To ja, Beethoven

Muzyka towarzyszyła mi od zawsze. Nie pamiętam świata bez dźwięków, najpierw tych zagranych nieporadnie na klawiszach, później coraz odważniejszych melodii, które pojawiały się w mojej głowie, zanim jeszcze wiedziałem, jak je zapisać. Już jako mały chłopiec wiedziałem, że muzyka stanie się moim życiem choć droga, którą miałem przejść, okazała się znacznie trudniejsza, niż mogłem przypuszczać.

Mój ojciec, surowy i wymagający, szybko zorientował się, że mam talent, i postanowił zrobić ze mnie cudowne dziecko. Ćwiczyłem godzinami, występowałem publicznie, uczyłem się kompozycji. W młodym wieku miałem okazję podróżować do Wiednia i zetknąć się z wielkimi muzykami epoki. Spotkałem Mozarta, uczyłem się u Haydna a każdy dzień przybliżał mnie do własnego głosu jako twórcy.

Z czasem zdobyłem sławę jako pianista i kompozytor. Wiedeń stał się moim domem, miejscem pracy i życia. Ale los miał wobec mnie inne plany coraz częściej zauważałem, że tracę słuch. Gdy lekarze potwierdzili najgorsze, byłem załamany. Jak tworzyć muzykę, gdy świat staje się cichy? A jednak nie poddałem się. Najpiękniejsze i najbardziej poruszające dzieła stworzyłem już jako niemal całkowicie głuchy.

Moje życie nie było łatwe pełne samotności, cierpienia i niepewności. Ale nigdy nie przestałem wierzyć, że muzyka ma siłę, by poruszać dusze. Jeśli chcecie poznać moją historię zapraszam. A ja, Ludwig van Beethoven, życzę wam dobrej lektury i przede wszystkim uważnego słuchania.