Anton. Krwawy obowiązek. Tom 3

Witam, dziś mam dla was recenzję książki Krwawy obowiązek Anton ❤️ autorki Amelii Sowińskiej❤️. Krwawe obowiązki #3 ❤️. 

Molly Billie Brown młoda kobieta, jej najlepszymi przyjaciółkami są Polina i Sophia. Od lat zakochana w bracie Sophii, czyli Gustavie Callaro, a kiedy w końcu jest szansa na randkę, mężczyzna nie przychodzi na spotkanie. 
Załamana Molly ląduje w obskurnym barze, tam postanawia zatopić smutki w alkoholu. 
Właśnie tam pijaną kobietę znajduje brat Siergieja, gangster Anton Durov. Postanawia jej pomóc, mimo tego, iż kusi go skorzystać z sytuacji i zaciągnąć ją do łóżka. 
Nie ma w zwyczaju tego, że Anton Durov zaczyna myśleć o jednej i tej samej kobiecie, jednak Molly ma coś, co przyciąga. Nie wie, jednak iż kobieta ma złamane serce i nie zamierza pakować się w relacje z groźnym gangsterem. Ale czy na pewno? Jak zakończą się słowne potyczki tych dwoje? Przeczytajcie sami 😉. 
Trzecia część serii Krwawe obowiązki zaszczyciła nasze półki 😉. Tak jak poprzednie tak i ta skradła nasze serca, tym bardziej że dobrze znamy braci Durov i ich kobiety. 
Kiedy jest się zakochanym, nic się wokół nas nie liczy, chce się spędzać z tą osobą jak najwięcej czasu, ale co zrobić, jeśli osoba, którą darzy się czuciem, nie zwraca na nas uwagi? Jak zachować się, kiedy po raz kolejny wystawia nas do wiatru mimo tego, iż w końcu randka miała się odbyć? Dla naszej bohaterki najlepszym rozwiązaniem było zapić smutki w alkoholu, bo najgorsze to to, że znów zostało się odrzuconym. 
Jednak kiedy na horyzoncie pojawia się niebezpieczny, przystojny mężczyzna jak walczyć z pokusą i pożądaniem? Tym bardziej iż zwykłą szarą dziewczyną zainteresował się taki facet. 
W niektórych przypadkach jednak pożądanie i namiętność wygrywa, spór z naszym zdrowym rozsądkiem a co za tym idzie, trzeba ponieść konsekwencje swoich czynów. 
Z reguły jest tak, iż niewyjaśnione sprawy z przeszłości mogą ciągnąć się za nami przez całe życie, tak samo jest w tej powieści. Kłamstwa a co za tym idzie ukrywanie przed kimś prawdy, byle by zatrzymać przy sobie osobę, która tak naprawdę jest nieświadoma pewnych spraw. Najgorsze to, to kiedy inni zmuszają nas do podjęcia decyzji i zrobienia czegoś, czego tak naprawdę nie chcemy zrobić, podstępem i szantażem niszczą życie i doprowadzają do tego, iż wyrzuty sumienia nie dają spokoju, tym bardziej iż ma się o sobie zdanie, że jest się złym i niegodnym niczego dobrego. 
Świetna historia, która daje nam wiele emocji nie do opisania kłamstwa, niedopowiedzenia, mafijne potyczki, ale także to na co zawsze czekamy miłość tym razem także nowe życie 😉❤️. 

Muszę przyznać, że ostatnie dni z każdego możliwego kąta (i o mało nie z lodówki!) wyskakuje mi Boże Narodzenie. Normalnie jakby mogło, to chodziłoby za mną krok w krok. I uważam, że to co najmniej o miesiąc za wcześnie. W końcu jak przyjdzie co do czego, to uznam, że nie ma już tych emocji, które powinny być. Dlatego sięgnęłam po coś mafijnego, żeby odciągnąć myśli od choinek, prezentów i wszelakich świątecznych bibelotów. Prawda jest taka, że takie książki znam o mało nie na wylot, że zaryzykowałabym stwierdzenie, że mi się przejadło, jednakże nie wyobrażam sobie, by jakakolwiek inna książka mogłaby mnie tak podnieść na duchu.

Molly od lat czeka na randkę z Gustavem – bratem Sophii. Jednak mężczyzna się nie zjawa na umówione spotkanie, a kobieta ląduje w byle jakim barze, gdzie znajduje ją Anton, który mimo chęci wykorzystania jej, postanawia jej pomóc. Nie wie jednak, że Molly ma złamane serce, a dziewczyna coraz częściej pojawia się w jego myślach. Nie ukrywam, że ogromnie czekałam na kontynuację tej serii, bo Amelia Sowińska dała radę wyłamać się z typowych schematów mafijnych książek i oddała nam w dłonie niezłą serię. Faktem jest, że nie zwróciłam większej uwagi we wcześniejszych tomach na samego Antona, po prostu się gdzieś przewinął, ale ówcześnie to by było na tyle.

Teraz główny bohater otworzył przede mną nieznaną opowieść, która zrobiła na mnie spore wrażenie. Autorka pokazała, że nie osiada na laurach i cały czas pracuje nad swoim warsztatem pisarskim, który za każdą książką jest coraz lepszy. I to wprawia mnie w taką ogromną radość, bo przez kolejny tom się przepływa. Ot, po prostu. Opisy nie są niedopracowane ani męczące, są w sam raz. Miałam wrażenie, że ta część jest mocniejsza, brutalniejsza, dosadniejsza – aczkolwiek to tylko moje wrażenie, wcale nie musi tak być. Bohaterowie są dopracowani, charakterni i przywiązałam się do nich, mimo masy intryg, zwrotów akcji i nie wiadomej, poznawanej strona za stroną. Miałam wrażenie, że nie ma tutaj czarnego charakteru, chociaż Anton wcale nie był postacią, z którą poszłoby się na randkę do kina i na spacer. Molly zaś pierwotnie sprawiła na mnie wrażenie desperatki, a później odkryłam, że to naprawdę fajna babka.

Całościowo jestem oczarowana „Antonem”. Fabuła wciąga od samego początku, pozwala zżyć się z postaciami, przeżywać z nimi emocje i dopingować im. Kilka razy przy czytaniu udało mi się nawet zakląć, ale w dobrym kontekście, bo przecież o to chodzi, by historia robiła wrażenie na czytelniku! To właśnie zrobiła Amelia Sowińska – pozwoliła mi przeżyć Bożonarodzeniowy szum i odciągnąć myśli do powieści, która zostanie ze mną na długo.