W rękach szatana (barwione brzegi)

Kilka lat temu „zjadałam” książki mafijne jedna za drugą. Cieszyłam się nimi, były mocno urozmaicone i mimo że w sumie kręciły się wokoło tego samego, miały to coś. Później „hype” (tak! nauczyłam się nowego słowa!), na takie książki mocno zmalał, do tego stopnia, iż uznałam, że era książek mafijnych doczekała się swojego końca, wręcz na amen. Gdzieniegdzie w oko wpadła mi jakaś książka z mafią w tle, ale na nie łapała mojej uwagi na dłużej. Aż do ww tytułu, który mocno zapadł mi w głowę, nie ukrywam, że przez okładkę. Uznałam, że ryzyk – fizyk kiedy wydawnictwo otworzyło nabór. I nawet nie wiecie, jak się cieszę, że mogłam dorwać tę książkę w swoje dłonie.

Olivia nie przypuszczała, że ojciec może przekroczyć wszystkie granice przyzwoitości tylko po to, by ratować własną skórę. Czy człowiek, który staje na jej drodze, jest złem wcielonym?

Co to była za książka!!! Młoda kobieta zostaje po prostu sprzedana za długi ojca. Paulowi – zimnemu, bezwzględnemu człowiekowi. Ale czy na pewno mafijny boss ma serce z kamienia?

Już od samego początku wbijamy się w powieść z przytupem i hardym nastawieniem. Chwalę Boga, że nie ma długiego wstępu, tylko trach (!) i mamy konkrety – bardzo sobie cenię wartką akcję i brak lania wody, która byłaby zwykłym zapychaczem stron. Relacja młodych ludzi? Proszę państwa, huśtawka i skrajność emocji to zdecydowanie ich drugie imiona. Język Autorki jest niesamowicie przyjemny, bardzo lekko i płynnie przedstawia nam historię ze swojej powieści. Mimo że określenie „lekkości” może być tutaj nadużyciem, bo wbrew pozorom pani Małgosia porusza to w swojej powieści to co istotne i naprawdę ważne.

Zawirowań pełno, zwrotów akcji nie mniej, gorąca relacja i porządne, konkretne tempo narracji, co powoduje, że powieści nie chce się odkładać na bok. Pani Brodzik sprawiła, iż na nowo wierzę, że można dorwać dobrą mafijną powieść, nawet jeśli intymność przeplata się z wulgarnością – wszystko ma swój wyważony dźwięk i smak, a to w takich historiach jest najważniejsze.