Aspra

„Rozprawa naukowa napisana przez Profesora Wojciecha Pomykało zajmuje wyjątkowe miejsce wśród wydawanych współcześnie publikacji z zakresu pedagogiki. Po pierwsze, Autor wnikliwie i wszechstronnie przeprowadził analizę warunków społecznych, gospodarczych, politycznych, kulturowych w których żyje człowiek XXI wieku. Po drugie, Autor wykazał niedostatki funkcjonującej literatury naukowej z zakresu pedagogiki. Wskazuje na znaczenie aktualne poglądów Bogdana Suchodolskiego”. Z recenzji prof. dr hab. Marii Szyszkowskiej „Prof. dr hab. Wojciech Pomykało, to znany i uważany autor prac i badań nad ideałem wychowywania i kształcenia oraz kierunkami rozwoju edukacji ogólnej, zawodowej i akademickiej. Jest autorem oryginalnej koncepcji wyższej szkoły akademickiej, z siecią placówek regionalnych i telewizyjną edukacja dydaktyczną (WSSE plus „Edusat”). Ma nie tylko swoje poglądy, ale także osiągnięcia redakcyjne i wydawnicze (Encyklopedia Pedagogiczna, Encyklopedia Psychologii i inne prace). Współpracował naukowo z takimi specjalistami, jak profesorowie: B. Suchodolski, W. Szewczyk, A. Janowski, A. Jaczewski, ale także zderzył się z betonem naukowym i politycznym, który deprecjonował i niszczył jego propozycje, poglądy i osiągnięcia”. Z recenzji prof. dr hab. Józefa Półturzyckiego

(…) inicjatywa wydania tomu autorstwa młodych naukowców, poświęconego dyskusjom konstytucyjnym jest ważnym i bardzo wartościowym przedsięwzięciem. Na szczególne uznanie zasługuje rozmach, z jakim redaktorzy - a także autorzy - przystąpili do pracy, szeroki zakres tematyczny oraz interdyscyplinarność treści zawartych w pracy. Z recenzji dr hab. Anny Młynarskiej-Sobaczewskiej Przedstawiona mi do recenzji wydawniczej publikacja ma kilka znaczących walorów. Po pierwsze, wpisuje się ona w bardzo potrzebny dyskurs konstytucyjny. Nad porządkiem konstytucyjnym trzeba bowiem nieustannie się pochylać i nieustannie poszukiwać środków do jego udoskonalania. Polska dyskusja w tym zakresie przypomina jednak najczęściej zdominowaną przez doraźne korzyści polityczne kłótnię dyletantów. Po drugie, monografia zbiorowa pod redakcją Tadeusza Mroziuka, Józefa Izbickiego, Patryka Kalinowskiego i Konrada Filipa Komarnickiego jest niezwykle ciekawa i wyróżnia się przyzwoitym poziomem. Po trzecie wreszcie – książka ta stanowi dowód dojrzałości grona młodych w większości przypadków badaczy polskiego ustroju i ich zdolności do krytycznego spojrzenia na przeszłość, teraźniejszość, ale i przyszłe potrzeby porządku konstytucyjnego. (…) Z recenzji dr. hab. Tomasza Słomki

Problematyka ewolucji europejskiego porządku normatywnego od wielu lat budzi rosnące zainteresowanie badaczy z różnych dyscyplin naukowych. W kontekście poniższych rozważań znaczenie mają przede wszystkim analizy prawników, ale nie sposób całkowicie pominąć literatury z zakresu nauk politycznych, nauk o administracji, czy zarządzania. Wynika to ze szczególnego charakteru nowych form regulowania rynku wewnętrznego, które nazywane są miękkimi, a ewoluują od ponad dziesięciu lat w kierunku form nazywanych hybrydowymi. Procesy tworzenia innego prawa, czyli prawa poza tradycyjnym procesem legislacyjnym, odpowiadającego przynajmniej w teorii na zapotrzebowanie społeczne i elastycznie dopasowującego się do dynamicznie zmieniającej się sytuacji rynkowej stały się faktem. Są odpowiedzią na scalanie gospodarek, przenikanie się sektora publicznego i prywatnego, zbliżanie narodowych kultur prawnych. Prawo hybrydowe tworzone w strukturach zróżnicowanych wymyka się tradycyjnym uzasadnieniom. Powstaje w szarej strefie, czy jak chcą prawnicy niemieccy, w cieniu klasycznego procesu legislacyjnego, na pograniczu uregulowań unijnego prawa pierwotnego. Prawnicy zajmujący się prawem administracyjnym, europejskim i międzynarodowym coraz częściej analizują proces tworzenia norm prawnych w tym zakresie z perspektywy zmian zachodzących w wymiarze podmiotowym. Okazuje się, że żywotne z punktu widzenia obywateli i interesu publicznego kwestie regulowane są poza państwem (ang. beyond the state). Wpisują się w nowoczesne, innowacyjne formy zarządzania publicznego.

Schyłek XV i początek XVI w. to okres decydujący o stabilizacji państwa polsko-litewskiego, obrony jego terytorium i utrzymania liczącej się pozycji wśród innych państw europejskich. W podręcznikach i syntezach, poświęconych ówczesnej historii Polski, właśnie na przełom stuleci wyznacza się umowną cezurę między średniowieczem i nowożytnością. Za graniczną datę przyjmuje się rok 1506, czyli rok śmierci króla polskiego i wielkiego księcia litewskiego Aleksandra Jagiellończyka i przejęcie władzy przez Zygmunta I Starego. Tłem ustrojowym i politycznym tamtego przełomu był proces kolejnych związków unijnych między elitą litewską i polską, pozostającymi pod kontrolą urzędującego króla Jagiellona1 . Dualistyczne państwo Jagiellonów musiało poradzić sobie z ekspansywną polityką sąsiadów, Zakonu Krzyżackiego, Wielkiego Księstwa Moskiewskiego, Chanatu Krymskiego, Turcji, Habsburgów, a nawet Mołdawii. Na początku XVI w. Polskę i Litwę otaczały nieprzyjazne państwa, które zawarły porozumienia i umowy zwrócone przeciw Jagiellonom: Moskwa i Zakon Krzyżacki, Chanat Krymski i Turcja, cesarz Maksymilian I Habsburg porozumiewający się także z Moskwą.

Mamy nadzieję, że niniejsza praca przybliży Czytelnikom historię człowieka, który – jak wielu jego współczesnych – przez pewien czas pełnił niejako służbę kondotierską, wynajmując się do szeregów wojska francuskiego, mając na względzie nie tylko zapewnienie sobie możliwości wykonywania swojego zawodu – żołnierza i otrzymywania za to zapłaty, ale i daleki cel – ewentualne przywrócenie utraconej w rozbiorach Ojczyzny. W swoich działaniach jako zawodowy żołnierz starał się zachować godność i wpojone mu w trakcie nauk w okresie młodzieńczym zasady, a po 1831 r. – już jako starszy wiekiem pan – działał dla zachowania polskości wśród emigrantów, współtworząc Bibliotekę Polską w Paryżu.

Zaraza rośnie świątek i piątek... pisał poeta w swoim znanym, niemal legendarnym wierszu z lat trzydziestych minionego już stulecia. I te właśnie słowa wydały mi się najtrafniejsze, gdy poszukiwałam określeń dla naszkicowania mojej dookolnej prawdy i tego tomu wierszy K.I.G.: zaraza rośnie… W szkole, sklepie, na ulicy, w szpitalu, kościele. Słowem – wszędzie. I o tym jest ten tom. Wiersze i proza o owej zarazie, która otumania, obezwładnia, ubezwłasnowolnia... Kira Gałczyńska

Przedstawioną do zrecenzowania pracę należy uznać jako kolejną, cenną dla rozwoju dyscypliny nauki o bezpieczeństwie, próbę uchwycenia istoty bezpieczeństwa podmiotowego. Jest to tym bardziej złożony problem, kiedy tym podmiotem jest tak różnorodny konglomerat, jakim jest państwo, rozumiane jako społeczeństwo zamieszkujące określone terytorium i sprawujące suwerenną władzę. Należy podkreślić, że zwłaszcza siedlecka Uczelnia ma duże zasługi w integrującym środowisko naukowe poszukiwaniu metodologicznych granic naszej dyscypliny. Dzięki tym doświadczeniom redaktorzy naukowi przedłożonej do recenzji publikacji gwarantują interdyscyplinarne podejście, ale równocześnie czuwanie nad jej spójnością. Z recenzji dr. hab. Jarosława Teski, prof. uczelni Recenzowane opracowanie dotyczące złożonej problematyki współczesnego bezpieczeństwa stanowi przykład zagadnienia nie tylko ważnego z naukowego punktu widzenia, ale także praktycznego, bowiem ukazuje różne perspektywy badawcze bezpieczeństwa państwa zarówno w aspektach zewnętrznych, jak też wewnętrznych. Taki przedmiot badań należy uznać za interesujący i pożądany. Publikacja może być adresowana do szerokiego kręgu Czytelników, do których należy zaliczyć nie tylko pracowników naukowych, ale także osoby zatrudnione w administracji publicznej różnego szczebla, jak też studentów wielu kierunków. Z recenzji dr. hab. Marcina Jurgilewicza, prof. uczelni

Siódma książka pisana po polsku autora fantazji na bazie faktów historycznych. Zeev Baran urodził się w Wilnie w 1935 roku. Jest dzieckiem wojny, synem bohatera dwóch narodów, który zginął w 1943 roku jako żołnierz AK. Jego życie to zapierająca dech odyseja poprzez Polskę, Francję i Izrael. Jako major zwiadu IDF, architekt, wykładowca, literat, konsul honorowy RP w Jerozolimie i podróżnik odkrywa zaskakujące zagadki życia.

Autorzy recenzowanej książki próbują odpowiedzieć na pytania, ile w polityce wschodniej III RP jest wciąż kodów znanych z przeszłości (mesjanizm, prometeizm, ideologizacja, imperialne zapędy wobec mniejszych sąsiadów i działanie na osłabienie znienawidzonego imperium); niezależnie od tego, ile w niej treści zabezpieczających racje i interesy państwa polskiego w nowej geopolitycznej przestrzeni; czy mimo zasadniczej zmiany, jaką wniósł rozpad imperium rosyjskiego i możliwości, jakie się otworzyły przed polską polityką wschodnią, irracjonalizm, emocjonalność czy afektywność pozostają w niej nadal dość wyraźnym rysem. Kolejna na polskim rynku wydawniczym monografia o ponadczasowym i intrygującym problemie badawczym zasługuje na uwagę Czytelnika, dla którego podnoszone przez Autorów kwestie pozostają żywotnymi ze względu na bezpieczeństwo i rozwój, racje i interesy Polski, jej pozycję na mapie Europy i świata w XXI wieku, w szerszej geostrategicznej, geoekonomicznej i cywilizacyjnej perspektywie. Są one wciąż jak otwarta karta, wymagająca dopisywania nowych treści, które pozwolą lepiej zdiagnozować, poznać i zrozumieć politykę zagraniczną państwa, w tym w jej wschodnim wymiarze. Wiele z tekstów zawartych w recenzowanej monografii tak właśnie traktuje wyzwanie, jakie stawiają przed Autorami jej Wydawca i Redaktor naukowy. Prof. dr hab. Teresa Łoś-Nowak

Najpełniejsza i najdoskonalsza artystycznie średniowieczna wierszowana opowieść Wolframa von Eschenbach o Parsifalu poszukującym Grala i związany z nim tematycznie poemat Titurel. Wydanie w przekładzie Andrzeja Lama i w jego opracowaniu, z 28 kolorowymi miniaturami rękopisu berneńskiego.

Fryderyka Schillera oda Do Radości i Pieśń o dzwonie pod wspólną okładką, w przekładzie i z komentarzem Andrzeja Lama. W aneksie nawiązujący do Dzwonu zapomniany polski poemat Ferdynanda Chotomskiego Broń z pierwszej ćwierci XIX wieku.

Pełne wydanie „Fausta”, obu części tragedii w nowym przekładzie Andrzeja Lama, umożliwia poznanie tego arcydzieła w całym jego obrazowym i myślowym bogactwie. Przekład: Andrzej Lam Wydanie trzecie.

Skuteczne zarządzanie podmiotami gospodarczymi jest procesem niezwykle trudnym i złożonym – wymaga bowiem od menedżerów aktualnej i interdyscyplinarnej wiedzy. Wiedza ta powinna dostarczać informacji dotyczących koncepcyjnego ujęcia podmiotu, ale również powinna być związana z postulatami interesariuszy, w tym w szczególności interesariuszy zewnętrznych. To część z nich (konsumenci), poprzez swoje wybory, decyduje o pozycji konkurencyjnej przedsiębiorstwa. Biorąc pod uwagę coraz większą świadomość konsumentów związaną chociażby z ochroną środowiska czy też szeroko pojętą społeczną odpowiedzialnością biznesu, nie bez znaczenia pozostaje fakt włączania wartości priorytetowych dla interesariuszy w koncepcję (strategię) funkcjonowania podmiotu. Budowanie potencjału firmy tylko w oparciu o strategie finansowe (redukcja kosztów) jest w obecnych czasach metodą wysoce nieefektywną, o czym świadczy zarówno teoria, jak i praktyka gospodarcza. Niewystarczające jest również realizowanie działań marketingowych w oparciu o znane schematy, środki czy też metody – konsument chce być zaskakiwany i pragnie coraz to nowych doświadczeń. Zaspokojenie tych wszystkich postulatów, przy jednoczesnym przestrzeganiu uregulowań zewnętrznych, w tym prawnych, jest ogromnym wyzwaniem dla wszystkich przedsiębiorców. Niniejsza monografia składa się z siedmiu rozdziałów przedstawiających wybrane teoretyczne i empiryczne aspekty z zakresu zarządzania, ekonomii i finansów. Autorzy poszczególnych rozdziałów, reprezentujący różne ośrodki naukowe, omawiają wyniki przeprowadzonych badań i analiz, które obejmują aktualne problemy z zakresu współczesnych problemów przedsiębiorstw.

Z wieloletniego doświadczenia jako biegły sądowy do spraw wypadków komunikacyjnych wiem, jak wiele osób w momencie zaistnienia wypadku lub kolizji drogowej jest zdezorientowanych. Skłoniło mnie to do przygotowania tej publikacji. Mam nadzieję, że pomoże ona poszkodowanym znaleźć odpowiedź na część pytań i ułatwi przejście przez procedury odszkodowawcze. Publikacja dotyczy bezpieczeństwa w ruchu drogowym w Polsce, bardzo wysokich społecznych i materialnych kosztów wypadków i kolizji (około 2 miliony zł za wypadek ciężki i śmiertelny). Niestety ten koszt jest niewspółmierny do niskich odszkodowań wypłacanych przez towarzystwa ubezpieczeniowe. Prezentowane są tu wykładnie prawne sądów powszechnych służące dochodzeniu odszkodowań za doznaną krzywdę w wypadku komunikacyjnym. Określenie procentowe, stopnia przyczynienia się każdego uczestnika wypadku do jego zaistnienia, jest nowym podejściem do egzekwowania praw osób poszkodowanych. Współudział poszkodowanego w wypadku drogowym, nie przekreśla dochodzenia praw odszkodowawczych w postępowaniu cywilnym. dr inż. Marek Tomasiak

Przed czytelnikiem tom spostrzegawczych i refleksyjnych analiz psychologów, pedagogów i socjologów, którzy przyglądają się Archipelagowi Młodości, w perspektywie oscylowania jego fal przypływu i odpływu na biegunach ZAGROŻEŃ i zachowań zrównoważonych. Autorzy trafnie ukazują specyfikę współczesności, którą nazywają „nowym światem”, w którym socjalizują się i doświadczają szczególnej zmienności kontekstowej nastolatkowie, dzieci i młodzież. W kryteriach tej zmienności znajdują się między innymi: „prawda”, która co rusz jest podważana, zniekształcana, relatywizowana; „wolność”, która nieodmiennie pulsuje pomiędzy wolnością do… i wolnością od… oraz nieoczywistość, nieodgadnioność najbliższej przyszłości naznaczonej niebywałym tempem zmian, choćby z powodu wpadania w infostrady, rwące w szaleńczym tempie megabajtów informacji, komunikatów, wzorców i antywzorców. Opracowanie cechuje aktualność i poruszanie się po obszarach zbyt rzadko nawiedzanych analitycznie i wychowawczo, a także troska o wyniki młodzieńczej brawury, zagubienia i niepewności. dr hab. Jacek Kurzępa, prof. AHE Wraz ze zmianami społecznymi i przechodzeniem od społeczeństwa tradycyjnego do ponowoczesnego, katalog zagrożeń społecznych zdecydowanie się zmienia, a w każdej dekadzie powstaje co najmniej jedno znaczące nowe zagrożenie, którego koszty obciążają wiele sfer życia społecznego. Ich cechą charakterystyczną jest opóźniona reakcja na nie, co skutkuje w pierwszej kolejności niedowierzaniem, że tak jest, a w drugiej kolejności opóźnionymi już działaniami. Tak się stało z „dopalaczami”, tak jest z cyberzagrożeniami. Powstaje zatem pytanie, czy społeczeństwo i jego instytucje są przygotowane na zmiany w sferze dysfunkcjonalnych zachowań dzieci i młodzieży. Do tych nowych zagadnień nawiązuje kolejna publikacja przygotowana pod kierunkiem wytrawnych pedagogów – praktyków. Powinni po nią sięgnąć nie tylko nauczyciele i pedagodzy, rodzice, dyrektorzy szkół, przedstawiciele władz oświatowych odpowiadający za oświatę i wychowanie. władze samorządowe, czy politycy społeczni. dr hab. Eugeniusz Moczuk, prof. PRz Praca dotyka niezwykle ważnych ze społecznego punktu widzenia, a jednocześnie poznawczo interesujących kategorii problemowych. Zaliczają się do nich w szczególności kwestie uwarunkowań rozwoju psychofizycznego dzieci i młodzieży rozpatrywane w kontekście zmiany społecznej. W zasadzie nieustannie zaznaczają one swoją obecność w przestrzeni interdyscyplinarnie zorientowanych dociekań prowadzonych na gruncie pedagogiki, socjologii wychowania, psychologii, filozofii czy prawa. Trzeba zaznaczyć, że fenomen zmiany społecznej i związanych z nią szans oraz zagrożeń dla przebiegu procesu socjalizacji dzieci i młodzieży nieodmiennie fascynuje badaczy, a jednocześnie stanowi przedmiot dynamicznej, wielopłaszczyznowej, społecznej debaty. Przedkładana Czytelnikowi praca stanowi w tej debacie ważny głos. Jego wartość dodatkowo podkreśla fakt oparcia jej o wyniki rzetelnie przeprowadzonych, naukowych dociekań. Jest to walor niebagatelny, bowiem pozwala na znalezienie równowagi pomiędzy ważkimi, ale częstokroć skrajnie różniącymi się stanowiskami, a jednocześnie w znacznym stopniu neutralizuje jakże często pojawiające się w takich przestrzeniach wątki obarczone populizmem. Sądzę, że praca powinna zainteresować zarówno przedstawicieli środowisk akademickich, jak osoby zorientowane na praktykę wsparcia społecznego dzieci i młodzieży. dr hab. Przemysław Frąckowiak, prof. WWSSE

„Legitymująca się ważnym, bogatym i zróżnicowanym dorobkiem historyczna perspektywa badań bibliologicznych, ukierunkowana na opis i poznanie fenomenu książki i jej systemu w kontekście zjawisk o charakterze politycznym, społecznym i kulturowym, daje szansę wszechstronnego, pełnego i pogłębionego poznania różnorakich zjawisk związanych z życiem książki. W tego rodzaju nurt badawczy wpisuje się praca Doroty Pietrzkiewicz, która podjęła się przedstawienia sylwetki Piotra Bańkowskiego i pokazania jego wkładu w proces rewindykacji i ochrony polskiego dziedzictwa piśmienniczego wynikający z postanowień traktatu ryskiego z 1921 roku. Badacze kierowali uwagę na kwestię odzyskania przez Polskę zagarniętych dóbr kultury, ale brakuje pogłębionego studium, pokazującego warunki, w jakich przyszło działać stronie polskiej w trudnych negocjacjach ze stroną rosyjską o odzyskanie zasobów bibliologicznych, uwypuklającego postawę, zaangażowanie i kompetencje jej składu osobowego. Niniejsza praca w znakomitym stopniu wypełnia tę lukę”. Z recenzji prof. dr hab. Marii Judy „Praca, poświęcona jednemu bohaterowi, jest w pewnym stopniu wyrazem hołdu dla ratowników polskich zbiorów bibliotecznych i archiwalnych. Ta historyczno-źródłowa dysertacja ma charakter nowatorski i inspiruje do kolejnych badań. Po raz pierwszy została przeprowadzona szczegółowa analiza działalności Piotra Bańkowskiego na rzecz rewindykacji i ochrony materiałów piśmienniczych. Jak wynika z dokonanych ustaleń, jego prace ewidencyjne i dokumentacyjne, wobec dotkliwych strat okresu II wojny światowej, mają wyjątkowo duże znaczenie dla dalszych poszukiwań zagarniętych dóbr kultury”. Z recenzji dr. hab. Ryszarda Nowickiego, prof. UKW

Termin kultura studencka odnosi się do całego szeregu formalnych i nieformalnych praktyk, wartości oraz postaw, które określa się jako charakterystyczne dla życia w trakcie studiów uniwersyteckich. Choć definicyjnie możemy się spierać nad różnymi wyznacznikami tej charakterystyki, to kluczowe jest tutaj coś innego. W zasadzie różne formy kultury studenckiej wykształciły się nieomalże jednocześnie wraz z pierwszymi uniwersytetami i ukształtowaniem się szkolnictwa wyższego. Zasadniczo jednak okres jej właściwego tworzenia się możemy lokować w momencie, kiedy szkolnictwo wyższe staje się szkolnictwem masowym, dostępnym każdemu. Zniesienie ograniczeń w tym względzie powoduje, że kultura ta dotyczy na tyle dużej liczby osób, że zaczynamy postrzegać ją właśnie jako swoistą kulturę czy wręcz subkulturę […]. W sensie ogólnym rozumiemy kulturę studencką jako rozciągniętą pomiędzy dwoma punktami. W zależności od tego, do którego punktu w danym momencie ciągnie, charakteryzuje się naciskiem na inne swoje środki wyrazu. Z jednej strony takiej osi mielibyśmy instytucjonalną kulturę studencką, a z drugiej – spontaniczną kulturę studencką. Ta pierwsza charakteryzowałaby się albo wysokim stopniem związków z władzą, jak miało to miejsce w PRL, albo związkiem z instytucjami życia pozastudenckiego, gdzie kulturę studencką rozumielibyśmy jako przygotowanie do tego życia. Spontaniczna kultura studencka, jak można by to określić, wskazywałaby raczej na te obszary studenckiej kultury, które wymykają się instytucjonalnym ramom. Do takich praktyk należałoby np. uczestnictwo w działaniach politycznych wykraczających poza instytucjonalne formy lub przeniesienie wzorców kontrkulturowych do kultury studenckiej […]. Założeniem naszej publikacji było pokazanie wzajemnych relacji, związków i napięć między tymi dwoma porządkami. Studencka kultura instytucjonalna w PRL z jednej strony pozostawała bardzo często w opozycji do kultury spontanicznej. Z drugiej strony jednak często studenckie instytucje pełniły funkcję parasola ochronnego wobec różnorakiej działalności, która mogła być uznana za związaną z kulturą spontaniczną. O ile nie wręcz z opozycją wobec władzy. W książce nie tylko chcieliśmy ukazać te wspomniane napięcia, ale także próbować scharakteryzować główne obszary studenckiej aktywności. Ze Wstępu

Prezentowana publikacja jest niejako załącznikiem do encyklopedycznego znaczenia słowa Moskwa. "Moskwa – staropolskie, archaiczne określenie Wielkiego Księstwa Moskiewskiego, a następnie Rosji. Używane także jako nazwa jego obywateli (zamiennie z Moskal), jego wojsk lub władzy i jej symboli." Jest skrótem dziejów kontaktów polsko-rosyjskich na terenie Polski, gdzie „Moskwa” to nieproszony gość lub agresor. Jest to historia takich kontaktów od średniowiecza do czasów III RP. Autor wykorzystał własne obserwacje, bardzo bogatą literaturę (głównie z ostatnich lat) oraz ogrom ilustracji, które wzbogacają ogląd omawianej problematyki.

„Usytuowanie wojny na pograniczu realizmu i idealizmu jest głównym problemem i poznawczą przesłanką przyjętą przez autorów recenzowanego dzieła pt. Wojna – etyka – kultura. […] Monografia podejmuje ważną problematykę wojny postrzeganej przez pryzmat wartości i symboli kulturowych, a także normatywów etycznych. Wojna jako zjawisko społeczne jest formą realizacji interesów politycznych, a jej zasięg semantyczny sięga szerszych zbiorów możliwych desygnatów, które odpowiadają współczesnej agresywnej rywalizacji informacyjnej, ekonomicznej czy cybernetycznej. Wojna jest niewątpliwie formą kreowania kultury, która ulega modyfikacjom adekwatnie do poziomu rozwoju cywilizacyjnego. Co ważne, mimo zauważalnych zmian i tendencji do redefiniowania wojny, niejako spojrzenia na nią z innej postnowoczesnej perspektywy, jej dialektyczna rola jako antytezy dla pokoju nie uległa zmianie. […] Monografia adresowana jest nie tylko do wąskiego grona specjalistów, badaczy zajmujących się problematyką wojny, pokoju i bezpieczeństwa, ale – jak sądzę – znajdzie się w kręgu zainteresowania szerszej rzeszy czytelników, dla których losy współczesnego świata nie są obojętne”. płk dr hab. Krzysztof Drabik, profesor nadzw. Akademia Sztuki Wojennej w Warszawie „Podsumowując, należy jednoznacznie rekomendować wydawnictwu druk recenzowanej monografii jako dzieła wartościowego i stanowiącego istotny (z zastrzeżeniem ograniczenia tematycznego podejmowanych wątków – przy tym rozmiarze książki zawsze musi być on selektywny) wkład do szeroko rozumianych nauk o bezpieczeństwie, jak również szczegółowej tematyki związanej z samym zagadnieniem wojny. […] To obszar badań, który ciągle wymaga pogłębionej analizy w zmiennym i niestabilnym świecie, którego element stanowi również nasz kraj i dobrze jest, że również naukowcy z naszego kręgu kulturowo-społecznego wnoszą swój wkład w merytoryczną dyskusję”. dr hab. Marcin Jurgilewicz, profesor nadzw. Politechnika Rzeszowska

Na przełomie wieków dostrzega się zmianę w naturze i założeniach konfliktów zbrojnych i wojen, co oznacza „postęp” w negatywnych metodach rozwiązywania sporów, ale też powoduje dowolność ich interpretacji. Mnogość poglądów na istotę konfliktów zbrojnych i wojen wynika z trudności w definiowaniu elementów składowych i procesów, które je stanowią. Mogą być one ponadto ujmowane w różnych aspektach: militarnych, politycznych, społecznych, historycznych. Są to dziedziny, w których trudno jest dokonywać jednoznacznych przewidywań co do natury, zamierzeń i celów podmiotów decydujących o działaniach opartych na przymusie zbrojnym. Konflikty zbrojne i wojny wszczyna się z określonym zamiarem zdefiniowanym w ramach polityki, a ich rozpoczęcie wynika z założonego celu sprawcy oraz jego determinacji w jego osiąganiu. Stąd naukowe ujęcie tego aspektu jest łatwiejsze do określenia niż przewidywanie konsekwencji zakończenia wojny, osiągniętych zamierzeń, które wobec złożoności zjawiska jest zawsze dyskusyjne. Niniejsza monografia prezentuje szereg stanowisk uzasadnionych literaturą przedmiotu i kierunkami rozwoju refleksji naukowej w interesującej nas materii, które w oparciu o wiedzę naukową i doświadczenie badawcze Autorów dokonują diagnoz minionych konfliktów zbrojnych i wojen oraz prognozują ich wystąpienia w przyszłości. (Fragment Wstępu)