Tajne przez magiczne

Wyobraźcie sobie, że mieszkam obok przedszkola, a powieść przeczytałam w listopadzie. Tzn. przy miejscu, gdzie rozgrywa się akcja i w czasie, w którym się rozgrywa. Czemu nikt mnie nie powstrzymał?! Dodatkowe emocje? Gwarantowane!

Agata zmieniła miejsce pracy z wydawnictwa na przedszkole i naiwnie myślała, że wreszcie sobie trochę odpocznie. Trafiła niestety na dzieci z piekła rodem i to prawie dosłownie. Boicie się horrorów z nawiedzonymi malcami? Cóż, tutaj dodatkowo władają magią.
„Tajne przez magiczne” to lekka komediowa fantastyka z roztrzepaną główną bohaterką i słowiańskimi potworami wyskakującymi zza rogu. Z założenia świat jest tutaj trochę przerysowany, aby ukazać więcej zabawnych scenek, trochę jak w kabaretach. Jednocześnie było kilka takich momentów na końcu, kiedy akcja bardziej się rozkręcała, gdzie działy się rzeczy naprawdę krwawe. Rozumiecie, w jednym miejscu heheszki z nieporadnych rodziców, a za kilka stron trup na ziemi z rozdartym gardłem! Trochę mi to ze sobą nie grało i wybijało z rytmu.
Z dobrych rzeczy, podobało mi się, jak mitologiczne stwory czy też Iskry, czyli w książce osoby ze zdolnościami, wpasowały się do naszej rzeczywistości. Polubiłam główną bohaterkę, znajdzie się sporo scen, które wywołały mój uśmiech. Jestem ciekawa ciągu dalszego, szczególnie że zakończenie było dosyć szokujące.
Polecam fanom fantastyki, którzy chcieliby na chwilę odpocząć od śmiertelnie poważnego i epickiego ratowania świata. „Tajne…” to według mnie idealna powieść, aby się odprężyć.

Historia Agaty, która po załamaniu psychicznym zatrudnia się jako pomoc w przedszkolu. Ale tam znów zaczynają się dziać podobnie dziwne rzeczy, które brała zawsze za swoje przywidzenia i wytwory wyobraźni. Z biegiem czasu okazuje się, że magia którą od dawna widziała wokół siebie to nie są jej zwidy, ale taka jest rzeczywistość.
Bardzo przyjemna i niesztampowa książka fantasy. Ciekawie nakreślone charaktery postaci, ich rozterki i dylematy. Trochę wyolbrzymione na mój gust zakończenie, zbyt duże skupienie na dzieciach i tematyce przedszkolnej, ale generalnie fajna lektura.

Bardzo zaintrygował mnie opis tej książki, brzmi bardzo ciekawie. Zastanawiam się nad zamówieniem tej pozycji.

Dla mnie bardzo przeciętna książka. Skusiłam się na nią ze względu na słowiańskie motywy, ignorując iż to urban fantasy z którym nie do końca mi po drodze. W skrócie mówiąc: to wszystko już było. Nie chcę tu wymieniać popularnych na przełomie kilku lat tytułów, jednak każdy zauważy podobieństwa. Oczywiście ciężko byłoby wymyślić coś zupełnie innego/nowego, jednak dlaczego znowu główną bohaterką musi być babka, której nie potrafię polubić i jest tak irytująca, że miałabym ochotę trzasnąć ją w twarz. Antagonista jest do rozgryzienia w pięć minut, a motywy słowiańskie jakieś tam są, BO SĄ i tyle. Właściwie jako tako słowiańskości jest tyle, co kot napłakał i chętnie bym się dowiedziała, które to słowiańskie wątki czytelnikom tak się podobały, bo nie potrafię tego odgadnąć. Ogólnie jest za dużo zbędnego gadania, a za mało konkretów. Szału nie ma, ale tragedii też nie.

Agata ma problemy w swojej pracy redaktorki. Przez całą sytuację postanawia się zwolnić i znajduję nową posadę jako woźna w przedszkolu. Można by sądzić, że gorzej już być nie może, a jednak. Ten budynek skrywa wiele tajemnic, a niesforne dzieciaki i przerażająca pani dyrektor, to nie najgorsze, co może ją spotkać. W szkole zaczynają dziać się dziwne paranormalne zjawiska, których nie da się logicznie wyjaśnić i wychodzi na to, że to nie kto inny to robi tylko podopieczni. Jakie tajemnice skrywa to przedszkole? Co odkryje Agata? Co jest ukrywane przed zwykłymi ludźmi?


Gorący tytuł, o którym było naprawdę głośno. Niezmiernie ciekawiło mnie, co takiego może się zadziać w przedszkolu. No i powiem Wam, że naprawdę wiele! Mam odnośnie tej pozycji ogrom przemyśleń, ale o nie wszystkich będę mogła tutaj wspomnieć, by nie spojlerować, no ale trudno. Przejdźmy zatem do konkretów.



Na początku miałam dość spory problem, by wgryźć się w powieść. Jakoś pierwsze pięćdziesiąt stron szło mi mozolnie i nie porywało. Jednak później, jak zaczęło się to rozwijać, przepadłam. Nie mogłam się od niej oderwać, byłam niezmiernie ciekawa, jak potoczą się losy bohaterów, co im się przydarzy i jaki będzie finał (wtedy nie wiedziałam, że to dopiero pierwsza część). To była świetna odskocznia od powieści, które w ostatnim czasie czytałam.



Bohaterowie, ich jest naprawdę dużo i samo opowiadanie o każdym zajęłoby mi mnóstwo czasu, jednak skupmy się na najciekawszych. Agata miło mnie zaskoczyła, jak na początku była mi obojętna, tak później polubiłam ją i byłam ciekawa, co nowego wymyśli. Interesowała mnie jej historia czy relacje z innymi osobami. Wykazywała się pomysłowością, czasami bezsensowną, ale jednak. Jest jeszcze jedna męska postać, ale ona pojawia się tak w połowie i nie chciałabym Was jakkolwiek naprowadzać, ale ogólnie jest ciekawa, ale moje odczucia względem niej, są ciągle zmienne.



No także tak to się przedstawia. Początek nie zapowiadał tak dobrej lektury! Po przebrnięciu pierwszych pięćdziesięciu stron akcja nabiera tempa, dowiadujemy się wielu ciekawych rzeczy i do samego końca jesteśmy czymś zaskakiwani. Czyta się ją lekko i przyjemnie, autorka ma świetne pióro i potrafi budować napięcie. Jestem tą historią oczarowana i nie mogę doczekać się kolejnych części, bo wiele wątków tu zostało poruszonych, a niewyjaśnionych. Także jeśli chcielibyście przeczytać książkę, która jest ciekawa, skrywa wiele tajemnic, które oczywiście są magiczne i przeżyć przygodę, to serdecznie Wam ten tytuł polecam!

Jestem bardzo przyjemnie zaskoczona tą książką. Bardzo miło spędziłam przy niej czas.
Dużym plusem jest zakończenie, które dość mocno mnie zaskoczyło, myślałam, że to będzie taki klasyczny happy end, a tu autorka zaserwowała mi zupełnie coś innego. Nagle pod koniec pewne wydarzenie sprawiło, że już teraz chciałabym mieć kolejny tom. Zresztą podczas czytania autorka zdołała kilka razy mnie zaskoczyć, co jest zdecydowanym plusem, bo nie byłam w stanie przewidzieć, co się za chwilę wydarzy. Podobał mi się też styl, w jakim została napisana książka, na szczęście nie było jakiś nudnych, długich opisów. Było kilka śmiesznych momentów, które wywołały uśmiech na mojej twarzy.
Plusem jest również sam pomysł na fabułę, z którym nie spotkałam się jeszcze nigdzie w żadnej książce. Co prawda, wampiry, elfy, czy ogólnie magiczne istoty, to nie jest nic nowego, ale w takiej formie się jeszcze z nimi nie spotkałam.
Na uwagę zasługuje też okładka, która przyciąga wzrok.
Nie znam poprzednich książek autorki, ale po tej z pewnością po nie sięgnę.