i sarkazm. To wszystko jest tym cenniejsze, że nie mamy do czynienia z satyrą, tylko z liryką. Autor jest świetnym obserwatorem, podgląda nie tylko nas, bliźnich, ale i samego siebie. Bez względu na to
Historia uczucia, opisywanego już z dystansu, w której emocje są stonowane, gdzie od czasu do czasu pojawia się chłodna analiza wydarzeń, ironia i sarkastyczny ton. To wszystko nie pozbawia tej liryki sentymentalnych czy romantycznych odnie
Proza, w której króluje erudycyjny popis. Pozornie jest to sprozaizowana opowieść, z fabułą i dialogami, ale równocześnie jest to esej, który ""dzieje się"" miedzy poszczególnymi zdarzeniami. Mnóstwo szczegółów i historycznych dygresji, ory
Mądra, filozoficzna poezja, komentująca wydarzenia społeczne czy polityczne, ale zawsze w zderzeniu z kosmicznym i boskim uniwersum, mówiąca o losie i kondycji nie tylko człowieka. Liczne odniesienia do przyjaciół w istnieniu są nie tylko h
Zamiast frezji są srezje. Ten przewrotny, zaskakujący, kontaminacyjny tytuł oddaje atmosferę tej poezji. To z dystansu i z przekorą komentowane uczucie do adresata westchnień i zachwytów. Przeważają krótkie miniatury, czasem jakieś drobiazg
Poezja Elizy Segiet daję nadzieję i utrwala fabułę jej życia, rozkłada się na płaszczyźnie rozpostartej między fascynacją a rozczarowaniem. I to jest największa siła jej wierszy, bowiem nadzieja ma kolor szminki na szklance, a rozczarowanie
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?